အလိုက္မွားမိတဲ႕ ေခ်ာ႕ကလက္ည

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီ္ညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

“ အေဖ .. သြားေတာ႕မယ္ေလ။ စိတ္ေလ်ွာ႕လိုက္ပါေတာ႕။ ဒါဟာ အငယ္ေကာင္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဒီအခန္းကိုမဝင္ခင္ ဟုိးအေဝးၾကီးကတည္းကသိတယ္ ” အေဖ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ေခ်ာ႕တယ္။

အေဖက “ ေနပါဦး။ ငါ႕သားကုိ ငါေသခ်ာၾကည္႔ပါရေစဦး ” ဆိုျပီး အျပင္ကိုျပန္ထြက္ဖို႕ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းေနတယ္။

“ လာပါ .. အေဖရာ ျပန္ရေအာင္။ ၾကည္႕ပါလား .. ဂ်ဴနီယာေလးခင္မ်ာ သက္ေတာင္႕သက္သာနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မွ မခံစားလိုက္ရဘူး။ အခုဒီလုိအေၾကာင္းေပၚတာလည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕အလုိေတာ္အတုိင္းပဲ။ သူေကာင္းရာဘံုဘဝမွာစံေပ်ာ္သြားပါျပီ .. ေနာ္ .. ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ .. အိမ္မွာ အေမလည္း အငိုတိတ္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေဖလည္း သိလ်က္သားနဲ႕ ” ဒုတိယမိ အေဖ႕လက္ေမာင္းေလးကိုကိုင္လႈပ္ရင္း မ်က္ရည္စို႕ေနတဲ႕အေဖ႕ကုိ တြဲလာရင္း ဒုတိယမိက်လာတဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို အေဖမျမင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္္သုတ္ေနမိပါတယ္။

.

တစ္ကယ္က အေဖ႕ေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္မငုိခဲ႕ပါဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေတြ႕လိုက္ေတာ႕ သိလိုက္ျပီ။ သူမွသူပါပဲ။ အနီးနားေရာက္တဲ႕အခါ ကြ်န္ေတာ္႕ညီဆိုတာ သက္ေသခံႏုိင္ျပီးတဲ႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္မေအာင္႕ႏုိင္ေတာ႕ဘူး။ ဒါနဲ႕ သန္႕စင္ခန္း - Restroom ခဏသြားမယ္ဆုိျပီး ေရခဲတုိက္ထဲက လွည္႕ထြက္ခဲ႕တယ္။ ဟုတ္တယ္ .. ဒီသန္႕စင္ခန္းဟာ ကြ်န္ေတာ္ငိုရမယ္႕ေနရာပဲ။ မိသားစုေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္ငုိလို႕မျဖစ္ဘူး။ အစ္ကုိၾကီးေနရာကေန ေတာင္႕ေတာင္႕ခံႏုိင္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ျပရမယ္။

.

အေဖ႕မိသားစုမွာ ကြ်န္ေတာ္အၾကီးဆံုးသားပါ။ ကြ်န္ေတာ႕ေအာက္မွာ အငယ္ ( ၈ ) ေယာက္ ရွိေသးတယ္ .. ဒီထဲက ဂ်ဴနီယာေလးက အငယ္ဆံုး၊ အားလံုးကအခ်စ္ဆံုး၊ စာအေတာ္ဆံုး၊ အထူးခြ်န္ဆံုး ညီေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိတုိင္း ကြ်န္ေတာ္႕ရင္ေတြ အရမ္းေလးတယ္။ အသစ္ျပန္ျဖစ္သလို ဆို႕နစ္စြာ ခံစားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မိသားစု ဖိလစ္ပိုင္ကေျပာင္းေရႊ႕လာေတာ႕ ဟာဝိုင္ယီက နာနတ္သီးစက္ရံုမွာ အိမ္တစ္လံုးရတယ္။ အေဖနဲ႕သားၾကီးကြ်န္ေတာ္က ဦးေဆာင္၊ နာနတ္သီးဆြတ္ျပီး ေစ်းကြက္ကိုတင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေပးရတဲ႕အလုပ္လုပ္တယ္။ အငယ္ေကာင္က ဒီ အေမရိကားေရာက္မွေမြးတဲ႕ အေဖ နဲ႕ အေမရဲ႕ အေထြးဆံုးသားရတနာ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း အခ်စ္ေတြ ပိုၾကတာ။

.

ေက်ာင္းမွာစာေတာ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းအမ်ားၾကီးပဲ။ လူမႈဆက္ဆံေရးေကာင္းေတာ႕ ေက်ာင္းလႈပ္ရွားမႈေတြဆိုတာ သူမပါရင္မျပီးတဲ႕အထိ လူခ်စ္လူခင္ေပါတယ္။ ဟာဝုိင္ယံရိုးရာဂစ္တာ Ukulele ကို ပိုင္ႏိုင္စြာတီးခတ္တတ္သူကေလးေပါ႕။ ဒီအရည္အခ်င္းေတြေၾကာင္႕ သူ႕နားမွာ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္ဝိုင္းဝုိင္းလည္ေနမယ္ဆိုတာ မွန္းၾကည္႕လို႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ၾကီးေကာင္ၾကီးမားနဲ႕ ကေလးေတြနဲ႕ ေဆာ႕ကစားရတာအလြန္ေပ်ာ္တာ။ သူတို႕နဲ႕ စက္ဘီးစီးတယ္။ ကမ္းစပ္မွာ ဂ်ဴနီယာေလးနဲ႕ အတူတူေျပးကစားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕က အိမ္မွာဆုိ သူ႕ဖာသာသူ သီးသန္႕ေနတယ္။ အခု ( ၇ ) တန္းမွာ လူပ်ိဳေဖာ္ဝင္တုန္း စိတ္ကမျငိမ္ဘူး .. ေနာက္ႏွစ္ဆို ( ၈ ) တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းေျပာင္းရေတာ႕မယ္ဆုိျပီး အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြအားလံုးက အရိပ္တစ္ၾကည္႕ၾကည္႕ေနရတဲ႕အခ်ိန္ေလ။ ဒီလိုအရြယ္ေကာင္းမွာမွ ..

.

အဲဒီေန႕ .. ဟုတ္တယ္ အဲဒီေန႕ပဲ။ ျပီးခဲ႕တဲ႕ ( ၉ ) ႏွစ္က မွတ္မွတ္ရရ သရဲျမဴးျပီး ကေလးေတြေပ်ာ္တဲ႕ Halloween  ညတစ္ညမွာ သူ႕အခန္းထဲက ထြက္လာျပီး အေမ႕ကို လာသုိင္းဖက္တယ္။ အေမက အံ႕ၾသလြန္းလို႕ “ ဟ .. ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အေမ႕ကိုလာဖက္ေနတယ္ ” လို႕ေတာင္ ေျပာေသးတယ္။ ျပီးေတာ႕ အခန္းထဲဝင္သြားျပီး တစ္ေခါက္ျပန္ထြက္လာတယ္ .. အေမ႕ကို ထပ္လာဖက္ျပန္တယ္္။ အေမ႕ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလြန္းလို႕ အမွတ္ရတဲ႕အခါတိုင္းျပန္ေျပာျပတယ္။ “ သူ႕သားငယ္တစ္သက္မွာ ဒီ ( ၂ ) ၾကိမ္ပဲ အေမ႕ကိုလာဖက္ဖူးတယ္ ” တဲ႕။

.

Halloween ညရဲ႕သဘာဝ ကေလးေတြ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆီသြားျပီး တံခါးေခါက္ ေခ်ာကလက္၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ေတာင္းၾကတယ္ေလ။ အငယ္ေကာင္ေလးက ဒီေန႕ေတာ႕ သူဘယ္မွမသြားဘူးလို႕ ေျပာသံၾကားတယ္။ သူ႕အစ္မေတြ နဲ႕ အစ္ကုိေတြေတာ႕ အသီးသီး Trick and Treat ထြက္သြားၾကတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က မိသားစုရွိျပီမုိ႕လို႕ ကိုယ္႕မိသားစုနဲ႕ အိမ္ခြဲေနတဲ႕အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ႕အိမ္မွာေပါ႕။ အေဖက အေမ႕ကို ဖုန္းဆက္တယ္ .. သူဒီေန႕အလုပ္ကအိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္လို႕ေျပာတယ္။

.

ခဏေလးလည္းၾကာေရာ အိမ္ေရွ႕ေခါင္းေလာင္းသံျမည္လာတယ္။ အေမက ေခ်ာကလက္ေတာင္းတဲ႕ ကေလးေတြထင္ျပီး ထဖြင္႕ေပးလုိက္ေတာ႕ ဂ်ဴနီယာရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ သူတို႕က Trick and Treat သြားဖို႕ ဂ်ဴနီယာကိုလာေခၚတာလို႕ေျပာေတာ႕ အေမကထည္႕လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ အဝတ္အစားလဲျပီး ဂ်ဴနီယာက သူ႕သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္နဲ႕လိုက္သြားတာကို အေမေငးၾကည္႕ေနမိတယ္။ ဒီအၾကည္႕ဟာ ဂ်ဴနီယာကို ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ၾကည္႕ခြင္႕ရတယ္ဆိုတာ အေမသိခဲ႕ရင္ သူ႕ကို ေပးလိုက္မိမယ္ မထင္ပါဘူး။

.

အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ေပးလိုက္တဲ႕ ေခ်ာ႕ကလက္ေတြက မ်ားလြန္းလို႕ ဂ်ဴနီယာဟာ ေက်ာပိုးအိတ္ -Back Pack တစ္လံုးနဲ႕အျပည္႕ရလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ညကလည္းအေတာ္နက္ေနျပီ။ အိမ္လာေခၚတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္တဲ႕အခါ အိမ္ျပန္မယ္႕အစား သူတို႕အစီအစဥ္ေျပာင္းသြားတယ္။ အတန္းၾကီးတဲ႕အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ကားလိုင္စင္ရျပီးလို႕ ကားလည္းေမာင္းေနျပီေလ။ အဲဒါနဲ႕ လိုက္မလားဆိုျပီးေမးေတာ႕ ဂ်ဴနီယာက အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္လို႕ေျပာတယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာတဲ႕အခါ မျငင္းသာေတာ႕ပဲ ေခ်ာကလက္ျပည္႕ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးကို ကားေနာက္ခန္းမွာထည္႕ကာ ဂ်ဴနီယာေလးက လိုက္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္မိပါေတာ႕တယ္။ ကားေလးက တံခါးႏွစ္ေပါက္ - 2 Door Sedan ျဖစ္ျပီး အဲဒီေခတ္အခါက လူငယ္ေတြ ရူးသြပ္တဲ႕ ျပိဳင္ကားအမ်ိဳးအစား ဟြန္ဒါကား အသစ္ကေလးပါ။

.

အလုပ္ကျပန္လာတဲ႕အေဖဟာ အိမ္ေရာက္ေတာ႕ ည ( ၁၁ ) နာရီထုိးေနျပီ။ သူ႕သားငယ္ျပန္မေရာက္ေသးတဲ႕အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ႕ဆီဖုန္းဆက္တယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအိမ္သြားအိပ္မလားမသိဘူးလို႕ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေျဖလိုက္ေသးတယ္။ ခက္္တာက အဲဒီေခတ္မွာ လက္ကိုင္ဖုန္းက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ သိပ္မကိုင္ၾကေသးဘူး။ အေဖနဲ႕အေမကို စိတ္မပူပါနဲ႕လို႕ ေခ်ာ႕ေမာ႕လိုက္ရေပမယ္႕ ကြ်န္္ေတာ္႕စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဂ်ဴနီယာအိမ္ျပန္ေရာက္ျပီဆုိတဲ႕ဖုန္းကို ေစာင္႕ေနမိရင္း သက္ျပင္းေတြခ်ေနမိပါတယ္။

.

သူတို႕ ( ၄ ) ေယာက္စီးတဲ႕ကားေလးက အေဝးေျပးလမ္းမေပၚတက္လိုက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကားေမာင္းသူဟာ ျမိဳ႕တြင္း တစ္နာရီ ( ၃၅ ) မုိင္ ေမာင္းေနရာကေန မိုင္ ( ၇ဝ ) ကို ျမင္႕တင္လိုက္တယ္။ တစ္လက္စတည္း အျမန္ေမာင္းေနတာျဖစ္လို႕ ဘယ္ဘက္လမ္းကို Lane Change ရင္း ဆက္လို႕သာ အရွိန္ျမင္႕ေမာင္းေနပါတယ္။ ေရွ႕ခန္းမွာ ဒရိုင္ဘာရယ္၊ ညာဘက္မွာ ဂ်ဴနီယာထုိင္တယ္။ ေနာက္ခန္းမွာေတာ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္။

.

ဘယ္ဘက္ ဒုတိယလိမ္းေျပာင္းအျပီးမွာ ေဘးက ဟြန္ဒါပရီရုဒ္ျပိဳင္ကားေလးက ဝွီးကနဲ ကပ္ေက်ာ္သြားတယ္။ ျပိဳင္ကားေလးရဲ႕ ေနာက္ျမီွးနဲ႕ ခတ္လုနီးနီး စိမ္ေခၚသြားပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ႕ ကားထဲကေနလက္ေထာင္ျပီး “ ျပိဳင္ေမာင္းမလား ” ဆုိတဲ႕ သေကၤတျပျပီး ဒရိုင္ဘာကို စိတ္ဆြေပးပါေတာ႕တယ္။ ရုတ္တရက္ၾကီး ကားတစ္စီးလံုး မွင္သက္ေနရာကေန လန္႕ႏိုးလာၾကျပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာေလေတာ႕တယ္။ ဒီအခါမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဒရိုင္ဘာဟာ လီဗာကို အားကုန္နင္းျပီး အေရွ႕ကားကို စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းမွီေအာင္ေမာင္းရံုမက ေက်ာ္တက္ျပလိုက္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကားကလည္း သူတို႕ကိုေက်ာ္၊ သူတုိ႕ကလည္းျပန္ေက်ာ္၊ ဟုိကားေရွာင္၊ ဒီကားေနာက္ကဝင္ စသျဖင္႕လုပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ဖရီးေဝးေပၚမွာ ကားရွင္းေနလို႕ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕သတိမထားမိတာက ဟာဝုိင္းယီ ရဲ႕ လမ္းေတြက တိုတုိေလးေတြဆုိတာကိုပါ။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူေနရပ္ကြက္ဖက္ေတြကိုခ်ည္းကပ္လာတဲ႕အထိ ကား ( ၂ ) စီးလံုးက အရွိန္မေလ်ာ႕ၾကပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ အေကြ႕ေလးတစ္ေနရာအေရာက္မွာ ဂ်ဴနီယာတို႕ကားဟာ ..

.

.

မနက္ ( ၂ ) နာရီထုိးျပီ။ ဖုန္းသံျမည္လာတယ္ .. အေဖ႕ဖုန္းေခၚလာတာပဲ။ ဒါဆုိ ဂ်ဴနီယာအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕အေၾကာင္းဆက္တာျဖစ္ပါေစလို႕ ကြ်န္ေတာ္ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ေမ်ွာ္လင္႕ထားသလုိ ဘယ္ေတာ႕မွ ျဖစ္မလာဘူးဆုိတာ ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာထင္တယ္။ အေဖအသံက ဖုန္းထဲမွာ လႈပ္ခတ္ေနတယ္၊ တုန္ရီေနတယ္၊ ျပီးေတာ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာတယ္။ “ မင္းညီေလး ကားအက္စီဒင္႕ျဖစ္လို႕ ကြယ္လြန္သြားရွာျပီ ” တဲ႕။ သြားပါျပီဗ်ာ .. ကြ်န္ေတာ္႕ကမၻာၾကီး ေျပာင္းျပန္ေမွာက္သြားတယ္။ ဟာဝိုင္းယီကြ်န္းၾကီး ပက္လက္ျဖစ္သြားျပီလားဗ်ာ ..

.

ဂ်ဴနီယာ႕အသက္ကိုႏႈတ္ယူသြားတဲ႕ကားက ဖရီးေဝး နဲ႕ အိမ္ေတြၾကားမွာကားထားတဲ႕ လူ ( ၂ ) ရပ္စာေလာက္ရွိတဲ႕ အုတ္နံရံၾကီးကို ဝင္တိုက္မိတယ္။ ထပ္ျပီးကန္ထြက္သြားတဲ႕ေနာက္မွာ အနီးက ကြန္ကရစ္ဓါတ္တိုင္ကုိ ခါးလယ္ကေန ေဘးတိုက္ၾကီး ဝင္ေအာင္းလိုက္တယ္။ ကံဆိုးစြာ အေရွ႕ညာဘက္က ဂ်ဴနီယာထုိင္တဲ႕ အေရွ႕ပါဆင္ဂ်ာခံုနံရံဟာ ကြမ္းသီးကုိ ကြမ္းရြက္ထဲထည္႕လိပ္လုိက္သလို ဓါတ္တိုင္ၾကီးကို ပတ္လ်က္သားတုိက္မိျပီး ရပ္သြားခဲ႕တယ္။ ဒီအသံကုိၾကားမိတဲ႕ နံရံဟုိဘက္က ကူညီသူ လူမည္းအမ်ိဳးသားတစ္ဦး အုတ္နံရံကိုေက်ာ္တက္ျပီး အခင္းျဖစ္တဲ႕ေနရာကို ေရာက္လာတယ္။ သူဟာ ကားထဲကုိ ၾကည္႕လို္က္ေတာ႕ အားလံုးအသက္ရွိေသးတယ္။

.

တစ္ဦးခ်င္း ကားထဲကေန ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ႕အခါ ဂ်ဴနီယာ႕အလွည္႕အေရာက္မွာ သူစကားေျပာခ်င္ေနတာေတြ႕တယ္ .. ဒီကေလးဟာ ကားအင္ဂ်င္နဲ႕ ဓါတ္တိုင္အညွပ္ခံရျပီး ခႏၶာကိုယ္က ျပားျပားေလးပဲက်န္တယ္လို႕ ေနာက္ေတာ႕ေျပာျပတယ္။ ကားထဲကေန ခဲရာခဲဆစ္ဆြဲထုတ္တဲ႕အခါ ဂ်ဴနီယာက စကားတစ္ခြန္းကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ေျပာရစ္ခဲ႕တယ္။ “ ကြ်န္ေတာ္အေမ႕ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ - I NEED MY MOM ” ဆိုျပီး အဆိုပါကူညီသူ လူမည္းအမ်ိဳးသားၾကီးလက္ထဲမွာ ဘဝတစ္ပါးကို ကူးေျပာင္းသြားပါေတာ႕တယ္။

.

ဂ်ဴနီယာ႕မွာ ကားလိုင္စင္လည္းမရွိ၊ ID လည္းမရွိ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းလဲမပါဆုိတဲ႕အျပင္ ေနာက္က ေခ်ာကလက္ေက်ာ္ပိုးအိတ္ကေလးကုိ သက္ေသခံခုိင္းလို႕လည္းမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ဘယ္သူေသဆံုးသြားတာမသိရလို႕ ရဲက က်န္ကေလးမိဘေတြကိုဆက္ျပီး အေဖ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေရခဲတိုက္ကိုလာျပီး သက္ေသခံ - Identify လုပ္ခုိင္းတယ္။ အေဖက အေမ႕ကို ေပးမလိုက္ပဲ အိမ္မွာခ်န္ထားခဲ႕တယ္။ “ လာပါ အေဖရာ .. အိမ္ျပန္ရေအာင္။ အိမ္မွာ အားလံုးလည္းေစာင္႕ေနရွာျပီ။ ညီေလး ေကာင္းရာဘံုမွာ စံစားေနပါေစ ” ဒါ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ဆံုးေျပာႏုိ္င္တဲ႕စကားပါပဲ။

.

.

အသုဘမခ်ခင္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္တဲ႕ Viewing လုပ္တဲ႕အခါ Church မွာ လူေတြမဆန္႕ေတာ႕လို႕ အျပင္ကိုထြက္ေစာင္႕ေနရတယ္။ အားလံုးထဲမွာ ယူက်ံဴးမရအျဖစ္ဆံုးက အေမပါ။ သူသာ ေပးမသြားရင္ သူ႕သားငယ္ကို မဆံုးရွံဴးဘူးလုိ႕ ရင္ဘတ္ၾကီးကုိ ထုကာထုကာ ဝမ္းနည္းတၾကီး ေျပာရွာတယ္။ ဒီလို ကားနဲ႕ ေနာက္တစ္ေနရာဆက္သြားမယ္မွန္းသိရင္ သူဘယ္ထည္႕လိမ္႕မလဲ တဲ႕။ “ ဒါေပမယ္႕ အေမရယ္ .. သူလည္း ဒီလုိျဖစ္မယ္လို႕မွမထင္တာ ” ကြ်န္ေတာ႕ႏွစ္သိမ္႕ေပးသံဟာ အေမ႕ရင္တြင္းကနာၾကင္မႈကို မေလွ်ာ႕ခ်ေပးႏိုင္ခဲ႕တာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

.

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြျပီးတဲ႕ေနာက္မွာ ဒီအသက္တစ္ေခ်ာင္းေပးလိုက္ရတာမတန္္တဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕လာတယ္။ ကေလးေတြကုိ ညဘက္ ညေနသြားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ပါ။ လူငယ္အခ်င္းခ်င္းသြားရင္ေတာင္ ကေလးမိဘတစ္ဦးဦး ပါပါေစ။ ကေလးေတြရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသားကဒ္၊ ID ထည္႕ေပးထားပါ။ အနည္းဆံုးဘယ္ေရာက္ေနတာလဲသိေအာင္ ဆဲလ္ဖုန္းေပးထားပါ။ ကေလးေတြကို ျပိဳင္ကားမဝယ္ေပးပါနဲ႕။ ကားဝယ္ေပးရင္ေတာင္ ရိုးရုိုး တံခါး ( ၄ ) ေပါက္ဆလြန္း - 4 Door Sedan ကိုသာ ေပးေမာင္းပါ။ လူငယ္ဆုိေတာ႕ စိတ္ၾကြလြယ္တယ္။ သူတစ္ပါး အာရံုစိုက္မႈကို အျမဲလိုခ်င္တယ္။ တံခါး ( ၄ ) ေပါက္ကားက အေရွ႕ခန္းနဲ႕အေနာက္ခန္းၾကားမွာ ဖရိန္တန္းပါတဲ႕အတြက္ ပါဆင္ဂ်ာခုန္မွာထုိင္သူကို မထိခိုက္ေအာင္ အထိုက္အေလ်ာက္ကာကြယ္ေပးတယ္။ လူငယ္ၾကိဳက္ တံခါး ( ၂ ) ေပါက္ကားက ခုနကေျပာသလို ၾကားမွာ တန္းမပါဘူး။ အေရွ႕တံခါးကအရွည္ၾကီးနဲ႕ ပိတ္ထားတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လို႕ အေနာက္ခန္းကလူထြက္ခ်င္ရင္ေတာင္ မေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ ထိခိုက္မႈမ်ိဳးေၾကာင္႕ ကားထဲမွာ ပိတ္မိတတ္တယ္။

.

ေနာက္ျပီး ေစတနာနဲ႕ ေျပာခ်င္တာက မိသားစုကိုခ်စ္ပါ။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကို အခ်ိန္ေပးပါ။ တစ္ေန႕လာတဲ႕ သူေတြ တစ္ေန႕ျပန္သြားၾကတဲ႕ ဧည္႕သည္ေတြခ်ည္းပါ။ ဘယ္ေန႕ ဘယ္ရက္မွာ အသက္ရွင္လ်က္ခြဲခြာသြားမလား .. ေသျခင္းက ခြဲပစ္လုိက္မလား မသိႏိုင္ဘူး။ မိသားစုကို အလုပ္အေကြ်းျပဳပါ။ စည္းရံုးမႈနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ဦးထိပ္ထားပါ။ အခုလို ကြ်န္ေတာ႕ညီ ဂ်ဴနီယာရဲ႕ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ေပးလို႕ေက်းဇူးပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ နားလည္မႈေရွ႕ထားျပီး တစ္ခုေတာ႕ ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္။ “ ကြ်န္ေတာ႕ကို မနက္ၾကီး ဘယ္ေတာ႕မွ ဖုန္းမဆက္ပါနဲ႕ဗ်ာ ” ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

.

အထက္ပါ ေၾကကြဲဖြယ္ရာဇာတ္လမ္းကို ေျပာေပးလာသူကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္႕အလုပ္က ေဒမြန္အိုမနီးစ္ - Damon Omnes ျဖစ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္႕လူမ်ိဳးေရႊျမန္မာေတြဖတ္ဖို႕ ေရးသားခြင္႕ေပးခဲ႕သူပါ။ မၾကာေသးခင္ကမွ ဟာဝိုင္းယီကြ်န္းကေန ကယ္လီဖိုးနီးယားကို ေျပာင္းလာသူပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖစ္ျပီး သူပို႕လာမယ္႕ ဂ်ဴနီယာရဲ႕႔ဂစ္တာပံုေလးကိုေစာင္႕ရင္း ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ အက္ကြဲေနတဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေလးကို ေငးၾကည္႕ေနမိပါေတာ႕တယ္။

.

koko2yeye@gmail.com ( KKL )

.

Thank you for your permission Damon. God bless you and your family.