ကျွန်တော်တို့ဇနီးမောင်နှံရဲ့ချစ်သူဘဝကနေချီတက်ခဲ့ကြတဲ့ခရီးလမ်းမှာ သူ့ရဲ့အားပေးမှု၊ ဖေးမမှုတို့ဟာ
အင်အားတစ်ခုအနေနဲ့ပါဝင်ခဲ့တယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ကစိတ်ပျော့တယ်။ ခံစားတတ်တယ်။
အရှုံးပေးလွယ်တယ်။ မထူးပါဘူးဆိုပြီးအကောင်းမြင်တတ်လွန်းလို့ အခံဘက်ကချည်းချည်းနေခဲ့ရတဲ့
လူငယ်ဘဝအလှည့်အပြောင်းမှာ သူ့ကိုတွေ့ခဲ့တယ်။
သူက မိန်းမသားပေမဲ့စိတ်မာတယ်။ မဟုတ်တာဆိုရင်မခံချင်ဘူး။ သူ့တစ်သက်လုံးငြိမ်ခံခဲ့တယ်ဆိုတာမရှိဘူး။ လူမကြောက်တတ်တာကလည်းအတုယူစရာ။
ကြီးရင်မှီငယ်ရင်ချီဆိုတဲ့စကားက ကျွန်တော်တို့ဇနီးမောင်နှံအတွက်သိပ်မမှန်ဘူး။ ကျွန်တော်ကမှီ ကျွန်တော်ကချီရသလို သူကအမြဲတမ်းကလေးလိုနေတယ်။ လူ့ဘဝကိုပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်ဖို့သူအမြဲတမ်းကြိုးစားတယ်၊ စဉ်းစားတယ်။
သူနဲ့ကျွန်တော်စပြီးသိကျွမ်းခဲ့တာကရန်ကုန်ရဲ့အုတ်နီခဲလိမ္မော်ရောင်လေးတွေနဲ့ဆောက်ထားတဲ့ကံကော်မြေပေါ်မှာ။ ကျောင်းအတူတူတက်တယ်။ လိုင်းကားအတူတူစီးတယ်။ ပြောရရင်တော့အများကြီးပဲ။ အင်းယားကန်မှာဗူးသီးကြော်သွားစားတာတို့၊ ကန်တင်းထိုင်တာတို့၊ သံဗူးဖျော်ရည်သောက်တာတို့ မှတ်မိစရာတွေ၊ အတိတ်ကကံကော်တောနေ့ရက်တွေဆီကို သူနဲ့ကျွန်တော်လက်လေးတွဲလို့အတူတူပြန်သွားချင်တယ်။
အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်ကမင်္ဂလာဈေးမှာအဝယ်တော်လုပ်နေရင်းသူက မိန်းထဲမှာကျောင်းတက်တယ်။ ရှမ်းကုန်းမြေမြင့်ကကုန်သည်လေးက တတိယနှစ်ကိုဆက်မတက်ဘဲ နေ့တိုင်းလိုလိုကျောင်းကိုရောက်နေတယ်။ သူ့အချစ်ဟာဆွဲအားရှိခဲ့တာ အခုဆိုရင် အနှစ် ၃ဝ ကျော်ခဲ့ပြီ။
အဓိပတိလမ်းပေါ်မှာမိုးလေးဖွဲဖွဲအောက်မှ သူ့လက်ကလေးကိုဆုတ်ကိုင်ထားခဲ့တယ်။ ဘွဲ့နှင်းသဘင်ရှေ့မှာဓာတ်ပုံရိုက်တုန်းကလည်း သူ့လက်ကလေးကိုဆုတ်ကိုင်ထားခဲ့တယ်။ အတူထိုင်ခဲ့တဲ့ခုံတန်းလေးတွေမှာလည်း ရဲရဲနဲ့မြဲမြဲ သူ့လက်ကလေးကိုကျွန်တော်လွှတ်မပေးခဲ့ဘူး။
လက်ချောင်း ၅ ချောင်းပါတဲ့လက် ၂ ဖက်တွဲယှက်ရင်း ရင်ခုန်သံညတွေအတူတူဖြတ်ကျော်ပေးခဲ့တဲ့သူ၊ မကောင်းတာနဲ့ကောင်းတာကိုခွဲခြားပြပေးခဲ့သူ၊ မိခင်ရဲ့ချစ်ခြင်းတရားကို သားသမီးနှစ်ယောက်အပေါ်မှာအကုန်အစင်လွှမ်းခြုံပေးသူ၊ မရင့်ကျက်သေးတဲ့ကျွန်တော်နဲ့ရွှေလက်တွဲခဲ့သူရေ မွေးနေ့မှသည်လိုရာဆန္ဒများအမြဲပြည့်စုံပါစေ။ လုပ်ချင်တာမှန်သမျှကြံစည်တိုင်းပြီးမြောက်အောင်မြင်ပါစေ။
ချစ်တဲ့
ကို
10-15-2020
No comments:
Post a Comment