 |
| ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး ) |
. “ မင္းတို႕ျမန္မာျပည္ကုိလြမ္းရင္ဘာလုပ္သလဲ? ” လို႕ အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနသူေတြကို ေမးဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ႕အေမးကုိေျဖေပးဖို႕ ဘယ္ႏုိင္ငံျခားေရာက္သူမွ မအားၾကဘူးေလ။ ျပီးေတာ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ေတြ႕ဖို႕ဆုိတာ အင္တာနက္ဆုိတာေဝးစြ၊ ဖုန္းနဲ႕ရင္လည္း ေခၚမွ၊ စာနဲ႕ရင္လည္း ေရးမွ ေရာက္မွာဆုိေတာ႕ ပိုလို႕သာဆုိးေတာ႕တာေပါ႕။
.
. ( ၆ ) တန္းေလာက္တုန္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူနဲ႕စာတုိက္ကေနမိတ္ဖြဲ႕ရတဲ႕ ဘုိ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကတယ္။ သူတုိ႕သိကြ်မ္းပံုကအဆန္းၾကီး။ အဲဒီေခတ္တုန္းက “ စာတိုက္ၾကီးသာအမိ စာတုိက္ၾကီးသာအဖ ” ဆိုေတာ႕ သူက အေမရိကန္သံရံုးကေန Pen Pal ဆုိျပီးထည္႕လိုက္တာ ဟုိဘက္က သူ႕နာမယ္ကိုေရြးျပီးစာျပန္တဲ႕သူနဲ႕ စာသြား၊ စာျပန္လုပ္ရင္း ေဘာပင္သူငယ္ခ်င္း - Pen Pal သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၾကတာ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕မိတ္ေဆြမိန္းကေလးရဲ႕အဂၤလိပ္စာအေရးအသားကုိဖတ္ရင္း ဒီ အဂၤလိပ္စာကိုၾကိဳက္လုိက္တာေလ . . ငယ္ငယ္တုန္းကမက္လို႕မျပီးခဲ႕တဲ႕အိပ္မက္တစ္ခုေပါ႕။
.
.
. အခုေရာက္ေနတဲ႕သူမ်ားႏုိင္ငံဆိုတာလည္း ကြ်န္ေတာ္ ( ၁၄ ) ႏွစ္သားကတည္းက သိပ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕ ေခတ္မီပညာေရးစံနစ္ကိုသင္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕ မျပီးဆံုးေသးတဲ႕အိပ္မက္ရွည္ကို သမီး နဲ႕ သားတို႕ကုိ မက္ခုိင္းရတဲ႕ဘဝ၊ ပုခံုးေျပာင္းတာဝန္ေပးေနရတဲ႕တခဏ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။
