အခက္အခဲဆို ၾကံဳဖူးမွ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

          ကြ်န္ေတာ္႕အလုပ္မွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရာထူးတုိးအင္တာဗ်ဴးအပါအဝင္ စုစုေပါင္း အင္တာဗ်ဴး (၁ဝ) ၾကိမ္ ေျဖခဲ႕တယ္။ အခုထိ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးမရခဲ႕ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအင္တာဗ်ဴးမေျဖခင္ (၁) ပတ္ေလာက္အလိုမွာ မနက္ဆိုင္းအလုပ္ကေန ညဆိုင္းကို “ဘုိ” တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာတယ္။ သူလည္း ေခါင္းေဆာင္ရာထူးဝင္ေျဖတယ္။ ကြ်န္ေတာ႕ျပိဳင္ဖက္က အရမ္းေကာင္းေနေတာ႕ မျပိဳင္ခင္ကတည္းက (၅ဝ) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွံဴးေနျပီဆုိတာကို ကြ်န္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာသိလိုက္ျပီ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေလ်ွာ႕ဘူး ထပ္ဝင္ျပိဳင္တယ္၊ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြကို ေဘာင္ဝင္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေျဖတယ္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ..

          ဒီတစ္ေခါက္လည္းမရျပန္ဘူး။ (၂) ပတ္ေလာက္က်ေတာ႕ ဘယ္သူရတယ္ဆိုတာ မေၾကျငာခင္ ဘယ္သူမရဘူးဆိုတဲ႕ Feedback ေပးတဲ႕အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္႕နာမည္ ပါမလာဘူး။ ဟင္ .. ဒီလိုဆုိေတာ႕ ဒီရာထူးကို ငါအတြက္ တိတ္တိတ္ကေလးခ်န္ထားသလားေပါ႕ .. ေတြးမိတာကိုေျပာတာပါ။ လူေတြကေမးေနၾကျပီ။ ခက္တာက ကိုယ္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူး။ ပုထုဇဥ္တို႕ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ေမွ်ာ္လင္႕ေနခဲ႕မိတာေတာ႕ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္က ဘယ္ႏွစ္ရက္မွ မခံလိုက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကြ်မ္းက်င္တဲ႕ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕ လူၾကီးေတြေရြးလိုက္တဲ႕သူက ဒီလုပ္ရိုးလုပ္ငန္းစဥ္ကို လံုးဝမသိတဲ႕ အေမရိကန္လူျဖဴတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။

          သူ႕နာမည္က ေရမြန္-Raymond ။ သူ႕အဖိုးက ဂ်ပန္စစ္မ်က္ႏွာမွာ ေလယာဥ္တင္သေဘာၤ-Destroyer တစ္ခုေပၚက ဗံုးေတြစီစဥ္တဲ႕ေနရာက ဆင္ႏႊဲခဲ႕တဲ႕ စစ္ျပန္ၾကီး။ သူ႕အေဖကလည္း စာရင္းစစ္႒ာနမွာလုပ္တဲ႕ စစ္ျပန္ပဲ။ ဒီေတာ႕ သူတို႕မ်ိဳးရိုးဟာ စည္းကမ္းၾကီးတယ္လို႕ ဆုိရမယ္။ ကစ္သလစ္ေက်ာင္းမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းျပီးတယ္။ တကၠသုိလ္ (၃) ႏွစ္ခြဲလုပ္ရင္း စီးပြားေရးစလုပ္ျပီးေပ်ာ္သြားတာနဲ႕ ေက်ာင္းမျပီေတာ႕ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ အြန္လိုင္းစတုိးတစ္ခုဖြင္႕လိုက္တာ (၉) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္လုပ္ျဖစ္ခဲ႕ေသးတယ္။

           ေက်ာင္းမွာအစက မုိးေလဝသဘာသာရပ္ယူတာ သူ႕အေဖက Networking Engineering ေျပာင္းယူခိုင္းထားဖူးေတာ႕ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကြ်မ္းက်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္လုပ္ေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕လက္တြဲလို႕မရေတာ႕တဲ႕အခါ လမ္းခြဲရင္း ကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ႕ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ေလ်ွာက္ရင္း စေတြ႕ခဲ႕တယ္။ သူ႕ဇာတ္လမ္းကေတာ႕ဒီေလာက္ပါပဲ။ အထူးျပဳေျပာျပခ်င္တာက အေမရိကန္အစစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ ဘယ္လိုရွိသလဲဆုိတာကိုပါ။

          သူဟာ စကားေျပာေကာင္းတယ္။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါကို သိတယ္။ လူၾကီးေတြကိုလည္း သတင္းပို႕တတ္သလို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလည္း ကိုယ္တြယ္တတ္တယ္။ ျပသနာေပၚလာတဲ႕အခါ  သူ႕ခ်ည္းကပ္ပံုက ႏူးညံ႕႔တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေနရတယ္။ သူအျမဲေျပာတယ္ “သူအလုပ္လာေနတာ သူမ်ားေတြဆီက သင္ယူဖုိ႕၊ သူမ်ားေျပာတာ နားေထာင္ဖုိ႕” တဲ႕ .. ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓါတ္လဲ? မသိတာဆုိ ေမးဖို႕ဝန္မေလးသလို သိခ်င္သူကိုရွင္းျပဖို႕ သူအားသန္တယ္။ အဂၤလိပ္စကားက မိခင္ဘာသာစကား - Mother Tongue ျဖစ္တာနဲ႕အညီ စကားက ၾကြယ္မွၾကြယ္။ ယခုလက္ရိွနာမည္ၾကီးတီဗြီအစီအစဥ္ျဖစ္တဲ႕ America Got Talent နဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္ ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုကို ကုမၸဏီႏွစ္ပတ္လည္မွာ ထည္႕သြင္းက်င္းပတဲ႕အခါ သူက ေဘာင္းဘီတိုေလးဝတ္ျပီး ဟာဒယရႊင္ေဆးတုိက္ေၾကြးသူ လူရႊင္ေတာ္ေနရာကို တစ္ကိုယ္ေတာ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ႕တယ္။

          စင္ျမင္႕ေပၚကေန ကုမၸဏီပိုင္ရွင္သူေ႒းနာမည္ကိုတည္႕တည္႕ေခၚျပီး “သူေ႒းခင္မ်ား .. ကြ်န္ေတာ္႕ကို အျမဲတမ္းလုပ္သားအျဖစ္ခန္႔ပါ” ဆိုျပီး လူၾကီးသူမရဲ႕ အာရံုစိုက္မႈ-Attention ကို အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္း ဆြဲေဆာင္ရယူျပခဲ႕တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္က “ဘယ္လိုအိုင္ဒီယာနဲ႕ လူအမ်ားေရွ႕မွာ လူရႊင္ေတာ္ဝင္လုပ္ျဖစ္တာလဲ” လို႕ ျပန္ေမးၾကည္႕တဲ႕အခါ သူက “ကြ်န္ေတာ္က လူေရွ႕ထြက္စကားေျပာ-Public Speaking လုပ္ရမွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တတ္တယ္။ ကုမၸဏီက ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ လုပ္မယ္လဲဆုိေရာ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားတယ္ .. ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမွာလဲေပါ႕။ ေနာက္ေတာ႕ ေရွးအဆုိအမိန္႕တစ္ခုကို သြားသတိရတယ္” “မင္းအေၾကာက္ဆံုးအရာကို ဦးဆံုးရင္ဆိုင္ပါ” တဲ႕။ ဒါေၾကာင္႕ အားလံုးလည္းေပ်ာ္ေအာင္၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈလည္းျဖစ္ေအာင္၊ သူေ႒း နဲ႕ မန္ေနဂ်ာ အပါအဝင္ ကုမၸဏီရဲ႕ လူၾကီးပိုင္းေတြလည္း မ်က္မွန္းတန္းမိေအာင္ လူရႊင္ေတာ္ဇာတ္ကြက္ကို ေဘာင္းဘီတုိေလးဝတ္ျပီး ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ႕တာပဲ။ အဲဒီကေန ကြ်န္ေတာ႕ဘဝမွာ ဘာကိုမွမေၾကာက္ေတာ႕ဘူးဆိုတဲ႕ မွတ္တိုင္ေလး ကြ်န္ေတာ္စိုက္ႏုိင္ခဲ႕တယ္” လို႕ မနားတမ္းရွင္းျပပါေတာ႕တယ္။

          သူေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျပီး လအနည္းငယ္ၾကာေတာ႕ လူသစ္တစ္ေယာက္ကို သင္ေပးဖုိ႕ ကြ်န္ေတာ႕ကို တာဝန္ေပးတယ္။ “ေဗာင္း” လို႕အမည္ရတဲ႕ အဆုိပါ ဝန္ထမ္းသစ္ဟာ အာရွတိုက္သားျဖစ္ျပီး အေမရိကန္ေျမေပၚမွာၾကီးျပင္းလာသူျဖစ္ပါတယ္။ စကားလည္းေကာင္း၊ ဗဟုသုတလည္းၾကြယ္တဲ႕အျပင္ ျမန္မာလိုဆုိရင္ေတာ႕ “ေျပာလိုက္ရင္ေတာ႕ ဟုတ္ကဲ .. ဟုတ္ကဲ႕ .. လုပ္လုိက္ရင္တစ္လြဲခ်ည္းပဲ” ဆိုတဲ႕လူမ်ိဳးျဖစ္ရံုသာမက “ျပန္မေျပာနားမေထာင္တဲ႕ မိေခ်ာင္းလိုလူစားမ်ိဳး” ျဖစ္ေနပါတယ္။ 

          ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုခုသင္ေပးလိုက္ရင္ သူမသိလည္း ျပန္မေမးဘူး။ သိသေလာက္သူဆက္လုပ္ေတာ႕တာ။ အဲဒီေတာ႕ ဘယ္ေနရာမွာမွားေနလဲ၊ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆုိတာကိုလည္း ေသခ်ာမသိပဲ လုပ္ခ်င္ရာဆက္လုပ္ေနေတာ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို ကြ်န္ေတာ္သတင္းပို႕တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရမြန္က ကြ်န္ေတာ္တစ္သက္လံုးမွတ္သားစရာ “Only Wisdom through Suffering” ဆုိတဲ႕ စကားထူးထူးဆန္းဆန္းတစ္ခြန္းေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္းနားမလည္ေတာ႕ ျပန္ေမးတဲ႕အခါ သူက ေအာက္ပါအတုိင္းရွင္းျပပါေတာ႕တယ္။

          “သူ႕ကိုၾကည္႕ေနတာ သူဘာလုပ္ေနတာလဲ သူမသိဘူး။ ဆိုလိုတာက သူလုပ္ေနတာ မွားေနမွန္းလည္း သူမသိဘူး .. မွန္ေနတယ္ပဲထင္ေနတယ္။ ေနာက္တစ္ခုဆုိးတာက သူမသိရင္ ထရိန္နာကုိ ျပန္မေမးခ်င္ဘူး။ ဥပမာကြာ .. စက္တစ္လံုးကိုေမာင္းတဲ႕အခါ ႏွစ္မ်ိဳးမွာ တစ္မ်ိဳးပ်က္ေနရင္

( ၁ ) သူ သတင္းမပို႕ဘူး

( ၂ ) ဘာျဖစ္လို႕ေမာင္းမရတာလဲ မစဥ္းစားဘူး

( ၃ ) သိသူ တတ္သူကို ေမးဖို႕မစဥ္းစားဘူး

( ၄ ) ပ်က္တဲ႕တစ္မ်ိဳးကို မေမာင္းရရင္လည္းဒီအတိုင္းပစ္ထားျပီး က်န္တစ္လံုးနဲ႕ အတင္းေမာင္းတယ္။ ဒါက ျပသနာ” လို႕ ရွင္းျပတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ သူကဆက္ျပီး

          “အဲဒီေတာ႕ ငါတုိ႕ပစၥည္းထြက္အားက်တယ္။ သူ႕ကိုေျပာေသးတယ္ “မင္းမသိရင္ မင္းကိုသင္ေပးတဲ႕ ထရိန္နာကိုေမး။ စက္မေကာင္းတာကို ဒီအတိုင္းထားလိုက္ရင္ ကုန္ထြက္ႏႈန္း-Yield က်တာေပါ႕” ဆိုေတာ႕ သူက အိုေက အိုေက လို႕သာေျပာတာ ဒီအတိုင္းပဲ ေမးခြန္းမေမးျပန္ဘူး။ တစ္ရက္တစ္ရက္ သူ႕အထြက္ႏႈန္းကိန္းဂဏန္းကိုၾကည္႕လုိက္တာနဲ႕ သူဘာလုပ္ေနတယ္ဆုိတာ ေပၚေနတယ္။ အဲဒီလိုလူစားက “မသင္ယူခ်င္ဘူး” ဆိုတဲ႕စိတ္အျမဲ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ရင္ထဲမွာ မာန ခံေနတယ္။ ေဆြေႏြးရတာကို သူမသိလို႕ အရွံဳးေပးရတာလို႕ထင္ေနတယ္။ ဒီေတာ႕ သူဘာျဖစ္သလဲ? ဘာမွ မတတ္ေတာ႕ဘူးေပါ႕” ဆုိျပီး ခပ္သြက္သြက္ရွင္းျပေနတယ္။ တစ္ေအာင္႕ေလာက္နားျပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ဆက္ျပီး

          “ဆုိေတာ႕ကာ ဆက္စဥ္းစားၾကည္႕ .. လူေတြက ကိုယ္မသိတာကို ေမးခြန္း-Question ထုတ္ျပီး အေျဖရွာတယ္။ သူက ေမးခြန္းမေမးတဲ႕အခါ သိဖို႕အခြင္႕အေရးဆံုးရွံဳးျပီေပါ႕။ အမွန္ကို သိႏုိင္ဖို႕ အခြင္႕အလမ္းေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ဆုိတာ သူမသိဘူး။ သိရင္ေတာင္မွ သူ႕မာနကုိသူမခ်ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ “Only Wisdom through Suffering” ကုိ ကြ်န္ေတာ္သတိရသြားတာ။ ဒီစကားက ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ေရွးအဆိုအမိန္႕တစ္ခုကလာတာ။ အားလံုးသိတဲ႕အတိုင္း Wisdom ဆိုတာ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ဝျခင္း၊ အျမင္က်ယ္ျခင္း၊ နားလည္ျခင္း ဆုိတဲ႕သေဘာ။ Suffering ဆိုတာက ခံစားရျခင္း၊ ဒုကၡ၊ ေဝဒနာ ကိုေျပာတာေလ” လို႕ေျပာရင္း တစ္ခ်က္နားလိုက္ျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ႕

          “ဒီလူဟာ ကိုယ္တိုင္လည္းမတတ္ဘူး၊ တတ္သူမ်ားထံကလည္း မသင္ယူခ်င္ဘူး၊ ေမးခြန္းလဲမေမးဘူး ဒါဆို သူ႕မွာ Wisdom မရွိႏိုင္ဘူး။ ဟုတ္ျပီ .. ဒီ - မရေသးတဲ႕ အသိပညာၾကြယ္ဝမႈ၊ လုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္မႈ စတာေတြကို ဘယ္ကရမလဲ? လို႕ ေကာက္ကာငင္ကာေမးခြန္းထုတ္တယ္ (From learning-သင္ယူျခင္းကရမွာေပါ႕ လို႕ ကြ်န္ေတာ္က ေျဖလိုက္တယ္)။ ဒါေၾကာင္႕ သူသိဖုိ႕ဆိုရင္ စာအုပ္ထဲကပဲဖတ္ဖတ္၊ သိသူတတ္သူနားကပဲေမးေမး တစ္ခုခုေတာ႕လုပ္ရမယ္။ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ခ်င္ရင္ ဒီအေတြ႕အၾကံဳကို သူဘယ္လိုမွမရႏိုင္ဘူး။ နည္းလမ္းတစ္ခုပဲက်န္တယ္ .. “သူကိုယ္တုိင္ ဒုကၡခံ အစကေနျပန္ရွာ-ဒါပဲ” သူ႕စကားက ဒီမွာအဆံုးမသတ္ေသးဘူး။

          “ဒီစကားက ဒီလိုလုပ္ငန္းခြင္မွာတင္ အက်ံဳးဝင္တာမဟုတ္ဘူး။ ခင္မ်ားတုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မွာ မိဘေတြရွိၾကတယ္။ အေဖ အေမ က သားသမီးကုိ ဒုကၡခံေစခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ ေနရာတကာ မွာၾကားတယ္။ ဥပမာ - ကားလမ္းကူးရင္ သတိထားကူး။ ေလွခါးတက္ရင္သတိထားေနာ္။ ေက်ာင္းသြားရင္ စာအုပ္ေမ႕က်န္ေနဦးမယ္ စသည္အားျဖင္႕ မွာတာ သတိရမိၾကမွာေပါ႕။ ဒါက သူတို႕ စာအုပ္ထဲဖတ္ထားဖူးျပီး ျပန္မွ်ေဝတာျဖစ္ႏိုင္သလို သူတို႕ဒုကၡခံၾကံဳဖူးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အလားတူ အခက္အခဲမ်ိဳးကို ကိုယ္႕သားသမီးေတြမွာ မၾကံဳေစခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ လွမ္းသတိေပးၾကတာ ကေလးေတြကို ခ်စ္တဲ႕စိတ္ေၾကာင္႕ပဲေပါ႕”

          “ဒါကို သားသမီးက လက္ခံရင္ မိမိဘဝမွာ အခက္အခဲနည္းမယ္၊ ၾကံဳလာသမွ်ကို အသာေလး သက္ေတာင္႕သက္သာ ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏုိင္မယ္ေလ။ ဒီလိုွမဟုတ္ပဲ တစ္ခုမွနားမေထာင္ဘူး .. စာအုပ္စာေပထဲက အေတြ႕အၾကံဳရွိသူေတြေရးထားတာေတြကိုလည္း ရွာမဖတ္ဘူးဆိုရင္ ခင္မ်ားတုိ႕ ဘဝလမ္းက ဒုကၡၾကမ္းကို ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ ခံစားၾကေပါ႕။ ဒါပဲရွိေတာ႕တာေလ .. မဟုတ္ဘူးလား?” လို႕ေျပာျပီး စကားဝုိင္းေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။

          သူနဲ႕ စကားေျပာျပီးတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ႕ေခါင္းထဲမွာ ဆီးႏွင္းေတြက်သလို အေတြးေတြ ျပြတ္သိပ္ဝင္လာတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ငယ္ငယ္က စာအုပ္စာေပသိပ္မဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တာ၊ စာေမးပြဲေျဖခါနီး သိသူ တတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စာေမးဖို႕ရွက္ခဲ႕တာ၊ စာအလြတ္က်က္ျပီး စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ ျပန္စဥ္းစားလို႕မရလို႕ အခက္ေတြ႕ခဲ႕တာ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ မသိလည္း မေမးရဲပဲ သိသလို တတ္သလို ဟန္ေဆာင္ခဲ႕တာ၊ ကုိယ္ကသိေနရင္ေတာင္ မသိေသးသူ သူငယ္ခ်င္းက လာေမးရင္ေတာင္ နားမလည္ဘူး .. ငါလည္းမတတ္ဘူး လို႕ ညာျပီး စာမရွင္းျပခ်င္ခဲ႕တာ စသျဖင္႕ စံုလို႕ပါပဲ။ တစ္ခုေတာ႕ ေကာင္းသြားပါတယ္။ 

          ဒီစကားကေန ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူနဲ႕ယွဥ္ျပီး ဘာလို႕ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ခဲ႕ရတာလဲဆုိတာကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိလိုက္ရတဲ႕အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ပဲ သူေျပာတဲ႕ အဆိုအမိန္႕ေလးကို သူ႕လက္ေရးနဲ႕ အမွတ္တရေရးခိုင္းျပီး ဘဝအတြက္ အိမ္ယူျပန္ခဲ႕တယ္။

.

koko2yeye@gmail.com
.
" အခက္အခဲဆုိ ၾကံဳဖူးမွ " စာမူသည္ ၂ဝ၁၅ ေမလ ( ၂၃ ) ရက္ေန႕၊ စေနေန႕ထုတ္ NetGuide နည္းပညာဂ်ာနယ္ အတြဲ ( ၃ ) ၊ အမွတ္ ( ၈၅ ) ၊ စာမ်က္ႏွာ ( ၅၁ ) တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ Download : http://www.mediafire.com/download/12bmjkhort5ujnq/NetGuide+Vol+3%2C+Issue+85.pdf