 |
| ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး) |
ကြ်န္ေတာ႕ ပို႕စ္တစ္ခုေအာက္မွာ တစ္ျမိဳ႕တည္းသားမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က "နားရင္းေတြး ေတြးရင္းနား"
ဆိုတဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးလာေရးတဲ႕ေနာက္မွာ "အေတြး" ကုိ ဋီကာခ်ဲ႕ဖို႕ ေတြးေနမိတယ္။
"လူေတြက ရယ္တတ္တယ္ . . တိရိစၦာန္ေတြက မရယ္တတ္ဘူး" ဆုိတာကုိ ဆရာေတာ္ဘုရားတစ္ပါးကေဟာၾကားတာကိုနာယူမွတ္သားျပီးကတည္းက
ဒီ "အေတြး" ဆုိတာကုိ ေရးခ်င္ေနတာ အခုအခ်ိန္ဟာ သုေတသနလုပ္ဖို႕ အခ်ိန္ေကာင္းပါပဲ။
.
.
အေတြးေတြနဲ႕ကမၻာ
.
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေန႕တစ္ရက္ပိုင္ေနတာ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးကို မဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္စိေရွ႕ကဆိုရင္
အနီးအနားက (၅) ေပ ေလာက္၊ အေဝးက်ရင္ မ်က္စိမမႈန္သေလာက္အထိ ကိုက္ (၁ဝဝ) ေလာက္ ျမင္လိုက္ရရံုေလးကို
ကိုယ္ပိုင္တယ္လို႕ ထင္မွတ္တတ္ၾကတယ္။
.
ကိုယ္ျမင္တဲ႕တံခါးကို ေနာက္တစ္ေယာက္က ဖြင္႕ဝင္သြားတာပဲ။ ကုိယ္ျမင္လိုက္တဲ႕ အစားအေသာက္ကို
ေနာက္လူတစ္ေယာက္က ေငြေပးျပီးဝယ္သြားၾကတာပဲ။ ဒါဟာ ကိုယ္တကယ္ မပိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားေလးတစ္ခုကုိသာျမင္လိုက္ရတာကို
ကုိယ္ပိုင္တယ္လို႕လွည္႕စားတတ္တဲ႕အေတြးကုိသာျမင္လိုက္ရတာပါ။
.
ထုိနည္းတူစြာ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုကိုေတြ႕ရတဲ႕ Facebook ကို ကိုယ္ပုိင္ျဖစ္တယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။
ဟုိတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ျပန္ျပီ၊ ဒီတစ္ေယာက္ ညာလုပ္ျပန္ျပီဆုိတာကုိ ပုိင္စုိးပိုင္နင္း ေဝဖန္ၾကတယ္။
ဘာမွျဖစ္မလာမယ္႕မွတ္ခ်က္ေတြကို ဝင္ေပးၾကတယ္။ "ငါေျပာလိုက္တာ သူၾကိဳက္မွာပဲ"
ဆိုတဲ႕အေတြးက ေရးသူရဲ႕စိတ္ထဲမွာေနရာယူလိုက္တယ္။
.
မိတ္ေဆြတကယ္ပိုင္ဆိုင္လိုက္တာက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စိတ္ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ရဲ႕မွတ္ခ်က္လဲ မဟုတ္ဘူး။
သူေျပာတဲ႕အေၾကာင္းအရာလဲ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ရဲ႕ပုိင္ဆိုင္မႈပစၥည္းဥစၥာဆိုရင္ ပိုလို႕သာဆိုး
. . လံုးဝမဟုတ္ဘူး။ သူ႕အေၾကာင္းကုိေဝဖန္လိုက္တဲ႕ မိတ္ေဆြ႕ "အေတြးရဲ႕အတၱ"
ကုိသာ ပိုင္ဆိုင္လိုက္တာပါ။
