ကြ်န္ေတာ႕ရင္ပတ္မွာ ပလာစတာေတြနဲ႕ ..

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

ေဆးရံုထဲကို ကားေကြ႕ဝင္လိုက္ေတာ႕ ဖုန္းဆက္လာတုန္းကမွာထားတဲ႕အတုိင္း ရပ္ရမယ္႕ ပါကင္ ( D ) နဲ႕ ( G ) ကို အရင္ရွာမိတယ္။ ရက္ခ်ိန္းေပးတဲ႕ Appointment Center က သူကခြဲစိပ္ရက္သာေပးႏုိင္တာ ေဆးရံုကို ဘယ္အခ်ိန္အေရာက္လာျပီး ဘာေတြျပင္ဆင္ရမယ္ဆိုတာ ေဆးရံုက ဖုန္းထပ္ဆက္လိမ္႕မယ္လုိ႕ ေျပာထားတဲ႕အတုိင္း ( ၃ ) ရက္အလိုမွာ ဆက္လာတယ္။ မတုိင္ခင္အေရွ႕ည ( ၁၂ ) နာရီေက်ာ္တာနဲ႕ အစာမစားရေတာ႕ဘူး။ ( ၁၂ ) နာရီကေန ( ၅:၃၅ ) အထိ ေရကို နည္းနည္းပဲ Sip လုပ္ျပီး ငံုေသာက္ေသာက္ရမယ္။ ( ၅:၃၅ ) ကေန ( ၇:၃၅ ) အထိ ေရလံုးဝမေသာက္ရေတာ႕ဘူး။ ခဲြစိပ္မွာက ( ၉:၃၅ ) ကို ( ၂ ) နာရီၾကိဳခ်ိန္းျပီး ( ၇:၃၅ ) အေရာက္သြားရမယ္။ စာရြက္စာတမ္းျပင္ဆင္ဖို႕၊ လူနာစာရင္းသြင္းဖို႕ နဲ႕ ခံဝန္ေဖာင္ျဖည္႕ဖုိ႕အတြက္ ၾကိဳေခၚတယ္လုိ႕ ေျပာျပတယ္။

.

အေရးထဲ အခန္း ( ၂ဝ၂ ) ဆိုတာကို ရွာလို႕မေတြ႕ေတာ႕ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို သြားေမးရေသးတယ္။ ဧည္႕ၾကိဳခံုက စာေရးမက လိုအပ္တဲ႕အခ်က္အလက္ေတြေမးျပီး ကြန္ပ်ဴတာမွာ တစ္ေထာက္ေထာက္ရုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ႕လုိ ျမန္မာျပည္ေဝးတစ္ေယာက္ သိပ္ၾကားေလ႕ၾကားထမရွိတဲ႕ေမးခြန္းေတြကို ေမးပါတယ္။ ကုိးကြယ္တဲ႕ဘာသာရွိပါသလား ( ရွိပါတယ္-ဗုဒၵဘာသာပါ ) လို႕ ေမးတာကိုက တစ္မ်ိဳးၾကီးလို ျဖစ္ေနတယ္။ “  ဒီႏိုင္ငံမွာ ဘာသာမဲ႕ေတြက မ်ားတာကုိး ” ဆုိတဲ႕အေတြးက ခ်က္ခ်င္းၾကီး ေခါင္းထဲဝင္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခြန္း .. ေသတမ္းစာေရးထားတာရွိပါသလား ( မရွိပါ ) ကေတာ႕ တစ္ခါမွကိုမေတြးမိတာပါ။ ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ခုက ဗုဒၶဘာသာကုိးကြယ္သူေတြက ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္သူေတြဆုိေတာ႕ ေသတမ္းစာကို ျပင္ဆင္ေလ႕မရွိသလို ဥပေဒအရလည္း သက္ေသခံ မျဖစ္ပါဘူး။

.

.

အေရးေပၚဆက္သြယ္ရမယ္႕ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းေတာ႕ ရီေလးဖုန္းနံပါတ္ေပးျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္အတြက္ စြမ္းကိုထည္႕မယ္လုပ္တဲ႕အခါ အသက္ ( ၁၄ ) ႏွစ္ ဆုိရင္ ထည္႕လို႕မရဘူး ဆိုပဲ။ အဲဒါနဲ႕ ဒီႏိုင္ငံက ေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္မဖုန္းနံပါတ္ ေပးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕မိသားစုဝင္ေတြက မခြဲစိပ္ခင္ နဲ႕ ခြဲစိပ္လို႕ နလံထူနားေနျပီးခ်ိန္ ( ၂ ) ၾကိမ္စလံုးမွာ မိနစ္ ( ၃ဝ ) စီ ေတြ႕ခြင္႕ရမယ္ဆိုတာ ေျပာျပတယ္။ လူနာနံပါတ္ - Case Number ကို စာရြက္တစ္ရြက္မွာ ေရးေပးထားျပီး အနီးအနားက TV ေတြေပၚမွာ လူနာရဲ႕ခြဲစိပ္ခန္းအဝင္အထြက္အေျခအေန - Status ကို သိႏုိင္မယ္လို႕ ရွင္းျပတယ္။

.

ေနာက္ေတာ႕ စာေရးမက အေမရိကန္ႏိုင္ငံစီးပြားေရးရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးအလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႕ ဒီခြဲစိတ္႒ာနအတြက္ တစ္ခါျပတုိင္း - Pay Per Visit ေပးရတဲ႕ အိပ္စုိက္ေငြ - Co-Pay ( ၃၅ ) ေဒၚလာကို ေတာင္းတာပါပဲ။ လူနာခ်င္း မမွားရေအာင္လား၊ လူစားထုိးျပီး မွားခြဲစိပ္မိမွာစုိးလို႕လား မေျပာတတ္ဘူး .. နာမည္၊ ေမြးေန႕သကၠရာဇ္ နဲ႕ အာမခံကုမၸဏီနံပါတ္တို႕ေရးထားတဲ႕ ပလပ္စတစ္လက္ပတ္ျပားကို လက္ေကာက္ဝတ္မွာ ေကာ္နဲ႕ကပ္ျပီး တပ္ေပးလုိက္တယ္။ ေကာင္တာကထြက္ျပီး မိသားစုနားမွာ ခဏထုိင္မယ္လုပ္တုန္း အထဲဝင္သြားဖုိ႕ သူနာျပဳတစ္ေယာက္က လာေစာင္႕ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လိုက္သြားျပီ..။

.

.

လိုက္ကာရွည္ေတြတန္းစီကာထားတဲ႕အခန္း ( ၄ ) ခန္းေလာက္ကိုျဖတ္သြားေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္နားရမယ္႕ အခန္းကိုေရာက္ပါတယ္။ အနိမ္႕အျမင္႕ခ်ိန္လို႕ရသလို လူနာလူးလွိမ္႕တဲ႕အခါ ေဘးေစာင္းက်မသြားေအာင္ အတင္အခ်လုပ္လို႕ရတဲ႕ အကာလက္တန္း ( ၂ ) ခု ဟာ ကုတင္ရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာပါတယ္။ ေခါင္းရင္းဘက္မွာက်ေတာ႕ ႏွလံုးခုန္တိုင္း၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တုိင္း နဲ႕ အဖ်ားတိုင္းဖို႕ေတြ အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာေမာ္နီတာတစ္လံုးကို ေဒါက္တံနဲ႕နံရံကေန ဆန္႕ထုတ္ထားတယ္။ ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ အျမဲေတြ႕ေနရတဲ႕ တံဆိပ္မ်ိဳးမဟုတ္ပဲ Philips တံဆိပ္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေအာ္ .. ဖီးလစ္တံဆိပ္က ေဆးရံုပစၥည္းထုတ္တဲ႕ဘက္မွာ ေအာင္ျမင္ေနတာကိုး..။

.

ကုတင္ေပၚကို သူနာျပဳက ပစ္ခ်လုိက္တဲ႕အထုတ္ေတြကုိၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ခြ်တ္ထားတဲ႕ရွဴးဖိနပ္ထည္႕ဖို႕ အိပ္အၾကည္ ( ၁ ) လံုး၊ ဝတ္လာတဲ႕အေႏြးထည္နဲ႕ ေဘာင္းဘီေတြထည္႕သိမ္းဖို႕ အိတ္အေနာက္တစ္လံုး၊ ခြဲစိပ္စဥ္အျမဲဝတ္ထားဖို႕ Bairpaws တံဆိပ္ ေျခစြပ္တစ္စံု နဲ႕ အထူးစကၠဴတစ္မ်ိဳးနဲ႕ျပဳလုပ္ထားတဲ႕ခြဲစိပ္ခံအက်ီၤ - Gown တစ္ထည္တုိ႕ ပါဝင္တာ ေတြ႕ရတယ္။ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းအေနအထားနဲ႕ ( အတြင္းခံေဘာင္းဘီကုိပါခြ်တ္ဖုိ႕မွာေသးတယ္ ) Gown ကို ဝတ္ရပါတယ္။ Gown က အေရွ႕ပိုင္းအလွ နဲ႕ ေနာက္ဖက္ပြင္႕ျဖစ္ျပီး အေနာက္ကေန ေခါက္တြန္႕ၾကိဳးခ်ည္ဝတ္ဆင္ရတာပါ။

.

ကြ်န္ေတာ္က အရမ္းခ်မ္းတတ္တယ္၊ ဒီေလာက္စကၠဴအက်ီၤေလးနဲ႕ မျဖစ္ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ယူလာတဲ႕အေႏြးထည္ဝတ္ဖို႕ေတာင္းေတာ႕ သူနာျပဳက မလုိဘူးဆိုျပီး Gown  ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ထိပ္နားက ေလေပါက္အဆို႕ရွင္မွာ အပူေပးပိုက္ လာတပ္ဆင္ေပးတယ္။ ခလုပ္ဖြင္႕လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေလပူေတြ ကားတာယာကြ်တ္ထဲ ေလထုိးသြင္းလိုက္သလို အက်ီၤတစ္ထည္လံုး အေႏြးေငြ႕ေတြဝင္လာေတာ႕မွ ေနသာထုိင္သာရွိသြားပါေတာ႕တယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္အေအးေၾကာက္တတ္တဲ႕ ေတာင္ၾကီးသားပါဗ်ာ..။

.

ခဏေနက်ေတာ႕ မခြဲစိပ္ခင္ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖုိ႕ Pre-Op ( Preoperative Patient ) အတြက္ သူနာျပဳ မီရွဲ ေရာက္လာတယ္။ ဘီးပါတဲ႕ကြန္ပ်ဴတာတင္စင္ေလးနဲ႕ ဘီးတပ္ေခြးေျခခံုမွာ အက်အနထုိင္ျပီး လူနာသမုိင္းေၾကာင္းနဲ႕ ေဆးကုအခ်က္အလက္ေတြကို ေမးပါတယ္။ “ မင္းခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ သတၱဳပစၥည္း ရွိသလား ” လို႕ေမးေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းၾကီး နားမလည္ပဲ ေၾကာင္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကုိက ညံ႕တာပါ။ ကုိယ္တုိင္က က်န္းမာေရးအေထာက္အပံ႕ပစၥည္း - Medical Device ကုမၸဏီမွာလုပ္ေနတာေတာင္ ဒီေမးခြန္းကို နားမလည္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္ေလ။ ဒါက ေမးကုိ ေမးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ ခြဲစိပ္ခန္းမွာ ေခတ္မီေရာင္ျခည္ေတြသံုးတဲ႕ ကိရိယာမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာရွိေနမွန္းမသိတဲ႕ အစားထုိးသတၱဳတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနလို႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွားသြားရင္ ဒုကၡမ်ားသြားမွာေပါ႕ … ဟုတ္ေပသားပဲ။

.

.

ထံုးစံအတိုင္း သူေမးသမွ်ကုိ ကြ်န္ေတာ္က အကုန္သိရိွပါတယ္၊ ခြဲစိပ္မႈရဲ႕အလြန္မွာ မေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ႏုိင္မႈ - Risk ေတြရွိတာကို သိပါတယ္ဆုိတဲ႕ ဝန္ခံခ်က္ - Consent ထုိးရျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို လူနာရွင္က မထိုးရဘူး၊ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ေယာက္က ထုိးေပးရတာ မဟုတ္လား? အစကေန ခြဲစိတ္ျပီးတဲ႕အထိ မခြ်တ္ရတဲ႕ ေသြးျပန္ေၾကာအားေဆး - ဒရစ္ ( ၁ ) ထုတ္ ခ်ိတ္ေပးတယ္။ လက္မွာဝတ္ထားတဲ႕ လက္ထပ္မဂၤလာလက္စြပ္ကုိ အိမ္မွာ ဆပ္ျပာနဲ႕ခြ်တ္ၾကည္႕ေသးတယ္ .. မရဘူး။ မီရွဲ က လိုးရွင္း ပြတ္ျပီးခြ်တ္ဖို႕ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ၾကိဳးစားျပီးျပီ ရမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႕ဆိုေတာ႕ ကိစၥမရွိဘူး .. တိတ္ - Tape နဲ႕ ကပ္လုိက္မယ္လို႕ ဆိုတယ္။

.

ဘယ္ဘက္လက္ဖမုိးမွာ ေသြးေဖာက္ေတာ႕ ဒီေသြးျပန္ေၾကာကို အပ္ ( ၂ ) ၾကိမ္ေဖာက္မယ္ .. လက္ခံသလားလို႕ ေမးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ရပါတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ႕ အပ္အေသးေလးနဲ႕ အေရျပားကိုေဖာက္တယ္။ ဝါဂြမ္းေလးနဲ႕ထိန္းထားျပီး ေသြးစုပ္ဖို႕ အပ္ ( ခပ္ၾကီးၾကီး ) ကို အဲဒီအေပါက္ကေန ထုိးသြင္းပါတယ္။ လက္ေခ်ာင္းအရြယ္ေလာက္ ေသြး ( ၂ ) ပုလင္း ထုတ္ျပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဓါတ္ခြဲခန္းကို ပုိ႕လုိက္တယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းပို႕ရတာက လူနာရဲ႕ေသြးဟာ ေသြးခဲမႈႏႈန္း - Clot ျဖစ္လြယ္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာသိမွ ဆရာဝန္က အလုပ္လုပ္လုိ႕ရမွာမုိ႕ပါ ” လို႕ ရွင္းျပတယ္။ ဘာလို႕ အပ္ငယ္နဲ႕အရင္ေဖာက္တာလဲလို႕ ေမးတဲ႕အခါ အပ္ၾကီးနဲ႕တစ္ခါထဲေဖာက္ရင္ နာမွာေပါ႕။ ဒါေၾကာင္႕ မနာေအာင္ အပ္အေသးေလးနဲ႕ အေရျပားကုိအရင္ေဖာက္လုိက္မွ အပ္ထိပ္ဖ်ားအေပါက္ၾကီးဝင္တဲ႕အခါ မနာမွာေပါ႕ .. တဲ႕ေလ။

.

.

မီရွဲ က တစ္ဆက္တည္း “ Your blood is thin. It’s good for your heart ”  လို႕ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က နားမလည္လို႕ ျပန္ေမးတဲ႕အခါ “ တစ္ခ်ိဳ႕လူနာေတြက ေသြးျပစ္တယ္ .. ထုတ္လို႕မရဘူး။ ဒါမ်ိဳးဆုိ ေသြးၾကဲေဆး - Blood Thinner ထိုးရတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ တစ္ခ်ိဳ႕အသက္ၾကီးၾကီးလူနာေတြ အက္စပရင္ စြဲေသာက္ေနရတာ ေသြးျပစ္လို႕ပါတဲ႕..။ အဲဒီေနာက္မွာမွ ကြ်န္ေတာ္႕အဝတ္အစားအထုပ္ေတြကုိ ေသာ႕ပိတ္ - Locker ထဲမွာ သြားထားဖို႕ ယူသြားၾကတယ္။ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး .. မိသားစုဝင္ေတြ ေတြ႕ခြင္႕ရလုိ႕ ရီေလး နဲ႕ စြမ္း တို႕ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ အေျခအေနေတြေျပာၾကဆုိၾကရင္း ခြဲစိပ္ခန္းမဝင္ခင္ မိသားစုနဲ႕ေတြ႕ရတဲ႕ခဏဟာ ဘယ္လိုထူးကဲတဲ႕အရသာတံုးၾကီးမွန္းကိုမသိေလာက္ေအာင္ ခ်ိဳျမိန္ရပါတယ္။

.

အမ်ိဳးသားခြဲစိပ္ပါရဂူ ေရာက္လာျပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္ ( ၁ ) ၾကိမ္။ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ နဲ႕ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ မိန္းကေလး ( ၂ ) ေယာက္က ေနာက္ ( ၁ ) ၾကိမ္ နဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားတဲ႕ ေမ႕ေဆးဆရာဝန္မ က လာႏႈတ္ဆက္တယ္ .. အားလံုး ( ၃ ) ဖြဲ႕..။ သူတုိ႕ကိုယ္တိုင္ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ခြဲစိပ္ဆရာဝန္က သည္းေျခအိတ္မွာ အသားလံုး - Polyp ရွိေနလို႕ သည္းေျခအိတ္က ၾကီးလာတဲ႕အေၾကာင္း၊ ခြဲစိပ္ဖို႕ ( ၁ ) နာရီခန္႕ၾကာမွာျဖစ္တဲ႕အေၾကာင္း၊ စိုးရိမ္ဖို႕မရွိတဲ႕အေၾကာင္း၊ ခြဲစိပ္ခန္းထဲကထြက္လာျပီးရင္ သတိျပန္ရဖို႕ေစာင္႕တဲ႕ Recovery နားေနခန္းမွာ မိနစ္ ( ၃ဝ ) ခန္႕နားရမယ္။ ျပီးရင္ မိသားစုဝင္ေတြက ျပန္ေတြ႕ခြင္႕ရမယ္႕အေၾကာင္း ေျပာျပျပီး ျပန္သြားတယ္။

.

လက္ေထာက္ဆရာဝန္မေလးက အလြန္ဆံုးရွိလွ ( ၂၅ ) ႏွစ္ေပါ႕။ စကားအရာမွာလည္း သြက္လက္သလားမေမးနဲ႕။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး၊ အာရွေသြးမ်က္ႏွာေပါက္ နဲ႕ သူ႕ေဘးမွာ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ - Intern ( ေဆးေက်ာင္းသားလား၊ ေဆးေက်ာင္းဆင္းလားေတာ႕ ေသခ်ာမသိပါ ) မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ ႏႈတ္သြက္လ်ွာသြက္နဲ႕ ဆရာဝန္မေလးက ခြဲစိပ္ခန္းမွာ ဆရာဝန္ၾကီးကို အကူလက္ေထာက္ေပးမွာျဖစ္တဲ႕အေၾကာင္း၊ စုိးရိမ္စရာမရွိတဲ႕အေၾကာင္း၊ အထဲမွာလႈပ္ရွားတဲ႕အခါ သူ႕မ်က္ႏွာက ပလပ္စတစ္အၾကည္ပါတဲ႕ Mask ကိုတပ္ထားမွာမို႕လို႕ စကားေျပာလို႕ရမွာမဟုတ္တာေၾကာင္႕ ခြင္႕ေတာင္းစရာတစ္ခု ရွိေနေသးေၾကာင္း၊ အဲဒါကေတာ႕ လူနာရွင္အေနနဲ႕ အလုပ္သင္ - Intern ကုိ ေဘးကေန ရပ္ၾကည္႕ခြင္႕၊ လုပ္ကူခြင္႕၊ ေလ႕လာခြင္႕ ေပးမလားဆိုျပီး ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျပသနာမရွိပါဘူး၊ ခြင္႕ျပဳပါတယ္ဆုိေတာ႕ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာျပီး ျပင္ဆင္စရာေတြ သြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္သြားျပန္ပါတယ္။

.

.

ေမ႕ေဆးဆရာဝန္မက သူေဆးေပးတဲ႕အခ်ိန္မွာ သာမန္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိရိယာေတြတပ္ဆင္ျပီးလို႕ ေဆးေပးေတာ႕မယ္ဆိုရင္ သူသတိေပးမွာျဖစ္တဲ႕အေၾကာင္း၊ ခြဲစိပ္မႈမွာလူနာက ဘာမွသိလိုက္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း နဲ႕ ခြဲစိပ္ျပီးလို႕ ေမ႕ေဆးပ်ယ္သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ ရီေဝေဝျဖစ္ေနဦးမယ္ဆုိတာေတြကို စီကာပတ္ကံုးေျပာျပပါတယ္။ အစာစားထားတဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို Confirmed လုပ္တယ္။ ဆရာဝန္အုပ္စု ( ၃ ) ဖြဲ႕ လံုးေျပာသြားတဲ႕စကားေတြထဲမွာ အားလံုးတူညီတဲ႕ ေမးခြန္းတစ္ခု ပါပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႕ ဒီေန႕လုပ္မယ္႕ခြဲစိပ္မႈဟာ “ သည္းေျခအိတ္ကိုခြဲထုတ္ျခင္း - Gallbladder Removal Surgery ” ဆိုတာ လူနာက သိရွိေၾကာင္းေသခ်ာေအာင္ ကြ်န္ေတာ႕ကို တစ္ေယာက္စီ အလွည္႕က် ေမးေနတာပါပဲ။

.

.

ခြဲစိတ္ခန္းမွာကူမယ္႕ သူနာျပဳက မီရွဲမဟုတ္ေတာ႕ျပန္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဖိလစ္ပီးႏိုး အမ်ိဳးသမီးၾကီး နဲ႕ သူနာျပဳငယ္တစ္ေယာက္တုိ႕ ကုတင္ကိုတြန္းဖို႕ ေရာက္လာတယ္။ သူမလည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ႕ ကဒ္ျပားမွာ LEAD လုိ႕ ေရးထားတာကိုၾကည္႕ျခင္းအားျဖင္႕ အဲဒီအသက္ၾကီးၾကီးသူနာျပဳဟာ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ သိလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ႕ကုတင္ကို အခန္းအျပင္ဖက္တြန္းထုတ္ျပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းက ေအာက္ေျခေဘာင္တန္းေပၚတက္ျပီးတာနဲ႕ သူနာျပဳငယ္ေကာင္မေလးဟာ ကုတင္လီဗာကိုနင္းျပီး ေမာင္းသြားေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကုတင္ကုိ ကားလုိစီးျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕လုိက္ပါသြားရတယ္။

.

ခြဲစိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ႕ ခြဲစိပ္ကုတင္က သတ္သတ္ပါ။ အေပၚမ်က္ႏွာက်က္မွာ မီးေမာင္းၾကီး ( ၄ ) ခု က တြဲေလာင္းက်ေနျပီး အခန္းေထာင္႕မွာ ကိရိယာအစံုအလင္ နဲ႕ ဝါယာၾကိဳးေတြနဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚစက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ စီးလာတဲ႕ကုတင္ကို ခြဲစိပ္ကုတင္အျမင္႕နဲ႕ညွိကပ္လုိက္ျပီး ကုတင္ေျပာင္းခိုင္းတယ္။ လက္ေထာက္ဆရာဝန္မေလးတို႕အတြဲဟာ လူနာကိုေနသားခ်ရင္း လုိအပ္္တဲ႕ ေစာင္ေတြ အဝတ္အစားေတြျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္ရႈတ္ေနပါတယ္။

.

ခြဲစိပ္ကုတင္ေဘးမွာ လက္တင္လို႕ရတဲ႕ မီးပူတုိက္တဲ႕စင္မ်ိဳးလုိ ေရႊ႕လာျပီး လက္မွာေသြးေဖာက္ထားတဲ႕ပိုက္နဲ႕ တစ္ျခားပိုက္ေတြ လိုက္ဆက္တယ္။ ခြဲစိပ္ပါရဂူၾကီးက အခန္းထဲဝင္လာျပီး အခန္းေထာင္႕နားက ကြန္ပ်ဴတာမွာ ေဆးရံုရဲ႕ေဆာ႕ဝဲလ္ဖြင္႕ျပီး လက္ရွိလူနာရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကုိ တုိက္ဆိုင္စစ္ေဆးျပန္တယ္။ သူ႕အေမးကို ကြ်န္ေတာ႕အနီးအနားက လက္ေထာက္ေတြနဲ႕ သူနာျပဳေတြက “ Yes ”  လို႕ အသံထြက္ေျဖၾကရတယ္။

.

.

ခဏေလးလည္းၾကာေရာ ေမ႕ေဆးဆရာဝန္ ေရာက္လာပါျပီ။ သူမက ကြ်န္ေတာ႕ေခါင္းရင္းဘက္က မတ္တပ္ကြန္ပ်ဴတာမွာ ေနရာယူတယ္။ လူနာရဲ႕ေခါင္းရင္းကေန လက္ကေသြးေၾကာပိုက္ကို ျဖဳတ္လိုက္တပ္လုိက္ လုပ္ေနပါတယ္။ တစ္ေအာင္႕ေလာက္အၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ႕ကို ေအာက္စီဂ်င္ရွဴခုိင္းတယ္။ ရုိးရုိးတင္မဟုတ္ဘူး အသက္ျပင္းျပင္းရွဴခုိင္းတာ ကြ်န္ေတာ္က ေခ်ာင္းထဆိုးပါေလေရာ..။

.

ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ နဲ႕ ညာဘက္မွာ အသားကပ္ဝါယာၾကိဳးလာတပ္တဲ႕အခ်ိန္ အလုပ္သင္ဆရာဝန္မေလးက ညာဘက္ေျခသလံုးကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္တဲ႕အိတ္အၾကီးစားလိုမ်ိဳးပတ္ျပီး ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပိုင္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္လို႕ထင္ရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္မသိတဲ႕ တစ္ခုခုကို တုိင္းတာေနပါတယ္။ အားလံုးက ကိုယ္႕အလွည္႕နဲ႕ကိုယ္ သက္ဆုိင္ရာကိစၥေတြကို လုပ္ေနရင္း အရာရာဟာ စံနစ္တစ္ခုရဲ႕ေအာက္မွာ နည္းပညာလက္ေခ်ာင္းေတြ လႈပ္ရွားေနသလို စိတ္ခ်လံုျခံဳမႈေျခလွမ္းေတြကုိ ၾကားေနရတယ္လုိ႕ ခံစားေနရတယ္။ မၾကာခင္မွာ ငါ႕ကို ခြဲစိပ္ေတာ႕မွာပါလားဆုိျပီး ေၾကာက္စိတ္အစား သတိတရားကုိ နဖူးတည္႕တည္႕မွာ ထားလိုက္တယ္။

.

ဒါေပမယ္႕ အသိစိတ္က ဘယ္ဘက္ခ်ိဳင္းေအာက္မွာ ေအးကနဲျဖစ္သြားတဲ႕အခါ ေမ႕ေဆးဆရာဝန္က ႏွလံုးခုန္တိုင္းဖို႕အသားကပ္ပလာစတာဝါယာၾကိဳးကို ကပ္လိုက္တဲ႕အခိ်န္ သတိက ေနရာေျပာင္းသြားျပန္တယ္။ ဒီလိုပဲ ဝါယာၾကိဳးအဝါေရာင္အတုတ္ၾကီးတန္းလန္းနဲ႕ မုိက္ခရိုခ်စ္ပ္ ပါတဲ႕ ေဖာ႕ပလာစတာအထူၾကီးကုိ ဘယ္ဘက္လက္ညိွဳးထိပ္မွာ လာကပ္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ေအးေအးၾကီးနဲ႕တင္းတင္းၾကီး မေနတတ္္ မလွဲတတ္ေအာင္ျဖစ္ရတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး .. ေမ႕ေဆးဆရာဝန္က လူနာကို လုပ္ျပီးတာေတြ စစ္ေဆးတယ္။

.

ျပီးေတာ႕ ကုတင္ေခါင္းရင္းကေန လက္ေထာက္ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြ ( အားလံုး ၄ ေယာက္ ) ကို တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ ထပ္စစ္ျပတယ္။ ဒီမွာ .. လူနာကို ဒီၾကိဳးတပ္ျပီးျပီ၊ ဟုိၾကိဳးတပ္ျပီးျပီ၊ ေဆးသြင္းဖို႕ပို္က္ခ်ိတ္ျပီးျပီ ဆုိျပီး ( ၃ ) မ်ိဳး တိုင္ေပးလုိက္တဲ႕အခ်ိန္ ( ခြဲစိပ္ဆရာဝန္ မ,ပါ ) အားလံုးက “ I Agree ” လို႕ ျပန္ေထာက္ခံရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လာပါျပီ .. တစ္ခါမွမၾကံဴဖူးတဲ႕ ခပ္စူးစူးမီးေတာက္ၾကီးလို၊ ေရစုိေနတဲ႕ ပုရြက္စိပ္တပ္ၾကီးတစ္တပ္ ကမ္းတက္လာသလုိ ဘယ္ဘက္လက္ဖမိုး ေသြးေဖာက္ထားတဲ႕ေနရာကေန တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႕တက္လာေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ သတိလုိက္ကပ္ေသးတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္း ပိုနီးလာတယ္ .. လက္ေကာက္ဝတ္ကေန လက္ဖ်ံနားေရာက္လာတယ္။ တေတာင္ဆစ္နားေရာက္လာတယ္။ လက္ကလည္း တင္းလုိက္တာ။ ဒီခံစားခ်က္က မနာဘူး နည္းနည္းစူးတယ္။

.

.

အဲဒါကို ေမ႕ေဆးဆရာဝန္ကိုေျပာမလို႕ ပါးစပ္က ဟလို႕ မရဘူး။ သူက ေအာက္စီဂ်င္စုတ္ခြက္ကို လာတပ္ေပးထားေတာ႕ သူ႕စကားနားေထာင္ရတယ္ .. “ Take a deep breath ” ဆိုျပီး ( ၃ ) ေခါက္ခပ္ျပင္းျပင္း ရွဴသြင္းျပီးလုိက္ေရာ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္သိခ်င္တဲ႕၊ ဘာျဖစ္လဲသိပ္မွတ္ထားခ်င္တဲ႕၊ သိပ္အသိရွိခ်င္တဲ႕ General Anesthesia - ေမ႕ေဆးကို စကၠန္႕ ( ၂ဝ ) ေလာက္ အတြင္းမွာ ရုပ္ရွင္ထဲကအတုိင္း အရွံဴးေပးလိုက္ရပါျပီ္။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ေမ႕ေဆးဆရာဝန္မ က ကတိမတည္ဘူး။ ေမ႕ေဆးေပးေတာ႕မယ္႕အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ႕ကို ဘာတစ္ခြန္းမွ ၾကိဳမေျပာဘူးေလ။

.

ကြ်န္ေတာ္မ်က္စိျပန္ဖြင္႕လိုက္ေတာ႕ ေစာနက ကုတင္ေဘးနားမွာ အလုပ္ရႈတ္ေနသူေတြ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ႕ဘူး။ ေဘးမွာ ဝတ္စံုအျဖဴနဲ႕ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ကြန္ပ်ဴတာေခါက္ေနတယ္။ “ ဟင္ .. ဘယ္လိုလဲ? ငါ႕ကုိ ခြဲမယ္ဆုိ ဘယ္႕ႏွယ္ အျပင္ျပန္ေခၚလာရတာတုန္း? ” ဒါက ကြ်န္ေတာ္ ပထမဦးဆံုးျပန္ဝင္လာတဲ႕ အသိတရား..။ သူက လွမ္းႏႈတ္ဆက္တယ္ .. ျပီးေတာ႕ ႏိုးျပီလားလုိ႕ ေမးတယ္။

.

.

ကြ်န္ေတာ္ မေက်နပ္ဘူး .. ဒီေလာက္ျပင္ဆင္ျပီးမွ မခြဲစိပ္ပဲ ဘာလုိ႕ အျပင္ကို ျပန္ေခၚထုတ္လာတာလဲ? ခြဲစိပ္မႈမေအာင္ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ? ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေတြးေနတယ္။ ဒါနဲ႕ မေနႏိုင္ဘူး “ ဘာလုိ႕ ငါ႕ကို မခြဲစိပ္တာလဲ ” လို႕ ေမးလိုက္တယ္။ သူ႕အေျဖေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ထိတ္လန္႕သြားရတယ္ “ ခြဲျပီးသြားျပီ ” တဲ႕။

.

အဲဒီေတာ႕မွ ကြ်န္ေတာ႕စကၠဴအကီ်ၤျပာကုိ ငံု႕ၾကည္႕မိတယ္ .. ကြ်န္ေတာ႕ပါးစပ္ကလည္း အာေမဍိတ္သံ တစ္သံ ထြက္သြားတယ္လို႕လည္း ထင္လုိက္မိတယ္ .. “ ကြ်န္ေတာ႕ရင္ပတ္မွာ ပလာစတာေတြနဲ႕ .. ပါလား ”

.

koko2yeye@gmail.com