ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းရန္ကုန္မွာ ကားအစီးေရမ်ားလာတဲ႕ကိစၥ
ကိုသာ အျပစ္ဖုိ႕ေနသလို အရင္ကတည္းက စည္းကမ္းမရွိခဲ႕ၾကတဲ႕ ယ်ာဥ္ေမာင္းေတြကို ပညာေပးမႈနည္းပါးတာကိုလဲ
သတိထားမိပါတယ္ ၊ ေန႕စားပလက္ေဖာင္းေစ်းသည္ေတြရဲ႕ တေန႕စာဝမ္းေရး မလြယ္တာကလဲ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခုပါ
၊ တရုတ္တန္းပတ္လည္မွာလူဦးေရထူထပ္စြာေနထုိင္ၾကတာမုိ႕လို႕ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ ဟုိမလြတ္္
ဒီတုိက္နဲ႕ ေအာက္က မညီၤညာတဲ႕ ပလက္ေဖာင္းကို ဦးတုိက္ျပီး အရိုအေသျပဳ ေလွ်ာက္လွမ္းရပါေသးတယ္
၊ ၁၇ လမ္း ေလာက္ကေန ဆူးေလဘုရားကို ဘတ္စ္ကားစီးသြားတာထက္စာရင္ က်န္းမာေရးလဲေကာင္းမယ္
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလဲေငးလို႕ရမယ္ လက္ကုိေျမွာက္ ေခ်ြးတစိုစုိလက္တန္းမွာခိုျပီး ေလာင္ပိတ္ေနရမယ္႕ဒုကၡကလဲသက္သာမယ္႕
လမ္းေလွ်ာက္သြားတာကမွ ပိုျပီးအလုပ္ျဖစ္ပါအံုးမယ္ ၊ အိမ္ကထြက္ကတည္းက ဒီေန႕ အေခါက္ေရျပည္႕ပါ႕မလား ဆီဖုိးကိုက္ပါ႕မလား အံုနာခေရာေက်ပါ႕မလား လို႕ ေတြးေနရတဲ႕
ဘစ္စ္ကား နဲ႕ တကၠစီသမားေတြကလဲ အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ပါ ၊ အစိုးရယႏၱရားၾကီး ဒီရန္ကုန္ကေန တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေျပာင္းေရႊ႕သြားတာ
ေက်းဇုူးတင္ရမယ္႕အထဲမွာ တစ္ခုအပါအဝင္ပါ ၊ ဘာဘဲေျပာေျပာ အနားမရတဲ႕ ဒဏ္ရာေဟာင္း ဒဏ္ခ်က္သစ္မ်ားနဲ႕
ညည္းညူေနရတဲ႕ဒဂံုျမိဳ႕ေတာ္ အားလံုးရဲ႕ရန္ကုန္ပါ ။
