တိုနီ ႏွင္႕ ခရီးသြား ( ၅ ) ေဖာ္ ( ဘလစ္ဇ္ )

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

ဒီႏိုင္ငံေရာက္ျပီး ( ၄ ) ရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ဗီဆာသြားေလွ်ာက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးက ေခါင္းေဆာင္တင္ထားသူက ဝဝဖိုင္႕ဖိုင္႕ ခပ္ေတာင္႕ေတာင္႕ သံရံုးဝန္ထမ္းလူမည္း ကို ပါ႕စပို႕ေတြ စုေပးလိုက္တယ္။ သံရံုးလို႕သာဆိုတယ္ အေစာင္႕က ( ၁ ) ေယာက္ပဲရွိတယ္။ သံတိုင္ေလးပါတဲ႕ အေပါက္ေသးေလးကေန ရန္ကုန္က ဓါတ္ဆီဆိုင္မွ စာအုပ္ထပ္ရသေလာက္ အုတ္နံရံေလးတစ္ခ်ပ္သာျခားတဲ႕ ဒီေနရာေလးဟာ ဘလစ္ဇ္ႏုိင္ငံက မကၠဆီကိုသံရံုးပါပဲ။ စာအုပ္ေတြကို ဟုိလွန္ဒီလွန္ၾကည္႕လိုက္၊ ပါ႕စပို႕ထဲက ဓါတ္ပံုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မ်က္ႏွာေတြကို တုိက္္ၾကည္႕လုိက္ လုပ္ေနရင္း တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ေျပာတယ္ .. “ မင္းတုိ႕ကုိ ဗီဆာ မေပးႏိုင္ဘူး ” တဲ႕။

.

ေခါင္းေဆာင္က  “ ဘာျဖစ္လို႕လဲဗ်ာ ” လို႕ ျပန္ေမးေတာ႕ သူက “ မင္းတုိ႕ပါ႕စပို႕ေတြကို ငါၾကည္႕ၾကည္႕တယ္။ တစ္ကယ္႕ ကမၻာ႕လွည္႕ခရီးသြားေတြပဲ။ ဒါေပမယ္႕ မင္းတို႕ ဒီႏိုင္ငံကိုလာတာ ဘားမား ကေန စကၤာပူမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနတယ္ .. ျပီးေတာ႕ နယ္သာလန္ေရာက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ မကၠဆီကို မွာ တစ္ေထာက္ဝင္နားျပန္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ျပန္ထြက္တယ္။ ေနဦး .. မင္းတို႕ မကၠဆီကုိထဲ မဝင္ခဲ႕ဘူးေနာ္။ ေနာက္္တစ္ႏုိင္ငံက အယ္ဆာေဗးဒုိး .. အဲဒီမွာလဲ Transit နဲ႕ အခု ငါတုိ႕ႏိုင္ငံကိုေရာက္လာျပီးခါမွ မကၠဆီကုိဗီဆာ လိုခ်င္တယ္ဆုိေတာ႕ တစ္ခုခုေတာ႕ တစ္ခုခုပဲ။ မင္းတုိ႕ကမၻာလွည္႕တာ သိပ္မရွင္းဘူး။ အခုေတာ႕ ခဏေနဦး။ စာအုပ္ေတြျပန္ယူသြားလိုက္။ ဗီဆာ မေပးႏိုင္ေသးဘူး ” လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ႕အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်ျပီး တည္းခုိရာ ေဟာ္တယ္ကို ျပန္ခဲ႕ရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရန္ကုန္မွာဆိုရင္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

ဒီေန႕ “ စြမ္း ” ကို သြားေဆးခန္းျပျပီးေတာ႕ သူ႕ေက်ာင္းက လုပ္အားေပးအဖြဲ႕ကေပးတဲ႕ ေစ်းဝယ္ေၾကာ္ျငာ - Flyer ကုိ ကိုင္ျပီး လိပ္စာအတိုင္းသြားခဲ႕တယ္။ ဆိုင္နာမည္ကေတာ႕ အဓိကမက်လို႕ မေျပာေတာ႕ပါဘူး။ လိပ္စာအတိုင္း ဖုန္းထဲက GPS နဲ႕ သြားလိုက္ေတာ႕ အရင္က ဒီ္လက္ကိုင္ဖုန္းဝယ္တဲ႕ဆိုင္ေရွ႕က ေျမကြက္ေပၚမွာ ေဆာက္ထားတဲ႕ အေဆာက္အဦၾကားက ဟမ္ဘာဂါဆိုင္သစ္တစ္ခုကို ေရာက္လာတယ္။

.

ျပီးခဲ႕တဲ႕ ( ၂ ) လ ေလာက္က ဒီေရွ႕ကျဖတ္သြားေတာ႕ ေျမကြက္ၾကီးကို ဘာမွမေဆာက္ရေသးဘူး။ ကားပါကင္ေဟာင္းၾကီးကို ျမိဳ႕ေတာ္ - City က အကြက္ခ်ျပီး ဆိုင္ ( ၆ ) ဆိုင္ေလာက္ကို ခြဲျခမ္းေပးလုိက္ပံုပဲ။ တစ္ကယ္ဆုိ ဒီေလာက္ရုပ္ ဒီေလာက္ထည္ ဆိုင္ခန္းေတြကို ရန္ကုန္မွာ ( ၁၈ ) လ ေဆာက္ခဲ႕တာမဟုတ္လား။ အထဲမွာ ကားအစီး ( ၃ဝ ) ေလာက္ရပ္လို႕ရတဲ႕ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ကားပါကင္ေလးကို မျဖစ္မေနထည္႕သြင္းေဆာက္ထားတာ သတိထားမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရန္ကုန္မွာ ကားရပ္လို႕မရလို႕ ( ၁၉ ) လမ္းထိပ္ လမ္းလယ္စည္းျဖဴတည္႕တည္႕မွာ ကားရပ္ျပီး အစားအေသာက္ဆင္းဝယ္တဲ႕ ေရႊညီအစ္ကိုမ်ားကို မဆီမဆိုင္ သတိရမိပါရဲ႕။

.

.

အေဆာက္အဦသစ္ကိုလွမ္းျမင္ေနရာကေန လမ္းကူးမယ္လို႕လုပ္တုန္းမွာ ဆုိင္ကေလးေရွ႕ ၾကက္လွ်ာစြန္းေလးမွာ ေဂါက္သီးထီးပံုစံ ေလဟာျပင္ထီးေတြေအာက္မွာ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ခ်ထားတဲ႕ စားေသာက္ခံုေလးေတြ ေတြ႕လိုက္တယ္။ ဆန္ဖရန္စစၥကုိပင္လယ္ေအာ္ေဒသမွာ ေလတဟူးဟူးတုိက္ေနလည္း ဟင္းလင္းျပင္မွာ ဟမ္ဘာဂါထိုင္စားရင္း ကိုကာကိုလာထုိင္ေသာက္ေနၾကသူေတြ ရွိေနေသးတာကိုး။ သူတို႕ထုိင္ေနတာ ေကြ႕သြားတဲ႕ကားေတြနဲ႕ ေပအနည္းငယ္သာကြာမယ္ .. က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႕ ေနရာရေအာင္လုပ္ထားတာ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။