ဇာတ္ၾကမ္းထလာတဲ႕အေမရိကားကဘိန္းျဖဴအႏၱရာယ္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ပင္ဆန္ေဗးနီးယားျပည္နယ္က ဝါရွင္တန္ေကာင္တီ ( တုိက္နယ္ ) ဟာ တစ္ဖက္မွာ ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္နဲ႕ နယ္နိမိတ္ခ်င္းထိစပ္လ်က္ရွိပါတယ္။ တစ္ေလာေလးကမွ လူဦးေရ ( ၂ဝဝဝဝဝ ) ေက်ာ္စျပဳလာတဲ႕ ဒီေဒသမွာ ဘိန္းျဖဴအထိုးလြန္လို႕ ေဆးရုံေရာက္လာသူ တစ္ေန႕ကုိ ( ၅ ) ဦးကေန ( ၈ ) ဦးအထိ ရွိလာေနပါတယ္။

.

ျပီးခဲ႕တဲ႕သီတင္းပတ္ ( ၂ဝ၁၅ ၾသဂုတ္လလည္ ) က ဆိုရင္ ဝါရွင္တန္ပို႕စ္သတင္းစာရဲ႕အဆုိအရ ( ၂၄ ) နာရီအတြင္း ဘိန္းျဖဴအထိုးလြန္ျပီး လူ ( ၁၆ ) ဦး ဒုကၡေရာက္ၾကရပါတယ္။ တစ္ပတ္လံုးစာရင္းအရေတာ႕ ေဆးလြန္ျပီးေရာက္လာတဲ႕ ( ၂၅ ) ေယာက္ထဲမွာ ( ၃ ) ေယာက္ရဲ႕အသက္ကိုကယ္လို႕မမွီခဲ႕ဘူးလို႕ သိရပါတယ္။ အေမရိကန္တစ္ႏုိင္ငံလံုးစာရင္းအထိျဖန္႕ၾကည္႕လိုက္ရင္ လူအေယာက္ ( ၁၁ဝ ) ဟာ တရားဝင္ေဆးမ်ားအရေရာ၊ တရားမဝင္မူးယစ္ေဆးမ်ားပါ အသံုးလြန္ျပီးေသပြဲဝင္ေနၾကတယ္။

.

.

ဝါရွင္တန္ေကာင္တီက အေရးေပၚလူနာတင္ကားမ်ားေပၚမွာ နယ္လိုစံုး - Naloxone လို႕ေခၚတဲ႕ မူးယစ္ေျဖေဆးေဆာင္ထားလို႕ လြန္ေနတဲ႕ေဆးရဲ႕အသက္ႏႈတ္ယူမႈကေန တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ မူးယစ္ေဆးဝါးကြ်န္မ်ားကို ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ဒီေဒသမွာ ဘိန္းျဖဴထုိးျပီး ေဆးလြန္တဲ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားဟာ ( ၂ ) ႏွစ္အတြင္း သိသိသာသာတုိးပြားလာတယ္လုိ႕ ရစ္ရလပ္သ္ - Rick Gluth ဆိုတဲ႕ ယစ္မ်ိဴးကာကြယ္ေရးစံုေထာက္က ဝါရွင္တန္ပုိ႕စ္သတင္းစာကုိ ေျပာၾကားထားလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။

လြယ္ေပမယ္႕ခက္ေနရတဲ႕အေၾကာင္းေတြ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

၁။ ေန႕စဥ္ဘဝထဲကျဖစ္ရပ္

.

.

အျပန္စာအိတ္ပါတဲ႕အစုိးရရံုးတစ္ခုရဲ႕စာကိုေဖာက္လိုက္တယ္။ အထဲမွာပါတဲ႕ေဖာင္မွာလိုတဲ႕အကြက္ေတြျဖည္႕ျပီး ညေန ( ၅ ) နာရီမထိုးခင္ စာျပန္သြားထည္႕ရမယ္။ အကြက္ေသးေသးေလးထဲမွာ ေဘာပင္ခြ်န္ခြ်န္ေလးနဲ႕ျဖည္႕သြင္းရင္း စာရြက္ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းနားေလးမွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႕ တံဆိပ္ေခါင္းကပ္ရဦးမယ္။ အျမဲေမ႕တတ္တဲ႕တံဆိပ္ေခါင္းမို႕လုိ႕ အလုပ္သြားတဲ႕ ကားထဲမွာတံဆိပ္ေခါင္းေဆာင္ထားတာ သြားသတိရမိတယ္။

.

အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲကစဥ္းစားမိတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေမာင္းတဲ႕ကားကဘယ္လုိအေျခအေနရွိေနလဲမသိဘူး … စြမ္းကလည္းေက်ာင္းျပန္ဖြင္႕ျပီဆိုေတာ႕ မနက္တိုင္းေက်ာင္းပို႕ရျပီ လို႕ေတြးလိုက္ျပန္တယ္။ ဒါနဲ႕ကားေျပာင္းျပီး အမ်ိဳးသမီးကားနဲ႕စာတိုက္ကိုထြက္လာခဲ႕တယ္။ ကားကေမာင္းလိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ သခင္အၾကိဳက္အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္။ အဆင္မေျပတာက စာတုိက္ေရာက္ေတာ႕မွပါ..။

.

.

စာအိတ္ေလးကိုကိုင္ျပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ အလုပ္ကျပန္လာခါစ ဗုိက္ကလည္းဆာေနတာမုိ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲလွမ္းေနမိတယ္။ စာတုိက္ပံုးရဲ႕အေပၚအံကိုဖြင္႕လုိက္ျပီး စာထည္႕မယ္အလုပ္မွာ လွစ္ကနဲျဖစ္သြားတဲ႕စိတ္ကေလးက စာအိတ္ကိုျပန္စစ္ၾကည္႕ဖို႕ခုိင္းေနသလိုပဲ။ ကိုင္ထားတဲ႕လက္ကိုလွည္႕လုိက္တာမွာ စာကတံဆိပ္ေခါင္းကပ္ဖို႕ေမ႕ေနေသးတာကို သိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းၾကီးစိတ္တုိသြားျပီး ကားရပ္ထားတဲ႕ေနရာကိုျပန္ေလွ်ာက္လာတယ္။ ကားပါကင္မွာကားကိုအေဝးကလွမ္းျမင္လိုက္ေတာ႕မွ ..  ခုနေလးတင္ ကားေျပာင္းျပီးေမာင္းလာတာကုိ ျပန္သတိရသြားတယ္။ ခက္ျပီ .. ဒါ .. အေမရိကားေလ .. တံဆိပ္ေခါင္းမပါရင္ စာပို႕သမားကစာပို႕ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႕လည္း အသည္းနာေအာင္ေတြးေနမိျပန္တယ္။

.

ဟာ .. သြားျပီ .. ဒီေနရာကေန အိမ္ျပန္ျပီးတံဆိပ္ေခါင္းသြားယူရဦးမယ္ဆိုတာေတြးမိေတာ႕ ဒီတံဆိပ္ေခါင္းပါးပါးေလးတစ္ခုအတြက္ ဓါတ္ဆီကုန္ရဦးမွာပါလားဆုိတာကုိဆက္စဥ္းစားမိရင္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ငါ႕ႏွယ္ .. ဒီေန႕မွကားေျပာင္းေမာင္းလာတာမိတာကိုး။ အမ်ိဳးသမီးကားေပၚမွာ တံဆိပ္ေခါင္းမွမေဆာင္ထားတာလို႕ေတြးရင္း ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။