 |
| ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး ) |
.
ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ႕စာေတြကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းဖတ္မိျပီး
အသိတစ္ခုခုရသြားရင္ ( ဘယ္အပိုင္းကိုဖတ္မိတယ္၊ ဘာကိုသိသြားတယ္ဆုိတာျပန္ေျပာျပရင္ )
အတုိင္းမသိဝမ္းသာရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း - Friend
ျဖစ္ေနသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ တံု႕ျပန္သံေတြကို ျပန္ၾကားရေလ႕ သိပ္မရွိတဲ႕အခါ
တစ္ခါတစ္ခါ စာေရးရတာ အားငယ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႕ လက္မက်ိဳးသ၍ ဆက္ေရးမယ္ဆုိျပီး
အေရွ႕ကိုဆက္ခ်ီတက္ပါတယ္။
.
စာဖတ္သူတစ္ခ်ိဳ႕က အားရွိမယ္႕စာေတြကိုေထာက္ျပတယ္။
အသိပညာထက္စာရင္ ရသစာေပ ေရးပါလား တဲ႕..။ ဒါေပမယ္႕ စာေရးဆရာလို႕ဆုိရေလာက္ေအာင္
ကြ်န္ေတာ႕စာေတြကို ပံုႏွိပ္ေပၚေရာက္ေအာင္မစြမ္းေသးတာမုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ေဆာင္းပါးေလးေတာက္တုိမယ္ရေရးဖူးရံံု၊ မေရးတတ္ေရးတတ္
ေလွ်ာက္ေရးရံုအဆင္႕သာရွိေသးတာကို ဝန္ခံပါရေစ။
.
.
ဒါေပမယ္႕ ျမန္မာျပည္သူေတြမွာ ဘက္ေပါင္းစံုကေန
အကူအညီေတြလိုေနတယ္။ ဆင္းရဲသားေအာက္ေျခလူတန္းစားကေန ဟိုးအျမင္႕ပ်ံလူကံုထန္ေတြအထိ
လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနၾကတယ္။ အလယ္အလတ္လူတန္းစားေတြ နဲ႕ လက္လုပ္လက္စားေတြပါမက်န္
အထူးလိုအပ္ေနတာကေတာ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ “
မွန္ကန္တဲ႕ပညာသင္ၾကားေရးစံနစ္ ” ပါပဲ။
.
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အကြ်မ္းဝင္တဲ႕စာသင္စံနစ္က ဆရာကသင္
တပည္႕ကလိုက္မွတ္ရင္း တစ္ေယာက္ကေပး တစ္ေယာက္ကယူသလို Give and Take ပံုစံက
အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္တာ ၾကာေနပါျပီ။ ဒါေပမယ္႕ ကမၻာမွာ
စာကိုဘယ္လုိသင္ေနၾကတယ္ဆုိတာကိုေလ႕လာၾကည္႕တဲ႕အခါ ျမန္မာနဲ႕မတူတာေတြ ျပင္ပကမၻာမွာ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္ဆုိတာေတြကို
ေျပာခ်င္မိတယ္။
