ေဒသႏၱရခရီးသြားျပီး ေျခေထာက္နဲ႕စာဖတ္ေနတဲ႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

( ၁ )

.

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသားအရြယ္က ထိပ္ဆံုးခရီးသြားဖူးတာကို သတိရမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးငယ္တုန္းက အေဖ နဲ႕ ရန္ကုန္သြားတာ၊ အစ္ကို႕ကားနဲ႕ မႏၱေလးလိုက္သြားတဲ႕အခါတုိင္း ခရီးပန္းရတာက ခပ္မ်ားမ်ား။ ဘယ္ေနရာကိုသြားခ်င္တယ္၊ ဘာကိုစားျပီး ဘယ္နားေတာ႕ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ႕ “ ဆႏၵ ” တစ္ခုမွ ထားခြင္႕မရွိခဲ႕ဘူး။

.

အေဖဆို ပူလြန္းတဲ႕ရန္ကုန္တိုက္ခန္းေတြၾကားထဲမွာ သူ႕အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႕ တရုတ္လိုစကားေဖာင္ဖြဲ႕တာ တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီမဟုတ္ဘူး .. တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို ေန႕တစ္ဝက္ကုန္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလဆို ညေမွာင္မွျပန္ရတယ္။

.

အစ္ကိုနဲ႕ခရီးလိုက္သြားတဲ႕အခါ ကားေပၚပါလာသူထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ကအငယ္ဆံုး..။ ဒတ္ဆန္း ၁၅ဝဝ ပစ္ကပ္ကားေနာက္ခန္းမွာ ေမ႕ေလာက္ေအာင္ ကားထုိင္ေစာင္႕ရတဲ႕အခါေတြ ရွိခဲ႕တယ္။ အစ္ကိုတို႕တစ္ဖြဲ႕လံုး ထမင္းဆုိင္သြားတဲ႕အခါ တစ္ခါမွမစားဖူးတဲ႕ ၾကက္ေတာင္ပံခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္ တုိ႕၊ ဝက္သားေတာက္ေတာက္ေၾကာ္ တုိ႕၊ ေဒၚလွၾကည္ဟင္းတို႕စားရတဲ႕အခါ ကေလးသဘာဝ အင္မတန္ေပ်ာ္ရတယ္။ အခုလုိ တခုတ္တရျပန္ေရးျဖစ္ေနတာကိုပဲ ၾကည္႕ေလ..။

.

( ၂ )

.

ဆိုလိုတာက ကြ်န္ေတာ႕ကေလးဘဝမွာ မနက္ေစာ အိမ္အလုပ္ကူ၊ ေက်ာင္းတက္၊ က်ဴရွင္သြား၊ အိမ္စာလုပ္ ဆုိတာေတြနဲ႕ ပတ္ခ်ာလည္ဝိုင္းေနခဲ႕တယ္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕လည္ရမယ္၊ ပတ္ရမယ္လို႕ေတာ႕မထင္နဲ႕ .. ဒီေန႕အတန္းတင္စာေမးပြဲေန႕ .. ေနာက္တစ္ေန႕ ခဏနား .. ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေစ်းထဲကဆုိင္လိုက္ထြက္ .. ဒါပဲ။ ဒီလို သင္တန္းတက္ခဲ႕ရတာ ဆယ္တန္းအထိပဲ။

.

ဒီလိုနဲ႕ ဆယ္တန္းျပီးလို႕ ကုိယ္႕ဟာကိုယ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာတက္ဖို႕သြားရေတာ႕ သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္နဲ႕ ကေမၻာဇ BM ကားၾကီးကုိ နာရီ ( ၂ဝ ) ေလာက္စီးျပီး ရန္ကုန္ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ဂိတ္ဆံုးအထိ စြန္႕စားျပီး သြားရတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ျမိဳ႕ျပဆုိတာကို နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေရာက္ဖူးတာပါ။

.

.

အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ႕ “ မျမင္ဖူး မူး ျမစ္ထင္ ” ဆိုသလို ခံစားရသလို “ ေတာသားျမိဳ႕ေရာက္ ဖာလူဒါေသာက္ ” လုိ႕လည္း အေငါ႕ခံရတယ္။ ဘားလမ္းမွာ အဂၤလိပ္လက္ေရြးစင္သီခ်င္းေခြသြားဝယ္တဲ႕အခါ ေရာင္းတဲ႕သူ လူလည္ရန္ကုန္သား က ေဗာက္ခ်ာမွာနာမယ္ဘယ္လုိေရးမလဲ? “ ေမာင္စိုင္း -- -- -- ” လို႕ အေမးခံရတယ္။

.

လူကိုၾကည္႕လုိက္တာနဲ႕ ျမိဳ႕ျပနဲ႕အေနနီးသူေတြက ကြ်န္ေတာ႕ကို လူသားေတြနဲ႕အေရာဝင္လို႕မရတဲ႕၊ ဘာမွမသိ ဘာမွနားမလည္တဲ႕ ျမိဳ႕မွားျပီးေရာက္လာတဲ႕ ရွမ္းရိုးမပန္းကန္ျပားပ်ံေပၚကေန ေျခေခ်ာ္က်လာတဲ႕ ရွမ္းေဘာင္းဘီဝတ္ထားတဲ႕ျဂိဳဟ္သား လို႕ ထင္ၾကတယ္ေလ..။

( ၁၆ ) ႏွစ္သား ( ၁၁ ) တန္းေက်ာင္းသား ( ၃ ) ေယာက္ရဲ႕ အေမရိကန္အိပ္မက္မ်ား

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

အီတာလ်ံႏြယ္ဘြား စပိန္ႏို္င္ငံသား ခရစ္စတိုဖာကိုလံဘတ္ဟာ ပင္လယ္ခရီး ( ၄ ) ၾကိမ္ထြက္ခဲ႕ျပီး အိႏိၵယတိုက္ကိုအရွာေကာင္းခဲ႕တာ အေမရိကားတိုက္ကို မထင္မွတ္ပဲေတြ႕ခဲ႕တယ္။ သူေတြ႕ဖို႕မွန္းထားတဲ႕ အိႏိၵယကြ်န္းဆြယ္အစား ကုန္းမည္းမည္းေလး ျမင္တာနဲ႕ သူဟာ ဂ်ပန္ကြ်န္းစုကုိေတြ႕ျပီလို႕ထင္ခဲ႕တယ္။ အမွန္တစ္ကယ္ ကမ္းကိုေလွကပ္တဲ႕အခါ အိႏၵိယ မဟုတ္၊ ဂ်ပန္ မဟုတ္တဲ႕ ဟင္းလင္းျပင္ေျမကိုသာ ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္။ ဒါဆုိ ကိုလံဘတ္စ္ မက္ခဲ႕တဲ႕အိပ္မက္ဟာ မွားမ်ားမွားသြားျပီလား?

.

ဒီလိုေျပာရတာ နည္းနည္းေတာ႕ အကဲျဖတ္ေစာတယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကိုလံဘတ္စ္ဟာ သူေတြ႕ခ်င္တဲ႕လူမ်ိဳးစုၾကီးကုိမေတြ႕ရလို႕ဆုိျပီး ေလွေပၚျပန္တက္ ျပန္မလွည္႕သြားပါဘူး။ ေရာက္တဲ႕ေနရာမွာ လုပ္သင္႕ရာကိုလုပ္ျပီး တုိက္ၾကီးတစ္တုိက္ - Continent တစ္ခုကို ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ႕တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႕ အေျခခ်မိတဲ႕ေနရာကုိ အပင္ေတြေပါက္၊ ေနျခည္ေရာက္လို႕ လူေျခေပါက္ေအာင္ ခရီးေဖါက္ေပးခဲ႕သူ သမိုင္းလူသားတစ္ဦးအေနနဲ႕ေပါ႕..။

.

.

ကြ်န္ေတာ္တို႕မိသားစု အေမရိကားေရာက္ျပီး ( ၇ ) ႏွစ္ျပည္႕တဲ႕ေန႕မွာ ႏွစ္ပတ္လည္တို႕ အထိမ္းအမွတ္လုပ္ဖို႕ ဘာအစီအစဥ္မွ မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ မထင္မွတ္ပဲ အဲဒီေန႕မွာ ( ၁၁ ) တန္း ေက်ာင္းသား ( ၃ ) ေယာက္က သူတုိ႕ရဲ႕အေမရိကန္အိပ္မက္ -   My American Dream ေခါင္းစဥ္နဲ႕ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖဖို႕ လုံုးပန္းေနရပါတယ္။

.

ၾကံဳတုန္းျပန္ေျပာရရင္ ဒီဘက္ေျမမွာ အတန္းတင္စာေမးပြဲဆုိတာ မည္ကာမတၱပဲရွိပါတယ္။ တက္ခဲ႕တဲ႕ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္အားလံုးမွာ အိမ္စာက ဘယ္ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္း၊ အခန္းတြင္းအဆုိင္းမင္႕ - Assignment တင္တာက ဘယ္ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ေက်ာင္းခန္းျပင္ပဖတ္စာ - Reading က ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အုပ္စုဖြဲ႕လူေရွ႕တင္ျပခ်က္ - Group Presentation က ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး သူ႕အပိုင္းနဲ႕သူ အမွတ္ ( ၁ဝဝ ) ကို ဝုိင္းျဖည္႕ရတာဆုိေတာ႕ တစ္ေန႕အိမ္စာတစ္ေန႕မွန္မွန္လုပ္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္က စာသင္ႏွစ္ရဲ႕ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးရက္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းႏႈတ္ဆက္ရံုပါပဲ။

.

.

ဆရာမက အလွည္႕က်ျပီေျပာတဲ႕အခါ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံေသြး မိန္းကေလးေက်ာင္းသူက “ သမီးအေမဟာ အေမရိကန္-ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲအတြင္းမွာ ေမြးခဲ႕တယ္။ စစ္ကျဖစ္ေနတာဆုိတာ႕ အေမ႕ဘဝဟာ သိပ္ကိုဆိုးပါတယ္ ”