Facebook ေပၚက Mutual Friend ေတြ Facebook ေပၚမွာျပန္ဆံုရေအာင္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

.
. ျမန္မာေတြ ျပည္ပမွာဆံုတဲ႕အခါ အခ်င္းခ်င္းဘယ္လိုႏႈတ္ဆက္ၾကသလဲေတာ႕ မသိဘူး . . ကြ်န္ေတာ္တို႕ေရာက္ခါစက အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ႕ႏုိင္ငံမွာ လူေတြၾကားထဲ ျမန္မာစကားသံၾကားရင္ သိပ္ဝမ္းသာတာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကဘယ္တုန္းကေရာက္တာ . . အစ္ကိုတို႕ အစ္မတို႕က ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ? ဆုိျပီး စကားေတြေျပာရေတာ႕မယ္ဆိုေတာ႕ ေပ်ာ္လြန္းလို႕ေပါ႕ . .။
.
. ဒါေပမယ္႕ ဒီအေပ်ာ္က မိနစ္ပိုင္းသာၾကာျပီး ေရရွည္မခံတာကို အံ႕ၾသဘြယ္ရာခံစားခဲ႕ရတယ္။ ကိုယ္ကအရင္ႏႈတ္ဆက္တဲ႕အခါ သူတုိ႕က မသိသလို သိသလိုလိုလုပ္ေနျပီး ကိုယ္႕ကိုစကားလက္ခံေျပာေနရတာကိုပဲ ေအာက္က်ေနာက္က်ေနသလိုလို . . ဘာလိုလို . . ညာလိုလို လုပ္ေနတာကိုျမင္ရေတာ႕ ႏူးညံ႕တဲ႕ႏွလံုးသား ရင္လွ်ားနဲ႕ထားခဲ႕ရသလုိ စိတ္ထိခုိက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ထားလုိက္ပါေတာ႕ ကိုယ္ကႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာကိုး . . ခံေပါ႕ . . ဆိုျပီး စိတ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္ထားခဲ႕တယ္။
.
.
. ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ပဲ ေနာက္ပိုင္းသိပ္မၾကာဘူးျပန္ဆံုၾကေရာ . .။ အဲဒီမွာ ရင္နာခဲ႕ရဖူးသူက အမွတ္မရွိဘူးပဲဆိုဆုိ ထပ္ျပီးသြားႏႈတ္ဆက္မိျပန္ေတာ႕ အမေလးဗ်ာ . . ေတြ႕ထားတာရက္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္ . . လံုးဝမမွတ္မိေတာ႕ဘူးဆိုပဲ။ ဒါဆိုရင္ . . ဒါဆိုရင္ . . ကြ်န္ေတာ႕ကုိသိသလိုလက္ခံစကားေျပာခဲ႕တာ သူဟန္ေဆာင္တာ ဟန္ေဆာင္တာ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ . . အင္ၾကီးေပါ႕ . . ခက္ေတာ႕ေနပါျပီ။
.
. ဒီလိုနဲ႕ ကိုညီညီဟာ ဒီဘက္ေျမမွာအေနၾကာရင္း အေရထူလာတယ္။ အခုဆိုရင္ ကိုယ္ကသိရင္ေတာင္ အရင္မႏႈတ္ဆက္ရဲဘူး။ ကုိယ္႕ကုိလာႏႈတ္ဆက္ရင္ အေသအခ်ာစဥ္းစားတယ္။ နာမယ္မမွတ္မိရင္ေနမယ္ . . ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုဆံုဖူးတယ္ဆုိတာကို အသဲအသန္မွတ္ထားတယ္။ ဒီလူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ဘယ္လုိမွတ္မိေအာင္လုပ္ရမယ္ဆုိတဲ႕နည္းနာေတြ ရွာေဖြေလ႕လာတယ္။ နာမယ္မမွတ္မိတဲ႕အားနည္းခ်က္ကေတာ႕ ေသမွပဲ ေပ်ာက္မွာပါပဲ။

.
.
. စာေရးတဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က စာေရးလို႕ဆိုျပီး လာႏႈတ္ဆက္တယ္။ ေမးခြန္းေမးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ႕ သူတုိ႕အခက္အခဲေလးေတြ လာေျပာျပတယ္ . . အၾကံအဥာဏ္ေတာင္းတယ္။ ပိုခံစားရတာက သူတုိ႕က သူတုိ႕ၾကံဳခံရတဲ႕ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေရးပါေစဆုိျပီး လာေျပာျပတယ္။ ထူးဆန္းတဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးေတြနားေထာင္ျပီး အရမ္းခံစားရတယ္။
.
. အဲဒီထဲမွာ ျမန္မာေတြပါသလို ေန႕စဥ္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ အေနာက္ႏုိင္ငံသား ျဖဴျဖဴမည္းမည္း ဖဦးထုပ္၊ ဗလက္ခ်ိဳင္႕ပါမက်န္ မကၠဆီကန္ပဲစားေတြေတာင္ ပါလုိက္ေသးတယ္။ တစ္ခုယွဥ္ျပခ်င္တာက ဒီဘက္ႏိုင္ငံသား နဲ႕ ျမန္မာကာယကံရွင္ေတြကို ေမးခြန္းတစ္ခုတည္းကုိ တူတူေမးၾကည္႕တယ္ "ဒီအေၾကာင္း ငါ စာေရးရင္ျဖစ္မလား?" ဆိုတာကုိပါ။
.
.
. ေမးခြန္းကတူေပမယ္႕ အေျဖက ကြဲတယ္။ အေနာက္တုိင္းျပည္မွာေနသူေတြက သူတုိ႕ရဲ႕မေအာင္ျမင္တဲ႕၊ က်ရွံဴးတဲ႕၊ မွားယြင္းခဲ႕တဲ႕အျပစ္ေတြကို ၾကားလူတစ္ေယာက္ကေရးျပလုိ႕ ေနာက္ပိုင္းဖတ္ရႈသူေတြ၊ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြသူတုိ႕လုိမမွားရေအာင္ ေရးျပပါ . . သူတို႕နာမယ္မထည္႕ေရးရင္ ျပီးေရာ . . တဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ႕ သူတို႕ဟာ သူတုိ႕အမွားကိုသိျပီးအမွန္ျပင္တဲ႕ဘဝေရာက္ေနျပီ။ အမွားကသင္ေပးတဲ႕အမွန္ျမင္ႏုိင္ျခင္း - Ways of Learning from MISTAKE က သူတုိ႕ရင္ထဲေရာက္ႏွင္႕ေနျပီေလ။
.
. ျမန္မာေတြက်ေတာ႕ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး (အကုန္လံုးေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး တစ္ခ်ိဳ႕သာပါ) သူတုိ႕မွားခဲ႕တာ လူသိမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္ (ဒါဆုိ ဘာလို႕ကြ်န္ေတာ႕ကိုလာေျပာျပေနေသးလဲေနာ႕) ေျပာရရင္ အဲဒီအမွားကို အေမွာင္ထဲမွာေနျပီး မျမင္လွ မကန္းဘဝ ဆက္လုပ္ခ်င္ေနပံုပါပဲ။ ဒီေနရာကေန ဆက္ေရြ႕သြားဖို႕ ဘယ္လုိစဥ္းစားေနၾကတယ္ေတာ႕မသိဘူး။ ကုိယ္႕အေၾကာင္းလူသိမွာေၾကာက္လို႕ လူေတာထဲကိုသြားဖို႕ တစ္ျဖည္းျဖည္းေရွာင္က်ဥ္လာၾကပါေတာ႕တယ္။
.
.
. ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႕ရွင္းတယ္ . . ခြင္႕ျပဳခ်က္ေပးသူေတြအေၾကာင္းကုိ အပိုင္းဆက္ေလးေတြခြဲျပီး အေမရိကားလာခ်င္သူေတြၾကိဳတင္သိရွိႏုိင္ေအာင္ ေရးျပတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို လူသာငယ္ေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ႕ထက္ အေတြးအေခၚျမင္႕မားသူေတြရွိေတာ႕ သူတစ္ခြန္းေလးေျပာတာကအစ ေလးစားရင္း နားေထာင္ရင္း "ကြ်န္ေတာ္ၾကားခဲ႕တဲ႕ခြန္အားျပည္႕စကားေတြ" နဲ႕ "SFSS" အပုိင္းတိုေလးေတြထဲ ထည္႕ေရးတယ္။ ဒါေလးေတြက "ကြ်န္ေတာ႕ရဲ႕အေမရိကားေရာက္စာဖတ္နည္းတစ္မ်ိဳး" ပါပဲ။
.
. ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည္႕တယ္ . . ကြ်န္ေတာ႕ကိုအျပင္မွာလာမေခၚေပမယ္႕ သူတုိ႕ရဲ႕စကားေတြ၊ အသိပညာေတြနဲ႕ရင္းႏွီးေနတယ္။ မိနစ္ပိုင္းသာၾကံဳခဲ႕ ဆံုခဲ႕ဖူးျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဘယ္ေတာ႕မ်ားမွျပန္ဆံုရန္မေသခ်ာသူ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္သႏွစ္ေတြကို မွတ္တမ္းတင္ခြင္႕ရတာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ေအးေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။
.
.
. ျမန္မာစကားမွာ ငယ္ငယ္တုန္းကသင္ခဲ႕ရတဲ႕ အရပ္သားစကားတစ္ခုကို အခုမွတ္မိေနတာ ရွိတယ္ "ဖဲဝိုင္းကအေၾကြး ဖဲဝိုင္းမွာျပန္ေတာင္း" တဲ႕။ ဒါေၾကာင္႕ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ား လမ္းမွာေတြ႕ေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္ကေန စမေခၚတာ စိတ္မရွိပါနဲ႕ "Facebook ေပၚကသူငယ္ခ်င္းေတြ Facebook ေပၚမွာျပန္ဆံုရေအာင္" လုိ႕ေျပာၾကားရင္း ၾကိဳတင္ေတာင္းပန္ထားပါရေစ . .။
.
. ခင္လ်က္
.
. ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)
. 10-08-2017
.
.
Unicode Version:
.
.
. "Facebook ပေါ်က Mutual Friend တွေ Facebook ပေါ်မှာပြန်ဆုံရအောင်"
. မြန်မာတွေ ပြည်ပမှာဆုံတဲ့အခါ အချင်းချင်းဘယ်လိုနှုတ်ဆက်ကြသလဲတော့ မသိဘူး . . ကျွန်တော်တို့ရောက်ခါစက အင်္ဂလိပ်စကားပြောတဲ့နိုင်ငံမှာ လူတွေကြားထဲ မြန်မာစကားသံကြားရင် သိပ်ဝမ်းသာတာ။ ကျွန်တော်တို့ကဘယ်တုန်းကရောက်တာ . . အစ်ကိုတို့ အစ်မတို့က ဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ? ဆိုပြီး စကားတွေပြောရတော့မယ်ဆိုတော့ ပျော်လွန်းလို့ပေါ့ . .။
.
. ဒါပေမယ့် ဒီအပျော်က မိနစ်ပိုင်းသာကြာပြီး ရေရှည်မခံတာကို အံ့သြဘွယ်ရာခံစားခဲ့ရတယ်။ ကိုယ်ကအရင်နှုတ်ဆက်တဲ့အခါ သူတို့က မသိသလို သိသလိုလိုလုပ်နေပြီး ကိုယ့်ကိုစကားလက်ခံပြောနေရတာကိုပဲ အောက်ကျနောက်ကျနေသလိုလို . . ဘာလိုလို . . ညာလိုလို လုပ်နေတာကိုမြင်ရတော့ နူးညံ့တဲ့နှလုံးသား ရင်လျှားနဲ့ထားခဲ့ရသလို စိတ်ထိခိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ထားလိုက်ပါတော့ ကိုယ်ကနှုတ်ဆက်ချင်တာကိုး . . ခံပေါ့ . . ဆိုပြီး စိတ်ကိုချိုးနှိမ်ထားခဲ့တယ်။
.
.
. ဒီလိုနဲ့ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေနဲ့ပဲ နောက်ပိုင်းသိပ်မကြာဘူးပြန်ဆုံကြရော . .။ အဲဒီမှာ ရင်နာခဲ့ရဖူးသူက အမှတ်မရှိဘူးပဲဆိုဆို ထပ်ပြီးသွားနှုတ်ဆက်မိပြန်တော့ အမလေးဗျာ . . တွေ့ထားတာရက်ပိုင်းပဲရှိသေးတယ် . . လုံးဝမမှတ်မိတော့ဘူးဆိုပဲ။ ဒါဆိုရင် . . ဒါဆိုရင် . . ကျွန်တော့ကိုသိသလိုလက်ခံစကားပြောခဲ့တာ သူဟန်ဆောင်တာ ဟန်ဆောင်တာ။ တစ်ကယ်တော့ . . အင်ကြီးပေါ့ . . ခက်တော့နေပါပြီ။
.
. ဒီလိုနဲ့ ကိုညီညီဟာ ဒီဘက်မြေမှာအနေကြာရင်း အရေထူလာတယ်။ အခုဆိုရင် ကိုယ်ကသိရင်တောင် အရင်မနှုတ်ဆက်ရဲဘူး။ ကိုယ့်ကိုလာနှုတ်ဆက်ရင် အသေအချာစဉ်းစားတယ်။ နာမယ်မမှတ်မိရင်နေမယ် . . ဘယ်နေရာမှာ ဘယ်လိုဆုံဖူးတယ်ဆိုတာကို အသဲအသန်မှတ်ထားတယ်။ ဒီလူပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုမှတ်မိအောင်လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့နည်းနာတွေ ရှာဖွေလေ့လာတယ်။ နာမယ်မမှတ်မိတဲ့အားနည်းချက်ကတော့ သေမှပဲ ပျောက်မှာပါပဲ။
.
.
. စာရေးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ တစ်ချို့က စာရေးလို့ဆိုပြီး လာနှုတ်ဆက်တယ်။ မေးခွန်းမေးတယ်။ တစ်ချို့ကျပြန်တော့ သူတို့အခက်အခဲလေးတွေ လာပြောပြတယ် . . အကြံအဉာဏ်တောင်းတယ်။ ပိုခံစားရတာက သူတို့က သူတို့ကြုံခံရတဲ့ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းတွေကို ကျွန်တော်ရေးပါစေဆိုပြီး လာပြောပြတယ်။ ထူးဆန်းတဲ့ဇာတ်လမ်းလေးတွေနားထောင်ပြီး အရမ်းခံစားရတယ်။
.
. အဲဒီထဲမှာ မြန်မာတွေပါသလို နေ့စဉ်ကြံုတွေ့နေရတဲ့ အနောက်နိုင်ငံသား ဖြူဖြူမည်းမည်း ဖဦးထုပ်၊ ဗလက်ချိုင့်ပါမကျန် မက္ကဆီကန်ပဲစားတွေတောင် ပါလိုက်သေးတယ်။ တစ်ခုယှဉ်ပြချင်တာက ဒီဘက်နိုင်ငံသား နဲ့ မြန်မာကာယကံရှင်တွေကို မေးခွန်းတစ်ခုတည်းကို တူတူမေးကြည့်တယ် "ဒီအကြောင်း ငါ စာရေးရင်ဖြစ်မလား?" ဆိုတာကိုပါ။
.
.
. မေးခွန်းကတူပေမယ့် အဖြေက ကွဲတယ်။ အနောက်တိုင်းပြည်မှာနေသူတွေက သူတို့ရဲ့မအောင်မြင်တဲ့၊ ကျရှံူးတဲ့၊ မှားယွင်းခဲ့တဲ့အပြစ်တွေကို ကြားလူတစ်ယောက်ကရေးပြလို့ နောက်ပိုင်းဖတ်ရှုသူတွေ၊ နောက်မျိုးဆက်တွေသူတို့လိုမမှားရအောင် ရေးပြပါ . . သူတို့နာမယ်မထည့်ရေးရင် ပြီးရော . . တဲ့။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သူတို့ဟာ သူတို့အမှားကိုသိပြီးအမှန်ပြင်တဲ့ဘဝရောက်နေပြီ။ အမှားကသင်ပေးတဲ့အမှန်မြင်နိုင်ခြင်း - Ways of Learning from MISTAKE က သူတို့ရင်ထဲရောက်နှင့်နေပြီလေ။
.
. မြန်မာတွေကျတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး (အကုန်လုံးတော့မဟုတ်ပါဘူး တစ်ချို့သာပါ) သူတို့မှားခဲ့တာ လူသိမှာသိပ်ကြောက်တယ် (ဒါဆို ဘာလို့ကျွန်တော့ကိုလာပြောပြနေသေးလဲနော့) ပြောရရင် အဲဒီအမှားကို အမှောင်ထဲမှာနေပြီး မမြင်လှ မကန်းဘဝ ဆက်လုပ်ချင်နေပုံပါပဲ။ ဒီနေရာကနေ ဆက်ရွေ့သွားဖို့ ဘယ်လိုစဉ်းစားနေကြတယ်တော့မသိဘူး။ ကိုယ့်အကြောင်းလူသိမှာကြောက်လို့ လူတောထဲကိုသွားဖို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းရှောင်ကျဉ်လာကြပါတော့တယ်။
.
.
. ကျွန်တော်ကတော့ရှင်းတယ် . . ခွင့်ပြုချက်ပေးသူတွေအကြောင်းကို အပိုင်းဆက်လေးတွေခွဲပြီး အမေရိကားလာချင်သူတွေကြိုတင်သိရှိနိုင်အောင် ရေးပြတယ်။ တစ်ချို့ဆို လူသာငယ်ပေမယ့် ကျွန်တော့ထက် အတွေးအခေါ်မြင့်မားသူတွေရှိတော့ သူတစ်ခွန်းလေးပြောတာကအစ လေးစားရင်း နားထောင်ရင်း "ကျွန်တော်ကြားခဲ့တဲ့ခွန်အားပြည့်စကားတွေ" နဲ့ "SFSS" အပိုင်းတိုလေးတွေထဲ ထည့်ရေးတယ်။ ဒါလေးတွေက "ကျွန်တော့ရဲ့အမေရိကားရောက်စာဖတ်နည်းတစ်မျိုး" ပါပဲ။
.
. ဒါကြောင့် ကျွန်တော်စဉ်းစားကြည့်တယ် . . ကျွန်တော့ကိုအပြင်မှာလာမခေါ်ပေမယ့် သူတို့ရဲ့စကားတွေ၊ အသိပညာတွေနဲ့ရင်းနှီးနေတယ်။ မိနစ်ပိုင်းသာကြံုခဲ့ ဆုံခဲ့ဖူးပြီး နောက်တစ်ကြိမ်ဘယ်တော့များမှပြန်ဆုံရန်မသေချာသူ လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်သနှစ်တွေကို မှတ်တမ်းတင်ခွင့်ရတာ ကျွန်တော်စိတ်အေးပျော်ရွှင်ရတယ်။
.
.
. မြန်မာစကားမှာ ငယ်ငယ်တုန်းကသင်ခဲ့ရတဲ့ အရပ်သားစကားတစ်ခုကို အခုမှတ်မိနေတာ ရှိတယ် "ဖဲဝိုင်းကအကြွေး ဖဲဝိုင်းမှာပြန်တောင်း" တဲ့။ ဒါကြောင့် ပြည်ပရောက်မြန်မာများ လမ်းမှာတွေ့ပေမယ့် ကျွန်တော်ကနေ စမခေါ်တာ စိတ်မရှိပါနဲ့ "Facebook ပေါ်ကသူငယ်ချင်းတွေ Facebook ပေါ်မှာပြန်ဆုံရအောင်" လို့ပြောကြားရင်း ကြိုတင်တောင်းပန်ထားပါရစေ . .။
.
. ခင်လျက်
.
. ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)
. 10-08-2017