ေရြးခ်ယ္စရာ အေမရိကားအလုပ္ဗီဆာ

My Blog List

Monday, May 13, 2019

ျပည္တြင္းေရာက္မွအဂၤလိပ္စာသင္သြားလုိ႕ရတဲ႕အေမရိကား


ေဆာင္းပါးရွင္  - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)
အျဖစ္အပ်က္ (၁)။
              ကိုယ္တုိင္ၾကံဳဖူးမွ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြက အရင္ထင္ထားခဲ႕တာနဲ႕ လံုးဝမတူမွန္းသိလုိက္ရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ႕ ကုမၸဏီရဲ႕အလုပ္နားခ်ိန္မွာ အေဆာက္အဦထဲျပန္ဝင္ရင္း အမိႈက္သိမ္းတဲ႕မကၠဆီကန္လူမ်ိဳးအဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ကို တံခါးဝမွာလွမ္းေတြ႕ရေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္က တြန္းဖြင္႕ေပးလိုက္တယ္။

              သူ႕ၾကည္႕ရတာ အသက္ (၅၈) ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီလို႕ ခန္းမွန္းမိေပမဲ႕ အမိႈက္သိမ္းသူ-Janitor တစ္ေယာက္ရဲ႕အလုပ္ကို တာဝန္ယူႏုိင္တာေတြ႕ရေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္က အံ႕ၾသျပီး "အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ" ဆုိျပီး "How old are you?" လို႕ေမးလုိက္မိတယ္။

               ဒီအခါမွာ ကြွန္ေတာ္ပုိအံ႕ၾသသြားတာက သူျပန္ေျပာလုိက္တဲ႕ "No English" ဆိုတဲ႕အေျဖေၾကာင္႕ပါ။ ဒါကုိ အနီးအနားမွာရွိတဲ႕ လူငယ္တစ္ေယာက္က မကၠဆီကမ္စကားနဲ႕ဝင္ေမးေပးေတာ႕မွ "အသက္ (၇ဝ) ရွိျပီ" ဆုိတာ သိရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ႕ခံစားခ်က္က ရင္ဝကုိေဆာင္႕ဝင္လာတယ္။
သူဟာ

၁.. အသက္ၾကီးတဲ႕ပင္စင္ခံစားခြင္႕ျမင္႕မားတဲ႕အေမရိကားမွာ အသက္ (၇ဝ) အထိ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။

၂.. အလုပ္အကိုင္ေရြးတာမရွိပဲ သန္႕ရွင္းေရးအလုပ္ကိုလုပ္ေနတယ္။

၃.. ကိန္းဂဏန္းေလးေတာင္မေျပာတတ္ပဲ အေမရိကားမွာ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ႕အလုပ္ကိုရရွိေနတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိဆက္စဥ္းစားမိတယ္။


အျဖစ္အပ်က္ (၂)။
               ေနာက္တစ္ေယာက္က စတိုးဆိုင္မွာေတြ႕တဲ႕ကေလးအေမတစ္ေယာက္။ မၾကာေသးခင္က သူဟာ မကၠဆီကမ္စကားနဲ႕ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ ပခံုးမွာသိုင္းထားတဲ႕ကေလးကုိေတြ႕လိုက္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္က "ကေလးက ေယာက္်ားေလးလား? မိန္းကေလးလား? - Is it a boy or a girl?" ဆိုျပီး ေမးလိုက္တယ္။ ဒါကို သူကနားမလည္ဘူးဆိုတာ သူ႕ရဲ႕မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲကိုၾကည္႕ျပီး ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းသိလုိက္တယ္။

              ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္က ကေလးကုိလက္ညိႈးထုိး . . ျပီးရင္ ကြ်န္ေတာ႕ရင္ပတ္ကုိပုတ္ျပီး "ကေလးဟာ ငါ႕လုိ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္လား?" ဆိုတာနဲ႕ သူ႕ကုိလက္ညိႈးထိုးျပီး "ကေလးဟာ မင္းလို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လား?" ဆိုတာကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဘာသာစကား လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ေမးလုိက္ေတာ႕မွ သူသေဘာေပါက္သြားျပီး သူ႕ကုိယ္သူလက္ညိႈးထုိးျပတယ္။ အဓိပၸာယ္က ကေလးက မိန္းကေလးဆုိတဲ႕သေဘာ . .။ ဒီေနရာမွာ ဝင္စဥ္းစားၾကည္႕ . ။

Sunday, May 12, 2019

Sticks and stones may break my bones, but words can never hurt me.

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

              “တုတ္ေတြ၊ ခဲေတြနဲ႕ပစ္လို႕ ငါ႕ရဲ႕အရိုးေတြက်ိဳးပဲ႕သြားႏုိင္ေပမဲ႕ ဘယ္စကားလံုးကမွ ငါ႕ကုိပြန္းပဲ႕ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ဘူး”  တိုက္ရုိက္ဘာသာျပန္တဲ႕အတိုင္းပဲ ျမန္မာလုိအျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနေစဖို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕စိတ္ထားတတ္ပါရဲ႕လားလို႕ေတြးမိတယ္။

              ထိလြယ္၊ ရွလြယ္၊ ျငိတြယ္လြယ္၊ ျပႆနာျဖစ္လြယ္တဲ႕ေလာကၾကီးထဲမွာကြ်န္ေတာ္တို႕ေနၾကတယ္။ ဒါေတြအမ်ားစုရဲ႕အဓိကတရားခံကေတာ႕ ေျပာတဲ႕စကား၊ နားေထာင္မိတဲ႕အၾကား နဲ႕ ဖတ္မိတဲ႕စာေတြေၾကာင္႕လို႕မွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။

              ေလာကၾကီးမွာ လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကတယ္။ ဆင္းရဲတယ္၊ ခ်မ္းသာတယ္ ဆုိတဲ႕လူတန္းစားက ပစၥည္းဥစၥာနဲ႕တိုင္းတာေတာ႕လူေတြျမင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ႕ စိတ္ဓာတ္နိမ္႕က်တယ္၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္တယ္ဆုိတဲ႕ အသိဥာဏ္အတန္းအလႊာကုိေတာ႕သူတို႕ေျပာတဲ႕စကား၊ သူတို႕ေရးတဲ႕စာေတြနဲ႕တုိင္းတာရေလ႕ရွိတယ္။

              သက္မဲ႕ဝတၳဳ-တုတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္ဝတၳဳ-ခဲ နဲ႕ပစ္တာ လူျမင္တယ္။ စကားလံုးနဲ႕ပစ္တာလူမျမင္ဘူး။ အမွန္ပါပဲ . . ျမင္ႏုိင္တဲ႕အရာနဲ႕ပစ္ေတာ႕ေရွာင္ခ်ိန္ရႏိုင္ေသးတယ္။ မဖိတ္ေခၚထားတဲ႕စကားလံုးေတြနဲ႕ နားထဲကိုပစ္သြင္းလိုက္တဲ႕အခါ မသိစိတ္ဟာ အရုိင္းျဖစ္သြားတယ္၊ တစိမ္းဆန္သြားတယ္။ သခင္႕လက္ကလြတ္သြားတဲ႕ေခြးလို ကိုက္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနတဲ႕စကားလံုးေတြေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသြားရေလ႕ရွိတယ္။