တုိးနီ နဲ႕ ကုတင္နံပါတ္ ( ၁၃ ) ( ဆ႒မပုိင္း )

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

သူငယ္ခ်င္းေခါင္းေဆာင္ ေဆးစစ္တဲ႕အလွည္႕တုန္းက ေမးလာတဲ႕သတင္းက သိပ္အားရစရာမရွိေပမယ္႕ ထြက္ေပါက္အနည္းငယ္ေတာ႕ ရခဲ႕ပါတယ္။ “ မင္းတို႕ လူငယ္ေလးေတြ စိတ္မပူပါနဲ႕။ ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး။ အခုက တာဝန္ရွိသူေတြက ဥပေဒအတိုင္း စစ္ေဆးတာပါ။ ဖမ္းတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႕ကုိ ဒီကေန လူအမ်ားၾကီးရွိတဲ႕ေနရာကို ထပ္ေခၚသြားလိမ္႕မယ္။ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္း - Camp ဝင္ဖို႕ ပဏာမ စစ္ေဆးတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူအုပ္စုထဲက ျပန္ပို႕ႏိုင္သူေတြကို ျပန္ပို႕ျပီး ျပန္မပို႕ႏုိင္သူေတြကို တရားဥပေဒအရ ဆက္လက္ကိုင္တြယ္သြားမွာျဖစ္တယ္ ” ဆိုျပီး Doctor Officer ေျပာတာကို ျပန္ေျပာျပတယ္။

.

သုိ႕ေသာ္လည္း ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေနရဦးမွာလဲ? အဲဒါကလည္း တရားသူၾကီး - Judge နဲ႕ဆုိင္တယ္လို႕ ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လည္း Judge နဲ႕ ေတြ႕ရဦးမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္။ စိတ္နည္းနည္းသက္သာသလိုေတာ႕ရွိသြားေပမယ္႕ ဒီအခက္အခဲထဲက အျမန္ဆံုးလြတ္ခ်င္ေနပါျပီ။ အျမန္ဆံုး လြတ္လပ္ခ်င္ပါျပီ။

.

.

မွွာထားတဲ႕အတုိင္း မနက္ ( ၄ ) နာရီမွာ အခန္းတံခါးက တာဝန္ေက်စြာ ပြင္႕လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ေဝလာေဝး၊ သြားတုိက္တံမရွိ ဘာမရွိ နဲ႕ မ်က္စိကိုပြတ္၊ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕သပ္ခ်၊ ေခါင္းကဆံပင္ကိုဖြ၊ ေျခဆန္႕လက္ဆန္႕ လုပ္ျပီးသြားတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနပါျပီ။

.

ရဲေတြ မေန႕ကစစ္ျပီးတဲ႕အထုတ္ေလးကို လက္ကဆဲြျပီး တံခါးဝကေန ကြ်န္ေတာ္တို႕ ( ၅ ) ေယာက္ ျပိဳင္တူ ထြက္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ခ်ည္းလို႕ထင္ထားခဲ႕တာ ေနာက္ထပ္ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ သြားပူးေပါင္းရျပန္တယ္။ မကၠဆီကန္လူမ်ိဳးေတြ ပါတယ္။ တရုတ္ေတြ ပါတယ္။ ထူးျခားတာက အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း ပါတယ္။ စုစုေပါင္း အေယာက္ ( ၃ဝ ) ေလာက္ရွိမယ္။ ကားတစ္စီး ေရာက္လာတဲ႕အခါ အားလံုးကုိ တက္ခိုင္းတယ္။ လုပ္ျပန္ျပီ .. ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို လက္ထိပ္ထပ္ခတ္ျပန္ျပီ။

.

.

ဒီတစ္ေခါက္ လက္ထိပ္ခတ္တာ မတူျပန္ဘူး။ လက္ထိပ္ေတြအမ်ားၾကီးကို သံၾကိဳးနဲ႕ တြဲထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြ လူစုကြဲသြားရတယ္။ ရဲကုိေတာင္းပန္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ( ၅ ) ေယာက္ကို ျပန္တြဲေပးလုို႕ေတာ္ေသးတယ္။ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင္႕ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ မခြဲအတူ ရွိေနမွျဖစ္မယ္မဟုတ္လား?

.

 အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကားေရွ႕ပိုင္းမွာတင္ျပီး ေယာက္်ားသားေတြက ေနာက္ပုိင္းကေန ထုိင္ရတယ္။ ဒီလူအုပ္စု နဲ႕ ဒီကားနဲ႕အကိုက္ပဲ။ ( ၃ ) နာရီေလာက္အၾကာ ကြင္းျပင္ၾကီးေတြကို ျဖတ္ေမာင္းလာတဲ႕အခါ Camp ဆုိတာကိုေရာက္လာတယ္။ သူ႕ပံုစံက ေလတပ္စခန္းတစ္ခုပံုစံနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္။ ေလယာဥ္ေတြညသိပ္တဲ႕ ခပ္လံုးလံုးကုန္ေလွာင္ရံုေတြလို အေဆာက္အဦေတြ စီထားတဲ႕ေနရာေလးကို ေရာက္လာတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ႕ ဘာမွမစစ္ေတာ႕ဘူး။ ဘာမွလည္းမေမးေတာ႕ဘူး။ ပါလာတဲ႕ရဲဝန္ထမ္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အမႈတြဲေတြပါတဲ႕ ဖုိင္အဝါ တစ္ထပ္ၾကီးကို Camp က အရာရွိကို ဒီေနရာမွာ လႊဲေပးလိုက္တာ ျမင္လိုက္ရတယ္။

.

.

ခဏေနေတာ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ သီးသန္႕ခြဲထုတ္လိုက္ျပန္တယ္။ ေယာက္်ားေတြကို ေရွ႕ထြက္လာခုိင္းတယ္။ အမိႈက္ကန္လို Bin ပံုးၾကီးတစ္ခု ယူလာျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကုိ တစ္ကိုယ္လံုးခြ်တ္ခိုင္းပါေတာ႕တယ္။ အကုန္လံုးမွ တစ္ကယ္႕ကို ကုိယ္တံုးလံုးၾကီးပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလုပ္ဖို႕မေျပာနဲ႕ ပုဆိုးျပင္ဝတ္တာေတာင္ ဟုိဘက္လွည္႕ဝတ္တဲ႕သူေတြ။ အက်ီၤလဲတာေတာင္ ဘယ္သူ႕ေရွ႕မွာမွလုပ္ခဲ႕သူေတြမဟုတ္ၾကေတာ႕ အားလံုးအခက္ေတြ႕ေနၾကတယ္။ ခြ်တ္လိုက္တဲ႕အဝတ္အစားေဟာင္းေတြ ေဘာင္းဘီတိုကအစ အဲဒီကန္အျပာၾကီးထဲကုိ ထည္႕ခိုင္းေနတယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႕မလဲ .. “ အာဒမ္ ” တို႕အားလံုး မိေမြးတုိင္း အကာအကြယ္မဲ႕စြာနဲ႕ေပါ႕။

.

ေရခ်ိဳးခ်ိန္ ( ၅ ) မိနစ္ ေပးတယ္။ တန္းစီျပီး ဝင္ရျပန္တယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္၊ ကိုယ္တုိက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ အားလံုးသံုးလို႕ရတဲ႕ ညွစ္ေတာင္႕ဆပ္ျပာဗူးတစ္ဗူးစီ ေပးတယ္။ အေနာက္ကေန မုိးကာဝတ္ထားတဲ႕ အေစာင္႕က လုိက္ၾကည္႕တယ္။ ေျပာရမွာ စိတ္ေတာင္မခ်မ္းသာဘူး .. ေယာက္်ားေတြဆုိတာ အားလံုး တန္းလန္းတန္းလန္းနဲ႕ စဥ္းစားသာၾကည္႕ၾကပါေတာ႕။

.

အေပၚကက်လာတဲ႕ေရပန္းကုိ ေအာက္ကဝင္ခ်ိဳးရတာ .. စကၠန္႕ ( ၂ဝ ) ေလာက္မွာ ေရျပတ္သြားတယ္။ ေခါင္းမွာက ဆပ္ျပာေတြက မေျပာင္ေသးဘူး။ အဲဒါနဲ႕ အေနာက္က ရဲကုိေမးေတာ႕ ေရဘံုပိုင္ေခါင္းကို လက္နဲ႕တြန္း - Push ပါ ဆုိေတာ႕မွ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ( ၅ ) မိနစ္အတြင္း လူအမ်ားေရွ႕မွာ ကိုယ္တံုးလံုးၾကီး ေရခ်ိဳးဖူးခဲ႕ပါေတာ႕တယ္။ အေရွ႕ကထြက္သြားတဲ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ ဘယ္လိုစခန္းသြားေနၾကပါသလဲဆိုတဲ႕ မဆီမဆိုင္အေတြးကလည္း ဝင္လိုက္ပါေသးတယ္။

.

.

ဒီအေဆာက္အဦတစ္ခုလံုးကုိ အပူေပးစက္ - Heater လႊတ္ထားတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးသြားသူတိုင္းကို Sleeping Bag တစ္ထုတ္စီ ေပးျပန္တယ္။ အထဲမွာ သြားတုိက္ေဆးတစ္ေယာက္စာ၊ သဘက္ျဖဴတစ္ကိုယ္စာ၊ တစ္ေယာက္အိပ္ေစာင္ အဲဒါေတြပါပါတယ္။ အားလံုး တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ခ်ည္းပဲ။ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္အလုိက္ အေႏြးထည္တစ္ထည္စီ ထုတ္ေပးေသးတယ္။ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ျပီးသြားျပီဆုိေတာ႕ ေနာက္ေခၚတဲ႕တစ္ေနရာကို ထပ္လုိက္သြားရျပန္တယ္။

.

ဂုိေဒါင္အၾကီးစား ( ၅ ) လံုးကို ( ၂ ) တန္း တန္းထားတဲ႕ေနရာေတြဆီကုိ အမႈတြဲမွာေရးေပးလိုက္တဲ႕အတုိင္း ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြ လူစုခြဲျပီးသြားရမယ္။ အေဆာင္ေတြက A, B, C, D ဆုိျပီး စာလံုးၾကီးေတြထုိးထားတာ ကြ်န္ေတာ္သြားရမယ္႕အေဆာင္က ( D )။ အေပါက္ဝကိုေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အထဲကလူေတြရဲ႕ ၾကိဳဆိုသံကုိၾကားေတာ႕ ဝင္ရမွာတြန္႕သြားတယ္။ ေဟာလီဝုဒ္ေထာင္ကားထဲကလို နီးစပ္ရာ သံပံုး၊ ကုတင္တုိင္ေတြကို တဒုံးဒံုးတီးျပီး ၾကိဳဆိုၾကတာ ဒါကလည္း ဒီတစ္သက္မွာ ထိပ္ဆံုးၾကံဳဖူးတာပါ။

.

.

လူေတြရဲ႕ပံုစံက ထိုးကြင္းလိုမ်ိဳး ေဆးမင္ေၾကာင္ထုိးထားသူလည္းရွိရဲ႕၊ က်စ္ဆံျမီးက်စ္ထားတဲ႕ လူမည္းေတြလည္း အမ်ားၾကီး၊ ကတံုး တံုးထားတဲ႕ မကၠစီကန္ေတြလည္း လက္ပိုက္ထားလိုက္တာ ေၾကာက္စရာၾကီး။ ေခါင္းေတြဆိုတာ အေျပာင္ရိတ္ထားတာ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ေအာက္ကေဘာင္းဘီနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးပဲေတြ႕ရတဲ႕ အေကာင္ၾကီးၾကီးမ်ိဳးေတြ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ အေလးမတဲ႕ေမာင္ေတြလို ဆံပင္ရွည္ဖားလားခ်ထားျပီး ဟန္ျပေနလိုက္ၾကတာ တစ္ကယ္႕ ဗီြဒီယိုေခြထဲက အတုိင္းပဲ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အက်ီၤကြ်တ္ၾကီးေတြနဲ႕ ( ၂ ) ထပ္ကုတင္ေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ရပ္ေနၾကတယ္။

.

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကသာ မသိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ အမႈတြဲေတြမွာ ဓါတ္ပံုပါတဲ႕ စာမ်က္ႏွာေနာက္မွာ ဘယ္အေဆာင္သြားရမယ္၊ ဘယ္ကုတင္မွာအိပ္ရမယ္ဆုိတာ ေရးေပးလိုက္တယ္။ အေစာင္႕ေတြလည္း ဂုိက္ေပးၾကမ္းတဲ႕ အမိုက္စားေတြခ်ည္းပဲ။ လာခ်င္အံုးဟဲဲ႕ .. အေမရိကား။ မနက္ျဖန္ဘယ္လုိ ဆက္ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ၾကိဳမစဥ္းစားႏိုင္ဘူး။ ခဏေနေတာင္ တစ္ခုခု အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ဦးမွာ။ ဒီမွာလည္း ဘယ္ႏွစ္လ ဘယ္ႏွစ္ရာသီ ေနရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေျပာျပႏိုင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရမယ္႕ေနရာေရွ႕တည္႕တည္႕ကိုေရာက္ျပီ .. ကုတင္နံပါတ္ ( ၁၃ )။ အခုညေတာ႕အိပ္ႏို္င္မယ ္မထင္ေတာ႕ပါဘူး။

.

.

တိုးနီရဲ႕ ဇာတ္လမ္း ဒီေလာက္အရွိန္တက္ေနတာ နားေထာင္ရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း အခုညေတာ႕အိပ္ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ၾကိဳစားျပီး အိပ္ၾကည္႕လိုက္ပါဦးမယ္။

.

koko2yeye@gmail.com