တည္ျငိမ္မႈ၏လွမ္းေခၚသံ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

( ၁ )

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာအခ်ိန္ေတြမွာ ျပည္႕ႏွက္ေနတဲ႕ရက္ခ်ိန္းေတြၾကားမွာ ဘာကိုမွထပ္တိုးလုပ္လို႕မရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရတဲ႕အေျခအေနေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ၾကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္ေတြဟာလည္း အလုပ္၊ သင္တန္း၊ လူမႈေရးပြဲလမ္းသဘင္မ်ား နဲ႕ ေတာက္တုိမယ္ရဗာဟီရမ်ားရဲ႕ ျပန္ေပးဆြဲျခင္းကို ခံေနရပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ေခတ္မီွအီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ားကေန အဆက္မျပတ္ပို႕လႊတ္လာတဲ႕ ေတာင္ပံုယာပံုသတင္းအခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ မတူစဖူးထူးကဲစြာလႊမ္းမုိးမႈကို တစ္ဆက္တည္းခံစားေနရပါတယ္။

.

အဆုိပါ အဆက္မျပတ္ကြန္နက္ရွင္မ်ားေၾကာင္႕ မိမိကုိယ္ကိုယ္ဘာမွလုပ္စရာမရွိဘူးလို႕ထင္ရေလာက္ေအာင္ ပ်င္းရိတဲ႕စိတ္ဟာ ညနက္သန္းေခါင္အထိ မရပ္နားႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ လူေတြမွာ ဆန္႕က်င္ဖက္စိတ္ဖိစီးမႈေတြဝင္လာရပါတယ္။

.

ဒီစိတ္ေဖာက္ျပန္မႈျဖစ္စဥ္ေတြဟာ တစ္ဖက္လွည္႕အေနနဲ႕ အလုပ္အေပၚမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕အာရံုစိုက္မႈ၊ အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕အလုပ္သမားေတြအေပၚမွာငဲ႔ညွာမႈ၊ တိက်တဲ႕လုပ္ကိုင္ရည္ေတြအေပၚနဲ႕ ကုန္ပစၥည္းထြက္ႏႈန္းေတြေပၚမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိလာပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင္႕ အလုပ္ရႈတ္ေအာင္လုပ္ထားျခင္း - Busyness ကို အလုပ္အေပၚစိတ္ဝင္စားမႈ နဲ႕ လူလူခ်င္းဆက္ဆံမႈလမ္းသြယ္ကုိ လွပေသသပ္ေအာင္ခင္းက်င္းေပးထားတယ္ဆုိရင္ မမွားေတာ႕ပါဘူး။

.

( ၂ )

က်န္းမာေရးပ်က္ယြင္းျခင္း၊ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း နဲ႕ ႏွလုံးေသြးေၾကာျပတ္ျခင္း စတဲ႕ ဘဝပ်က္ေလာက္တဲ႕အျဖစ္ဆုိးေတြၾကံဳရဖုိ႕ ထုိင္ေစာင္႕ေနစရာမလိုတာက ေကာင္းျခင္းမဂၤလာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မွာအခ်ိန္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ နားရမယ္။ ျဖည္းျဖည္ခ်င္း လုပ္ယူရမယ္။

.

အစီအစဥ္ေတြၾကပ္ေနတဲ႕အေၾကာင္းရင္းကို သိရမယ္။ မ်ားျပီးပိေနတဲ႕အလုပ္ေတြရဲ႕ မူလအရင္းျမစ္ကို ရွာရမယ္။ ေတြ႕တဲ႕ေနရာမွာ သိသိခ်င္း ကိုယ္႕ခႏၶာကိုယ္ကိုေမာင္းႏွင္ေနတဲ႕အရွိန္ကုိ ခ်က္ခ်င္းေလွ်ာ႕ခ်ပစ္ရမယ္။ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုနဲ႕တစ္ခုၾကားမွာ ျခားပစ္ရမယ္။ သတိမဲ႕ေနတဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဆြဲထားရမယ္။ ေလ်ာ႕နည္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဘဝကုိ ေအးေဆးစြာရင္ဆုိင္ရမယ္။ တစ္စံုတစ္ခုေသာအရာအတြက္ တစ္မိနစ္၊ တစ္စကၠန္႕ေလာက္ပဲအခ်ိန္ရတယ္ဆုိေစဦး ျဖည္းညွင္းသက္သာစြာလုပ္ရပါမယ္။

၄၅ ဒီဂရီေစာင္းေနေသာကမၻာ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

( ၁ )

ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ႕ကမၻာက နဂုိကတည္းက နည္းနည္းေနာေနာေစာင္းေနခဲ႕တာမဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားနဲ႕မတည္႕တဲ႕စကားေျပာေပါက္၊ တည္႕တည္႕ၾကည္႕ေနရင္းကုိ သူမ်ားကုိရန္ေစာင္သလိုျဖစ္ေနတတ္တဲ႕မ်က္လံုးတစ္စံု၊ ဘယ္ကိစၥမဆိုလက္ေရာက္တန္ျပန္တတ္တဲ႕အက်င္႕ဆိုး၊ ေစ်းတူရင္ကိုယ္ကသာေလွ်ာ႕ေရာင္းေပးလုိက္မယ္ဆုိတဲ႕ ေရာင္းကြက္ေတြေၾကာင္႕ ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ ေခ်ာ႕ေမြ႕တယ္ရယ္လုိ႕မရွိပဲ ၾကမ္းတမ္းခဲ႕တယ္။ ဒါေပမယ္႕ရပါတယ္ .. အေမေပးတဲ႕ဦးေခါင္းတစ္လံုးရွိေနေသးတာပဲ။

.

( ၂ )

ကြ်န္ေတာ္ၾကီးျပင္းခဲ႕တဲ႕ ကမၻာဟာ နဂိုကတည္းက မညီမွ်ခဲ႕ဘူး။ အၾကီးေတြက အငယ္ဆိုမညွာဘူး။ အငယ္ဆံုးမို႕ ေနာက္က်ျပီးလူရာဝင္တယ္။ ဦးရာလူယူစံနစ္ေအာက္မွာ အရာရာကိုေငးခဲ႕ရတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ သူမ်ားတကာလိုေဆာ႕ကစားရမယ္႕အစား ေစ်းဆုိင္ေစာင္႕ခဲ႕ရတယ္။

.

သူငယ္ခ်င္းမိသားစုေတြ အေပ်ာ္ခရီးထြက္ေနခ်ိန္မွာ အိမ္ကဒတ္ဆန္းကားေပၚမွာ ကားေစာင္႕က်န္ေနရစ္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ႕ထက္အရင္ေမြးသူေတြစားဖို႕ ေဆာင္းတြင္းေအးေအးမွာ ေယာက္်ားစီးစက္ဘီးၾကီးကိုခြျပီး ညေစ်းတန္းမွာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္သြားဝယ္ေပးရတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ရပါတယ္ .. အေမေပးတဲ႕ ေျခေထာက္တစ္စံုရွိေနေသးတာပဲ။

.

( ၃ )

ကြ်န္ေတာ္တက္ခဲ႕တဲ႕ေက်ာင္းမွာ အလယ္တန္းျပီးရင္ ဆက္တက္စရာမရွိပါ။ အာစရိယပူေဇာ္ပြဲေရာက္တုိင္း အလွဴေငြအမ်ားၾကီးထည္႕တတ္တဲ႕ ဖခင္ေၾကာင္႕ မ်က္ႏွာမငယ္ခဲ႕ရပါဘူး။ ( ၅ ) တန္းေရာက္မွ အဂၤလိပ္စာ စသင္ရတယ္။ A, B, C, D ကို စဖတ္တတ္ခဲ႕တဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ မိခင္ဘာသာစကားတရုတ္ထက္ အဂၤလိပ္စာကိုစြဲလမ္းခဲ႕ေပမယ္႕ အျမဲတမ္း ျမန္မာစာ ( ၆၂ ) မွတ္ရတယ္။

ေကာလိပ္တက္မလို႕လား .. လိုက္ပို႕ေပးမယ္ေလ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

ရဲမင္း ။         ။ မင္း ငါ႕ကိုအကူအညီေတာင္းစရာရွိတယ္ဆုိ ဘာမ်ားလဲ ရဲေသြး ရ..။

.

ရဲေသြး ။          ။ ေအး .. ဟုတ္တယ္။ ငါက ဒီေရာက္တာမၾကာေသးေတာ႕ မသြားတတ္ မလာတတ္ျဖစ္ေနလို႕ မင္းကုိေက်ာင္းအပ္ခုိင္းမလို႕ပါ။

.

.

ရဲမင္း ။         ။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းလား? တကၠသိုလ္တစ္ခါတည္းတက္မွာလား?

.

ရဲေသြး ။          ။ ငါ႕မိဘေတြကေတာ႕ အကုန္အက်သက္သာေအာင္ နဲ႕ ေက်ာင္းျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ တကၠသိုလ္တက္ခိုင္းတယ္။ ငါ႕အထင္ တကၠသိုလ္တက္ရင္ စာႏုိင္မယ္မထင္ဘူးကြ။

.

.

ရဲမင္း ။         ။ ဟင္ .. ဟုတ္ပါ႕မလား။ မင္းက ဒီ အေမရိကားမလာခင္ေလးကပဲ ( ၁ဝ ) တန္းမွာ ဂုဏ္ထူး ( ၅ ) ခု ထြက္ခဲ႕တာဆုိ။ မင္းလုပ္ႏိုင္မွာပါ။

.

ရဲေသြး ။          ။ ဒါက မင္းထင္တာကိုးကြ။ ငါ႕အတြက္က ဒီေနရာမွာ ယဥ္ေက်းမႈအသစ္၊ အျမင္အသစ္၊ ဘာသာစကားအသစ္၊ စာသင္စံနစ္အသစ္နဲ႕ အားလံုးအသစ္ခ်ည္းပဲ။ အခုမွ စသင္ေနတုန္းဆုိေတာ႕ မင္းကိုေမးခ်င္တာလဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ မင္းကို စကားေျပာဖို႕ ခဏေခၚလုိက္တာ။ ေမးခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ႕ ပိုမွန္ပါတယ္ကြာ။

.

.

ရဲမင္း ။         ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ဒီႏုိင္ငံကိုလုိက္လာတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကုိ အၾကမ္းအားျဖင္႕ ( ၄ ) မ်ိဳးခြဲႏိုင္တယ္။

.

( ၁ ) ကေလးငယ္ - မူလတန္း ကေန အလယ္တန္းအထိ

.

( ၂ ) အတန္းၾကီးေပမယ္႕ ( ၁ဝ ) တန္း မေအာင္ေသးသူ

.

( ၃ ) ( ၁ဝ ) တန္းေအာင္ျပီး ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနသူ

.

( ၄ ) ေမဂ်ာတစ္ခုခုနဲ႕ေက်ာင္းျပီးထားျပီး ေက်ာင္းဘယ္လိုစတက္ရမွန္းမသိသူ -

.

ဒီ ( ၄ ) မ်ိဳးထဲမွာမပါတဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကေတာ႕ အေမရိကားေက်ာင္းေတြကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံကေန တုိက္ရုိက္ေလွ်ာက္ျပီး ေကာလိပ္ နဲ႕ တကၠသိုလ္လာတက္ဖို႕ တစ္ေယာက္တည္းၾကိဳးစားရသူေတြေပါ႕ကြာ။