စကားလုံးများနှင့်ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကိုဖြတ်သန်းခြင်း

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

                 ငယ်ငယ်က ကျွန်တော့ခေါင်းထဲကိုရောက်တဲ့စာတွေက ကာတွန်းစာအုပ်ထဲက စာအတိုလေးတွေ။ ဖရဲသီးအကြီးကြီးတွေ၊ အားလူးတွေ အိမ်လောက်ကြီးသွားတာတွေ၊ အစားလွန်သွားလို့ နောက်ကနေ သစ်သီးတပ်သားတွေလိုက်ကြတာတွေ၊ စာတွေက သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းသလောက် သိပ်စွဲလန်းခဲ့ရတာလေ။

       နောက် နှစ်အနည်းငယ်ကြီးလာတော့ လူကြီးတွေဖတ်တဲ့ ရွှေသွေး၊ တေဇ နဲ့ ရုပ်ရှင်မဂ္ဂဇင်းတွေစကောက်ကိုင်လာပေမယ့် ကာတွန်းက ဖြတ်မရဘူး။ ကာတွန်းဆိုင်မှာ ညနေညနေဆိုရင် အသစ်ထွက်တဲ့မဂ္ဂဇင်းလာအပ်မယ့်လူအရောက် စာအုပ်ဆိုင်မှာသွားစောင့်ရင်း စာအုပ်ဆိုင်က ကာတွန်းတွေ မတ်တပ်ရပ်ရင်းဖတ်တာ စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကပေးလိုက်တဲ့မဂ္ဂဇင်းကိုချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး နေကဝင်နေပြီ အိမ်ကိုပြန်မရောက်လို့ လိုက်ရှာရတဲ့အထိ။

      အတန်းနည်းနည်းကြီးလာတော့ စွဲလမ်းလိုက်တဲ့ မင်းသိင်္ခစာအုပ်တွေ ရှိသမျှအကုန်ဖတ်၊ ပုဏ္ဏားဘကွန်း၊ စနေမောင်မောင်၊ နောက်ပိုင်းတွေထဲမှာဆို စမ်းချင်ရာစမ်း မောင်ဘဂျမ်း၊ ဆားပုလင်းနှင်းမောင်နှင့် (စိတ်ဓါတ်မြင့်မားသောရာဇဝတ်ကောင်မျိုးစုံ) အကုန် အကုန်ဖတ် တရစပ်။ တစ်ခါတုန်းကဆို ကျောင်းစာမလုပ်ဘဲ မနုစာရီထိုင်ဖတ်နေတာ အဖေတွေ့သွားပြီး စာအုပ်ကိုဓါးနဲ့ခုတ်မယ်ဆိုလို့ စာအုပ်ဆိုင်ကိုလျော်ဖို့ပိုက်ဆံသမို့ ငိုလိုက်ရတာ။ နောက်မှ အဖေက မီးဖိုချောင်က မီးခိုးခေါင်းတိုင်နောက်မှာဖွက်ထားတာ ဖော်ထုတ်ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လို့ပျော်လိုက်ရတာ တစ်သက်မမေ့။