A True Friend Will Take You to Your Destiny

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (‌‌တောင်ကြီး)

မကြာသေးခင်လေးကမှဖတ်ထားဖူးတဲ့စာသားလေးတစ်ကြောင်းဟာ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲကနေပြန်မထွက်သွားနိုင်ဘဲ စိတ်ထဲစွဲလို့ ရင်ထဲမှာမြဲနေတဲ့အတွေးတွေဟာ အချိန်ပြည့်စိုးမိုးနေပါတယ်။ A True Friend ဆိုတာဘာလဲ? Destiny ဆိုတာဘာလဲ? ဒီနှစ်ခုက ဘယ်လိုဆက်စပ်နေပါသလဲ? တစ်ဆက်တည်း အတွေးနယ်ချဲ့နေမိရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် စာရေးဖို့အချိန်နည်းနေတဲ့အကြောင်းကို အပြစ်ဖို့နေမိတယ်။

Google မှာ A True Friend လို့ရိုက်ချလိုက်တာ ရှာဖွေနိုင်တဲ့အဖြေပေါင်း (2,670,000,000) ခု ရှိပါတယ်။ အဖြေတွေဘယ်လောက်ပဲများပြားနေပါစေ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်းရှားတယ်လို့အမြဲကြားနေရတာတွေက လူသားတွေရဲ့ဘဝကို အထီးကျန်စေတယ်၊ အကျည်းတန်စေပါတယ်။
သန်းပေါင်းများစွာသောလူတွေကြားထဲမှာ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ရဖို့ဘာကြောင့်ခက်ခဲနေကြတာပါလဲ? Destiny အကြောင်းဆက်မဆွေးနွေးခင် သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်မှာရှိသင့် ရှိအပ်တဲ့အချက်တွေထဲက ရင်ကိုလာစိုက်တဲ့သံယောဇဉ်အပ်လေးတွေကိုထုတ်နှုတ်ပြသချင်မိတယ်။

သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ဟာ . . .

၁.. မိတ်ဆွေအတွက်အမြဲရပ်တည်တယ်-A True Friend Has Your Back
ရုပ်အားဖြင့်ဖြစ်စေ၊ စိတ်ဓါတ်အားဖြင့်ဖြစ်စေ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ဟာ မိတ်ဆွေရဲ့အကျိုးကိုအမြဲလိုလားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဘယ်သူတွေက ဘယ်နေရာကနေရန်ပြုနေပါစေ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဟာ မိတ်ဆွေကိုကာကွယ်ဖို့ဝန်မလေးတတ်ဘူး။ တကယ်လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ဘာအကျိုးပြန် အကျိုးစားမှမမျှော်လင့်ဘဲ ကူညီတတ်တာ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်လို့ နိဒါန်းပျိုး မော်ကွန်းထိုးချင်တယ်။


၂.. အစစ်အမှန်ဖြစ်ပြီးရိုးသားတယ်-They're Authentic and Honest with You
ရှင်းလင်းပြတ်သားတဲ့ဘယ်ကိစ္စမဆိုရိုးသားမှုမှာအခြေတည်ကြရတယ်။ သူငယ်ချင်းကောင်းအချင်းချင်းဆက်နွယ်မှုအရ ဘယ်နေရာပဲရောက်နေနေ ရှေ့တင်မှာရော မမြင်ကွယ်ရာနောက်အခြေအနေတစ်ခုမှာရော "အစစ်အမှန်ဖြစ်ဖို့" လိုအပ်လှပါတယ်။
သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ဟာ သူအောင်မြင်ဖို့ထက် မိတ်ဆွေအောင်မြင်တာကိုပိုမြင်ချင်တယ်။ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်က မိတ်ဆွေအပေါ်တကယ်ကောင်းရဲ့လားဆိုတာ အခက်အခဲတွေကိုပြောပြရင်းစမ်းသပ်ကြည့်လို့ရတယ်။ မိတ်ဆွေအပေါ်ထားတဲ့သူ့ရဲ့ယုံကြည်မှု နဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့တန်ဖိုးဟာ ဒီနေရာမှာမှတ်ကျောက်အတင်ခံပါလိမ့်မယ်။

တက္ကသိုလ်ဘွဲ့ဟာ လူတိုင်းနဲ့မသက်ဆိုင်ပါ

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (‌တောင်ကြီး)

          လူတွေဟာ ကြီးပြင်းလာကတည်းက သူ့ရေခံနဲ့ သူ့မြေခံနဲ့။ ဒီဘက်မြေမှာဆိုရင် "The Way They Grew Up Is Different-သူတို့ကြီးပြင်းရင့်ကျက်လာတာဟာသူများနဲ့မတူဘူး" လို့ပြောကြတယ်။ ဒီလိုနည်းနဲ့လောကကြီးထဲကိုပို့လိုက်ကြတော့ ကလေးသူငယ်တွေဆိုတာ သူတစ်ပါးတစ်ယောက်၊ လူတစ်စုတစ်ဖွဲ့ဟာ "ငါ" နဲ့မတူဘူးဆိုတာလက်ခံထားကြရင်းငယ်ငယ်လေးနဲ့ မတူကွဲပြားခြင်းဝါဒ-Diversity ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ကြဖို့နှလုံးရည်ပြည့်ဝနေလေ့ရှိကြတယ်။

          ဒီလိုစိတ်ဓါတ်ရှင်သန်တဲ့နေရာမှာ ဒီမိုကရေစီထွန်းကားတယ်။ ဒီလိုအတွေးအခေါ်များများရှိတဲ့တိုင်းပြည်မှာ စီးပွားရေးတိုးတက်တယ်။ ထစ်ကနဲရှိ မကျေနပ်ရင် ရန်ထဖြစ်လိုက်မယ် . .  ဘာမှတ်နေသလဲ ဆိုတဲ့လူမျိုးတွေမှာ ငါနဲ့တူဖို့ကြိုးစားရင်းကနေ တိုင်းပြည်အဆက်ဆက် ထီးနန်းအသက်သက် သွေးစက်တွေရင်းပြီး အချည်းနှီးဖြစ်ကျန်ရစ်ခဲ့ကြရလေတယ်။

          ကဲ . . ခေါင်းစဉ်ဘက်ကိုပြန်သွားရအောင်။ ဆရာကြီးဦးအောင်သင်းပြောသလို "လူတွေဟာ သူများထီပေါက်ရင် ငါပေါက်နိုင်တယ်ဆိုပြီး ကံကိုယုံကြတယ်။ သူများကားတိုက်ခံရရင် ငါလည်းကားတိုက်ခံရနိုင်တယ်လို့ မတွေးကြဘူး" ဆိုတာသိပ်မှန်တယ်။ သူများသူဋ္ဌေးဖြစ်ရင် ငါဖြစ်နိုင်တယ်လို့ထင်ကြတယ်။ သူများဆင်းရဲသွားလို့ ငါဆင်းရဲသွားနိုင်တယ်လို့ဘယ်သူမှမထင်ကြဘူး။ မဖြစ်ချင်ကြဘူး။

          တစ်ဆက်တည်းမှာ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ဆင်းရဲခြင်း နဲ့ ချမ်းသာခြင်းကိုတိုင်းတာတဲ့အခါ ငွေကြေးနဲ့တိုင်းတာရင်း ပညာရေးကိုအောက်ချနင်း သက်ဆင်းသွားခဲ့ရတဲ့အဖြစ်တွေကရင်နှင့်စရာဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။ လူတိုင်းဟာတိုင်းပြည်ကိုကယ်တင်ချင်တယ်လို့ပြောတယ်။ တကယ်တော့ လူတွေကတိုင်းပြည်ကြီးကိုကယ်တင်နေတာလား? တိုင်းပြည်ကြီးကလူတွေကို ပြန်ကယ်တင်နေရတာလားဆိုတာ သမိုင်းရဲ့ပေးထားချက်နဲ့အညီ ပြန်စဉ်းစားရလိမ့်မယ်။

(၁) မိသားစု (၂) ကျောင်း (၃) အလုပ်

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

မိသားစုလိုက် နေရာသစ်တစ်ခုမှာ အခြေချမယ်စဉ်းစားတော့ ကျွန်တော့ခေါင်းထဲမှာ အရွေ့ဖြစ်စဉ်ကြီး-Phases (၃) ခု ရှိခဲ့တယ်။ အဲဒီ (၃) ခုရဲ့ရှေ့မှာတော့ နောက်ပိုင်းနှစ်တွေကျမှဆုံးဖြတ်နိုင်မယ့် "ဒီနေရာမှာအခြေချမယ် (Yes, I’ll Stay)" နဲ့ "မနေဘူး ပြန်မယ် (No, I’m Out)" ဆိုတာတွေ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

တကယ့်ကိုစီမံကိန်းကြီးလိုဆွဲပြီး အမေရိကားမှာအခြေတည်သင့်တာက
ဦးစားပေး (၁) မိသားစု
ဦးစားပေး (၂) ကျောင်း
ဦးစားပေး (၃) အလုပ် တို့ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီဖြစ်စဉ်တွေကို “အစီအစဉ်အတိုင်း” ပေးမဖြတ်သန်းတဲ့တစ်ချို့တွေဟာ မှန်းသလိုမဖြစ်လာတော့ ဖြစ်သလိုလှမ်းလျှောက်ကြရင်း သူတို့ရဲ့ဘဝတွေဟာ ဦးတည်ရာမရဖြစ်လာတာမြင်ဖူးတယ်။ မိသားစုပါလာတဲ့အိမ်ထောင်စုမျိုးဟာ အမေရိကားမှာသိပ်အရေးကြီးတယ်။ အဓိကပြောချင်တာက ကလေးငယ်တွေကိုဘယ်လိုပျိုးထောင်ကြမလဲ? ဒီအကြောင်းအရာက အင်မတန်လက်ဝင်သလို နူးညံ့လွန်းတဲ့အပြင် ထိလွယ် ရှလွယ် ပွန်းပဲ့လွယ်ကြတယ်။

ဥပမာပေးရမယ်ဆိုရင် DV ပေါက်ပြီးအမေရိကားရောက်လာတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာ အင်ဂျင်နီယာဘာသာရပ်နဲ့ဘွဲ့ယူပြီး ဘဝကိုရပ်တည်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပါသတဲ့။ ဒါနဲ့ ဒီကိုရောက်တယ်၊ ဘဝကိုအစကနေပြန်စရတယ်၊ အခြေချတယ်၊ အလုပ်စလုပ်တယ်၊ အလုပ်လုပ်ရင်းကျောင်းတက်တယ်၊ ကျောင်းစာကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်ဖို့ အိပ်ချိန်နဲ့ အလဲအလှယ်လုပ်ရတယ်။ နောက်ပိုင်းကျေတာ့ အလုပ်လုပ်တဲ့အချိန်များလာပြီး ကျောင်းစာကိုပစ်ချထားလိုက်မှ အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်လာတယ်။ အဲဒါကိုပဲကြည့်။

အခုဆိုရင် သူရောက်တာ (၁ဝ) နှစ် ကျော်နေပြီ ကျောင်းကတက်လို့မပြီးသေးဘူး။ များလှတဲ့ဗာဟီရ၊ မပြတ်ရှာဖွေကျွေးမွေးရတဲ့ခန္ဓာရဲ့ဒုက္ခ၊ သင်လိုက်တဲ့ကျောင်းကစာတွေက မရ နဲ့ စာသင်ယူနစ်နည်းနည်းသာယူနိုင်တဲ့ သက်တမ်းရှည်ကျောင်းသားဖြစ် နေပါတယ်။

နောက်တစ်ယောက်ကျတော့ မြန်မာနိုင်ငံမှာ အင်္ဂလိပ်စာကိုငယ်ငယ်လေးကတည်းကအလွန်အမင်းကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့တဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ သူမှန်းထားတဲ့အရွယ်ထက် (၈) နှစ်လောက်နောက်ကျမှ သူ့စိတ်ကူးအိပ်မက်တိုင်းပြည်အမေရိကားကိုရောက်တော့ လျှာတွေကခေါက်နေပြီ။ အင်္ဂလိပ်စကားကမပီတော့။

(၂ဝ၁၉) မှာ လျှော့ဖြစ်တဲ့အလုပ်တွေ

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

  (၂ဝ၁၉) ခုနှစ်မှာ ကျွန်တော်လျှော့ပေါ့လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့အလုပ်တွေရှိပါတယ်။ အဲဒီထဲမှာ ကျွန်တော့ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စတွေပါမယ်၊ မိသားစုကိစ္စတွေပါမယ်၊ အများအတွက်ရည်ရွယ်လုပ်ဆောင်ရင်း လျှော့လာတဲ့အလုပ်တွေပါမယ် အားလုံးဟာ သူ့နေရာနဲ့သူ အကြောင်းရှိနေပါတယ်။

  လူတွေအမြင်သာဆုံးကတော့ အခုနောက်ပိုင်း ကျွန်တော်စာရေးကျဲလာတာကိုပါ။ စာရေးဆရာကြီးတွေ၊ အသိပညာရှင်တွေ၊ ပညာရပ်ဆိုင်ရာထိပ်သီးပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတွေ နဲ့ အင်တာနက်ပေါ်မှာစာရေးပြီးကျော်ကြားနေသူတွေက စာကို ဘယ်လိုရေးမှန်းတော့ကျွန်တော်သေသေချာချာမသိဘူး။ စာရေးဖို့အားထုတ်ရင်းပျော်ရွှင်ရတာလား၊ ပျော်ရွှင်လို့အားမထုတ်ပဲစာရေးနေကြတာလားဆိုတာကို ကျွန်တော်ဉာဏ်မမှီပါ။ ကျွန်တော့အတွက်ကတော့ စာရေးတယ်ဆိုတာ “စိတ်တံခါးကိုဖွင့်ထားခြင်း” အချင်းအရာတစ်ခုပါ။ စာရေးနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသိဉာဏ်တရားတွေကြိုက်သလိုဝင်လာနိုင်တယ်။ ဆင်ခြင်ဉာဏ်တရားတွေကြိုက်သလိုချယ်လှယ်နိုင်ကြပါတယ်။

  ဖတ်ချင်တာကိုဖတ်ပြီး ကျွန်တော်တွေးထားသလောက် ဖတ်ချင်သူတွေကိုပြန်လည်မျှဝေချင်တဲ့စိတ်ဟာ တစ်နေ့တစ်နေ့မှာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ဒီအတွေးတွေကို စကားလုံးဘဝကူးပြောင်းဖို့ ကွန်ပျူတာရှေ့ရောက်မှ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ပါတယ်။ လူတစ်ချို့လို ဖုန်းနဲ့စာရိုက်တာအဆင်မချောတဲ့ကျွန်တော်ဟာ ကွန်ပျူတာဖွင့်ဖို့အချိန်အရင်ထက်နည်းပါးလာတာကြောင့် စာရေးနည်းပါးလာခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

  နောက်အကြောင်းရင်းတစ်ခုကလည်း အကောင်းထဲကအဆိုးလို့ဆိုရမလား . . ဖောင့်ရွေးပြီးရေးနေကျလက်ကွက်တွေက စံနစ်တစ်ခုအပေါ်အပြောင်းအလဲမှာ ကျွန်တော့လက်ချောင်းတွေရဲ့ စာလုံးတည်နေရာတွေကိုကွက်တိရှာဖွေနိုင်ခြင်း နဲ့ စဉ်းစားစရာမလိုပဲစာရိုက်နိုင်စေတဲ့စိတ်သဏ္ဍန်ကို ကန့်သတ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကွန်ပျူတာတစ်လုံးနဲ့တစ်လုံးကြား၊ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့တစ်လုံးကြား အမှတ်မှားတဲ့လက်ကွက်တွေကြောင့် စာရေးတာ ခြားလာတာဖြစ်ပါတယ်။

လွမ်းစိတ်တဖြိုင်ဖြိုင် တောင်ကြီးတန်ဆောင်တိုင်

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

  တန်ဆောင်တိုင်တောင်ရောက်နေပြီ။ တောင်ကြီးသားဆိုတဲ့အတိုင်း ဒီအချိန်ရောက်ရင် အသွေးထဲက အသားထဲက မသောက်ပဲနဲ့မူး၊ မမူးပဲနဲ့ရူူးနေတဲ့ပိုးတွေကအမြဲထလာတတ်ကြတာလေ။ အေးလည်းအေးတယ် ဆွေးလည်းဆွေးတယ် ဝေးလည်းဝေးနေတဲ့ တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ကာလရှည်ကြာပေမယ့် ရိုးရာမပျက် ဆက်လက်ဆင်နွှဲနေကြသူတွေကို အဝေးကနေ အလေးပြုပါတယ်။

  တန်ဆောင်တိုင်ပွဲခင်းကိုလမ်းလျှောက်ရတာ ဖုန်တွေနဲ ့လူအုပ်ကြီးနဲ့ စျေးဆိုင်တွေရဲ့လှမ်းအော်ကြော်ငြာမှုတွေနဲ့၊ အသံတိုး အသံကျယ် လော်စပီကာပေါင်းစုံရဲ့ရောင်စုံအသံလှိုင်းတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့အေးခဲထုံကျင်နေမှုကို အမြဲသတိမေ့တတ်ကြတာ တောင်ကြီးမြို့ရဲ့တန်ဆောင်တိုင်ပါပဲ။ ကဗျာတွေ စာတွေ ဖွဲ့မနေနဲ့၊ ဘာညာတွေ သာရကာတွေ နွဲ့မနေနဲ့၊ လာရောက်ဖို့သာ သင့်တာဝန်လို့ အဝေရာမီးပုံးပျံကွင်းကြီးက အဝေးကနေ ညှို့ဆွဲခေါ်ဆောင်နေတာ ရောက်ဖူးသူတိုင်းအတွက် အမှတ်တရဖြစ်စေခဲ့ကြတယ်။

  ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် တန်ဆောင်တိုင်ဆိုတာ အခုလက်ရှိဗိုလ်ချုပ်ကျေးရုပ်ရှိတဲ့ပန်းခြံထဲမှာလုပ်တာ။ ရွှေဘုန်းပွင့်ဘုရားဘက်ကိုမျက်နှာမူထားတဲ့အစိုးရရုံးတစ်ခုရဲ့အောက်ထပ်မှာ အကဲဖြတ်ဒိုင်တွေထိုင်ပြီးအမှတ်ပေးကြတာပေါ့။ မှတ်မိသေးတယ် . . အဲဒီတုန်းကဆိုရင် စတိတ်ရှိုးတိုင်း စိုင်းထီးဆိုင် နဲ့ ခိုင်ထူး တို့က နောက်ဆုံးပွဲပြီးခါနီးမှတက်ဆိုရသလို "ဟော်ကုန်းမီး" မလာသေးရင် တန်ဆောင်တိုင်မီးပုံးပျံပွဲက ပိတ်ပွဲလုပ်လို့မရသေးဘူး။

  ကျွန်တော့လို ကလေးငယ်ငယ်လေးဟာလည်း အဲဒီတုန်းက “ပွဲ” ဆိုတာကို စွဲလမ်းတာပဲ။ ကျောင်းကပြန်လာလို့ လွယ်အိတ်ကိုကုတင်ပေါ်ပစ်တင်၊ အိမ်စာအမြန်လုပ်၊ ထမင်းစား၊ အနွေးထည်ဝတ်ပြီး ပွဲခေါ်သွားမယ့်လူကြီးကိုအဆင်သင့်ထိုင်စောင့်နေခဲ့တာ သိပ်လွမ်းဖို့ကောင်းတာပဲ။ ပွဲခင်းထဲရောက်ရင် လူတွေ ပခုံးချင်းလက်ချင်းချိတ်ထားတဲ့ လူမီးရထားတွဲတွေ့ရင် တက်နင်းမှာစိုးလို့ကြောက်လိုက်တာ။ ဒီကြားထဲ ကျွန်တော့အစ်မတွေပါ ပွဲခင်းထဲပါလာရင် သူတို့ရဲ့နောက်ကကပ်ပြီး ကာလသားရန်တွေကနေ ကာကွယ်ပေးရသေးတာ။

(၁) နှစ်မှာ (၁) ကြိမ်ပြန်ရတဲ့ (၁) နာရီ

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

ကမ္ဘာကြီးနဲ့အမေရိကန်စစ်ဖြစ်ရင်ဘယ်သူနိုင်မယ်ထင်သလဲ? ကမ္ဘာကြီးကသူ့ရဲ့ သယံဇာတတွေအတွက် တိုက်ပွဲဝင်တယ်။ အမေရိကန်ကစီးပွားရေးအတွက်စစ်ပြင်ချင်တယ်။ သူတို့နှစ်ဦးလုနေတာက ကျွန်တော်တို့လက်ထဲက၊ ဖုန်းထဲက၊ လက်ပတ်နာရီပေါ်က မိနစ် (၆ဝ) ကြာမြင့်တဲ့ အချိန် (၁) နာရီ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီနေ့နိုဝင်ဘာလ (၃) ရက်နေ့မှာ ကျွန်‌တော်တို့လက်ထဲကို အချိန် (၁) နာရီ ပြန်ရောက်လာတယ်။ တစ်ချိန်ကမပေးချင်ဘဲပေးလိုက်ရတာပြန်ရတဲ့အခါအင်မတန်ပျော်ရွှင်ရတယ်။ အချိန် (၁) နာရီ ပိုမိုအိပ်စက်ရတယ်။ အချိန် (၁) နာရီနောက်ကျမှအလုပ်သွားလို့ရတယ်။ ဘယ်လောက်တန်ဖိုးရှိလိုက်တဲ့ အချိန် (၁) နာရီပါလဲ?

ကမ္ဘာကြီးက ရိုးသားတယ်။ သူ့အရှိန်နဲ့သူ နေဂြိုဟ်ကိုလည်ပတ်နေတာဘာ ပ‌‌‌ယောဂမှ မပါဘူး။ အနောက်နိုင်ငံသားတွေကျတော့ ဒီလိုမတွေးဘူး။

မြန်မာလူဦးရေများလာတဲ့ပင်လယ်အော်ဒေသ

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

              
              ဆန်ဖရန်စစ္စကိုပင်လယ်အော်ဒေသ-Bay Area မှာ နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ရောက်ရှိလာတဲ့ မြန်မာလူဦးရေဟာ တစထက်တစ တိုးပွားလာပါတယ်။ ဒီအထဲမှာ အသစ်ပြောင်းရွှေ့လာသူ ပါတယ်။ ကျောင်းသားဗီဆာနဲ့ရောက်လာသူ ပါတယ်။ အလည်ဗီဆာနဲ့ရောက်လာသူ ပါတယ်။ နောက်ဆုံး ကုမ္ပဏီကပေးတဲ့ အလုပ်ခန့်စာနဲ့ရောက်လာသူတွေ ပါဝင်ကြပါတယ်။

              ဒါဟာ ဘာကောင်းသလဲဆိုရင် အမေရိကားမှာ "မြန်မာအစားအသောက်ရှာဖွေစားသောက်ဖို့ခက်ခဲခြင်း" ဆိုတဲ့ ပြည်လွမ်းစိတ်ကို သက်သာစေတာက မင်္ဂလာတစ်ပါးဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ပတ်ကို ပုံမှန် (၅) ရက်လုပ်၊ တစ်ချို့တွေဆိုရင် စနေနေ့ အချိန်ပိုထပ်ဆင်း၊ ညနေခင်း မိးဖိုချောင်ဆေးကျောသန့်စင်ပြီး နောက်တစ်မနက် ကိုယ်ပိုင်တနင်္ဂနွေလေးဖြစ်ဖို့ တွက်ချက်ဖြတ်သန်းကြရတဲ့သီတင်းပတ်တွေဟာ ရှည်လျားလွန်းလှတယ်။

             တစ်ခြားဘာသာကိုးကွယ်သူတွေက သောကြာနေ့ဆို သောကြာနေ့၊ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုရင် တနင်္ဂနွေနေ့ ဘာသာရေးဆိုင်ရာဝတ်ပြုမှုတွေ သီးသန့်လုပ်ဆောင်ကြတာနဲ့အညီ မြန်မာလူအုပ်စုကြီးဟာ အလှုအတန်း၊ ပွဲတော်ရက်မြတ် နဲ့ အစားအသောက်ရံပုံငွေပွဲတွေအပါအဝင် ရံဖန်ရံခါလုပ်ဆောင်တတ်ကြတဲ့ တေးဂီတပွဲ၊ ရုပ်ရှင်ပြပွဲ၊ စာပေဟောပြောပွဲနဲ့ အလွှာအသီးသီးကလူထုတွေ့ဆုံပွဲတွေကို ဒီဘက်ပင်လယ်အော်ဒေသမှာတော့ သီတင်းပတ်တိုင်းလိုလို မလွတ်တမ်းလုပ်ဆောင်လာကြတာ တစ်ဖွဲ့နဲ့တစ်ဖွဲ့ ရက်တူ၊ အချိန်တူတွေဖြစ်ကုန်ပြီး ကြပ်တည်းတဲ့အချိန်ဇယားတွေကြားမှာ ပြေးလွှားပါဝင်လာကြတာ အားရစရာပါ။

မီးပုံဝိုင်းမှာ‌ပြောတဲ့ဇာတ်လမ်းတွဲ

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

             စာရေးဆရာတစ်ယောက်ဟာ ဟောပြောပွဲကိစ္စတစ်ခုကြောင့် အာဖရိကတိုက်ကိုရောက်သွားတယ်။ ခေတ်နဲ့အညီလိုက်နိုင်သူတွေကမြို့တွေမှာသာနေတယ်။ ဆင်းရဲတဲ့အာဖရိကတိုက်သားတွေက နေရာတကာမှာနေတယ်။ အခုခေတ်များမှာ အင်တာနက်မသိရင်ဘဲ ခေတ်နောက်ကျတယ်လို့ပြောကြတာ လျှပ်စစ်မီးမသုံးစွဲနိုင်တဲ့အာဖရိကတိုက်ကနေရာတစ်ချို့ကလူတွေဆို ဘယ်လိုပြောကြမလဲ။

              စာရေးဆရာဟာ စူးစမ်းတယ်။ လူသူအရောက်အပေါက်မရှိတဲ့နေရာအထိသွားလေ့လာတယ်။ အဓိကသိချင်တာက သူတို့အချင်းချင်းဘယ်လိုဆက်သွယ်သလဲ? ဘယ်လိုရှာဖွေစားသောက်သလဲ? နဲ့ ဘဝအတွက်ဘယ်လိုရှေ့ဆက်သွားကြသလဲ? ဆိုတာကို စပ်စုချင်တယ်။ ဒီတော့ ရွာတစ်ရွာထဲကိုဝင်ပြီး လေ့လာရေးစဖို့ပြင်ဆင်တယ်။

              ရွာသားတစ်အုပ်စုမှာ လျှပ်စစ်နဲ့သုံးတာဆိုလို့ ဘာပစ္စည်းမှမရှိဘူး။ ချက်ပြုတ်စားသောက်ဖို့မီးဖိုချောင်ပစ္စည်းဝယ်ရမယ့်နေရာမရှိဘူး။ လူသားပီသမှုကိုအတိုင်းသားမြင်ရတဲ့ ရှေးဟောင်းယဉ်ကျေးမှုအတိုင်းနေထိုင်ကြတယ်လို့ပြောလို့ရတယ်။ တစ်ရက်တော့ သူတို့အမဲလိုက်ကြတော့ စာရေးဆရာကိုခေါ်သွားတယ်။

              တောထဲရောက်တဲ့အခါ လူရယ် တိရိစ္ဆာန်ရယ်လို့မကွဲပြားတော့ဘူး။ တောကြီးမျက်မည်းထဲမှာ ဗိုက်ဆာနေကြတဲ့သတ္တဝါတွေဟာ အတူတူပဲ။ အားလုံး ရန်လိုနေကြတယ်။ ဒါကြောင့် သင်ဟာ မုဆိုးလား?  မုဆိုးဆိုရင် အနိုင်ရနိုင်ခြေရှိတယ်။ သင်ဟာ သားကောင်လား? သားကောင်ဆိုရင် သင်ကျရှံူးနိင်ခြေရှိတယ်။ စာရေးဆရာက တွေးနေမိတယ်။

              အာဖရိကတိုက်သားတွေဟာ အမဲလိုက်သွားတဲ့အခါ (၁၂) နှစ်အောက်သားသမီးတွေခေါ်သွားလေ့မရှိဘူး။ အကြောင်းကတော့ သားရဲတွေ အကောင်ကြီးကြီးအမဲဖျက်တိရိစ္ဆာန်တွေက အဲဒီကလေးငယ်တွေကို အစာလို့ထင်နေလို့ အန္တရာယ်များတာကြောင့်လို့သိရတယ်။ အိမ်ကမိန်းမ နဲ့ ကလေးတွေက ယောက်ျားသားကြီးတွေသယ်လာမယ့် တောကောင်တွေရဲ့အစိတ်အပိုင်းတွေကိုစီမံဖို့စောင့်နေကြတယ်။

KNN-Tgi #403 Universal Studio Tour

KNN-Tgi #403 Universal Studio Tour ကို ကိုကျော်သိင်္ခ နဲ့ တစ်ခေါက်_Vlog: Hollywood, Los Angeles, USA

ကျွန်တော်တို့မိသားစုကိုလိုက်ပို့ပေးတဲ့ ကိုကျော်သိင်္ခ က စေတနာသိပ်ကောင်းတယ်။ L.A တစ်ဝိုက်မှာ မြန်မာဧည့်လမ်းညွှန်လိုရင် သိပ်အားကိုးရတဲ့ ကိုကျော်သိင်္ခ ကို ဆက်သွယ်ပါ။ ကြည့်ရှုပေးကြသူအပေါင်း မင်္ဂလာခညောင်းကြပါစေ။ ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

ကျန်းမာရေးကုသခွင့်ပြနိုင်မှပြည်ဝင်ခွင့်ပေးတော့မယ့်သမ္မတထရမ့်ရဲ့ကြေငြာချက်

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (‌‌တောင်ကြီး)

(၂ဝ၁၉) ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ (၃) ရက်နေ့အမှာအသက်ဝင်မယ့်အမေရိကန်သမ္မတဒေါ်နယ်ထရမ့်ရဲ့ကြေငြာချက်တစ်ခုကြောင့် အမေရိကားကိုဝင်ရောက်လာမယ့် အသစ်ပြောင်းရွှေ့လာသူ-New Immigrants တွေ ဗီဆာအောင်ဖို့ပိုမိုအခွင့်အလမ်းနည်းသွားနိုင်တယ်လို့ CNN သတင်းဋ္ဌာနက အောက်တိုဘာလ (၅) ရက်နေ့ (၂ဝ၁၉) ရက်စွဲနဲ့ရေးသားပါတယ်။

သံရုံးကိုဗီဆာဝင်မယ့်သူဟာ အမေရိကန်မြေပေါ်ရောက်ပြီး ရက် (၃ဝ) အတွင်းကုန်ကျနိုင်တဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်ခွင့်-Health Insurance ဒါမှမဟုတ် အဆိုပါစောင့်ရှောက်ခွင့်အတွက်ကျခံနိုင်တဲ့ငွေကြေးပမာဏ (အတိအကျမသိရသေး) ကို ပြနိုင်ရပါလိမ့်မယ်။

သူတို့တောင်းတဲ့ကျန်းမာရေးစောင့်လျှောက်ခွင့်ထဲမှာ အလုပ်ရှင်ကပေးတဲ့ကုသခွင့်-Employer-Sponsored Health Insurance ၊ မိသားစုကုသခွင့်-Family Coverage Plan ၊ တစ်ဦးချင်းကုသခွင့်-Unsubsidized Individual Health Plan နဲ့ အချိန်တိုကုသခွင့်-Short-Term Plan တို့ပါဝင်ပါတယ်။ လူသိများတဲ့ Medicaid နဲ့ အိုဘားမားခဲ လို့ပြောကြတဲ့ Affordable Care Act နဲ့ ဝယ်ယူထားတာတွေကိုတော့ ဒီ ဗီဆာကိစ္စတွေမှာတင်သွင်းဖို့ခွင့်မပြုထားပါဘူး။

ကျွန်တော့အကြောင်း-Myself

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

ကျွန်တော့နာမည်က ကိုကိုလွင်ပါ။ ကျောင်းနာမည်၊ ရုံးကိစ္စ၊ ဘဏ် စတဲ့နေရာတွေမှာသုံးရင်းကနေ နိုင်ငံကူးလက်မှတ်လုပ်တဲ့အထိ ဒီနာမည်ပဲသုံးပါတယ်။ အလုပ်လုပ်၊ စီးပွားရှာ၊ အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အခါ မိဘလက်ငုတ်ရင်းရဲ့ကုန်စုံဆိုင်လုပ်ငန်းကိုနှစ်များစွာလုပ်ကိုင်ရင်း အိမ်နာမည် ညီညီ နဲ့ မွေးဖွားရာဘူမိနက်သန် တောင်ကြီးမြို့ကိုတွဲဖက်ပြီး အခုလူအများသိကြတဲ့ "ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)" ဆိုတဲ့နာမည်ဟာ အမေရိကားအထိလိုက်လာခဲ့တယ်။

ငယ်ငယ်က ညီညီ ဟာ အင်မတန်အဆော့သန်တယ်။ လမ်းတွေမှာလာချထားတဲ့ အိမ်ဆောက်တဲ့ သဲနုပုံ တွေ တွေ့ရင် ဂူလေးတွေလုပ်ရင်း ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ ဖြစ်လောက်အောင်ဆော့လွန်းလို့ အမေက ကြက်တောင်မွှေးနဲ့လာခေါ်မှ နားရွက်အဆွဲခံရင်းလိုက်ပါသွားရတယ်။ အိမ်ထဲရောက်လို့ အမေက (၂) ချက်လောက်နာနာလေးပေးလိုက်မှ မျက်ရည်နဲ့ရောတဲ့ ထမင်း နဲ့ ဟင်း နဲ့က သိပ်စားလို့ကောင်းခဲ့ရတာကိုအမှတ်ရမိတယ်။

ငယ်ဘဝထဲမှာ တရုတ်စာမသင်ချင်တဲ့ကိစ္စဟာ တော်တော်ဒုက္ခပေးတယ်။ ဆိုင်ကယ်ရှေ့မှာအခန့်သားထိုင်ရင်းမူကြိုကျောင်းတက်ရတဲ့စည်းစိမ်ကို အလယ်တန်းအရောက်မှာစွန့်လွှတ်ရတော့တယ်။ ဖတ်စာအုပ်လက်ကကိုင်လို့ စာကျက်ရင်းကျောင်းသွားဖူးတယ်။ အရှေ့ကကျောက်ခဲကို လက်ထဲကကျောက်ခဲချိန်၊ သူငယ်ချင်းနဲ့ပစ်တမ်းစကားပြီး အခန်းဝထိရောက်အောင်ကျောင်းတက်ဖူးတယ်။

လူငယ်ဘဝနဲ့လူကြီးဘဝကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာသိပ်မပါအောင်လို့ Merge & Fast Forward လုပ်ပြီး ပြန်ပေါင်းထုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဆယ်တန်းအောင်၊ ရန်ကုန်မှာကောလိပ်တက်၊ အရေးတော်ပုံဖြစ်၊ ကျောင်းပိတ်၊ ကျောင်းနား၊ ကုန်သည်လုပ်ငန်းထဲဝင်၊ ပြိုင်ဘက်တွေနဲ့ယှဉ်ပြိုင် ဒီလိုနဲ့ "ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)" ဟာ ချောင်ကလေးကကောင်လေးပေမယ့် ကုန်သည်လောကထဲမှာလူသိများခဲ့တယ်။

စကားလုံးများနှင့်ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကိုဖြတ်သန်းခြင်း

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

                 ငယ်ငယ်က ကျွန်တော့ခေါင်းထဲကိုရောက်တဲ့စာတွေက ကာတွန်းစာအုပ်ထဲက စာအတိုလေးတွေ။ ဖရဲသီးအကြီးကြီးတွေ၊ အားလူးတွေ အိမ်လောက်ကြီးသွားတာတွေ၊ အစားလွန်သွားလို့ နောက်ကနေ သစ်သီးတပ်သားတွေလိုက်ကြတာတွေ၊ စာတွေက သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းသလောက် သိပ်စွဲလန်းခဲ့ရတာလေ။

       နောက် နှစ်အနည်းငယ်ကြီးလာတော့ လူကြီးတွေဖတ်တဲ့ ရွှေသွေး၊ တေဇ နဲ့ ရုပ်ရှင်မဂ္ဂဇင်းတွေစကောက်ကိုင်လာပေမယ့် ကာတွန်းက ဖြတ်မရဘူး။ ကာတွန်းဆိုင်မှာ ညနေညနေဆိုရင် အသစ်ထွက်တဲ့မဂ္ဂဇင်းလာအပ်မယ့်လူအရောက် စာအုပ်ဆိုင်မှာသွားစောင့်ရင်း စာအုပ်ဆိုင်က ကာတွန်းတွေ မတ်တပ်ရပ်ရင်းဖတ်တာ စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကပေးလိုက်တဲ့မဂ္ဂဇင်းကိုချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး နေကဝင်နေပြီ အိမ်ကိုပြန်မရောက်လို့ လိုက်ရှာရတဲ့အထိ။

      အတန်းနည်းနည်းကြီးလာတော့ စွဲလမ်းလိုက်တဲ့ မင်းသိင်္ခစာအုပ်တွေ ရှိသမျှအကုန်ဖတ်၊ ပုဏ္ဏားဘကွန်း၊ စနေမောင်မောင်၊ နောက်ပိုင်းတွေထဲမှာဆို စမ်းချင်ရာစမ်း မောင်ဘဂျမ်း၊ ဆားပုလင်းနှင်းမောင်နှင့် (စိတ်ဓါတ်မြင့်မားသောရာဇဝတ်ကောင်မျိုးစုံ) အကုန် အကုန်ဖတ် တရစပ်။ တစ်ခါတုန်းကဆို ကျောင်းစာမလုပ်ဘဲ မနုစာရီထိုင်ဖတ်နေတာ အဖေတွေ့သွားပြီး စာအုပ်ကိုဓါးနဲ့ခုတ်မယ်ဆိုလို့ စာအုပ်ဆိုင်ကိုလျော်ဖို့ပိုက်ဆံသမို့ ငိုလိုက်ရတာ။ နောက်မှ အဖေက မီးဖိုချောင်က မီးခိုးခေါင်းတိုင်နောက်မှာဖွက်ထားတာ ဖော်ထုတ်ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လို့ပျော်လိုက်ရတာ တစ်သက်မမေ့။

အသံုးဝင္လာတဲ႕ ⭐Passport Card⭐

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

ေျပာင္းလဲလာတဲ႕မူဝါဒ နဲ႕ Real ID Act ဆိုတဲ႕ (ဓါတ္ပံုပါ) မွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပားဥပေဒေၾကာင္႕ အေမရိကန္ျပည္တြင္းမွာ ခရီးထြက္ခြာတဲ႕အခါ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္-Passport Book နဲ႕ ႏိုင္ငံကူးကဒ္ျပား-Passport Card ေတြကိုျပျပီး လံုျခံဳေရးအစစ္အေဆးခံရေတာ႕မယ္႕ကာလဟာ မၾကာမီေရာက္ရွိလာေတာ႕မွာျဖစ္ပါတယ္။

Real ID Act အရ ျပည္နယ္အသီးသီးကထုတ္ေပးတဲ႕ မွတ္ပံုတင္-IDs (Identification Documents) မွာ လံုျခံဳေရးအေထာက္အကူျပဳစံႏႈန္း-Security Standards ေတြျပည္႕မီရမယ္လို႕ဆုိထားပါတယ္။ ျပည္နယ္တစ္ခုကေနတစ္ခုကူးသန္းတဲ႕အခါ လံုျခံဳေရးစံမမီတဲ႕ကဒ္ျပားေတြျပျပီး ျဖတ္သန္းခြင္႕ကုိတားဆီးေတာ႕မွာပါ။

TSA လို႕ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ ေလဆိပ္ကထြက္ခြာ႒ာနမွာေစာင္႕ေနတဲ႕ဝန္ထမ္းေတြကိုလွမ္းျမင္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ သူ႕စာလံုးရဲ႕အက်ယ္ဖြင္႕က Transportation Security Administration ျဖစ္ပါတယ္။ ေလေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္း၊ ကုန္းေၾကာင္းျဖတ္သန္းမႈမွန္သမွ် လံုျခံဳေရးအတြက္စစ္ေဆးခြင္႕ရွိပါတယ္။

ဒီဘက္တေလာမွာၾကားလာရတာက ေလယာဥ္စီးတဲ႕အခါ အရင္ကလို ျပည္နယ္ကထုတ္ေပးတဲ႕ မွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပား-State-Issued ID နဲ႕ ကားေမာင္းလိုင္စင္-Driver License ျပျပီးအေမရိကန္ျပည္တြင္းေလယာဥ္တက္စီးေနရာကေန ေနာက္ပိုင္းမွာ (ျပည္တြင္းခရီးစဥ္မွာေတာင္) ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္-Passport ျပျပီးစီးရေတာ႕မယ္႕အေၾကာင္းဟာ လူေျပာမ်ားလာပါတယ္။

အိမ္မက္မက္တာေကာင္းသလား?

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြေသာလူေတြကေျပာၾကတယ္ "ငါ႕မွာအိပ္မက္တစ္ခုရွိတယ္" ဒီလိုအျမဲၾကားရတယ္။ အိပ္မက္ရွိတဲ႕သူေတြကို ေအာ္ တစ္ေန႕ေတာ႕ သူ႕အိပ္မက္အတိုင္းျဖစ္လာပါလားဆုိျပီး လူေတြအထင္ၾကီးတတ္ၾကတယ္။

အိပ္မက္ရွိသူေတြဟာ ဘဝမွာတကယ္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ႕သလား? အိပ္ယာကမထဘဲ အိပ္မက္မက္ေနသူကို ကံတရားက ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ယူလာေပးဖူးပါသလား? ကြ်န္ေတာ႕ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ေမးခြန္းေတြ ျပန္ေမးမိတယ္။

ထီေပါက္ဖို႕ ထီလက္မွတ္လိုသလို အိပ္မက္ၾကီးတစ္ခု လက္ေတြ႕မွာျဖစ္လာဖို႕ သြားရမယ္႕လမ္း နဲ႕ ေဖာ္ေဆာင္ရမယ္႕လုပ္ရပ္လိုတာကို နားေထာင္ထားမိတဲ႕ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုရဲ႕စကားလံုးေတြကို ကုိးကားျပီးေျပာျပခ်င္တယ္။

"တကယ္လို႕ မိတ္ေဆြမွာ ဘဝအတြက္ေန႕စဥ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမရွိဘူးဆိုရင္-If you don't have daily objectives for your life, " "အိမ္မက္မက္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ မိတ္ေဆြအရည္အခ်င္းျပည္႕မီပါျပီ-you qualify as a dreamer" ေဟာေျပာခဲ႕သူက မုိင္းလ္မန္ရိုး ဆိုတဲ႕ လူမည္းတရားေဟာဆရာ၊ စိတ္ဓါတ္ျမင္႕တင္ေရးေဟာေျပာသူ နဲ႕ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြကို စာေရးျပီးအသိပညာေပးေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

သူဆက္ေမာင္းမယ္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

ဒီတစ္ေခါက္သား "စြမ္း" ကိုေက်ာင္းျပန္ပို႔ရတာမဟာစြန႔္စားခန္းႀကီးတခုလုပ္ရသလိုပါပဲ။ မသြားခင္ႏွစ္ညဆက္တိုက္ကြ်န္‌ေတာ္အလုပ္မ်ားတယ္။ ေနာက္က်မွအိပ္တယ္။ မနက္ေတာ့အေစာျပန္ထ အိပ္ေရးကမဝ။

မနက္ေစာ (၅) နာရီထြက္မယ္လို႔စီစဥ္ထားတာ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ ထြက္ျဖစ္ေတာ့ မနက္ (၆) နာရီ။ အိပ္ေရးမဝတဲ့ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာ တစ္ဝီဝီလည္ေနတယ္။ ကၽြန္‌ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ သတိၾကီးစြာထားျပီး ကားဆက္ေမာင္းတယ္။

ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႕အိမ္သူက ကားေမာင္းတိုင္း ကြ်န္ေတာ႕အေျခအေနကိုအျမဲအကဲခတ္တတ္တယ္။ အဲဒီေန႕မနက္ ကြ်န္ေတာ္ ေနသားသိပ္မက်-Fit မျဖစ္ဘူးဆိုတာသူသတိထားမိတယ္။ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႕ညာဘက္ဇက္ေၾကာကိုႏွိပ္လိုက္၊ ညာဘက္လက္နဲ႕ဘယ္ဘက္ဇက္ေၾကာကိုႏွိပ္လိုက္ နဲ႕ ဂဏာမျငိမ္တဲ႕အျပင္ ကားက ဘယ္ဘက္လူးလိုက္ ညာဘက္လူးလိုက္နဲ႕ ကုန္အျပည္႕နဲ႕ဆုိေတာ႕ ယိမ္းႏြဲ႕ဟန္သာ အႏၱရာယ္မကင္းပါ လို႕ ဆုိရမလိုျဖစ္ေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕မိသားစု ကားခဏနား၊ က်န္းမာေရးကိစၥေျဖရွင္း၊ ဆီျဖည္႕ျပီးတာနဲ႕ သူစမ္းေမာင္းၾကည္႕မယ္ဆိုျပီး ဓါတ္ဆီဆိုင္ပရဝုဏ္ထဲ ခဏပတ္ေမာင္း၊ ျပီးတာနဲ႕ ဖရီးေဝးကိုတန္းတက္ေမာင္းေတာ႕တာ။

ကံေကာင္းျခင္းေတြယူေဆာင္လာေပးမယ္႕ DV-2021

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

DV-2021 ကံစမ္းမဲတင္ႏိုင္ဖို႕ ၂ဝ၁၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ (၂) ရက္ေန႕ ကို ေစာင္႕ေမွ်ာ္ေပးပါ။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေဝၚရွင္တန္အခ်ိန္ေန႕လည္ (၁၂) နာရီဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဟူးေန႕ ည (၁ဝး၃ဝ) အခ်ိန္ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတင္ရမယ္႕အခ်ိန္ကေတာ႕ (ဝ၅/၁၁/၂ဝ) ျဖစ္ပါတယ္။

DV-Diversity Visa တင္ဖို႕ ဘာေငြေၾကးမွေပးစရာမလိုပါဘူး။ ေငြေတာင္းေနျပီဆုိရင္ေတာ႕ သြားေနတဲ႕အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွားေနတယ္လုိ႕သိလိုက္ပါ။ အင္တာနက္ရွိတဲ႕ Device တစ္ခုခုကေန ကိုယ္ပိုင္အခ်က္အလက္ေတြနဲ႕တင္ႏုိင္ပါတယ္။

မသိနားမလည္ရင္ သိနားလည္သူကိုေမးျပီး အကူအညီေတာင္းတင္ခုိင္းတဲ႕အခါ မွန္ကန္တဲ႕အေၾကာင္းအရာေတြကိုသာတင္သင္႕ျပီး အတည္ျပဳေပးတဲ႕ Confirmation Number ပါတဲ႕ Confirmation Page ကုိ ျပန္ယူထားဖို႕အင္မတန္အေရးၾကီးပါတယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္က မိမိကုိယ္စားတင္ေပးတယ္ဆိုေစဦး အခ်ိန္တန္လို႕အေျဖတုိက္ႏုိင္တဲ႕ကာလမွာ မိမိကုိယ္တုိင္စစ္ႏုိင္ဖို႕ သက္ေသေတြ၊ မိတၱဴေတြ နဲ႕ အီးေမးလ္လိပ္စာေတြကို သိမ္းဆည္းထားသင္႕ပါတယ္။ ကံစမ္းမဲေပါက္မေပါက္ကိုျပန္လည္စစ္ေဆးႏုိင္မယ္႕အခ်ိန္ကေတာ႕ DV တင္ျပီး (၆) လ အၾကာ (ဝ၅/ဝ၅/၂ဝ၁၉) မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗီဆာဘာေၾကာင့္က်တာလဲ?

ဗီဆာက်ရတဲ႕အေၾကာင္းရင္းအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒီထဲက အားလံုးထဲမွာတူညီတဲ႕အခ်က္တစ္ခုက သံရံုးကလက္ခံႏိုင္မယ္႕စာရြက္စာတမ္းနဲ႕သက္ေသတစ္ခုခုကိုယံုၾကည္ေအာင္မျပႏုိင္တာေၾကာင္႕လုိ႕ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာႏုိင္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကေနထြက္ျပီးဘယ္ႏိုင္ငံကိုသြားသြား သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံကအာဏာကုန္လႊဲအပ္ထားတဲ႕သံရံုးေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမ်ား ႏိုင္ငံစံုအတြက္ရွိေနပါတယ္။ သူ႕ေဒသ နဲ႕ သူ႕ႏုိင္ငံ၊ သူ႕သင္းဖြဲ႕စည္းမ်ဥ္း နဲ႕ သူ႕ေတာင္းဆုိခ်က္-Requirement တုိ႕ဟာ ဘယ္သူဝင္ဝင္ ဘယ္သူေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ တင္ေပးရမယ္႕အခ်က္အလက္ေတြကုိေစ်းဆစ္လို႕မရႏုိင္ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေမရိကားဗီဆာေလွ်ာက္ရတဲ႕အေတြ႕အၾကံဳနည္းေပမယ္႕ Group တစ္ခုထက္မကကေနေလ႕လာရင္း လာလာေျပာျပၾက၊ ေမးျမန္းတတ္ၾကလို႕ မသိရင္ျပန္ရွာဖတ္၊ သံရံုးစာမ်က္ႏွာထဲဝင္ရွာဖတ္ရင္း တစ္ခ်ိဳ႕သတိထားရမယ္႕ကိစၥရပ္ေလးေတြကုိ Tips ေတြအေနနဲ႕ထုတ္ျပခ်င္လို႕ ဒီေဆာင္းပါးေလးကိုေရးမိပါတယ္။

"သူတုိ႕ႏုိင္ငံကုိဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႕ပဲသြားသြား သက္ဆိုင္ရာတာဝန္က်သံမွဴးေတြက အင္တာဗ်ဴးေျဖသူေတြဆီက ရုိးသားမႈကိုအရင္ရွာပါတယ္"

ျပဳတုိင္းေအာင္လုိ႕ေဆာင္တုိင္းေျမာက္ပါေစ သားေလးေရ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

သား "စြမ္း" နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အမွတ္ရစရာေတြကအမ်ားၾကီး။ သူ႕ရဲ႕ငယ္ဘဝၾကီးျပင္းမႈေနာက္ကေနလိုက္ခဲ႕ရတဲ႕ကြ်န္ေတာ႕ရဲ႕မျပီးဆံုးႏုိင္တဲ႕သင္ယူရမႈေတြဟာလည္းအမ်ားၾကီးပါ။ သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီဘဝမွာ အေဖနဲ႕သား ဆုိေပမဲ႕ ျပီးခဲ႕တဲ႕ မသိမျမင္ခဲ႕ရတဲ႕ဘဝေတြက အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႕သလားလို႕ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္မၾကာခဏစဥ္းစားမိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ မၾကာခဏစကားေျပာၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဆြေႏြးတိုင္ပင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ အၾကံဥာဏ္ယူရတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ျခားအတန္းေဖာ္ေတြလို ဗူးသီး နဲ႕ ခရမ္းသီးကိုကြဲကြဲျပားျပားမခြဲျခားတတ္ခဲ႕တဲ႕ (၉) ႏွစ္သား ဒီသူငယ္ေလးဟာ ဒီဘက္ေျမမွာ ဘာစာေမးပြဲေျဖေျဖ (A+) ရတဲ႕ေခတ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမယ္လို႕ဘယ္သူထင္မလဲ?

ကုိယ္႕ငါးခ်ဥ္မုိ႕ကိုယ္ခ်င္တယ္လုိ႕ေျပာေျပာ၊ ကိုယ္စုိက္တဲ႕အသီးၾကီးထြားလာတယ္လို႕ပဲေျပာေျပာ အေတာင္ပံစံုတဲ႕ငွက္ေလးတစ္ေကာင္ ေကာင္းကင္ေပၚေျပးအတက္မွာ ၾကည္ႏူးမႈေတြဆုိတာ တိမ္တိုက္ေတြလို၊ ေလေျပေလးလို . . မိဘေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုေျပာျပတာပါ။

ကြြ်န္ေတာ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန မာန္မာနအဆင္႕မ်ိဳးစံု၊ ပကာသနအေရာင္မ်ိဳးစံု၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟဆိုတဲ႕အဘိဇၨာမ်ိဳးစံုတုိ႕အျပင္ ငါသိတာမွအမွန္ဆိုတဲ႕ အတၱရုပ္ဆိုး အက်င္႕အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုယူေဆာင္ခရီးထြက္လာခဲ႕သူပါ။ ဒါေတြကုိ ဘဝနဲ႕ရင္းျပီး သင္ျပ ရွင္းျပ လမ္းခင္းျပသြားသူေတြကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ေခၚလာခဲ႕တဲ႕ ဇနီး၊ သမီး နဲ႕ သား တို႕ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာ ရွင္းျပေနစရာမလိုေတာ႕ပါဘူး။

သင္က ဒီမွာ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

              Group တစ္ခ်ိဳ႕မွာ စာလုိက္မေရး၊ အေကာင္႕ဝင္မထိန္းနဲ႕ေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး အကုသိုလ္ေလ်ာ႕ပါးလာတယ္။ တူရာတူရာစုတာကို အုပ္စုဖြဲ႕တယ္လို႕ေခၚတယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ထင္ထားတဲ႕ ဒီ Group ေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်ိန္ေတြမွာ ထိခိုက္-ပြန္းပဲ႕-ရွနာ-စိတ္ပ်က္-စိတ္က်-သေဘာထားကြဲ-အပုပ္ခ်-ကဲ႕ရဲ႕-ေျမွာက္ပင္႕-ဆဲေရး-တုိင္းထြာ-ျခိမ္းေျခာက္ရံုမက “ဓါးနဲ႕ခုတ္မယ္” ဆုိျပီး အၾကိမ္းခံရတာေတြပါရွိလာေတာ႕ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာတယ္။

              ကုိညီညီ (ေတာင္ၾကီး) နာမည္နဲ႕စာေရးလာတာ ကုိယ္သိထားသမွ်ကို လူ႕ဘဝသက္တမ္းမကုန္ဆံုးခင္ေလး ေနာက္လူတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား အသိတစ္ခုရသြားေလမလား ဆုိတဲ႕ စိတ္ေစတနာေၾကာင္႕ပါ။

              အြန္လိုင္းကတစ္ခ်ိဳ႕ဆယ္လီေတြလို Like ၊ Comment ၊ Share မေတာင္းစားတတ္ပါဘူး (လုပ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္တတ္ပါ႕) လူၾကိဳက္မ်ားေအာင္စာေရးနည္း နဲ႕ မျပတ္မလပ္ ဖလန္းဖလန္းထခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး (၂၄) နာရီအတြင္း ပုိ႕စ္ (၃) ခု လည္း မတင္ပါဘူး။ အိမ္သူသက္ထားကို မီးဖိုေခ်ာင္ၾကား ကင္မရာေနာက္နား ေခ်ာင္ထဲထားျပီး လူမင္းသားလည္း မလုပ္ခဲ႕ပါဘူး။

              ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေနေန၊ ျမန္မာႏုိင္ငံအျပင္ဘက္မွာေနေန၊ ေလရွဴျပီးေနရတဲ႕အတြက္ကို ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကမၻာၾကီးအတြက္တစ္ခုခုအေၾကြးတင္ေနတယ္လို႕ခံစားတတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလိုခံယူခ်က္မ်ိဳးထားတတ္လာတဲ႕ေနာက္ ကမၻာေျမၾကီးရဲ႕ဘယ္ေနရာကေျမသားကုိပဲနင္းထားနင္းထား အေၾကြးမမ်ားေအာင္ စာရင္းဇယားခ်ထားျပီး ဆပ္ထားဖို႕လုိပါမယ္။

              အစကေတာ႕ ကိုယ္႕ေလာက္မသိသူေတြကို ကိုယ္သိတာေဝမွ်ဖို႕စာေရးခဲ႕တယ္။ အခုေနာက္ပုိင္း ကိုယ္႕ေလာက္သိသူေတြမ်ားလာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကိုယ္႕ထက္သာလြန္ေကာင္းမြန္ေအာင္ အသိပညာမွ်ေဝလာႏိုင္တာျမင္ေတာ႕ ကိုယ္က ေနရာေပးတယ္။ ဟုတ္တယ္ ေနာက္လူေတြကို ဦးစားေပးရမယ္။ ဒီကမၻာမွာ အဖယ္ေပးရအခက္ဆံုးက “ေနရာ-Position” ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း “ထိုင္ခံု-Seat” လို႕လည္း ေခၚၾကတယ္။

              ဘယ္လိုပင္ေခၚေခၚ အဲဒီအေနအထားရဲ႕ အာဏာသက္ေရာက္မႈ နဲ႕ အသံုးခ်ရန္လြယ္ကူမႈ တုိ႕ဟာ လူကိုမက္ေမာေစတယ္။ ခ်ီးက်ဴးသံၾကားမွာ ပ်ံ႕လြင္႕ေနေစတယ္။ ေျမွာက္ပင္႕စကားေတြဟာ နားထဲမွာခ်ိဳျမေနေစတယ္။ တကယ္႕ေျမျပင္မွာေတာ႕ ဘာမွစိုက္ပ်ိဳးလို႕မရတဲ႕ သဲကႏၱာရမွာ အိုေအစစ္ရွာရခက္သလို ေရၾကည္တေပါက္တိုက္မယ္႕ အေပါင္းအသင္းေကာင္းဆုိတာ အြန္လုိင္းမွာ ရွာရခက္ပါတယ္။

Google Fi ကို ေျပာင္းသံုးတယ္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

              "တင္းေဒါင္ တင္းေဒါင္ တင္းေဒါင္" အင္တာနက္ကေဖးမွာ ဒီအသံေလးၾကားရင္ တျခားဖက္က မိမိကုိေခၚေနတဲ႕ GTalk အသံဆိုတာ ေရွ႕မီ ေနာက္မီ ေရွာ္တီၾကီးေတြနဲ႕ဘီးက်ဲေတြဆိုရင္သိၾကပါတယ္။ အင္တာနက္ဆိုတာ ကြန္ပ်ဴတာကိုေခၚတာလား? ကီးဘုတ္ကို ေခၚတာလား? Google ကို ေခၚတာလား? လို႕ ေမးယူရေလာက္တဲ႕အထိ ေခတ္ေနာက္က်ခဲ႕တဲ႕ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လူျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။

             တစ္ခ်ိန္ကဗိုလ္က်စိုးမိုးခဲ႕တဲ႕ MPT ေခတ္ေကာင္းေနတုန္းအမိေျမနဲ႕ေဝးရာကိုထြက္ခဲ႕တယ္။ လက္ထဲမွာေခါက္ဖုန္းေလးတစ္လံုးနဲ႕ ဒီဘက္ေျမမွာမင္းမူေနတဲ႕ တယ္လီဖုန္းကုမၸဏီေတြက Verizon, AT&T, Sprint နဲ႕ T-Mobile ။ ဒီအထဲမွာ သူမ်ားနားကပ္သံုးရင္း Verizon နဲ႕လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုတဲ႕ကိရိယာနဲ႕ရင္းႏွီးခဲ႕တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဝယ္မလား? iPhone ဝယ္မလားဆိုေတာ႕ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုရင္ ခပ္ၾကီးၾကီးမွၾကိဳက္တဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာကိုပဲေရြးမိခဲ႕တယ္။

              ခပ္တိုတိုေျပာရရင္ လက္ကိုင္ဖုန္းသံုးတာသက္တမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိလာေတာ႕ AT&T နဲ႕ လက္တြဲညီခဲ႕တယ္။ ေျပာရရင္ အေမရိကားမွာသူ႕အထက္ကြန္ယက္ပိုမိတာ Verizon ပဲရွိတယ္။ ဒါေတာင္ သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေရဒီယုိ CDMA ဖုန္း၊ SIM ကဒ္ မပါဘူး။ Sprint ဆိုလည္း ထုိနည္း၄င္းပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ရင္ သူတို႕လိုင္းနဲ႕ဖုန္းေတြကသံုးလို႕မရျပန္ဘူး။ T-Mobile သမားေတြက်ေတာ႕ Unlocked ဖုန္းေရာင္းေတာ႕အဆင္ေျပတယ္။

              အေမရိကားကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ iPhone ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေနာက္လိုက္သံုးရင္း AT&T လုိင္းဟာ လူသံုးပုိမ်ားလာတယ္။ တစထက္တစတုိးခ်ဲ႕လာရင္း ကြန္ယက္ကပုိၾကီးမားလာသလို ပုန္းကြယ္ထားတဲ႕အခေၾကးေငြ-Hidden Charge နဲ႕ တားျမစ္ထားတဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္-Restricted Feature ေတြရွိလာတယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိသံုးဖို႕ဆိုရင္ ေရဗူးထိပ္ဝကိုဓါးနဲ႕ခ်ိဳင္ျပီးေရခပ္ရသလို သံုးစြဲသူေတြရဲ႕အိပ္ကပ္ထဲကအကုန္ႏိႈက္ဖို႕ၾကိဳးစားလာၾကျပန္တယ္။

              ဥပမာဗ်ာ-iPhone တစ္လံုးကို အခုေခတ္မွာ ေဒၚလာ (၁ဝဝဝ) ေပးရတယ္ဆုိပါစို႕။ အတုိးမဲ႕ တစ္လကို (၄၁.၉၉) ေဒၚလာမွန္မွန္ေပးရင္း (၂၄) လ ျပည္႕လို႕ေငြေၾကသြားတဲ႕တိုင္ေအာင္ ဖုန္းေခၚ၊ စာပို႕ နဲ႕ အင္တာနက္ခက ေလွ်ာ႕ခ်ေပးသြားတာမဟုတ္ဘူး။ ဖုန္းက သတ္သတ္ဝယ္၊ အင္တာနက္ဖိုးက သတ္သတ္ေပး၊ လူ (၄) ေယာက္ပါ မိသားစုတစ္စုအတြက္ တစ္လဖုန္းေဘ (၂၂ဝ) ေဒၚလာေလာက္မေပးရင္ အင္တာနက္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွသံုးလို႕မေလာက္ဘူး။

              ဖုန္းေဘတင္ (၅) လ ကို ေဒၚလာ (၁ဝဝဝ) ေလာက္ဆိုေတာ႕ ၾကာရင္ထိလာတာေပါ႕။ ဒါနဲ႕ သူ႕ထက္သက္သာတာရွာၾကည္႕ျပန္ေတာ႕ လိုင္းမေကာင္းမွာစုိးရတာနဲ႕ ေအာင္႕အီးသည္းခံခဲ႕ရတယ္။ တစ္ခါမွာေတာ႕ Google ရဲ႕ Gmail အေကာင္႕တစ္ခုရွိရံုနဲ႕ အင္တာနက္ေပၚကေနဖုန္းေျပာလုိ႕ရတဲ႕ VoIP-Voice over Internet Protocol စံနစ္ကုိျပန္သတိရမိတယ္။

SFO က သံေဝဂ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

ဆန္ဖရန္စစၥကုိေလဆိပ္- SFO ကုိေရာက္ေလတိုင္း တစ္ေခါက္နဲ႕တစ္ေခါက္ခံစားခ်က္ခ်င္းမတူၾကပါ။ လြန္ခဲ႕တဲ႕ (၁ဝ) ႏွစ္က မိသားစုလိုက္ေရာက္လာတဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခုေတာ႕ ခရီးေရာက္လာသူေတြကိုၾကိဳတဲ႕သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။

ကြ်န္ေတာ္ေလဆိပ္ကုိေရာက္ေတာ႕ အနီးအနားမွာ လူငယ္ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ႏွစ္သက္စံုမက္စြာ နမ္းရႈတ္ေနေလရဲ႕။ ဆိုက္ေရာက္-Arrival Terminal ဘက္ျခမ္းဆိုေတာ႕ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ခရီးထြက္ဖို႕အလြမ္းသယ္‌ေနတာေတာ႕မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။

တကယ္ထြက္လာေတာ႕မယ္႕သူက ဗီဆာျပျပီး လက္ေဗြႏွိပ္တဲ႕ရဲေကာင္တာမွာ အခက္အခဲျဖစ္လို႕ၾကာေနျပီလား? အေကာက္ခြန္႒ာနကုိျဖတ္ေက်ာ္ျပီးျပီလား? ဘာမွန္းမသိေပမယ္႕ လာၾကိဳတဲ႕သူေတြက ဟိုနားတစ္ဖြဲ႕ ဒီနားတစ္ဖြဲ႕စကားေျပာရင္း အလိုအေလ်ာက္ပြင္႕တဲ႕တံခါးဘက္ကို မၾကာခဏၾကည္႕ေနၾကတယ္။

ေလဆိပ္ကိုက ပတ္လမ္းေတြနဲ႕ အထပ္လမ္းေတြနဲ႔ ခရီးသည္ေတြကိုေဝ႕လည္ေၾကာင္ပတ္အျမဲလုပ္တယ္။ အေမရိကားအိပ္မက္ေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ကယ္လီဖိုးနီးယားရဲ႕ ဝင္ေပါက္ (၂၁) ခု ထဲက အလုပ္အရႈတ္ဆံုးေလဆိပ္ဟာ ညဆိုရင္ မအိပ္ရဘူး။ ေန႕ဆိုရင္ မနားရဘူး။ ဒီေနရာမွာတင္ ခရီးသည္ေတြက ဘဝခရီးအတြက္ အျမဲမ်က္စိလည္ၾကတယ္။

စာမဖတ္ႏိုင္ရင္ ဂ်ာနယ္ေရးပါ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

              လူေတြက စာဖတ္ပါ စာဖတ္ပါ လို႕ ေတြ႕တဲ႕လူတုိင္းကိုတိုက္တြန္းတတ္ၾကတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အခက္အခဲျဖစ္ျပီး အမ်ားလက္ခံေနက်ရလဒ္မ်ိဳးမရတဲ႕အခါတုိင္းလည္း “ျဖစ္မွာေပါ႕ ပညာမွမတတ္တာ” ၊ “အသိဥာဏ္ကဒီေလာက္ပဲရွိတာကိုး စာမွမဖတ္တာ” ဆုိျပီး ကဲ႕ရဲ႕တတ္ၾကတယ္။ လူဆိုတာက အခက္သား။ မလုပ္ေစခ်င္တာကိုမွလုပ္ခ်င္တယ္။ လုပ္ခုိင္းတာဆုိရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။

              ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခ်ိန္အမ်ားစုမွာ ကိုယ္တိုုင္စာအုပ္ကိုင္ဖတ္ဖို႕မအားလပ္တာေၾကာင္႕ ၾကံရည္ဖန္ရည္ထုတ္ျပီး အသံနဲ႕နားေထာင္တာတို႕၊ အသံစာအုပ္နားေထာင္တာတုိ႕၊ အားတက္ေစမယ္႕ခြန္အားျပည္႕ေဟာေျပာမႈေတြနားေထာင္တာတုိ႕တစ္နည္းနည္းနဲ႕ တစ္မ်ိဳးအသြင္ေျပာင္းျပီးလုပ္ေနရတာ အားလပ္ခ်ိန္နည္းပါးတဲ႕အခက္အခဲကုိေကာင္းေကာင္းသိသူတစ္ေယာက္ပါ။

              လူတစ္ေယာက္မွာ သူ႕အသိဥာဏ္ဖြံ႕ျဖိဳးတယ္္ မဖြံ႕ျဖိဳးဘူးဆုိတာေပၚမူတည္ျပီး သူဆံုးျဖတ္ရတဲ႕အရာေတြရဲ႕အေျဖေတြကကြာျခားတတ္ပါတယ္။ အျမဲလုိလို လူမႈကြန္ယက္မွာတင္ေနက်အတုိင္း လူ႕ဘဝက အျပင္မွာတစ္ထပ္တည္းမက်ႏုိင္ပါဘူး။ အခက္အခဲဆုိရင္ ဖံုးထား ဖိထားတယ္။ ေပ်ာ္စရာ နဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကုိ လူေရွ႕ထုတ္ျပတတ္ၾကတာ လူတုိင္းသံုးတဲ႕လူမႈကြန္ယက္မွာ ပလူပ်ံလို႕ပါ။ ဒါေတြနဲ႕ စာဖတ္တာ ဘယ္လိုဆက္စပ္ေနပါသလဲ? ဆက္လက္သံုးသပ္ၾကည္႕ရေအာင္။

              “သုတစာေပဟာ ဦးေႏွာက္ကိုဖြံ႕ျဖိဳးေစတယ္။ ရသစာေပဟာ ႏွလံုးသားကုိႏူးညံ႕ေစတယ္” လို႕ စာေရးဆရာအမ်ားစုက ေရးၾက ေျပာၾက ေဟာၾကားၾကတယ္။ ဒီလိုစကားမ်ိဳးကုိၾကားရေပါင္းမ်ားလို႕ Facebookers ေတြ ရုိးေနၾကျပီ အီေန ထံုေနၾကျပီ။ အခ်ိန္မအားလုိ႕ ျမန္မာလိုမဖတ္ဘူး။ မတတ္လို႕ အဂၤလိပ္လိုမဖတ္ဘူး။ အခ်ိန္မရလို႕ Facebook သံုးတာကလြဲျပီး ဘာမွကိုမလုပ္ေတာ႕ပါဘူးဆုိသူေတြ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ အမ်ားၾကီးေတြ႕ရတယ္။