အချိန်ပိုဆိုတာ ဂျို(ချို) နဲ့လား?

၁ ရက်ကို ၈ နာရီ။ ၁ ပတ်ကို နာရီ ၄ဝ။ ၁ လကို နာရီ ၁၆ဝ။ ၁ နှစ်ကို နာရီ ၁၉၂ဝ။ ဒီလိုတွက်ရင် မမှန်ပါ။

၁ ရက်ကို ၈ နာရီ။ ၁ ပတ်ကို နာရီ ၄ဝ။ ၁ နှစ်မှာ သီတင်း ၅၂ ပတ်။ ဒါကြောင့် ၁ နှစ်ကိုအလုပ်ချိန်ပေါင်း နာရီ ၄ဝX၅၂ ပတ်=၂ဝ၈ဝ နာရီ။ ၁ နာရီကို ၁၅ ဒေါ်လာစားနဲ့အလုပ်လုပ်ရင် ၁ နှစ်ကို ဒေါ်လာ ၃၁၂ဝဝ ရမယ်။

အစိုးရကို အခွန်ဆောင်ဖို့ ၂ဝ%=၆၂၄ဝ နှုတ်။ နေထိုင်တဲ့ပြည်နယ်ပေါ်မူတည်ပြီး ဖယ်ဒရယ်ကိုဆောင်ဖို့က ၁၇%=၅၃ဝ၄ ဒေါ်လာ နှုတ်။ ၃၁၂ဝဝ-၆၂၄ဝ-၅၃ဝ၄=၁၉၆၅၆ ဒေါ်လာ။ ဒါက ၁ နာရီကို အခြေခံလစာနာရီစား ၁၅ ဒေါ်လာနဲ့ ၁ နှစ်လုံး အလုပ်တက်ရက်မပျက် နာရီစားအပြည့်ခံစားခွင့်ရတဲ့ အမေရိကားမှာ တရားဝင်အလုပ်လုပ်ခွင့်ရှိသူ ၁ ယောက်ရဲ့ အခြေမပျက် ၁ နှစ်စာဝင်ငွေကိုတွက်ပြတာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီအပေါ်မှာ
နေဖို့ ထိုင်ဖို့
စားဖို့ သောက်ဖို့
သွားဖို့ လာဖို့
ဝယ်ဖို့ ခြမ်းဖို့
စုဖို့ ဆောင်းဖို့
သုံးဖို့ ဖြုံးဖို့ မပါသေးပါနော်။

နောက်ပိုင်းမှာဆက်ရေးပြထားတဲ့ "ဖို့ . .ဖို့ . .ဖို့" အသုံးစားရိတ်တွေအတွက် လူတွေဟာ အချိန်ပိုလုပ်ချင်ကြတယ်။ မတူညီတဲ့အလုပ်တက်ချိန်-Different Shifts တွေမှာအလုပ်လုပ်ပြီးအပိုဝင်ငွေရှာကြတယ်။

ဒီတော့ဗျာ . . ၁ ရက်ကို ၈ နာရီတက်တာက ၁ နာရီ ၁၅ ဒေါ်လာဆိုတော့ ၁၂ဝ ဒေါ်လာ။ အလုပ်များလို့အလုပ်ရှင်က အချိန်ပို ၂ နာရီဆင်းခိုင်းတယ်ဆိုရင် ၁၅X၁.၅=၂၂.၅ဝ ဒေါ်လာနှုန်းနဲ့ဆိုတော့ ၄၅ ဒေါ်လာထပ်ပေါင်းရင် ၁ ရက် ၁ဝ နာရီလုပ်ခအပြီးအစီး (အခွန်မနှုတ်ရသေး) ၁၆၅ ဒေါ်လာ ရမယ်။ ဒီလိုမြိုးမြိုးမြတ်မြတ်လေးရမှ သုံးစရာ စွဲစရာ အပိုငွေယားလေးထွက်လာမှာ အမေရိကားမှာပါ။

ဒါကြောင့် အလုပ်ခွင်တွေမှာ အချိန်ပိုလိုချင်သူတွေစာရင်းပေးဆိုရင် စီးပွားရေးအကြောင်းသူများထက်သိတဲ့အာရှတိုက်သားတွေထိပ်ဆုံးကတန်းစီနေတာမဆန်းပါ။ ရှိသေးတယ် စနေနေ့အချိန်ပိုဆင်းရတဲ့အပိုဝင်ငွေ။

၁ ပတ်ကို နာရီ ၄ဝ . . ဒါက ၅ ရက်စာ။ စနေနေ့ကို ၁ ဆခွဲဈေးနှုန်းနဲ့အချိန်ပိုဆင်းရရင် လေတဟူးဟူး ငွေတရူးရူး နဲ့ ဂုန်းဆင်းရတာ အင်မတန်ပျော်ကြတယ်။ ၁ နာရီ ၂၂.၅ဝ‌ ဒေါ်လာ နဲ့ ၈ နာရီဆိုတော့ ဒေါ်လာ ၁၈ဝ အေးဆေး။ အချိန်ပိုအတွက် အခွန်ပိုဆောင်ရတာ ဘာ . . ညာ ဒါကို နောက်ထား . . ပျော်ကြတာ ပျော်ကြတာ။

ဒီလိုအပျော်တွေဟာ ရေရှည်ခံသလားဆိုတော့ အမေရိကားမှာ၂ဝ၁၉ အထိ ခံတယ်လို့ပြောရလိမ့်မယ်။ အချိန်ပိုရသူတွေက အချိန်ပိုလုပ်။ အချိန်ပိုမရသူတွေက အားတဲ့အချိန်မှာ Uber လေး၊ Lyft လေး မောင်း အပိုဝင်ငွေရှာ အဆင်ကိုချောလို့။ ဒါပေမဲ့ ဒီ ချောမွေ့တဲ့အပျော်ဟာ ၂ဝ၂ဝ ကို ဒရွတ်တိုက်ပြီးဝင်လာတဲ့ COVID-19 ကြောင့် ကြာကြာမခံလိုက်ဘူး။

စီးပွားရေးတွေကပျက်၊ အလုပ်တွေကဖျက်၊ ရောဂါပိုးကဝင်စွက် နဲ့ မရှိမဖြစ်အလုပ်ခွင်တွေကိုပဲ ဖွင့်ခွင့်ပေးလာကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အစပိုင်းကပြောခဲ့သလို ၁ ရက်ကို ၈ နာရီ။ ၁ ပတ်ကို နာရီ ၄ဝ။ ၁ နှစ်မှာ သီတင်း ၅၂ ပတ်။ ဒါကြောင့် ၁ နှစ်ကိုအလုပ်ချိန်ပေါင်း နာရီ ၄ဝX၅၂ ပတ်=၂ဝ၈ဝ နာရီ ဘာမှမရှိတော့ဘဲ အစိုးရကပေးတဲ့ အလုပ်ပြုတ်တဲ့အခါခဏကျွေးထားတဲ့ EDD-Employment Development Department ကို လျှောက်ထားကြတယ်။

အလုပ်မလုပ်လည်းပိုက်ဆံရတဲ့အပြင် ကပ်ရောဂါကြောင့်ထိခိုက်နစ်နာရပါတယ်ဆိုပြီး ဘောင်ဝင်အောင်လျှောက်ထားသူတွေကို ၁ ပတ် ဒေါ်လာ ၆ဝဝ အပိုဆောင်းပေးလိုက်သေးတယ်။ ဒီကြားထဲ အမေရိကန်သမ္မတက အားဆေးထိုးပေးတဲ့ချက်လက်မှတ်-Stimulus Check ဆိုပြီး ပြည်သူတစ်ယောက်တိုင်း/အိမ်ထောင်စုတိုင်း (နီးပါး) ကို ဒေါ်လာ ၁၂ဝဝ ပေးလိုက်သေးတယ် ဆိုတော့ကာ အမေရိကားမှာ အလုပ်မလုပ်ဘဲနေတာ ဘယ်ထူးဆန်းတော့မတုန်း။

အထက်ကပြောခဲ့တာက ရပ်ဆိုင်းသွားတဲ့အလုပ်တွေအကြောင်း။ ပြောချင်တာက အခုမှလာမှာ။ ဒီလိုပျက်စီးသွားတဲ့လုပ်ငန်းခွင်တွေရဲ့အခြားတစ်ဖက်မှာ ကုန်ပစ္စည်းရောင်းကောင်းနေသလောက် လူချဲနေပါဆိုတဲ့ ဖယ်ဒရယ်ရဲ့ Social Distancing ကြောင့် အလုပ်သမားအကုန်လုံးကိုတစ်ပြိုင်တည်းအလုပ်တက်ခိုင်းလို့မရလို့ ရက်ခြား၊ သီတင်းပတ်ခြား၊ စနေ တနင်္ဂနွေအဆိုင်းတွေအပြင် ညနေဆိုင်း-Swing Shift ၊ သန်းခေါင်ယံဆိုင်း-Graveyard Shift တို့ကိုမဖြစ်မနေစီစဉ်လာကြတယ်။

How do you overcome this pandemic?

Question: In this pandemic, how do you sacrifice yourself?

How do you overcome this pandemic?

မေး။ အခု ကပ်ရောဂါကာလမှာ သားက ဘယ်အရာတွေကိုအနစ်နာခံရပါသလဲ? ဒါကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ကျော်လွှားပါသလဲ?

Answer: I think this is something that I think about a lot where the pandemic feels bigger than all of us. It's not really up to any individual person to find a solution to this pandemic right? But it is up to all of us to follow the guidelines that our governments set for social distancing.

ဖြေ။ အခုအချိန်မှာ ခရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ကပ်ရောဂါဘေးဟာလူတိုင်းရဲ့စိတ်ထဲမှာကြီးစိုးနေပါတယ်။ ဒီကိစ္စဟာ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲကဖြေရှင်းရုံနဲ့ပြေလည်သွားမှာမှမဟုတ်တာ။ ဒါပေမဲ့ အစိုးရရဲ့ "လူချဲနေခြင်း" ဆိုတဲ့လမ်းညွှန်မှုကိုလိုက်နာမယ့် ကျွန်တော်တို့အားလုံးအပေါ်မှာမူတည်နေပါတယ်။

Everybody has a role to play in making sure this pandemic poses as little of a danger as it can. The most important thing for us is to do our own job and to support the people that are doing more than us.

လူတစ်ဦးတစ်ယောက်တိုင်း ကပ်ရောဂါရဲ့အန္တရာယ်ကို အနည်းနဲ့အများဆိုသလိုကာကွယ်ဖို့တာဝန်ရှိပါတယ်။ တကယ်လုပ်ရမယ့်လုပ်ငန်းဆောင်တာကတော့ ကျွန်တော်တို့အလုပ် ကျွန်တော်တို့လုပ်ရင်း ကျွန်တော်တို့ထက်ပိုမိုလုပ်ဆောင်နေရသူတွေကိုအကူအညီပေးနိုင်ဖို့ဖြစ်ပါတယ်။