အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

လြန္ခဲ႕တဲ႕ ( ၂ ) ႏွစ္ကေလာက္ဆုိရင္ေတာ႕ ဒီလိုေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေျပာႏုိင္လိမ္႕မယ္မထင္ဘူး။ ရုန္းရ ကန္ရ ကုန္းထရနဲ႕ လူလံုးကိုမလွတဲ႕ဘဝကေန အေနၾကာလာေတာ႕ နည္းနည္းသက္ေတာင္႕သက္သာျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ျပီး ေရးသမွ်စာေတြကုိ အျမဲေဝဖန္ျပသူမ်ားရဲ႕မွတ္ခ်က္အရ “ နင္တို႕ေရးလိုက္ရင္ အေမရိကားက မေကာင္းတဲ႕ေနရာၾကီးက်ေနတာပဲ။ မေရာက္ေသးသူေတြအတြက္ အႏွစ္ႏွစ္အလလကမက္ခဲ႕တဲ႕အိပ္မက္ဆုိတာ မေမ႕နဲ႕ဦးေလ။ သူတုိ႕ကုိ အားေလးဘာေလး ေပးဦးမွေပါ႕ ” ဆုိပဲ။ ဒါေၾကာင္႕ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကုိ သမိုင္းေပးတာဝန္တစ္ရပ္အေနနဲ႕ခံယူျပီး မ်က္စိေနာက္ေအာက္ေရးျပခ်င္တဲ႕စိတ္ကူးေတြေပၚလာမိတယ္။

.

.

အေမရိကားမွာ ဝယ္စရာအလြယ္ဆံုးက ေမာ္ေတာ္ကားပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အစက မယံုခဲ႕ဘူး။ အေဟာင္းဝယ္မလား .. ျမိဳ႕ေပၚလမ္းၾကီးရဲ႕ေဘးေတြမွာ စာကပ္ထားတယ္။ ဘယ္ကားကဘယ္ေစ်းေပါ႕ .. အေျခအေနကဘယ္လိုေပါ႕ ေရးထားတယ္။ လိုခ်င္ရင္ ဆက္ဖို႕ဖုန္းနံပါတ္ေရးထားတဲဲ႕ကဒ္ျပားကုိ ကားမွန္မွာကပ္ထားတယ္။ စိတ္ဝင္စားသူက ပိုင္ရွင္မရွိပဲလမ္းေဘးထုိးထားတဲ႕ကားကိုၾကိဳက္ျပီဆို ဖုန္းဆက္၊ ေစ်းေမး၊ ခ်ိန္းခ်က္ျပီးညွိႏိႈင္း ဒါဆိုရင္ ကားတစ္စီးရျပီ။ တစ္ျခားအေရာင္းဆိုင္ေတြမွာဆို ေစ်းပိုၾကီးတယ္။ လမ္းမွာရပ္ထားတဲ႕ကားဝယ္ရင္ေတာ႕ ကံတုိက္မွ ကားေကာင္းရမွာ။ ဒါေပမယ္႕ ကားၾကည္႕ရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႕ ကားအေဟာင္းဝယ္ရင္ေတာ႕ ကိုယ္ကေတာ႕ ကားအေၾကာင္းသိထားဖို႕ လုိသေပါ႕ေနာ္။

.

ေျပာရဦးမယ္ .. ကားအသစ္ဝယ္ရတာ ပိုေတာင္လြယ္ေသး ..။ ေငြသာပါလို႕ကေတာ႕ ( အုိး .. ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႕ဝယ္မွာေပါ႕ ) ကားကုမၸဏီ - Dealer ေတြက ေရာင္းျပီးသားပဲ။ အေၾကြးဝယ္ခ်င္ေသးလား ရေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အေၾကြးကုိအခ်ိန္မွန္မွန္ျပန္ဆပ္ပါ႕မယ္ဆိုတဲ႕ သမုိင္းသက္ေသ - Credit Score ရွိရပါမယ္။ သူတုိ႕ေပးတဲ႕စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္တစ္ခ်က္ထုိးလိုက္တာနဲ႕ ကားေသာ႕ယူျပီးလမ္းေပၚေမာင္းထြက္လာလို႕ရပါျပီ။

.

လစဥ္ေငြ ( ျမန္မာေငြ ) ၃ သိန္း ေလာက္ေပးရံုနဲ႕ ေမာင္းျပီးမုိင္ - Mileage ( ၃ဝ ) မုိင္ပဲရွိေသးတဲ႕ ကားအသစ္ေလးနဲ႕ ဖရီးေဝးမွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနႏုိင္ပါျပီ။ ကားအသစ္စက္စက္ လမ္းေပၚမတက္ခင္ ကားအာမခံဝယ္ထားဖို႕မေမ႕ရင္ေတာ႕ ကိုယ္႕အတြက္ ဘာဆံုးရွံဴးမႈမွမရွိေလာက္ပါဘူး။

.

.

ျခင္မကိုက္တာ ေရဝပ္ဖို႕ေနရာမထားလို႕။ မီးမပ်က္တာ စည္းစံနစ္က်တဲ႕စီမံခန္႕ခြဲမႈေၾကာင္႕။ အင္တာနက္ေကာင္းတာ နည္းပညာဦးစားေပးတဲ႕ႏုိင္ငံျဖစ္လို႕ ဒါေတြကုိ အထူးေျပာစရာမလိုပါ။ ဒီ ( ၃ ) ခ်က္ေၾကာင္႕ အေမရိကားက မျပန္ႏုိင္သူေတြရိွတယ္ဆုိရင္ ယံုပါ႕မလားေတာ႕မသိဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကုိယ္႕အမိေျမကိုထိခုိက္ေစတဲ႕ဒီအေတြးေတြေၾကာင္႕ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ခဲ႕ရတဲ႕ စကားဝုိင္းေတြမွာ တိတ္တိတ္ေလးေနျပီး မေပ်ာ္ေပ်ာ္ေအာင္ေနခဲ႕ရတဲ႕ရက္ေတြဆိုတာလည္း ရွိခဲ႕ပါတယ္။

.

ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေပ်ာ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာတန္းစီျပီးစားရတဲ႕ ၾကက္ေၾကာ္ကုိ ေစ်းခ်တဲ႕အခါ နဲ႕ ပရိုမိုးရွင္းေလွ်ာ႕ေရာင္းတဲ႕အခါကိုေစာင္႕ျပီး ဝယ္စားၾကတယ္။ လူ႕က်န္းမာေရးနဲ႕မတည္႕တဲ႕ တမ္ပိုရာအမႈန္႕ကပ္ေနတဲ႕ ဝါတာတာ ျဗဳတ္တထထ ၾကက္အေရခြံက ေကာင္းမွေကာင္းပါ။

.

.

မက္ေဒၚနယ္စားရင္လည္း ( ၉၉ ) ဆင္႕ဆုိရင္ အျမန္စားဖို႕ McChicken ဆန္းဝွစ္တစ္လံုးရျပီ။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႕ ( ၁ ) ေဒၚလာ ( ၄၉ ) ဆင္႕အထိ ေစ်းတက္ေရာင္းလာတာက မကိုက္လို႕ထင္တယ္။ ဒီဖက္မွာက အမ်ားအားျဖင္႕ ဆန္းဝွစ္လို႕ပဲေခၚၾကတယ္။ ဟမ္ဘာဂါဆုိတာက သူ႕ေနရာနဲ႕ သူ႕ပါဝင္မႈနဲ႕ သပ္သပ္ရွိတယ္။ ဘိလပ္ရည္ နဲ႕ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြပါတဲ႕ အတြဲလိုက္ - Bundle ဆိုရင္ ျမန္မာေငြက်ပ္ ( ၈ဝဝဝ ) မကုန္ဘူး ( ၃ ) မ်ိဳးစားႏုိင္တယ္။

.

Chicken Nugget ဆိုတဲ႕ ၾကက္အသားတံုးေၾကာ္ကလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်။ တစ္ဗူး ( ၁ဝ ) ခု ပါတာကုိ ( ၅ ) ေဒၚလာေလ။ ဒါေပမယ္႕ အခု ( ၂ဝ ) ယူလည္း ဒီေစ်းပဲ။ တမင္သက္သက္ ( ၂ဝ ) ဝယ္ေအာင္လုပ္ထားတဲ႕ အေရာင္းနည္းပညာေပါ႕။ စားပါေလ႕ .. ေငြ ( ၅၅ဝဝ ) ေလာက္နဲ႕ အခု ( ၂ဝ ) ကုန္ေအာင္..။ တစ္ေယာက္ထဲေတာ႕ ဘယ္လိုမွမကုန္ႏုိင္ေလာက္ဘူး။ အစားၾကီးရင္ေတာ႕ မေျပာတတ္ဘူးေနာ္ အာမ မခံဘူး။

.

.

ျပီးေတာ႕ ျငဳပ္ဆီနဲ႕တုိ႕စားတာမဟုတ္ပဲ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအခ်ဥ္ - Ketch Up အထုပ္ေလးေတြ လိုသေလာက္ေတာင္း၊ စားျပီးရင္ လႊင္႕ပစ္၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။ အခ်ိဳရည္ကုိ အေမရိကားမွာ ကိုကာကိုလာ၊ ပက္စီ စသျဖင္႕မေခၚဘူးဗ်။ ဆိုဒါ - Soda လို႕ တစ္လံုးတည္း သိမ္းက်ံဴးျပီးေခၚတာ။ ကုိယ္ဝယ္တာ အခ်ိဳရည္ပါတယ္ဆုိပါေတာ႕ .. အာလူးေခ်ာင္းနဲ႕ဆန္းဝွစ္ ရလာရင္ ခြက္အလြတ္ေပးလာတာ။ အဲဒါကို မတ္တပ္စက္ေအာက္မွာသြားခံျပီး ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ႕တံဆိပ္ကုိ ၾကိဳက္သေလာက္ အဝေသာက္ေပေရာ႕ပဲ။

.

ကုန္သြားတယ္ေနာ္ .. Refillable ေလ .. ထပ္ျဖည္႕လို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ မိသားစုသြားထိုင္စားျပီဆိုရင္ တစ္ခါဝယ္ျပီးရင္ ၾကိဳက္သေလာက္ျဖည္႕ေတာ႕။ ဗိုက္ကားျပီးကားေပၚျပန္တက္ရံုပဲ .. စားသံုးသူေတြကုိ ဘယ္ေလာက္အလုိလုိက္ထားသလဲဆုိတာ ျမင္သာတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မုိ႕ အေမရိကားကလူေတြ အဝလြန္တာလဲ မေျပာပါနဲ႕ေတာ႕ဗ်ာ။ ဒါေတြက အေျခခံေတြကို ေရြးေျပာတာ။ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ေငြပုိသံုး အေမရိကားကုိ အဆံုးအထိလိုက္စားလို႕ရတယ္ေလ။

.

.

အဲ .. ေရခဲရုိက္ထားတာမစားခ်င္ဘူးဆုိရင္ ေနာက္တစ္ဆုိင္ထပ္ျပေပးမယ္ In-N-Out Burger တဲ႕။ သူ႕ဆိုင္က လူဝယ္ျပီဆိုမွ အားလူးလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေၾကာ္တယ္။ မဆလာႏွယ္ထားတဲ႕ အမဲသားကို စားသံုးသူေရွ႕မွာေၾကာ္တယ္။ ၾကက္သားလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဒီဆုိင္က အမဲသား အရမ္းနာမည္ၾကီးတယ္။ ကားေပၚကမဆင္းပဲ ျပဴတင္းေပါက္ကေနလွမ္းဝယ္ရတဲ႕ Drive Though မွာတန္းစီဝယ္ေနတဲ႕ကားေတြဆိုတာ အမ်ားၾကီးပဲ။

.

ထူးထူးျခားျခား တိရစာၦန္အာလူးေၾကာ္ - Animal French Fries နဲ႕ တိရစာၦန္စတုိင္လ္ဘာဂါ - Animal Burger ဆိုတာကလည္းရွိလိုက္ေသးတယ္။ တိရစာၦန္နံမယ္ပါလုိ႕ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႕။ အရည္ေပ်ာ္ခ်ိစ္ ကို ရႊဲရႊဲေလာင္းထားေတာ႕ ဘိုအၾကိဳက္၊ ပဲစားအၾကိဳက္ဆုိေတာ႕ မစားခင္ကတည္းကေမႊးေနတဲ႕ စားစရာဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဒါက လူစားတာေနာ္။ တိရစာၦန္စားတာမဟုတ္ဘူး။

.

.

ေပါင္မုံ႕မပါတဲ႕ၾကက္ေၾကာ္တစ္မ်ိဳးက ဒီဘက္ႏုိင္ငံေရာက္မွစားဖူးတာ တစ္မ်ိဳးရွိေသးတယ္။ ေတာသားလို႕ေျပာလည္း ေျပာပါေစ အခုမွေတာ႕မထူးေတာ႕ပါဘူး .. ရွက္ရွက္နဲ႕ဝန္ခံရေတာ႕မွာပဲ။ သမီးေကာလိပ္ေက်ာင္းသြားတက္မွ သူဝယ္ေကြ်းလို႕စားဖူးတာ သက္ေတာင္႕သက္သာအစားအစာေတြေရာင္းတဲ႕ Quickly အေအးဆုိင္က ေျပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္ၾကက္ေၾကာ္ - Popcorn Chicken ကုိ ဟုိအဖိုးၾကီးၾကက္ေၾကာ္ထက္ေတာင္ ပိုၾကိဳက္ေသးတယ္။

.

စားေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ .. ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ေပးလိုက္တဲ႕စကၠဴအိပ္ကေလးထဲမွာ ၾကက္သားေလးေတြက ေကြးေကြးေလးနဲ႕ အေပၚကေန ျငဳပ္ေကာင္း ဒါမွမဟုတ္ ျငဳပ္သီးအမႈန္႕ျဖဴးျပီး ဒုတ္အခြ်န္နဲ႕ထုိးစားရတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ပုလဲနက္လို႕ေခၚတဲ႕သာကူမည္းအလံုးေလးေတြပါတဲ႕ အေမရိကန္လူငယ္ၾကိဳက္ ႏုိ႕လက္ဘက္ရည္ - Milk Tea ဆုိတာကေတာ႕ ေက်ာင္းေရွ႕ကလူငယ္ေတြနဲ႕တန္းတူ တန္းစီဝယ္စားရတာေတြေပါ႕။

.

လွ်ာေပၚတင္လိုက္တာနဲ႕ Popcorn Chicken ဆုိတာ မဝါးရေသးဘူး .. အရသာအစြမ္းျပေတာ႕တာပဲ။ ဝါးလိုက္ျပီးလွ်ာလည္သြားခ်ိန္မွာ စပ္စပ္နဲ႕ Milk Tea ကို ပိုက္အတုတ္ၾကီးထဲက စုပ္ေသာက္လိုက္ရတယ္ဆုိရင္ပဲ … အားပါးပါး .. ရွလြတ္..။

.

.

ကားဝယ္ျပီး ဘိုစာစား၊ ဝသြားရင္ ခရီးသြားလည္ပတ္လို႕ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဆုိတာ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကခ်စ္ေသာစာဖတ္မိတ္ေဆြမ်ားကေတာင္းဆုိရင္ေပါ႕..။

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

07-17-2015
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၂ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

အေရွ႕ေဆာင္းပါးမွာမစားဖူးတာစားျပီးေပ်ာ္ရတဲ႕အေၾကာင္းေရးျပေတာ႕ က်န္းမာေရးနဲ႕မညီညြတ္တာကိုမစားပဲ အသီးအရြက္ နဲ႕ ပင္လယ္စာေတြကုိသာစားသံုးသင္႕တယ္လို႕ အၾကံေပးလာၾကျပန္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အေမရိကန္အဖိုးၾကီးၾကက္ေၾကာ္ဆုိင္မွာတန္းစီေနသူမ်ားက “ ငါ ဒါကိုစားရင္ က်န္းမာေရး နဲ႕ညီညြတ္ပါ႕မလား ” လို႕ မိမိကိုယ္ကိုေမးဖူးရဲ႕လားလုိ႕ ျပန္ေမးၾကည္႕ခ်င္ပါတယ္။ စားရင္အဝလြန္မယ္လို႕သတိေပးတာေတာ႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

.

ဒီလိုပါပဲ .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘဝမွာ မစီးဖူးတဲ႕ကားစီးရ၊ မစားဖူးတာစားရ နဲ႕ အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ႕ လူျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တာပဲလို႕ ထင္ခဲ႕မိတယ္။ ေနာက္က်မွ အခက္အခဲနဲ႕ပက္ပင္းတိုးျပီး မၾကံဳဖူးတဲ႕ျပသနာၾကံဳရ၊ မရင္ဆိုင္ဖူးတဲ႕အၾကပ္အတည္းရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားခဲ႕ရတာေတြေတာ႕ ဒီမွာမေျပာေတာ႕ဘူးေနာ္။ အခုက ေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းခ်ည္းေရးဖို႕ ၾကံစည္ထားတာဆုိေတာ႕ေလ။

.

.

အေမရိကန္ေလပိုင္နက္ကိုခ်ည္းႏွင္းမဝင္ေရာက္ခင္ ညဘက္ၾကီး ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကို ( ၁၁ ) နာရီေလာက္ ေလယာဥ္နဲ႕ျဖတ္သန္းရတယ္။ မနက္လင္းတာလည္းမသိ၊ သြားတုိက္ဖို႕အခ်ိန္ေတြလြဲ နဲ႕ ကသိကေအာက္သက္သက္ စပါယ္ရွယ္ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ေလယာဥ္ေပၚမွာၾကံဳရတယ္။

.

ဆန္ဖရန္စစၥကုိေလဆိပ္ကိုဆင္းေတာ႕မယ္ဆုိေတာ႕ တစ္သက္လံုးမၾကံဳစဖူး ထူးကဲတဲ႕ႏွိမ္႕တိမ္႕တိမ္႕ခံစားမႈကို ရလိုက္တယ္ “ ေပ်ာ္လိုက္တာ .. ငါ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကို မၾကာခင္မိနစ္ပိုင္းမွာေရာက္ေတာ႕မွာပါလား ” ဆိုျပီး စိတ္လႈပ္ရွားရျပန္တယ္။ တစ္ကယ္ဆင္းလိုက္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕တကိုယ္လံုးမွာ ဆြဲထားတဲ႕ကယ္ရီေတြ ( ၁၁ ) ခု ေတာင္မွ ပေဒသာပင္လွည္႕လာသလားေအာက္ေမ႕ရတယ္။

.

ဘယ္ဘက္ခံုကုိေရွာင္လိုက္ရင္ ညာဖက္တံေတာင္ဆစ္နဲ႕ေဘးခံုကိုတုိက္လိုတုိက္၊ လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ႕ ေက်ာက္ပန္းခ်ီကားက တစ္ျခားခရီးသည္ကုိ သြားျငိလိုက္နဲ႕ ေလယာဥ္ထဲကေန ေတာ္ေတာ႕ကို ခဲရာခဲဆစ္ရုန္းထြက္ခဲ႕ရတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို ေလယာဥ္မယ္တစ္ေယာက္က ထူးထူးျခားျခား စကားတစ္ခြန္း ကြ်န္ေတာ႕ကိုေမးတယ္ “ ခရီးဆက္ထြက္မလို႕လား ” တဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္က “ မဟုတ္ဘူး .. ငါတို႕ ဒီမွာဂိတ္ဆံုးျပီ ” လို႕ ျပန္ေျဖေတာ႕ ေလယာဥ္မယ္ေလးက ေတာ္ေတာ္အံ႕ၾသသြားတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႕လက္ဆြဲပစၥည္းေတြနဲ႕ခရီးသြားသူကို သူ႕အလုပ္သက္တမ္းမွာ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူးလို႕ပါတဲ႕။

.

.

ေလဆိပ္ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တို႕လို႕တြဲေလာင္းပစၥည္းေတြဆြဲထြက္လာရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္မ၊ ေယာက္ဖ နဲ႕ တူမေလးတို႕မိသားစု လူစံုတက္စံုလာၾကိဳတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမေတြ႕ရတဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ျပန္ေတြ႕ရတာ မေပ်ာ္ပဲေနပါ႕မလား။ ဒါနဲ႕ 7 Seater Wagon ( ၇ ေယာက္စီး Van ေပါင္မႈန္႕ကား ) ေပၚကို ေပါင္ ( ၇ဝ ) ပစၥည္း ( ၈ ) ထုတ္ မ,တင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ကပစၥည္းတင္တဲ႕ကားနဲ႕လုိက္သြားတယ္။ က်န္တဲ႕မိသားစုက တူမေလးကားနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မိသားစု အေမရိကားမွာ ထိပ္ဆံုးကားခြဲစီးဖူးတာပဲ။

.

ေလဆိပ္အျပင္စေရာက္ေတာ႕ ေလတုိက္တာကလည္းလြန္ေရာ … ေၾသာ္ .. ဒါက ပစိဖိတ္အေနာက္ဖက္ျခမ္းကတိုက္တဲ႕ေလထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရွမ္းေတာင္ေပၚေဒသ နဲ႕ ေျမျမိဳ႕မွာထက္ကုိ ပိုေအးတယ္။ သူ႕သယ္လာတဲ႕ေလထဲမွာ ေလးပင္တဲ႕ေရေငြ႕ေလးေတြ တြဲေလာင္းခုိစီးေနတာကုိး။

.

.

အစားစားခန္းကို ျပန္ဆက္ရေအာင္ .. ေရးရင္းေျပာရင္းနဲ႕ အရသာေတြ႕ေအာင္လို႕ေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေလယာဥ္ဘီးက အေမရိကန္ေျမဆီလႊာကိုထိတဲ႕အခ်ိန္မွာ ည ( ၈ ) နာရီဝန္းက်င္။ ဒါေပမယ္႕ ေလဆိပ္ကိုလာၾကိဳသူေတြနဲ႕ေတြ႕ရတဲ႕အခ်ိန္မွာ ည ( ၉ ) နာရီခြဲေနျပီ။ ေလးေလးပင္ပင္ထမ္းပိုးရင္း ဗိုက္ေတြကဆာေလာင္လာၾကတာနဲ႕အခ်ိန္ကိုက္ပဲေပါ႕။ ဒါကိုသိတဲ႕ ေက်းဇူးရွိတဲ႕ေယာက္ဖ က သူ႕အိမ္မဝင္ခင္ လမ္းမွာစားစရာဝင္ဝယ္တယ္ .. မက္ေဒၚနယ္ ( ၁၈ ) ေဒၚလာဖိုး။ ဟမ္ဘာဂါ၊ ကိုကာကိုလာ၊ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ နဲ႕ ဝက္ေပါင္ေျခာက္ေတြအစံုပဲ။

.

အမေလး .. ျမန္မာေငြ ( ၂ဝဝဝဝ ) ဖိုးေလာက္ရွိတယ္ .. ႏွေျမာလုိက္တာ။ ပစၥည္းေတြခ်၊ အိမ္ထဲဝင္ျပီး မီးဖုိေခ်ာင္မွာတစ္ကယ္စားမယ္လည္းလုပ္ေရာ အေမရိကန္က ေဒၚလာနဲ႕ေပးရတဲ႕ မက္ေဒၚနယ္ေပါင္မုံ႕ေတြကုိ ဘယ္လိုမွ မစားႏုိင္ဘူး၊ စားမဝင္ဘူး။ ဒီလိုနည္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕မက္ေဒၚနယ္တို႕ မိတ္ဆက္ခဲ႕ရတယ္။ သို႕ေပမယ္႕ ပထမဦးဆံုးစားဖူးတဲ႕ အေမရိကန္မက္ေဒၚနယ္မုိ႕လို႕ စားရင္းနဲ႕ေပ်ာ္ခဲ႕ရတယ္။

.

.

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုယ္ေနရမယ္႕အခန္းကုိခင္းက်င္းစီရင္ျပီး ကုိယ္လက္သန္႕စင္ဖို႕ ေရခ်ိဳးခန္းကိုဝင္တယ္။ ဟာ .. ခက္ေတာ႕ခက္ေနျပီ။ ေရခ်ိဳးခန္းလို႕သာေျပာတာ ေရကန္ကမရွိဘူး။ ဘံုပိုင္လည္းမရွိဘူး။ အဲဒါနဲ႕ မ်က္ႏွာပဲသစ္ေတာ႕မယ္ဆုိျပီး လက္ေဆးစင္နားသြားျပီး ေရခလုတ္ကိုဖြင္႕လိုက္တာ ဘြားကနဲဆို ေရေတြပန္းထြက္လာပါေရာ။

.

ေျပာရဦးမယ္ .. ေတာသားေလ ေတာသား .. နည္းပညာႏုိင္ငံေရာက္ေတာ႕ ေတြ႕သမ်ွက အသစ္အဆန္းခ်ည္းပဲ။ အေမရိကားမွာ ေရကန္မထားဘူး။ ဘံုပိုင္ေခါင္းကေရက ျမန္မာႏိုင္ငံကလို ကေလးေသးေပါက္သေလာက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ ဖြင္႕လိုက္ရင္ ႏြားတစ္ေကာင္မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေ-းပန္းသလို တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႕က်လာတာ။ ဒီအတြက္ သူတို႕အိမ္ေတြမွာ လူတစ္ရပ္စာေလာက္ရွိတဲ႕ ေရအပူေပးစက္ - Water Heater ကုိတပ္ထားတယ္။ ဓါတ္ေငြ႕နဲ႕ေမာင္းႏွင္လိုက္တဲ႕ ေရအားဟာ ပိုက္လံုးေတြကေနတစ္ဆင္႕ အပူအေအးလုိသလိုခ်ိန္လို႕ရျပီး အားေကာင္းေမာင္းသန္တဲ႕ေရသံုးစြဲမႈကို ေပးပါတယ္။

.

.

တက္တဲ႕ျပသနာက ဒါမဟုတ္ေသးဘူး .. ေနာက္တစ္ခု။ ေရခ်ိဳးဖို႕ နဲ႕ ေျခေထာက္ေဆးဖို႕ေရခြက္လိုက္ရွာေတာ႕ မရွိျပန္ဘူး … ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ? ေတြ႕ျပီ .. ေရကန္ေတာ႕မဟုတ္ဘူး .. ေရစိမ္ကန္ - Bathtub တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲဒီထဲဝင္ျပီး ေဆးရမယ္ထင္တယ္ .. ဟုတ္ျပီ။ အထဲေရာက္ေတာ႕ ေရဘယ္လုိဖြင္႕ရမယ္မသိျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႕ ေတြ႕တဲ႕ဘုေလးကိုလွည္႕လိုက္ေတာ႕ ေရဒလေဟာက်လာတယ္၊ ေျခေထာက္ေဆးလုိက္တယ္။ အလယ္ကဘုလံုးေလးကိုလွည္႕ျပီး ေရပန္းနဲ႕ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ ျပီးသြားေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕အမ်ိဳးသမီးဆက္ဝင္တယ္။ အဲဒီမွာ သူဒုကၡေရာက္ေတာ႕တာပဲ။

.

ကြ်န္ေတာ႕အမ်ိဳးသမီးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားျပီး မၾကာဘူး ျပန္ထြက္တာတယ္။ ဟင္ .. သူေရလည္းမခ်ိဳးရေသးပဲနဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အဝတ္အစားေတြက စုိရႊဲလို႕ပါလား။ ျပီးေတာ႕ ေခါင္းကဆံပင္ေတြလည္း မသုတ္ရေသးဘူး။ သူကကြ်န္ေတာ႕ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း “ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ။ ေရခလုပ္ဖြင္႕လုိက္ေတာ႕ အေပၚကေရပန္းကေနေရက်ျပိး ငါ႕တစ္ကုိယ္လံုးေရစိုကုန္ျပီ ” ဆိုျပီး ဆီးေျပာတယ္။ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္တိုေနတယ္။

.

.

ေအာ္သိျပီ .. သူက ေရခ်ိဳးကန္္ထဲဝင္ျပီး ကြ်န္ေတာ႕လိုပဲ ေရခလုတ္လုိက္ရွာတယ္ေလ။ ဘုလံုးေလးကိုေတြ႕ေတာ႕ ဖြင္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ အေပၚမွာခ်ိတ္ထားတဲ႕ေရပန္းက သူ႕တစ္ကုိယ္လံုးကို သၾကၤန္ေရပက္ထည္႕လုိက္တာ ကြ်န္ေတာ႕လက္ခ်က္ေပါ႕။ ကြ်န္ေတာ္ေရခ်ိဳးျပီး ျပန္ခ်ိတ္လိုက္တုန္းက ခလုတ္ကို ျပန္မွမေျပာင္းခဲ႕တာ။

.

ဒါေၾကာင္႕ သူဖြင္႕လိုက္တာနဲ႕ သူ႕ေခါင္းေပၚတန္းျပီး ေရေတြက်လာတာကိုး။ အဲဒီလို … အဲဒီလို ေတာသားကြ်န္ေတာ္ အေမရိကန္ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႕ မိတ္ဆက္ခဲ႕ရပံုေလး ေျပာပါတယ္။  စကားကေတာက္ကဆျဖစ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကေတာ႕ ေပ်ာ္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဒါကိုေျပာျပီး မၾကာခဏျပန္ရယ္ၾကတယ္။ ေျပာရင္းေျပာရင္း ကိုယ္အ,ပံုေလးကို ရယ္လိုက္ၾကရတာေလ..။

.

.

ေနာက္ထပ္ေပ်ာ္စရာေလးေတြကို ေရြးျပီး အပိုင္း ( ၃ ) မွာ တင္ဆက္ၾကည္႕ပါဦးမယ္

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

07-19-2015
.
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၃ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

အေမရိကားေျမမွာ မေပ်ာ္တေပ်ာ္အိပ္ျပီးတဲ႕ ပထမဦးဆံုးမနက္မွာ မနက္စာစားဖို႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာလူစုတဲ႕အခါ ေကာ္ဖီေရာင္ေနေရာင္ျခည္ေလးကို စျမင္ရပါတယ္။ အသစ္တကာ႕အသစ္ထဲမွာ မိုက္ခရိုေဝ႕ဖ္ - Microwave မသံုးတတ္တာက ပထမဦးဆံုးအခက္အခဲပါ။ အထဲကိုထည္႕လိုက္တဲ႕အစားအေသာက္မွန္သမွ်ဟာ ( ၁ ) မိနစ္အတြင္းမွာ ပူပူေႏြးေႏြးစားေသာက္ႏုိင္ေတာ႕ ေတာင္ေပၚသားကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္လို႕မဆံုးေပါ႕။ ဒါေၾကာင္႕ အေမရိကားေရာက္ျပီး ပထမဦးဆံုးသင္ရတာက မုိက္ခရိုေဝ႕ဖ္ခလုတ္ႏွိပ္ပံုႏွိပ္နည္းရယ္ ေတြ႕သမွ်အဂၤလိပ္စာေတြကို စာလံုးေပါင္းျပီးဖတ္ေနရျခင္းပါပဲ။

.

.

ငယ္ငယ္ကတည္းက အဂၤလိပ္စာၾကိဳက္လာတဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ အစ္မအိမ္မွာေန႕စဥ္ယူထားတဲ႕ သတင္းစာကုိလိတ္ပတ္လည္ေအာင္ မဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ပဲ ကိုယ္႕ကုိယ္ကို္ယံုၾကည္မႈနည္းခဲ႕ရတယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးက သတင္းစာနဲ႕အတူပါတဲ႕ အပတ္စဥ္ေၾကာ္ျငာ - Weekly Ad ပါ။ ( အေမရိကန္မွာ ေၾကာ္ျငာကုိ Advertisement အစား အတုိေကာက္ Ad လို႕ေခၚပါတယ္ )။ အဆြဲေဆာင္ခံရဆံုး Ad ကေတာ႕ ကားအေဟာင္းေတြအျပည္႕ပါတဲ႕ အခ်ပ္ပိုပါ။

.

ျမန္မာႏိုင္ငံက ကြ်န္ေတာ႕ရဲ႕ေမာ္ဒယ္နိမ္႕ဟုိင္းလပ္ကားကို ( ၃၂၆ ) သိန္းနဲ႕ေရာင္းခဲ႕တယ္။ အေမရိကားမွာ ( ၂ဝဝဝ ) ခုႏွစ္နဲ႕အထက္ေမာ္ဒယ္ Used ကားတစ္စီးက ေဒၚလာ ( ၆ဝဝဝ ) ဆိုရင္ရျပီဆုိေတာ႕ ကားသခ်ိဳၤင္းထဲေရာက္သြားတဲ႕ လမ္းသေစၦလို ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေက်နပ္ေနမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားသာၾကည္႕ၾကပါေတာ႕။

.

.

ကားအေၾကာင္းခ်ည္းေျပာေနလို႕ ပ်င္းမသြားပါနဲ႕ဦး..။ အျပင္သြားရင္လည္းကားနဲ႕။ အလုပ္သြားလည္းကားနဲ႕။ လူတစ္ေယာက္ကားတစ္စီးတိုင္းျပည္မွာ လမ္းေပၚမွာေျပးေနတဲ႕ကားေတြက သက္တန္႕ေရာင္စဥ္လုိ စံုလင္ေထြျပားလြန္းလွလို႕ ေငးရတာအေမာ ေမးရတာအေမာ။ တစ္ဆက္တည္း အရင္ေရာက္ေနျပီးသားအမ်ိဳးေတြက ကားလိုင္စင္လည္းရျပီ၊ ကားလည္းဝယ္ျပီးၾကျပီ။ ဟုိလူ႕နားကပ္စီးလိုက္၊ ဒီလူ႕နားကပ္စီးလုိက္နဲ႕ ကားအေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းၾကီးေလ႕လာေနခဲ႕မိတဲ႕အခ်ိန္ကာလဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။

.

.

ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာတုိ႕ထက္ၾကိဳေရာက္ေနတဲ႕အစ္မ နဲ႕ အစ္ကုိရိွရာ ဖရီးေမာင္႕ - Fremont ျမိဳ႕သြားျပီဆို မိသားစုတစ္သီၾကီး လိုက္သြားၾကပါတယ္။ Walmart ဆိုလည္းလိုက္သြားတာပဲ။ ထစ္ကနဲ အိမ္ကကားမထြက္လိုက္နဲ႕ ေတာသားၾကီးကေတာ႕လုိက္ျပီးသားပဲ။ အဲဒီျမိဳ႕ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွထုတ္ေဖာ္တဲ႕ စက္မႈထြန္းကားတဲ႕ျမိဳ႕ျဖစ္တယ္။

.

ေနာက္ျပီး နာမယ္ၾကီးနည္းပညာျမိဳ႕ ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကား ဆန္ဟုိေဆးျမိဳ႕ နဲ႕ ဆန္ဖရန္စစၥကုိျမိဳ႕တို႕ရဲ႕ အလယ္ေလာက္မွာရွိရံုမက ျမန္မာအမ်ားစုေနထုိင္လို႕ လူသိမ်ားတယ္။ ေျမျပန္႕ေဒသျဖစ္သလို အပူအေပးမ်ွတတယ္။ ျမိဳ႕ရဲ႕ဘယ္ဘက္ကေနထြက္ထြက္ ေနာက္ထပ္တစ္ျမိဳ႕ျမိဳ႕နဲ႕အခ်ိတ္အဆက္ရွိေနသလို ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအမ်ားစုရွိရာျမိဳ႕လည္းျဖစ္လို႕ ေနလည္းေပ်ာ္ လည္လည္းေပ်ာ္ရတဲ႕ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။

.

.

သူမ်ားေမာင္းတဲ႕ ကားလိုက္စီးရင္ အျငိမ္မေနႏိုင္တာက ကြ်န္ေတာ႕ပါးစပ္ပါ။ တစ္ခုခုဆုိ ေတာသားမသိသမွ်ကို ဒုိင္ခံေျဖေပးေနရသူကေတာ႕ ေက်းဇူးရွိတဲ႕ေယာက္ဖပဲေပါ႕။ တစ္ရက္ေတာ႕ ကားလမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရပ္ထားတဲ႕ကားေတြဆိုတာ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ အစီးေရ ( ၈ဝ ) အနည္းဆံုးပဲ၊ ဆက္ကာဆက္ကာနဲ႕ရပ္ထားလိုက္ၾကတာ အမ်ားၾကီးပဲေလ။ ဒါနဲ႕ေမးၾကည္႕တယ္။ ဒါက ဘာလဲ .. ကားေလလံကြင္းလားဆိုေတာ႕ ေတာသားကို ဝါးကနဲ ဝုိင္းရယ္ၾကတယ္။ ဟ .. ဘာျဖစ္လို႕ရယ္ရတာတုန္းဆုိေတာ႕ တစ္ေယာက္ကေျဖတယ္ .. ကားေလလံကြင္းမဟုတ္ဘူး .. ကုန္တိုက္ေရွ႕က ကားပါကင္ တဲ႕ဗ်ာ။

.

ဘယ္လို .. ဘယ္လို ? ကုန္တုိက္စူပါမားကက္ေရွ႕မွာ ကားရပ္ဖို႕ဒီေလာက္ေျမေတြအလကားျဖစ္တာေပါ႕ … မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီတစ္ခါေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ အ,သြားရျပီ။ မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ႕ဘူး .. ႏွေျမာလိုက္တာ။ တိုက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေစ်းသြားဝယ္တာလည္း အဲဒီေရွာ႕ပင္းေမာျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ကားတန္းအရွည္ၾကီးရဲ႕ေနာက္မွာ ဝင္စီလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေဘးမွာထုိးလာတဲ႕ကားေတြက အမိုက္စားေတြ။

.

မာေဆးဒီးစ္ ယူမလား၊ BMW ယူမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ဆံုးေပၚ လက္ဆပ္စ္ - Lexus ကားယူမလား။ တိုယုိတာ ကင္မရီလား .. ဟြန္ဒါလား .. ၾကိဳက္တာေျပာ ကြ်န္ေတာ႕ေဘးမွာ အကုန္ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕စီးလာတဲ႕ကားနဲ႕ေဘးတန္းယွဥ္ျပီး ဓါတ္ဆီထည္႕ဖို႕တန္းစီေနၾကတယ္ေလ။ မတ္ခ္တူး နဲ႕ လင္ခရူဇာ - Land Cruiser ေတာ႕မရွိဘူးေနာ္ .. အေမရိကားမွာ လူတိုင္းစီးတဲ႕ကားမ်ိဳးမဟုတ္လို႕။

.

.

ကြ်န္ေတာ္တို႕စီးလာတဲ႕ကား ဓါတ္ဆီထည္႕ျပီးတဲ႕အခါ ကုန္တိုက္ကိုဝင္ဖို႕ ဝင္ေပါက္ဝမွာ ကားေပၚကလူေတြအကုန္ခ်ျပီး ေယာက္ဖက ကားရပ္ဖို႕ေနရာရွာဖို႕ ဆက္ေမာင္းသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုးအထဲကိုေရာက္ျပီး ေယာက္ဖကေတာ္ေတာ္နဲ႕ေရာက္မလာဘူး။ မတင္မက်ျဖစ္ေနတဲ႕ကြ်န္ေတာ္ကေမးၾကည္႕ေတာ႕ “ ကားသြားရပ္တယ္ေလ .. လာလိမ္႕မယ္ ” တဲ႕ .. အစ္္မကေျဖတယ္။ သူေရာက္လာတဲ႕အခ်ိန္ေမးၾကည္႕ေတာ႕ ကားပါကင္မရလို႕ အၾကာၾကီးပတ္ေမာင္းျပီး ရွာေနရတယ္တဲ႕ေလ။

.

ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္္အထင္မွားခဲ႕တာကိုလည္း မအံ႕ၾသနဲ႕ဦး။ ဒီေျမ၊ ဒီေနရာ၊ ဒီေဒသမွာ အေဆာက္အဦးနဲ႕အညီ၊ လည္ပတ္သူနဲ႕အညီ၊ ကားရပ္နားဖို႕ပါကင္ေတြ အက်ယ္ၾကီးထည္႕ေဆာက္ထားၾကတာ သူတုိ႕မမွားဘူး။ အေဆာက္အဦးဧရိယာက ( ၁ ) ဆ ဆိုရင္ ကားပါကင္က ( ၂ ) ဆ က်ယ္မွ အေမရိကားမွာ ကုန္တုိက္ဖြင္႕လို႕ရပါလိမ္႕မယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ အေမရိကားေရာက္ကြ်န္ေတာ္ ကားေတြကုိၾကည္႕ျပီး ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိတာ မွန္းႏိုင္ျပီေပါ႕ေနာ္။

.

.

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ခုေသာခရစ္စမတ္ရံုးပိတ္ရက္ရွည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဒစ္စေနကမၻာ - Disney Land သြားၾကတယ္။ ဒီေနရာက ေလာ႕စ္အိန္းဂ်လိစ္ျမိဳ႕အနီးမွာရွိျပီး ရာသီဥတုပူတဲ႕အပိုင္းမွာရွိတယ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေနတာမုိ႕ ညပုိင္းဆို ေအးျမဲေအးေနတာကေတာ႕ အတူတူပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လူအုပ္မွာ လူအမ်ားၾကီးပါတယ္။ ကားလိုင္စင္ေျဖျပီး ကားဝယ္ျပီးသြားတဲ႕ကြ်န္ေတာ္က တစ္စီးေမာင္းတယ္။ လည္မယ္ဆုိျပီး လူခြဲရင္း ေန႕လည္ပိုင္းေရာက္ေတာ႕ အားလံုးဗုိက္ဆာလာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ႕ အားလံုးကိုစီစဥ္တဲ႕ မန္ေနဂ်ာအစ္္မက မက္ေဒၚနယ္မွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္မွာၾကဆိုျပီး အမိန္႕ခ်လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႕ ေတာသားကြ်န္ေတာ္ ဒစ္စေနကမၻာမွာ ပညာျပရေသးတာေပါ႕..။

.

ကြ်န္ေတာ္တန္းဝင္စီတယ္။ အေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ႕တူေတြ၊ တူမေတြ အသုတ္လိုက္အသုတ္လိုက္ ဝယ္လိုက္၊ လက္ထဲမွာစားစရာကိုင္ျပီးထြက္သြားျပီး ထုိင္ခံုေတြမွာေနရာယူလုိက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္က မယ္ေဒၚနယ္ရဲ႕အစားအေသာက္မီႏူးကို အေသအခ်ာစာလံုးေပါင္းဖတ္ေနမိတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အခ်ိန္သိပ္မရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ဗုိက္ေတြကလည္းဆာေနၾကတာကတစ္ေၾကာင္း အုပ္စုေတြကြဲသြားတာေၾကာင္႕ ကုိယ္႕ဟာကိုယ္မွာရမယ္႕ဘဝကုိ ခ်က္ခ်င္းက်ေရာက္သြားတယ္။

.

.

ကြ်န္ေတာ႕အလွည္႕ေရာက္လာျပီ။ ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တာက အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္၊ ကိုကာကိုလာ နဲ႕ ဟမ္ဘာဂါ .. ဒါပဲ။ ေရာင္းတဲ႕ေကာင္မေလးက ေကာင္တာကေန လွမ္းေမးတယ္ “ Are you ready to order? ”  မွာဖို႕အဆင္သင္႕ျဖစ္ျပီလား တဲ႕..။ ျဖစ္ျပီ .. ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တာ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေလ .. ဒါနဲ႕ ဘယ္ရမလဲ .. ခ်က္ခ်င္းပဲမွာလိုက္တယ္ .. ပုိေတးတိုးခ်စ္ပ္ ဝမ္း - Potato Chips 1 ..။ ေကာင္မေလးကျပန္ေမးတယ္ ဘာမွာမွာလဲတဲ႕။ ေဟ .. ေျပာျပီးျပီေလ .. အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္တစ္ပြဲဆုိေတာ႕ မွားသြားလားမသိဘူးဆိုျပီး ျပန္ျပင္ေျပာလိုက္တယ္ .. 1 Potato Chips ..။ ဒါလည္းမရေသးဘူး..။

.

ေရာင္းတဲ႕ေကာင္မေလးက ေခါင္းကုတ္ေနျပီ။ အခုထိကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ သူနားမလည္ေသးဘူး .. မခက္လားဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္က အဂၤလိပ္လုိေျပာတာဗ် .. ျမန္မာလိုေျပာလို႕သူနားမလည္ရင္လည္း ထားေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕အျပစ္။ အခုဟာက ဘုိလို အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေျပာတာကုိ နားမလည္ဘူး .. ဘယ္လိုအေမရိကန္ေတြလည္းမသိဘူး .. လူကို အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ၾကည္႕ေနတယ္ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္ေခြ်းျပန္လာတယ္။

.

.

ေနာက္ေတာ႕ ျမန္မာ႕နည္းျမန္မာ႕ဟန္ နဲ႕ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဘာသာစကား -  International Sign Language ေပါင္းျပီး လက္ညိႈးထုိးျပလိုက္တယ္ .. ေဘးကလူေတြစားေနတာမ်ိဳးေပးပါလို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕မွ စာေရးမမ်က္ႏွာေလး ဝင္းပသြားတယ္။ သူသိျပီ .. ေအာ္ Potato Chips က ဒီမွာမရွိဘူး။ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ - Potato Chips ဆုိတာ French Fries ကိုေျပာတာကိုး ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ သူနားလည္သြားတယ္။

.

ရျပီ .. ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တာမွာလုိ႕ရျပီ။ သူတို႕မ်ား အေမရိကန္မွာေရာင္းတဲ႕အာလူးေၾကာ္ကို ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ျပင္သစ္အေၾကာ္လုပ္ရတယ္လို႕။ တို႕ေတာင္ေပၚမွာ ရွမ္းပဲပုပ္ဆို ရွမ္းပဲပုပ္ပဲ။ ဘယ္ေတာ႕မွ ျပင္သစ္ပဲပုပ္ လုပ္မေရာင္းဘူး ..။ ႏုိ႕ .. သိမွမသိပဲကိုး။ ဒီလိုမ်ိဳး အၾကည္႕ခံရ၊ အႏွံခံရေပမယ္႕ ေရာက္တဲ႕ေနရာေပ်ာ္ေနရတဲ႕ ေတာင္ေပၚသားပါဗ်ာ အထင္မေသးၾကပါနဲ႕။ အဲဒါေျပာတာ မက္ေဒၚနယ္နဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ဇာတ္လမ္းမျပတ္ပါဘူး .. လို႕။

.

( ထပ္၍စဥ္းစားလို႕ရရင္ျဖင္႕ အပိုင္း ( ၄) ကို ၾကိဳးစားၾကည္႕ပါဦးမည္ )

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

07-27-2015
.
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၄ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

အေမရိကားေရာက္လုိ႕ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္အေၾကာင္းေရးေနတာကေနခြဲထြက္ျပီး ေပ်ာ္စရာခ်ည္းခ်ည္းစုျပီးေရးလာခဲ႕တာ အပိုင္း ( ၄ ) အထိ ရွိလာပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕အေတြ႕အၾကံဳမ်ားက်ေတာ႕ ငိုရမလုိ ရယ္ရမလို ကပ္သီးကပ္သပ္ျဖစ္ခဲ႕ရတာေတြရွိခဲ႕သလို လူသိခံဖို႕ခက္တဲ႕အေၾကာင္းမ်ားမရွိဘူးလို႕လည္း အျပတ္မေျပာလိုပါဘူး။ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ၾကံဳရ၊ ဆံုရ လူ႕ဘဝရဲ႕သံသရာလို႕ပဲ ဆက္လက္သည္းခံဖတ္ရႈေစခ်င္ပါတယ္။ ေရးရင္း နဲ႕ ဟုိေရာက္၊ ဒီေရာက္ ေပါက္တတ္ကရေတြကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားသြားရာ စိတ္လိုက္ပါဖတ္ေပးတဲ႕ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။

.

.

အစားအေသာက္အေၾကာင္းဆိုရင္လည္း မက္ေဒၚနယ္ကေနမလြတ္ႏိုင္ျပန္ဘူးဆိုေတာ႕ မခက္ေပဘူးလား။ အမွန္က အေမရိကားေရာက္ျမန္မာေတြက ေပါင္မုန္႕ခ်ည္းစားေနတယ္လုိ႕ထင္ရင္ မွားပါလိမ္႕မယ္။ ေရာက္ေလရာမွာ ထမင္းစားမွတင္းတိမ္တဲ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ထမင္းပါမွဟင္းျမိန္ပါတယ္။ ဆန္စားရမွအားရွိတဲ႕လူမ်ိဳးထဲမွာ ျမန္မာထိပ္ဆံုးကလို႕ေတာင္ေျပာႏိုင္ပါေသးတယ္။

.

အားမရမိတာတစ္ခုက ေနာက္ပိုင္းမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကေပၚဆန္းေမႊးဆန္ကို တင္သြင္းသူရွိလုိ႕ အေမရိကန္ေျမေပၚမွာ ဝယ္စားလို႕ရေတာ႕မယ္လို႕ သိရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ သိပ္ေနာက္က်ေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ျမန္မာလွ်ာမ်ားဟာ ယုိးဒယားဆန္၊ ဗီယက္နမ္ဆန္တို႕နဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားေနရတာ အေတာ္ၾကာေနခဲ႕ျပီ။

.

.

သူတို႕အေခၚ ဂ်က္စမင္းဆန္ - Jasmine Rice ဟာ ျမန္မာ႕ေပၚဆန္းေမႊးထက္ ဆန္ေတာင္႔ပုိရွည္ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ဆန္က ဆန္ၾကမ္းနဲ႕ပိုတူတယ္။ အရည္အေသြးယွဥ္လိုက္ရင္ ယိုးဒယားဆန္က ဖြတ္အားပိုေကာင္းတယ္လို႕ ေယဘုယ်ေျပာလို႕ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ အပင္ပန္းခံလုပ္ရမယ္႕အလုပ္တစ္ခုကုိ လုပ္ေပးမယ္႕သူရွိလို႕ကေတာ႕ ေငြေပးျပီးခုိင္းတဲ႕လူမ်ိဳးပါ။

.

အေျခခံလူေနမႈစံနစ္ရဲ႕စားကုန္ေသာက္ကုန္ေတြကုိ အပင္ပန္းခံျပီးစုိက္ပ်ိဳးေပးသူမ်ားထံက ေငြေပးဝယ္ျပီးေတာ႕ သူကိုယ္တိုင္က်ေတာ႕ ကမၻာမွာဘယ္သူမွမလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ႕ နည္းပညာတီထြင္မႈေတြနဲ႕ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားထံက ေငြသဲ႕ယူမယ္။ ဒါ .. အေမရိကားပဲ။

.

.

အထုပ္ေသး ( ၄ ) ေပါင္ထုတ္၊ ( ၅ ) ေပါင္အထုတ္ကစ ( ၂၅ ) ေပါင္၊ ( ၅ဝ ) ေပါင္အထိ ဆန္က အမ်ိဳးမ်ိဳးလာတယ္။ ပါကင္ၾကီးေလ ေစ်းသက္သာေလပဲ။ နာမည္ၾကီးတံဆိပ္ေတြက ( ေနရာေဒသကိုလုိက္ျပီးကြဲျပားႏိုင္ပါသည္ ) မင္းသမီး ( ၃ ) ေယာက္ - Three Ladies ၊ အန္းကုန္းၾကီး -  The Buddha နဲ႕ ပုစဥ္းတံဆိပ္ - Dragonfly တုိ႕ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေျပာခဲ႕သလို ျမန္မာလွ်ာနဲ႕အကိုက္က ဂ်က္စမင္းနဲ႕မွအဆင္ေျပပါလိမ္႕မယ္။ အထူးသျဖင္႕ တရုတ္ေတြဖြင္႕တဲ႕ကုန္စံုဆိုင္မွာဆို တံဆိပ္စံုရွိတယ္။

.

ဒါနဲ႕စကားစပ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေရာက္ခါစက ေကာက္ညွင္းေပါင္းစားခ်င္တာ ဆန္ကိုမရွာတတ္ဖူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕တစ္မ်ိဳးဝယ္လိုက္၊ မွားလိုက္ျဖစ္ေနရာက ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ခ်ိဳတဲ႕ဆန္ - Sweet Rice ဟာ ေကာက္ညွင္းဆန္မွန္းသိလာခဲ႕တယ္။ ရျပီဆိုေတာ႕ ဘယ္ရမလဲ .. ဆီထမင္းလုပ္စားလုိက္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းလိုက္ နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဝက္သားေကာက္ညွင္းထုတ္မလုပ္တတ္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တာကို အမ်ိဳးသမီးက ၾကံဖန္တီထြင္ေပးရွာတယ္။

.

.

သူ႕လုပ္ပံုက ထည္႕ရမယ္႕အစာအားလံုးကို ျမန္မာႏိုင္ငံကသယ္လာတဲ႕စတီးဂ်ိဳင္႕ထဲမွာထည္႕၊ ေရထည္႕ထားတဲ႕ထမင္းေပါင္းအိုးထဲထည္႕ေပါင္းလိုက္တာပါပဲ။ က်က္ေလာက္ျပီဆုိတဲ႕အခါ ၾကာညိဳ႕ - Soy Sauce ( Light ) အၾကည္ထည္႕ျပီး ဇြန္းနဲ႕ေမႊေပးပါတယ္။

.

ရျပီဆိုတဲ႕အခါ ပန္းကန္အၾကီးၾကီးထဲကိုေမွာက္ခ်ျပီး အနည္းငယ္အေအးခံ၊ ျပီးရင္ေမႊလိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ၾကက္သြန္ျဖဴနံ႕ေမႊးေမႊးေလးနဲ႕ ဝက္သားေကာက္ညွင္းထုတ္ကုိရျပီေပါ႕ဗ်ာ။ မိႈေတာင္ပါလိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ရွမ္းျပည္ကဖက္နဲ႕ထုတ္ထားတာေတာ႕မဟုတ္ဘူးေနာ္။

.

.

ျပီးေတာ႕ အေရးၾကီးတာကအခ်ဥ္ ..။ ငယ္ငယ္တုန္းကအေမလုပ္ေပးခဲ႕သလို ၾကက္တူေရြးျငဳပ္ဆီက အေမရိကားမွာ ၾကက္ဖျငဳပ္ဆီ - Sraricha Hot Sauce ျဖစ္ေနတာေပါ႕။ အစ္မဆီကအပိုင္စီးထားတဲ႕ ျငဳပ္ဆံုထဲ တရုပ္ၾကက္သြန္ျဖဴ နဲ႕ ဗီယက္နမ္ျငဳပ္သီးအနီ ထည္႕ေထာင္း၊ ရျပီဆုိတာနဲ႕ခြက္ကေလးတစ္ခုနဲ႕ထည္႕ထားဦး။

.

ယိုးဒယားေကာက္ညွင္းဆန္ နဲ႕ အေမရိကန္က ဝက္သားေပါင္းျပီးထြက္လာတဲ႕ ဝက္သားေကာက္ညွင္းထုတ္လည္း ခဏေနဦး။ ရွမ္းေတာင္ေပၚကပို႕လာတဲ႕ ေရႊဖီလက္ဘက္ေျခာက္နဲ႕ အခါးရည္လည္း အဆင္သင္႕ျဖစ္ပါေစဦး။ အားလံုးစံုျပီဆုိရင္ေတာ႕ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထုိင္တဲ႕ အေမရိကားမွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဝက္သားေကာက္ညွင္းထုတ္ကုိ သံုးေဆာင္လို႕ရပါျပီ။

.

.

ဆန္မႈန္႕ဆုိရင္ Rice Flour ရွာဝယ္ရတယ္။ ေစ်းသံုးတဲ႕အခါ ၾကက္သြန္ျမိတ္ေစ်းသက္သာရင္ ဝယ္ထားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွ ( ၃ ) စည္းကို ( ၁ ) ေဒၚလာေစ်းနဲ႕ရတတ္တယ္။ ပံုမွန္ဆိုတစ္စည္းထဲဆို ( ၅ဝ ) ဆင္႕ေပးရတယ္ေလ။ ဒါကိုလည္း ဒီပံုစံနဲ႕ေပါင္းလိုက္တာပဲ။

.

ၾကက္သြန္ျမိတ္ကို စင္း၊ ဆန္မႈန္႕ကုိေရနဲ႕ေဖ်ာ္၊ ဆီထည္႕၊ ဆားထည္႕၊ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႕ - MSG လည္း မေမ႕နဲ႕ ( အေမရိကားမွာ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႕စားေနတုန္းပါပဲ ) ။ စတီဂ်ိဳင္႕နဲ႕ေပါင္း .. ဒီနည္းအတိုင္းပဲ။ ရျပီလားဆိုရင္ ဆီထည္႕ျပီး ေမႊေပးရင္း အျပီးသတ္ရလာေတာ႕ ေတာင္ၾကီး အဆုတ္ေဆးရံုတန္းက ေဒၚခ်စ္ေမဟင္းထုတ္ စားရျပီေပါ႕။

.

.

အေမရိကားေရာက္ခါစက ကိုင္ၾကည္႕ျပီးေပ်ာ္ရတဲ႕ အသီး ( ၂ ) မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ၾကက္သြန္နီ။ ၾကက္သြန္နီ တစ္လံုးတစ္လံုးကို တစ္ေပါင္ေလာက္ေလးတယ္။ ပံုမွန္အလံုးက သာမန္ေယာက္က်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္သီးလံုးေလာက္ရွိတယ္။ ျပီးေတာ႕ သူ႕အလံုးက အဝါေရာင္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလုိ အနီေရာင္မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ႕ၾကက္သြန္နဲ႕ဆင္တူတာလည္းရွိတယ္ .. ေစ်းကေတာ႕ပုိေပးရတယ္။

.

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက စေတာ္ဘယ္ရီ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိခဲ႕တဲ႕စေတာ္ဘယ္ရီဆုိတာ ၾကီးလွကြမ္းသီးလံုးဆုိဒ္ထက္မပိုဘူး။ ဒီေရာက္မွ အေသးဆံုးက သံပုရာသီးအလံုးေလာက္ရွိတယ္။ ျပီးေတာ႕ အသားက ႏူုးညံ႕မေနပဲ ၾကြပ္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ ဖိုင္ဘာတံုးကုိ ဝါးစားေနရသလို အရသာမရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က အခုထိ ရွမ္းျပည္က ပအုိဝ္႕မေတြ ျခင္းေတာင္းေလးေအာက္မွာ ျမက္ခံျပီး အျမင္လွေအာင္ အသီးေလးေတြစီစီရီရီျပထားတဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီအလံုးေလးေတြကုိပဲ သတိရေနမိပါေတာ႕တယ္။

.

.

ေမ႕လို႕ .. ေမ႕လို႕။ အတန္ဆံုးတစ္မ်ိဳး ေျပာဖို႕က်န္ေနေသးတယ္။ ေရခဲမုန္႕ပါဗ်ား..။ ( ၅ ) ကြပ္ - 5 Quarts = ( ၁ ) ဂါလံေက်ာ္ေက်ာ္ပံုးကုိ ( ၅ ) ေဒၚလာခြဲေပးရင္ရျပီ။ ေရာက္ခါစ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ပန္းကန္ၾကီးနဲ႕ ေရခဲမႈန္႕အျပည္႕ထည္႕ျပီးစားတာကုိ ဒီကလူေတြဝုိင္းရယ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႕ေျပာတယ္ .. နင္တုိ႕ ေရခဲမႈန္႕ဒီေလာက္စားေနရင္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္မယ္ တဲ႕။

.

အျဖဴေရာင္ - Vanilla ၊ အပန္းေရာင္ - Strawberry  နဲ႕ ေခ်ာ႕ကလက္ဆိုျပီး အနည္းဆံုးအရသာ ( ၃ ) မ်ိဳးလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႕ ( ၃ ) ေရာင္စပ္ျပီးသားဝယ္လိုက္ရင္ အၾကိဳက္မတူတဲ႕မိသားစုၾကားမွာ အဆင္ကို .. ေျပ .. လို႕။ တစ္ေယာက္ထည္႕စားရင္ ေနာက္လူေတြကလည္း ငါ႕ထည္႕ေပးပါဦး၊ သူ႕ထည္႕ေပးပါဦးဆိုျပီး ဓါတ္ကူးတတ္တဲ႕ ေရခဲမႈန္႕အဝစားရတဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာခံစားမႈကိုေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွမေမ႕ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာမွမရွိတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးစားပါရေစေနာ္။

.

သတိရသ၍ ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ အပိုင္း ( ၅ ) ကို ဆက္ေရးုဖို႕ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

07-28-2015
.
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၅ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကုိညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

ေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႕ ဘဝအေၾကာင္း၊ အခက္အခဲမ်ားအေၾကာင္းဘက္ေရာက္လာတာကို ခြင္႕လႊတ္ၾကပါ။ ထင္ထားသလိုမျဖစ္တဲ႕အထဲမွာ အေမရိကားေရာက္လာရတဲ႕ကံကလည္းပါခဲ႕တာမို႕ အၾကပ္အတည္းေလးနဲ႕ အ,တတ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုေတာ႕ ေပ်ာ္စရာလုိ႕ပဲ ႏွလံုးသားက သတ္္မွတ္တတ္လာပါေတာ႕တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေလး ခံစားမႈနဲ႕ ျမန္မာျပည္သားေပမုိ႕ ဘဝတူခ်င္း လက္ခံဖတ္ရႈေပးၾကမယ္လို႕ မွတ္ယူထားမိပါတယ္။

.

.

ကြ်န္ေတာ႕ထက္အေရွ႕ကေရာက္ႏွင္႕သူမ်ားက အေမရိကန္အေျခခ်ကဒ္ျပားမ်ားကုိ တစ္ပတ္အၾကာမွာလက္ခံရရွိခဲ႕သည္႕တုိင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ SSN ကို ( ၂၉ ) ရက္ နဲ႕ Green Card ကုိ ( ၃၁ ) ရက္ ေစာင္႕ခဲ႕ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ခ်က္ခ်င္းပဲ ကားလိုင္စင္ေရးေျဖ - Written Test သြားေျဖ၊ ေနာက္တစ္လေစာင္႕၊ ေမာင္းေျဖ - Behind the Wheel Test သြားေျဖပါတယ္။ ေရးေျဖေမးခြန္း ( ၃၆ ) ခုမွာ ( ၆ ) ခု မွားတဲ႕အထိအေအာင္ေပးျပီး ကြ်န္ေတာ္က ( ၁ ) ခု မွား နဲ႕ ေအာင္ပါတယ္။ အေျဖသိျပီးတာနဲ႕ေကာင္တာမွာ ေမာင္းေျဖအတြက္ ရက္ခ်ိန္းယူတဲ႕အခါ ( ၁ ) လ ေက်ာ္ေစာင္႕ရပါတယ္။

.

အေမရိကားရဲ႕ ဒီပထမပိုင္း ရက္ ( ၇ဝ ) ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ကြ်န္ေတာ႕အတြက္ ပံုမွန္ထက္ပိုၾကာခဲ႕တယ္လုိ႕ခံစားရတဲ႕အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတုန္းက အလုပ္နဲ႕လက္နဲ႕မျပတ္ခဲ႕သူမုိ႕ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ နဲ႕ မိမိကုိယ္ကိုယ္လူပိုတစ္ေယာက္လိုခံစားရတဲ႕ကာလလို႕ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနခဲ႕တယ္။

.

.

အပတ္စဥ္ရံုးပိတ္ရက္တိုင္း အစ္မ နဲ႕ အစ္္ကိုတို႕ငွားေနတဲ႕ ဖရီးေမာင္႕ - Fremont ျမိဳ႕ကိုသြားလည္တယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေစာင္႕ရတာကလည္း လိုက္ပို႕သူေတြက တစ္ပတ္ ( ၅ ) ရက္ အလုပ္လုပ္ရတယ္ေလ။ ေရာက္ခါစ ေတာသားေတြကသာ လူပိုျဖစ္ေနေပမယ္႕ အေျခက်ေနသူေတြက ( ၇ ) ရက္မွာ ( ၆ ) ရက္ က မအားဘူး။ ( ၅ ) ရက္အလုပ္တက္ရင္း နားရက္ ( ၂ ) ရက္ထဲမွာ ( ၁ ) ရက္က အိမ္ရွင္း၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ထမင္းခ်က္ ( တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိတစ္ပတ္စာဟင္းပါခ်က္ ) ၊ အမိႈက္ပံုးရွင္း၊ အိမ္ေရွ႕ျမက္ရိတ္၊ ကားေဆး နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ႕ တစ္ပတ္လံုးစုပံုေရာက္ေနတဲ႕စာေတြကုိ စိစစ္ရပါတယ္။

.

စကားမစပ္ … အဂၤလိပ္စာဆုိရင္ေၾကာက္တတ္တဲ႕ျမန္မာလူၾကီးေတြရဲ႕ဒုကၡကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကိုေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ႕ အေဒၚၾကီး နဲ႕ ဦးေလးၾကီးတုိ႕ ( ၂ ) ေယာက္မွာ ဦးေလးၾကီးတုိ႕အမ်ိဳးကေခၚလုိ႕ အေဒၚၾကီးက လိုက္လာခဲ႕ရတာပါတဲ႕။ အေဒၚၾကီးက သူ႕ညီမ ကို အေမရိကားေခၚဖို႕ေလွ်ာက္ေပးခ်င္တယ္ .. ဒါကို ဦးေလးၾကီးက သိပ္ဘဝင္မက်ဘူးေလ။

.

ေနာက္ေတာ႕ မင္းေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ေလဆိုျပီး ေပးေလွ်ာက္လုိက္ပါတယ္။ သိတဲ႕အတိုင္း ေမာင္ႏွမခ်င္းေခၚတာက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း - Naturalization ေအာင္ျမင္ျပီးလုိ႕ ေလ်ွာက္ခြင္႕ရတဲ႕ေနာက္ .. Approved ျဖစ္ျပီးရင္ေတာင္ ( ၁ဝ ) ႏွစ္ေစာင္႕ရတဲ႕ဘဝပါ။

.

ဒါနဲ႕ ေဒၚလာ ( ၄ဝဝ ) ေက်ာ္သြင္းျပီးေလွ်ာက္ထားလိုက္ၾကေရာ ဆိုပါေတာ႕။ ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္တာက အေမရိကားမွာ ဘယ္ရံုးကမွ အခ်ိန္ပိုေနလို႕ ဖုန္းဆက္တယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။ ဘာမဆို စာပုိ႕စံနစ္ - Mailing နဲ႕ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မုိ႕လုိ႕ အေမရိကန္ကအိမ္ေတြမွာ စာတုိက္ပံုးကိုယ္စီရွိၾကတာ ေဖာက္ဖတ္ျပီးအေၾကာင္းျပန္ဖို႕အတြက္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ပါဆယ္ေတြကိုလည္း စာပို႕လုပ္ငန္းကပဲ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တဲ႕အခါ တစ္ျခားပုဂၢိလိကကုမၸဏီေတြလည္း လာပို႕ေဆာင္တဲ႕အခါေတြရွိပါတယ္။

.

.

အဲဒီအေဒၚၾကီးက သူ႕ေလွ်ာက္ထားတာ ႏွစ္လည္းၾကာျပီ .. အစိုးရဗီဆာရံုးကလည္းဘာမွအေၾကာင္းမျပန္ဘူးဆိုျပီး ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ရွိလာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႕မွ သမီးျဖစ္သူကို ဖုန္းဆက္ေမးခုိင္းတဲ႕အခါ သူတုိ႕စာအတန္တန္ပို႕တယ္ .. ေနာက္ဆံုးသတိေပးစာပို႕တယ္ .. အေၾကာင္းမျပန္လို႕ ဒီအမႈတြဲဟာ ဆိုင္းငံ႕ခံရတာကေန ေနာက္ပိုင္း ဖ်က္သိမ္း - Cancel လုပ္ခံရျခင္းအဆင္႕ေရာက္ေနေၾကာင္း သိရတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အခုသိရလို႕ျပန္ေလ်ွာက္ရင္ လက္ခံေပးမွာျဖစ္ျပီး စေလွ်ာက္ခ်ိန္ကေန ( ၁ဝ ) ႏွစ္ အလွည္႕က်တဲ႕အခါ သူ႕ညီမက အေမရိကန္လာခြင္႕ရမယ္လို႕ အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။

.

ဒီလုိျဖစ္ေတာ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနသူ အေဒၚၾကီးရဲ႕ညီမအတြက္ အရမ္းနစ္နာပါတယ္။ လူေတြက အေမရိကားကို နတ္ျပည္လို႕တြက္ထားၾကတာ။ နတ္ျပည္ဟုတ္မဟုတ္ ေရာက္ဖူးသူေတြမွ ေသေသခ်ာခ်ာသိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ မလာဖူးေသးသူေတြအတြက္ “ ေပ်ာ္စရာအျပည္႕ေျမ - Fun Place ” ဆိုတာ သိေစခ်င္တယ္။

.

အခုကိစၥမွာ အေဒၚၾကီးက အဂၤလိပ္စာမတတ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေရာက္လာတဲ႕စာေတြကုိ ဘယ္လုိစိစစ္ျပီး ဘယ္လုိအေရးတယူလိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆုိတာမသိတဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြေၾကာင္႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕စီလာတဲ႕စာေတြကုိဖတ္ဖို႕ စာတတ္တဲ႕ကေလးေတြကိုအားကိုးရတယ္။ သူတို႕ေလးေတြကလည္းအားပါမွ ကိုယ္႕စာကိုဖတ္ေပးႏုိင္တာမုိ႕လို႕ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္စာေတြအားလံုးဟာ Recycle ပံုးထဲေရာက္သြားတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္။

.

.

ဒီကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႕ ေပ်ာ္ေအာင္ပဲသင္ခန္းစာယူတယ္။ စာေတြခ်က္ခ်င္းျပီးေအာင္မဖတ္ႏိုင္ေပမယ္႕ ဖတ္စရာအုပ္စုတစ္စုလုပ္ထားတယ္။ ဒီလုိပဲ အီးေမးလ္ေတြဆုိရင္ ေသခ်ာမစိစစ္ႏုိင္ေသးရင္ Draft ထဲမွာ သိမ္းထားတယ္။ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ႕ Facebook ေပၚမွာဆုိရင္လည္း Save ထားျပီး အခ်ိန္တစ္ခုေပးျပီး ျပန္ဖတ္တယ္။ ဒီအက်င္႕ေလးရလာတဲ႕အခါ စာေတြဆုိ ျပန္ျဖစ္တယ္။ လုိအပ္တဲ႕အခြန္အခေတြ ေနာက္မက်ပဲသြင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီကေန ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးေတြ သင္ယူရရွိလာပါသလဲ … ဆက္စဥ္းစားၾကည္႕မိတယ္။

.

ရံုးသံုးစာေတြဖတ္တတ္လာတယ္။ ဘဏ္ေတြ၊ အစိုးရရံုးေတြ၊ အရပ္ဖက္လူမႈကူညီအဖြဲ႕အစည္းေတြၾကားမွာ သံုးစြဲတဲ႕ေဖာင္ေတြျဖည္႕တတ္လာတယ္။ First Name, Last Name ေတြခြဲတာ၊ လူမႈလံုျခံဳေရးနံပါတ္က ဘယ္ေလာက္အထိအေရးၾကီးတာ ကေန ကားလိုင္စင္မပါ ( ID မပါ ) တဲ႕အခါ လူေတြ႕ - Interview ၊ ေဆးခန္းျပ၊ ဘဏ္ကဒ္ျပားနဲ႕ပစၥည္းဝယ္တဲ႕အထိ အဆင္မေျပမႈေတြကို သိလာတယ္။ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ဖုိ႕ေတာ႕ အခ်ိန္ေပးရမွာျဖစ္ျပီး လုပ္က်င္႕ရွိလာတဲ႕အခါ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႕ အေမရိကန္ဘဝကိုေက်နပ္မိမွာေသခ်ာပါတယ္။

.

.

အီးေမးလ္ေတြဖတ္တိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ( ၉ ) တန္း ( ၁ဝ ) တန္း ေက်ာင္းသားဘဝရဲ႕ Letter Writing နဲ႕ Essay ေရးတာေတြကို ျပန္သတိရေစတယ္။ ( ၅ ) တန္းကတည္းကေၾကာက္လာသူေတြအတြက္ေတာ႕ အဂၤလိပ္လိုစာေရးရမယ္ဆုိသံၾကားတဲ႕အခါ ပ်ာယီးပ်ာယာနဲ႕ ေၾကာက္ေနၾကေတာ႕မွာေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ကယ္႕အင္တာနက္ေခတ္ၾကီးကိုေရာက္လာတဲ႕အခါ အီးေမးလ္ဆိုတာ လူအခ်င္းခ်င္းအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုတည္ျပီး “ စကားေျပာေနတယ္ ”  ဆုိတာ သိလာတဲ႕ေနာက္ ေပ်ာ္လာတယ္ .. မေၾကာက္ေတာ႕ဘူး .. အဂၤလိပ္လုိဖတ္ရမွာ မလန္႕ေတာ႕ဘူး။

.

“  ငါတုိ႕ကေတာ႕ ဒါမ်ိဳးေတြမလုပ္တတ္ဘူး ” ဆုိသူမ်ားအတြက္ကေတာ႕ အထက္ကေျပာျပခဲ႕တဲ႕ အေဒၚၾကီးလုိ ( အသက္လည္းၾကီးပါျပီ ) အခက္အခဲေတြက ရပ္မသြားႏုိင္ပါဘူး။ တစ္နည္းအားျဖင္႕ ျမန္မာလိုမေျပာ၊ ျမန္မာလုိမေရးတဲ႕ႏုိင္ငံမွာေနတဲ႕အခါ မိမိကို ဘယ္ရံုး၊ ဘယ္႒ာနက ဘယ္လုိနည္းလမ္းနဲ႕ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားမယ္ဆုိတဲ႕ စကားေျပာတဲ႕ Communication Tool တစ္ခုေတာ႕ တတ္ေျမာက္ထားဖုိ႕လိုအပ္လွပါတယ္။ မတတ္ရင္ေတာ႕ အေမရိကားကအေနသာၾကီး .. ဘယ္သူကမွ ေနာက္ခ်န္ျပီးေစာင္႕ေနမွာေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး။

.

.

ေနာက္တစ္ခုက အခုလက္ရွိအင္မတန္ေခတ္စားေနတဲ႕ Facebook ေပၚမွာ စာဖတ္နည္းေပါ႕..။ လူေတြဟာ ေန႕စဥ္အနည္းအမ်ားမဟူ စာဖတ္ၾကတယ္။ လမ္းဆုိင္းဘုတ္၊ ဆိုင္လိပ္စာ၊ ကားဂီယာတံ၊ တီဗြီဖန္သားျပင္တို႕က အကၡရာသေကၤတေလးေတြကအစ ေနာက္ဆံုး မိမိလက္ကိုင္ဖုန္းေပၚက “ Slide To Unlock ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႕ ဖတ္ၾကတယ္။

.

ကဲ .. ဖုန္းပြင္႕သြားတဲ႕ေနာက္မွာပထမဦးဆံုးေရာက္သြားတာကေတာ႕ “ f ” လို႕ေရးထားတဲ႕ App Icon -  Facebook ဆီကုိ တန္းကနဲေရာက္သြားတဲ႕ေခတ္မွာ ကြ်န္ေတာတုိ႕ဟာ လူမႈဆက္သြယ္ေရးကိရိယာရဲ႕ေက်းကြ်န္ေတြျဖစ္ျခင္းမလွျဖစ္ေနၾကပါျပီဆုိတာ မျငင္းၾကပါနဲ႕။ ဒါက ျပသနာမဟုတ္ပါဘူး။

.

အဓိကျပသနာက Facebook ကုိ “ ဘယ္လုိသံုးရမလဲ - How to use ” ဆုိတာထက္ “ ဘယ္လုိအက်ိဳးရွိေအာင္အသံုခ်ရမလဲ - How To Apply ” ဆိုတာကို သိျခင္း၊ မသိျခင္းေပၚမွာ အေျဖထုတ္ရမွာပါ။

.

လူေတြမ်ားမ်ားၾကည္႕လာတဲ႕ Facebook မွာ စီးပြားေရးဆုိင္ရာအခ်က္အလက္ေတြ၊ ပညာေရးဆိုင္ရာအခ်က္အလက္ေတြသာမက ကိုယ္ေလ႕လာခ်င္တဲ႕ သီးသန္႕နယ္ပယ္ေတြကိုပါ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း တြဲပါလာတာကို သတိထားမိတယ္။ ဒါကို အေမရိကန္ေတြ ပီပီျပင္ျပင္အသံုးခ်ၾကတာကုိ ေလးေလးနက္နက္ သတိျပဳမိတယ္။

.

.

ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တဲ႕အခ်င္းအေၾကာင္းအရာထဲမွာ Facebook ေပၚမွာစာဖတ္ရတာလည္း တစ္မ်ိဳးအပါအဝင္ပါ။ မလိုတမာဆဲေရးတုိင္းထြာတာေတြကို ၾကိဳးစားေရွာင္ျပီးဖတ္ပါတယ္။ ယုတိၱယုတၱန္မရွိတဲ႕မွ်ေဝမႈမ်ိဳးကိုလည္း ကိုယ္ပုိင္ေဝခြဲဆင္ျခင္ပါတယ္။ ျမန္မာလုိျပန္ထားတာထက္စာရင္ အဂၤလိပ္စာမူရင္းကို နားမလည္ရင္ေတာင္မွ အခ်ိန္ယူဖတ္ပါတယ္။

.

ဒီလိုနဲ႕ ကုိယ္႕ဝင္ေငြထဲကေန ေငြႏိႈက္ယူေနတဲ႕ Facebook ဆီက ကြ်န္ေတာ္ အျမတ္ျပန္ထုတ္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ဒီေတာ႕ လစဥ္ဖုန္းလခ၊ အိမ္က WiFi အင္တာနက္လခ ဘယ္ေလာက္ကုန္ကန္ု အေမရိကားမွာ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။

.

ခ်စ္စြာေသာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ားတုိ႕လို RedLink လည္း မရတရ၊ ေဆြသဟာလည္းမလွမပ၊ အိုရီဒူးက လိုင္းခပ္ပူးပူး၊ တယ္လီေနာကလည္း မေခ်ာတေခ်ာ အင္တာနက္မ်ိဳးမသံုးရလုိ႕ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ကမၻာမွာအျမန္ဆံုးအင္တာနက္လိုင္းေတြပိုင္ဆုိင္တဲ႕ ေတာင္ကိုးရီးယား နဲ႕ ေဟာင္ေကာင္တို႕ကို မမွီေပမယ္႕ ေတာသားကြ်န္ေတာ္ အေမရိကန္မွာ အဂၤလိပ္စာေလ႕လာရင္း မခ်င္႕မရဲေပ်ာ္ရပါတယ္။

.

.

စိတ္ေပါက္လာသလို အမွတ္စဥ္ ( ၆ ) ကုိ ဆက္ေရးဖုိ႕ အားထုတ္ပါဦးမည္။

.

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

08-09-2015

.

.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ။ ၆ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

လူသတၱဝါဟာ ေန႕စဥ္ဘဝရပ္တည္ဖို႕အတြက္ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ ဝင္ေငြနည္းမ်ားမဆို စားေရးေသာက္ေရးအဆင္ေျပေရးအတြက္ မျဖစ္မေနရွာေဖြႏိုင္မွ အဆင္ေျပပါတယ္။ ရရာအလုပ္ကိုၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ စ,လံုးေရစ,ဖို႕ အလုပ္သင္ ဝင္လုပ္ၾကရတာကို အေမရိကားမွာ Entry Level Job လို႕ေခၚပါတယ္။

.

ကုိယ္တတ္ထားတဲ႕ပညာက မိုးေပၚပ်ံေနပါေစဦး .. ေဒသခံဘာသာစကားကုိမတတ္တဲ႕အခါ ေအာက္ေျခကေနစ,ၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်ိန္မ်ားမွာေတာ႕ အလုပ္လိုခ်င္တဲ႕အခါ ရွာမရ၊ ရတဲ႕အခါက်ေတာ႕လည္းမလိုျပန္ စတာေတြကို အံမဝင္ခြင္မက် အေမရိကားေရာက္တဲ႕ဘဝမွာ အေမာေလး အေသာေလးနဲ႕ ၾကိတ္ေပ်ာ္ရတာေလးေတြကုိ ေျပာျပလိုပါတယ္။

.

.

အေရွ႕ေဆာင္းပါးမွာေျပာခဲ႕ဖူးသလို ( ၂ ) လေက်ာ္မွ ကားလိုင္စင္ရခဲ႕တဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကသယ္လာတဲ႕ေငြေပၚမွာခ်ည္းရပ္တည္လို႕မျဖစ္တဲ႕အခါ အမ်ားသူငါလိုအလုပ္ရွာဖို႕ျဖစ္လာရတယ္။ အြန္လိုင္းမွာရွာတယ္ .. သိသူတတ္သူမ်ားကိုေမးတယ္ .. ေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္မက အဓိကရွာေပးပါတယ္။ ျမန္မာေတြအေနမ်ားတဲ႕ ဖရီးေမာင္႕ - Fremont ျမိဳ႕မွာ ကူညီတတ္တဲ႕ျမန္မာေတြရွိတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကတည္းကၾကားခဲ႕ဖူးတယ္။ အခုေတာ႕ ဒီလိုေက်းဇူးရွိတဲ႕လူေတြကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ဆက္ဆံရဖို႕ ကြ်န္ေတာ္အခြင္႕အေရးရလာတာက ဒီလုိပါ။

.

ျမန္မာအမ်ားစုကိုလမ္းညႊန္ေပးရင္းနဲ႕ ရပ္ေရးရြာေရးမွာကူညီရင္း “ ရြာသူၾကီး ” ကဲ႕သို႕ စိတ္သေဘာထားေကာင္းမြန္တဲ႕ ဦးပက္ထရစ္ နဲ႕ဆံုခဲ႕တယ္။ ေရာက္ခါစျဖစ္တဲ႕ကြ်န္ေတာ႕မွာ သိရ၊ ကြ်မ္းရ၊ နားေထာင္ရသမွ်ဟာ ေန႕စဥ္သင္ယူစရာအလုပ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ အစပိုင္းေတာ႕ သူတို႕သြားတဲ႕ေနရာေတြကိုလုိက္တယ္။ အလွဴအိမ္ဆိုလည္းလိုက္တာပဲ … သူမ်ားအိမ္ေျပာင္းရင္လည္းသြားကူလိုက္တာပဲ … သူမ်ားအလုပ္ေလွ်ာက္အင္တာဗ်ဴးသြားလည္း လိုက္ၾကည္႕လုိက္တာပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္ .. အေမရိကားေရာက္ခါစ ( ၃ ) လေလာက္ကေတာ႕ ဘယ္သူေခၚမလဲေစာင္႕ေနတဲ႕ ေတာသားေလးကြ်န္ေတာ္ဟာ ေခၚရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ “ လိုက္ ” ရင္း ေမ်ွာ္ရင္း ေပ်ာ္ခဲ႕ရပါတယ္။

.

.

တစ္ေန႕မွာ ေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္မရဲ႕႒ာနေအာက္မွာအလုပ္လုပ္တဲ႕အစ္ကုိတစ္ေယာက္က အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႕လိုက္ကူညီေပးတဲ႕အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႕မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သူ႕ေနာက္လိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မတတ္တေခါက္လူအုပ္လုိက္ၾကီး အလုပ္အင္တာဗ်ဴးေတြလိုက္ေျဖၾကတယ္။ တစ္ေနရာေရာက္လိုက္ .. ေနာက္တစ္ေနရာသြားလိုက္နဲ႕ က်က်နနေျဖရတဲ႕အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အလုပ္ခြင္အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးဗီြဒီယုိ - Workplace Safety Video ၾကည္႕ရတယ္။

.

ပထမဦးဆံုးျဖည္႕ရတဲ႕စာရြက္စာတမ္းေဖာင္ေတြကုိျဖည္႕တဲ႕အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဝုိင္းက်ဴရွင္တက္ခဲ႕သူမ်ားပီပီ အေျဖတိုက္ျပီးျဖည္႕ႏုိင္ခဲ႕တယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အဲဒီအလုပ္မွာ သြားေလွ်ာက္ခဲ႕တဲ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးအလုပ္ရၾကတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ေစာၾကီး ( ၃:၃ဝ ) ကေန ( ၆:၃ဝ ) အထိ ( ၃ ) နာရီမျပည္႕တစ္ျပည္႕ရယ္..။

.

.

အဲဒီအလုပ္စတက္ျပီး တစ္ပတ္အၾကာမွာ ဖရီးေမာင္႕က သူၾကီးဦးပက္ထရစ္ မိတ္ဆက္ေပးတဲ႕အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္လုိက္ေလွ်ာက္ေပးတဲ႕အလုပ္မွာ ကံေကာင္းလြန္းတဲ႕ေတာသားေလးကြ်န္ေတာ္ ေနာက္အလုပ္တစ္ခု ထပ္ရျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ႕ မနက္ ( ၂:၃ဝ ) ထ ၊ ( ၆ ) နာရီေက်ာ္အလုပ္ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ( ၇ ) နာရီထုိးေနျပီ။ အိပ္ယာထလာမယ္႕ သမီးနဲ႕သားအတြက္ မနက္စာကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူအလုပ္ကျပန္လာတဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက ေလာေလာေမာေမာ ျပင္ဆင္ေပးရင္း ကြ်န္ေတာ္က ခဏေမွးအိပ္ခြင္႕ရတယ္။

.

( ၈ ) နာရီက်ေတာ႕ ေက်ာင္းျပန္ထပို႕။ ျပန္လာ.. ျပန္အိပ္ .. ( ၉:၃ဝ ) ေလာက္ျပန္ထျပီး ေနာက္အလုပ္တစ္ခုသြားဖို႕ျပင္ဆင္ နဲ႕ ( ၁၁ ) နာရီထုိးတဲ႕အခါမွာ ဒုတိယအလုပ္သြားဖုိ႕ ကြ်န္ေတာ္အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနပါျပီ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ .. ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခ်င္တဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚအီလက္ထေရာနစ္လွ်စ္စစ္ပစၥည္းဆန္းေတြေရာင္းတဲ႕ဆိုင္ၾကီးမွာ အလုပ္လုပ္ရေတာ႕မယ္။

.

.

အဲဒီဆိုင္ကိုစ, ေရာက္ဖူးတဲ႕အခ်ိန္မွာ သိပ္ၾကိဳက္ခဲ႕တာဗ်။ သူ႕ဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႕ ျပန္မထြက္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ နဂုိကတည္းကအခံဓါတ္ကရွိေနေတာ႕ ပစၥည္းအသစ္ဆန္းဆန္းေလးဆိုရင္ စိတ္ကသိပ္ၾကိဳက္ခ်င္တာေလ။ ဝန္ထမ္းေတြၾကည္႕လိုက္ေတာ႕လည္း နက္ခ္တိုင္ နဲ႕ အက်ီၤျဖဴေတြနဲ႕ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဆုိေတာ႕ စိတ္ကူးေတြတစ္သီၾကီးယဥ္ခဲ႕တာေပါ႕။ ဆက္စပ္ျပီးေရာက္သြားရင္း အလုပ္ရရင္ ဒီမွာေလွ်ာက္ေပးဖို႕ အကူအညီေတာင္းမိရာကေန အင္တာဗ်ဴးေျဖတယ္ .. ေအာင္တယ္ .. ဂုိေဒါင္ကုန္ပို႕လက္ခံ - Warehouse , Shipping and Receiving မွာ လုပ္ရမွာတဲ႕။ ေနာက္ရက္မွာ ပလက္ဆန္တန္ - Pleasanton ျမိဳ႕ကုိ ေဆးသြားစစ္ျပီး သူတုိ႕ေခၚတဲ႕ေန႕မွာအလုပ္ကိုေရာက္သြားတယ္။

.

ကြ်န္ေတာ႕ကိုေပးတဲ႕အလုပ္ရာထူးကို မသိရေသးဘူး။ ရွပ္အက်ီျဖဴ၊ စတုိင္ေဘာင္းဘီ၊ နက္ခ္တိုင္ နဲ႕ ေျပာင္လွက္ေနတဲ႕သားေရဖိနပ္နဲ႕ ေကာ႕ေကာ႕ေလးေရာက္သြားတယ္။ သူတို႕ရဲ႕လုပ္ငန္းခြင္ႏႈတ္ဆက္ျခင္း - Orientation မွာ လူမည္းတစ္ေယာက္ နဲ႕ ပဲစားတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ တီဗီြၾကည္႕ရျပန္တယ္။

.

အဲဒီလုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးဗီြဒီယိုထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္သိျပီးသားအမ်ားၾကီးပါျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြက ကေလးေတြကိုတားျမစ္ထားသလို ရယ္စရာျဖစ္ေနတာေၾကာင္႕ ခပ္ပ်င္းပ်င္းနဲ႕နံရံေတြေပၚက ဓါတ္ပံုေတြကို လွမ္းေငးၾကည္႕ေနမိတယ္။ အဲဒီမွာ ျပသနာက စေတာ႕တာေပါ႕။

.

.

ျမန္မာႏုိင္ငံကမထြက္လာခင္ ကြ်န္ေတာ္က အေမရိကန္ေခြဆက္ေတြဆက္တုိက္ၾကည္႕ခဲ႕တယ္။ အဲဒီထဲမွာ Smallville လည္းပါရဲ႕၊ Hero လည္းပါရဲ႕၊ Monk ဆိုတဲ႕ စံုေထာက္ကားလည္းပါတာေပါ႕။ စိတ္ကူးယဥ္ကားၾကိဳက္တယ္ဆိုတာထက္ ျမန္မာႏုိင္ငံကေန ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ေခတ္တုိးတက္မႈေတြကိုၾကည္႕ခ်င္တာေၾကာင္႕ အေရွ႕က ( ၂ ) ကားကို စြဲစြဲျမဲျမဲၾကည္႕ခဲ႕တယ္။

.

စကားေျပာသင္တာက်ေတာ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္စံုေထာက္ၾကီး မစၥတာမန္႕ခ္ ရဲ႕ အသန္႕ၾကိဳက္တာ၊ စဥ္းစားပံုေစ႕စပ္တာ၊ ဘာလုပ္လုပ္ဇီဇာေၾကာင္တာေတြပါမက ပစၥည္းေတြဆုိ မညီမညာတာကိုမၾကိဳက္တာေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ခဲ႕မိတယ္။ သူ႕ရုပ္ရွင္ကားၾကည္႕ဖန္မ်ားေတာ႕ ပစၥည္းပစၥယေတြဆို တန္းတန္းတည္႕တည္႕မစီထားရင္ မေနတတ္မထုိင္တတ္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတာကိုသတိမထားလိုက္မိဘူး။

.

.

နံရံကဓါတ္ပံုေတြက ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ရဲ႕ပံုကအေပၚဆံုးမွာ၊ အလယ္မွာက အထိမ္းအမွတ္ပံုတစ္ခုရယ္ ေအာက္မွာက အသိအမွတ္ျပဳရထားတဲ႕ Appreciation Letter တို႕ကုိ မွန္ေဘာင္အေကာင္းစားၾကီးနဲ႕ထည္႕ထားၾကတာေပါ႕။ မစၥတာမန္႕ခ္ ရဲ႕ မ်က္လံုးနဲ႕ၾကည္႕မိတဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခန္းထဲကိုေစ႕ေစ႕စပ္စပ္အကဲခပ္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အလယ္ကဓါတ္ပံုက ပံုၾကီးပံုေကာင္းနဲ႕မွန္ေဘာင္ေကာင္းေကာင္းထည္႕ထားပါလ်က္နဲ႕ ေစာင္းေနတာကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။

.

ပိုစိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ႕ကို ဝန္ထမ္းၾကိဳဆိုတဲ႕ဖိလစ္ပိုင္မေလးက ( မွတ္မိေသးတယ္ သူ႕နာမည္ အိန္ဒရီယန္ - Adrian )  အျပင္ထြက္သြားလိုက္တာ အၾကာၾကီးဆိုေတာ႕ မတည္႕တာေတြ႕ရင္မေနတတ္တဲ႕ အေမရိကားေရာက္ေတာသားစံုေထာက္ေလး ကြ်န္ေတာ္ဟာ ထုိင္ရာကေနထျပီး အလယ္ကဓါတ္ပံုမွန္ေဘာင္ကုိ လက္ကေလးနဲ႕တို႕ျပီး ေရႊ႕လုိက္မိတာနဲ႕ ေအးေအးမေနရပဲ ေခြ်းျပန္ရေတာ႕တာပါပဲ။

.

.

မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ တည္႕လိုက္တဲ႕မွန္ေဘာင္က သံမိႈကေနတစ္ပတ္လည္ေစာင္းက်လာျပီး ေအာက္က ေနာက္တစ္ပံုကုိရုိက္လိုက္တဲ႕အခါမွာ “ ခြမ္း ” ကနဲ ဓါတ္ပံုၾကီးကက်ကြဲသြားပါေတာ႕တယ္။ အခန္းထဲမွာ အင္တာဗ်ဴးလာေျဖတဲ႕ ( ၃ ) ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ေျပာရရင္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေတြဘယ္သူမွမရွိတဲ႕အခ်ိန္ျဖစ္တာေပါ႕။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းနပမ္းၾကီးသြားျပီး ဘာလုပ္လုိ႕ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ႕အခ်ိန္ .. ကုိေရႊလူမည္း နဲ႕ ကိုေရႊပဲစားကလည္း အားေပးမယ္႕အစား  ျဂိဳဟ္ၾကည္႕ၾကည္႕ေနေတာ႕ ပိုစိတ္ညစ္ေနရတဲ႕အခ်ိန္ပါ။ မဆိုင္းမတြပဲ ကြ်န္ေတာ္ထျပီး ကြဲသြားတဲ႕မွန္စေလးေတြကို အမႈိက္ပံုးထဲထည္႕ျပီး မွန္မပါေတာ႕တဲ႕ဓါတ္ပံုကိုျပန္ခ်ိတ္လိုက္တယ္ .. ျပီးေတာ႕ ကိုယ္႕ေနရာမွာကိုယ္ျပန္လာထုိင္ေနလိုက္တယ္။

.

အဲဒီအခိုက္မွာ ကြ်န္ေတာ႕ေခါင္းထဲမွာ ရထားသံလည္းၾကားေနရတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံသံေတြလည္းၾကားေနရတယ္။ ေၾကးနန္းရိုက္ေနသံေတြလည္းဆူေနတာပဲ။ ဒါ႕အျပင္ သံပိုက္လံုးကိုသံတူနဲ႕ထုတဲ႕အသံမ်ိဳးေတြလည္းၾကားေနရတယ္။ ပိုဆိုးတာက ကားဟြန္းတီးတဲ႕အသံမ်ိဳးက အက်ယ္ဆံုးပဲ။ ေနာက္ေတာ႕ ..  အဲဒီအသံေတြဟာ အျပင္ကတကယ္လာတာမဟုတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ႕ရင္ထဲက အျပစ္လုပ္မိတဲ႕အမွားေၾကာင္႕ ဗေလာင္ဆူေနတဲ႕အသံပါလားဆုိတာ သတိဝင္လာမွသိလိုက္ရတယ္.။

.

.

ကြ်န္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ပဲစားေကာင္ေလးကေျပာတယ္  “ You should have told her ” ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္သင္႕တယ္ တဲ႕။ အိန္ဒရီယန္ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာလုိက္လို႕ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေျပာမလို႕ပါပဲ။ ခက္တာက ထစ္ေနတဲ႕အဂၤလိပ္စကားရယ္၊ ဘယ္ကေနဘာကိုစေျပာရမွန္းမသိတာရယ္ေၾကာင္႕ သူ အခန္းထဲကိုလာျပီး ( ၂ ) ေခါက္တိတိျပန္သာထြက္သြားတယ္ .. မွန္ေဘာင္က်ကြဲတဲ႕ကိစၥမေျပာရေသးဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္သူရဲေဘာေၾကာင္ျပီး မဝန္ခံ မေျပာျပဘူးထင္ျပီး ဒီစကားနဲ႕သတိေပးလာတာ..။ ဒီေကာင္သာ ဗမာလိုနားလည္ရင္ေတာ႕  “ မင္းေတာ႕ကြာ .. အသာေနစမ္းပါ။ ငါသိပါတယ္။ ငါလုပ္ထားတာ ငါေျပာမွာေပါ႕။ မင္းနဲ႕မဆိုင္ပဲဘာဝင္ရႈတ္ေနတာလဲ။ ကိုယ္႕တာဝန္ကိုယ္ယူတတ္ပါတယ္။ သတိၱရွိလို႕ ျမန္မာျပည္ကလာတာကြ ” လုိ႕မ်ားေျပာမိမလားမသိႏိုင္ဘူး။

.

.

ခဏေလးၾကာေတာ႕ အိန္ဒရီယန္ ျပန္ဝင္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္ .. ငါလုပ္လို႕က်ကြဲသြားတယ္ .. ေလ်ာ္ရမယ္ဆုိရင္ေလ်ာ္ေပးမယ္လို႕ပါ တစ္ခါထဲေျပာလိုက္တယ္။ အစေတာ႕ သူလည္းစိတ္ညစ္သြားတယ္ .. ဘယ္လုိအူေၾကာင္ေၾကာင္လူေတြနဲ႕လာေတြ႕ေနရသလဲလို႕ေတြးေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

.

ေနာက္ေတာ႕ လုပ္ငန္းခြင္အေတြ႕အၾကံဳရွိတဲ႕ထရိန္နာပီပီ ျပန္ျပံဳးလုိက္ျပီး “  ေလ်ာ္စရာမလိုပါဘူး .. ရပါတယ္ ” ဆိုျပီး ဓါတ္ပံုမွာက်န္ေနတဲ႕မွန္ကြဲစေတြကုိ အမႈိက္ပံုးထဲထည္႕ေနလုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ႕ ဒီတစ္ခါတကယ္သြားပါျပီ .. အလုပ္ရမယ္မၾကံေသးဘူး အလုပ္ကျပဳတ္ရေတာ႕မယ္ဆိုတာေတြးမိတိုင္း လက္ေဆာ႕မိတဲ႕အျဖစ္ကို ျပန္အျပစ္တင္လို႕မဆံုးေတာ႕ဘူး။ ေကာင္းပါတယ္ေလ .. ေအးေအးေဆးေဆးပဲေနေတာ႕မယ္။ ဒီအလုပ္မရေတာ႕လည္း တစ္ျခားအလုပ္ရွာမယ္လို႕ေတြးရင္း အိန္ဒရီယန္ေျပာမယ္႕ အလုပ္ျဖဳတ္စကားကုိေစာင္႕ေနမိတယ္။

.

အဲဒါေျပာတာေပါ႕ .. ကုသိုလ္မရ ငရဲရ ဆုိတာ ဒါမ်ိဳးကုိဆိုလိုတာျဖစ္မယ္။ ကုိယ္ကေကာင္းေစခ်င္လို႕လုပ္တယ္ဆုိေစဦး .. အေျခအေန နဲ႕ အခ်ိန္အခါက ရွိေသးတယ္။ အခု အေမရိကန္ေျမမွာေနာက္တစ္ခုတုိးလာျပန္ျပီ .. ေနရာ႒ာနကလည္းလုိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ သာသားထုိးထုိးေလးသတိထားရမွာက ကိုယ္႕ျမန္မာစကားေျပာတဲ႕ေနရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကုိပါ။ အခုေတာ႕ ရွိေစေတာ႕လို႕လုပ္ေနလို႕မရဘူး .. ေနာက္ဆိုသတိထားရမယ္။

.

သတိေတာင္ရုိးရုိးသတိမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကီးသတိထားရမယ္လို႕ ကိုယ္႕ဟာကိုယ္သံေဝဂရျပီး တရားက်ေနတုန္းမွာ အိန္ဒရီယန္ က စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္ .. “ ေနာက္တစ္ပတ္တနလၤာေန႕ အလုပ္ဆင္းေပးလို႕ရမလား ” တဲ႕ .. ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕စကားျပန္မေျပာျဖစ္ဘူး။ လည္ပင္းထဲကလည္း ဘာစကားမွမထြက္ဘူး။ ဖ်စ္ညစ္ျပီးေတာ႕တစ္လံုးတည္းေျပာျဖစ္ေအာင္ေတာ႕ ေျပာခဲ႕တယ္ .. “ Yes. I can ” ဆုိတဲ႕စကားကုိ အၾကပ္အတည္းၾကားကေပ်ာ္ရႊင္စြာပြင္႕ထြက္လာတဲ႕တစ္ခြန္းထဲပါ။ အခုလို ကြ်န္ေတာ႕ကို ခက္ခက္ခဲခဲအလုပ္ခန္႕ေပးခဲ႕တဲ႕ အိန္ဒရီယန္ ကို ဒီစာစုေလးနဲ႕ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္လုိက္ပါရေစ။ “ Thank you Adrian ”

.

.

ဒီအပိုင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ အပိုင္း ( ၇ ) ကို ဆက္ေရးရပါဦးမယ္ .. ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ေပါ႕ .. ျဖည္းျဖည္းေပါ႕ဗ်ာ..။

.

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕
.
.
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ။ ၇ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

မစားဖူးတဲ႕အစားအေသာက္စားျပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ရတာ၊ မစီးဖူးတဲ႕ကားစီးျပီးေငးရေမာရတာ၊ မေရာက္ဖူးတဲ႕ေနရာေရာက္ျပီး မသြားတတ္မလာတတ္ျဖစ္တာ၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႕ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ျဖစ္ရတာေတြအားလံုးဟာ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာစာရင္းထဲထည္႕ရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနရင္း ေဖ်ာ္ေျဖစရာကုိလည္းမရွာရဲ၊ အိမ္ထဲမွာပိတ္မိေနျပီး အင္တာနက္ဖိသံုးေနရတဲ႕ဘဝဆုိေတာ႕ လက္ေတာ႕ဟာဘဝ၊ ဘဝဟာလက္ေတာ႕ပါပဲ။

.

အေမရိကားေရာက္ခါစ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား အင္တာနက္ၾကိဳက္သြားရလဲဆုိရင္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕ေတြမွာ အမ်ိဳးေတြရွိတဲ႕ျမိဳ႕ကို အျမဲလုိလိုသြားၾကတယ္။ လာလိုက္ၾကတဲ႕ တူေတြ၊ တူမေတြ နဲ႕ လူၾကီးေတြပါမက်န္ စမတ္ဖုန္းက သိပ္သံုးတတ္ၾကေသးတာမဟုတ္ဘူး။ iPhone ဆိုတာက ေစ်းလည္းမေသးလွေတာ႕ တစ္ခါဝယ္ထားျပီး မပ်က္မခ်င္းခံတဲ႕လက္ေတာ႕ နဲ႕ တစ္လစာေပးျပီး ၾကိဳက္သေလာက္သံုးလို႕ရတဲ႕ ဝုိင္ဖုိင္အင္တာနက္နဲ႕ပဲ အေပ်ာ္ရွာရတဲ႕အေျခအေနပါ။ ဒါေၾကာင္႕ အစ္ကုိ႕အိမ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အစ္မအိမ္ျဖစ္ျဖစ္ လူစုမိျပီဆိုရင္ အိပ္ၾကီးအိပ္ငယ္နဲ႕ထည္႕လာၾကတာက ကြန္ပ်ဴတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

.

.

လူၾကီးေတြက အစားစားရင္း ေလကန္စကားမ်ားေနတုန္း ကေလးေတြက အထာသိေတာ႕ မပ်င္းေအာင္ သူတို႕ရိကၡာ သူတုိ႕ယူလာတတ္ၾကတယ္။ ဒီထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒုိတာဂိမ္းစြဲလာသူေတြတစ္ဝက္ေလာက္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းေဆာ႕ေနလို႕ကေတာ႕ မိဘက ထမင္းေတာင္ခြန္႕ေကြ်းရမယ္ထင္တယ္။ အခုေခတ္ COC လို ဖုန္းေပၚမွာေဆာ႕ရတာမဟုတ္သလို iPhone 4 နဲ႕ Samsung Galaxy S3 တို႕ေတာင္ မထြက္ေသးတဲ႕အခ်ိန္ကေပါ႕။

.

တစ္ခါတစ္ခါမ်ားဆို တစ္ေယာက္က Netflix Streaming ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ေန၊ တစ္ေယာက္က ဒိုတာခုတ္ေန၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က QQ ကလာတဲ႕ တရုတ္ကားၾကည္႕ေနခ်ိန္မ်ားမွာ အမ်ိဳးအိမ္က အင္တာနက္ၾကိဳးမဲ႕ဝုိင္ဖုိင္ခင္မ်ာ ျမန္မာႏုိင္ငံက MPT ထက္ဆိုးေသးတယ္ .. ေႏွးခ်က္ေျပာတာပါ..။

.

.

တစ္လက္စထဲ တစ္အိမ္လံုးမွာရွိတဲ႕ လက္ေတာ႕ကြန္ပ်ဴတာေတြရဲ႕ဝယ္ေစ်းနဲ႕တြက္လိုက္ရင္ ေဒၚလာ ( ၅ဝဝဝ ) ေက်ာ္ဖိုးေလာက္ရွိတယ္။ ကိုယ္တုိင္လည္း လမ္းမထြက္ႏုိင္၊ ကားေမာင္းဖို႕က လူၾကီးကစိတ္မခ်ဘဝနဲ႕မို႕ သူတို႕တေတြဟာ ေရာက္ခါစ ( ၁ ) ႏွစ္ခြဲေလာက္အထိက တစ္ႏွစ္ကို လက္ေတာ႕တစ္လံုးဝယ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုေနရင္း လူၾကီးေတြသြားေလရာ မလုိက္ခ်င္သူေတြက ကေလးေတြျဖစ္လာတယ္။ အိမ္မွာေနျပီး အေပ်ာ္ရွာၾကတယ္။ ဒီေလာက္အထိ အင္တာနက္ထဲမွာေပ်ာ္ၾကတာ။

.

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႕ မွတ္မွတ္ရရ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ဇာတ္ကားတစ္ကားလုိက္ၾကည္႕ဖူးတယ္။ သမီးကၾကည္႕ခ်င္လို႕ဆိုျပီး ဒီႏုိင္ငံကေခၚတဲ႕ ေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္မရဲ႕သမီးက လိုက္ပုိ႕ေပးတဲ႕အခါ Twilight ဇာတ္ကားသြားၾကည္႕ျဖစ္တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ( ၁၁.၄ဝ ) ေဒၚလာေပးရတာ လူၾကီးျဖစ္တဲ႕ေတာသားကြ်န္ေတာ္က ေငြရွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒီဗီြဒီလုိ ျမန္မာစာတန္းလည္းမထုိး၊ အဂၤလိပ္လိုလည္းနားမလည္၊ သြားရတဲ႕ရုပ္ရွင္ရံုက မုိင္ ( ၂ဝ ) ေက်ာ္ေဝးေတာ႕ ( ၄ ) ေယာက္စာ ေဒၚလာ ( ၅ဝ ) ေက်ာ္ကုန္ရတဲ႕အျဖစ္ကုိ ဝင္ေငြမရွိတဲ႕ကြ်န္ေတာ္ေတာသားတစ္ေယာက္အဖို႕ ေတာ္ေတာ႕ကုိ မခံစားႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး။

.

.

ဒါနဲ႕ ေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးေတြထဲက လူငယ္ေတြက အေျခက်လာတာနဲ႕အညီ iPhone 4 စဝယ္ၾကရင္း လက္ေတာ႕အသံုးေလ်ာ႕လာတယ္။ လူငယ္ဘာဝအျပင္ထြက္တတ္လာျပီး ဆိုင္ေတြမွာသြားစားၾက၊ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ၾကနဲ႕ ေနသားက်လာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ႕ ကေလးေတြရုပ္ရွင္တစ္ခါသြားၾကည္႕ရင္ လက္မွတ္ဖိုးက အနည္းဆံုး ( ၁ဝ ) ေဒၚလာ၊ ေထာပတ္ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ နဲ႕ ကိုကာကိုလာတစ္တြဲက ( ၈ ) ေဒၚလာ၊ ရုပ္ရွင္ျပီးလို႕ သူတုိ႕ Starbucks ေကာ္ဖီဝင္ေသာက္ေသာက္ရင္ ( ၄ ) ေဒၚလာခြဲ၊ ဒါေတာင္ ရုပ္ရွင္ရံုကုိအသြားအျပန္ ဓါတ္ဆီဖိုးမတြက္ရေသးဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံကသယ္လာတဲ႕ေငြနဲ႕တြက္ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ အီစလံေဝသြားတယ္။

.

လြယ္လြယ္နဲ႕အရွံဳးေပးတတ္သူမဟုတ္တဲ႕စီးပြားေရးသမားဆုိေတာ႕ ဒီလုိေတာ႕ဘယ္ရမလဲ .. နည္းလမ္းရွာျပီး ရုပ္ရွင္ဘယ္လိုၾကည္႕ရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေလ႕လာတာေပါ႕။

အေမရိကားကရုပ္ရွင္ရံုေတြက မနက္ ( ၁၁ ) နာရီဆုိ စျပပါတယ္။ သီတင္းတစ္ပတ္မွာ ရုပ္ရွင္အၾကည္႕ပါးတဲ႕ရက္ေတြကုိ ကုမၸဏီက ထူးျခားပရုိမုိးရွင္းေတြ လုပ္ေလ႕ရွိတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ..

. လူၾကီးသူမေန႕ - Seniors Day Discount

.

 ေစာေစာလာ-ေစ်းသက္သာ - Early Bird Discount

.

တစ္ရက္လံုးၾကိဳက္တဲ႕အခ်ိန္လာၾကည္႕-ေလွ်ာ႕ေစ်း - Discounts Day ( Tuesday )

.

မိသားစုေန႕ - Family Day Discount ( Monday ) [ အနည္းဆံုး ၃ ဦးႏွင္႕အထက္ ]

.

ေက်ာင္းသားေလွ်ာ႕ေစ်း - Student Discount

.

တပ္မေတာ္သားေလွ်ာ႕ေစ်း - Active Military Discount ( လက္ရွိတာဝန္က်ေနသူ )  .. စတာေတြဆုိရင္ ေစ်းႏႈန္းက တစ္ဝက္ ဒါမွမဟုတ္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကုိ ( ၆.၅ဝ ) ေဒၚလာ နဲ႕ ( ၇ ) ေဒၚလာစြန္းစြန္းေလာက္ပဲ ေပးရတယ္။ ဒါက ကုမၸဏီက မျဖစ္မေနလုပ္တဲ႕ ေစ်းကြက္ရွာေဖြေရးဗ်ဴဟာအရလုပ္တဲ႕ အေရာင္းျမွင္႕တင္ေရးအစီအစဥ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါကိုမွ ေပ်ာ္ခ်င္လြန္းလွတဲ႕ ျမန္မာေတြက ထူးကဲတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အစီအစဥ္ေတြလုပ္ပံုက ပိုထူးျခားရံုမက စြန္႕စားခန္းအျပည္႕နဲ႕ပါ။

.

.

ေတာသားတို႕ဘာသာဘာဝ ဘာပဲဝယ္ဝယ္ မ်ားမ်ားရမွ၊ ေငြကုန္သေလာက္ အေလးစီးမွ၊ ေပးရသေလာက္ ၾကာၾကာၾကည္႕ရမွ ဆိုတဲ႕ ႏွလံုးထံုးမူျပီး လက္မွတ္တစ္ေစာင္စီ ( ေလွ်ာ႕ေစ်းနဲ႕ ) စ,ဝယ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ ပါတဲ႕လူေတြအားလံုးအတြက္ ကိုကာကိုလာ ( ခြက္ၾကီး ) နဲ႕ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ ( ဆိုဒ္ၾကီး ) တစ္ထုတ္ဝယ္ပါတယ္။ ေစ်းကၾကီးေပမယ္႕ ဝယ္တဲ႕ေန႕တစ္ရက္အတြင္းမွာ ဘိလပ္ရည္ငဲ႕စက္ကေန ကုန္သေလာက္လာျဖည္႕ - Refill ထည္႕လို႕ရတယ္။ ထုိ႕အတူပဲ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္အိပ္မွာလည္း All Day Refill လို႕ ေရးထားတယ္။

.

ဒီေတာ႕ ေတာသားတစ္သုိက္ဟာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားထဲမွာ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ျဖန္႕ထားတဲ႕ဗန္းကို လူစံုပတ္ေစ႕ေဝလိုက္ရင္း တစ္ေယာက္က ရုပ္ရွင္ခန္းထဲကထြက္ျပီး Refill သြားယူျပီးျပန္လာလိုက္ ( ေထာပတ္မ်ားမ်ားလည္း စမ္းခဲ႕သဗ် ) ၊ ကိုကာကိုလာခြက္ကို အဝေသာက္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆင္းျပီးသြားျဖည္႕ျပီးျပန္တက္လာလိုက္နဲ႕ ( ငဲ႕ေနတုန္းအဝေသာက္ခဲ႕ေသးတယ္ )  အလုပ္ကိုျဖစ္ေနေတာ႕တာပါပဲ။

.

.

ဒီေလာက္နဲ႕တင္ ေပ်ာ္စရာက ရပ္မသြားပါဘူး။ ဝယ္ထားတဲ႕လက္မွတ္အရၾကည္႕တဲ႕ကားျပီးသြားတဲ႕အခါ အိမ္သာလုိလို၊ ဘာလုိလုိ၊ ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနျပီး ေဘးအခန္းက ျပေနဆဲရုပ္ရွင္ကုိ ဆက္ဝင္ၾကည္႕ၾကပါေတာ႕တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ နဲ႕ ကိုကာကုိလာ၊ ကိုကာကိုလာ နဲ႕ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္၊ အိမ္သာ နဲ႕ ကိုကာကုိလာ၊ အိမ္သာျပီးေတာ႕ ကိုကာကိုလာ , … , …. , နဲ႕ ဆက္ကာဆက္ကာသြားရင္း ေနာက္တစ္ကား နဲ႕ မနက္ ( ၁၁ ) နာရီကတည္းက သြားၾကည္႕လိုက္တဲ႕ရုပ္ရွင္ဟာ ညေန ( ၆ ) နာရီမွ အျပင္ကိုထြက္လာၾကပါတယ္။

.

အမွန္က ဒါကို ကုမၸဏီကမသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႕မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနပံုရတယ္။ ဝင္ၾကည္႕သူေတြဘက္ကစဥ္းစားရင္ လူတစ္ေယာက္ထဲၾကည္႕မယ္႕သူရွိရင္ေတာင္ စက္ကဖြင္႕ျပရမွာပဲေလ။ အဲဒီေတာ႕ ဘယ္သူမွမနစ္နာတဲ႕ “ အေမရိကန္ေျမက Win-Win ” အေျခအေနလို႕ေတာင္ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဆက္ၾကည္႕စရာရုပ္ရွင္မရွိေတာ႕တဲ႕အျပင္ အေစာင္႕ေတြက မ်က္မွန္းတန္းမိေတာ႕မွာမို႕ မမိခင္ထြက္လာၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင္႕ အခန္းကူးၾကည္႕သူက ခိုးတာမဟုတ္သလို ကုမၸဏီရဲ႕စီးပြားေရးလည္း မထိခိုက္ေတာ႕ ေတာသားတို႕က အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ လက္မွတ္ရဖို႕ခက္တဲ႕ Box Office စံခ်ိန္က်ိဳးတဲ႕ ရွယ္ရုပ္ရွင္ေတြတင္တဲ႕အခါမွာေတာ႕ သြားမလုပ္နဲ႕ေပါ႕ဗ်ာ။ ဒီေလာက္အထိကုိ ေပ်ာ္ၾကတာ။  

.

.

ေတာ္ေသးတာေပါ႕ ။ တစ္ေလာက ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္က လင္းႏုိ႕လူသား - Batman ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္း ေသနတ္နဲ႕ဝင္ပစ္လို႕ေသသြားသူေတြထဲမွာ ျမန္မာေတြမပါလုိ႕ေပါ႕ဗ်ာ။ တစ္ကယ္လို႕ ျမန္မာပါတယ္ဆိုလုိ႕ကေတာ႕ ..  ေျပးမၾကည္႕နဲ႕ .. ဒီကုိေရာက္တာမၾကာေသးတဲ႕ ေတာသားတစ္သုိက္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႕ အေမရိကားမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ရတာ မယံုမရွိနဲ႕ .. ၾကည္႕တတ္ရင္တန္တယ္လို႕ေျပာတာ..။

.

စာဖတ္သူမ်ားလည္း ဖတ္ရတာပ်င္းလွျပီထင္ပါတယ္။ ဖတ္မယ္႕သူရွိလို႕ကေတာ႕ ေနာက္မ်ားမွာေတာ႕ မွတ္မိသေလာက္ ဆက္တုိက္ေရးသြားခ်င္ပါေသးတယ္။.

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

09-30-2015

.

.

ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေရးထားတာမ်ားကို ျပန္ရွာဖတ္ႏုိင္ရန္ :
.
အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၁
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1607480009540466&set=pb.100008354461942.-2207520000.1439157180.&type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xfa1%2Fv%2Ft1.0-9%2F11738022_1607480009540466_984147952364603183_n.jpg%3Foh%3Dd116dbcc2ceb2c68aaafda7a87fd59c6%26oe%3D565172AD&size=636%2C358
.
.
အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၂
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1608080919480375&set=pb.100008354461942.-2207520000.1439157180.&type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xfp1%2Ft31.0-8%2F11722132_1608080919480375_3082298545672418971_o.jpg&smallsrc=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xtp1%2Fv%2Ft1.0-9%2F11755731_1608080919480375_3082298545672418971_n.jpg%3Foh%3D7b46067223332f7b68ff943721c026d5%26oe%3D564ED4BF&size=1920%2C1080
.
.
အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၃
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1609882762633524&set=pb.100008354461942.-2207520000.1439157180.&type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xtf1%2Fv%2Ft1.0-9%2F11800281_1609882762633524_2451561221161191205_n.jpg%3Foh%3D24d0d4e305d2d8a8f50b182a09a413a2%26oe%3D564A4314&size=800%2C900
.
.
အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၄
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1611258122495988&set=pb.100008354461942.-2207520000.1439157178.&type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xfa1%2Ft31.0-8%2F11780058_1611258122495988_150787905616603908_o.jpg&smallsrc=https%3A%2F%2Fscontent.fsnc1-1.fna.fbcdn.net%2Fhphotos-xpf1%2Fv%2Ft1.0-9%2F11752551_1611258122495988_150787905616603908_n.jpg%3Foh%3Df38a4e5358d68bb1d7189a7e0763f2f8%26oe%3D56811337&size=1505%2C967

.

.

အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၅

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1615420242079776&id=100008354461942&substory_index=2

.

.

အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ ။ ၆

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1618443758444091&set=pb.100008354461942.-2207520000.1443580803.&type=3&theater  

.

.

“ အမေရိကားမှာပျော်စရာ။ ၇ ”

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ ( တောင်ကြီး )

.

မစားဖူးတဲ့အစားအသောက်စားပြီး အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်ရတာ၊ မစီးဖူးတဲ့ကားစီးပြီးငေးရမောရတာ၊ မရောက်ဖူးတဲ့နေရာရောက်ပြီး မသွားတတ်မလာတတ်ဖြစ်တာ၊ တစ်ခါတစ်လေကျတော့ ငိုအားထက်ရယ်အားသန်ဖြစ်ရတာတွေအားလုံးဟာ အမေရိကားမှာပျော်စရာစာရင်းထဲထည့်ရမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။ အခက်အခဲတွေကြားမှာ ပျော်အောင်နေရင်း ဖျော်ဖြေစရာကိုလည်းမရှာရဲ၊ အိမ်ထဲမှာပိတ်မိနေပြီး အင်တာနက်ဖိသုံးနေရတဲ့ဘဝဆိုတော့ လက်တော့ဟာဘဝ၊ ဘဝဟာလက်တော့ပါပဲ။

.

အမေရိကားရောက်ခါစ ဘယ်လောက်အထိများ အင်တာနက်ကြိုက်သွားရလဲဆိုရင် စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ အမျိုးတွေရှိတဲ့မြို့ကို အမြဲလိုလိုသွားကြတယ်။ လာလိုက်ကြတဲ့ တူတွေ၊ တူမတွေ နဲ့ လူကြီးတွေပါမကျန် စမတ်ဖုန်းက သိပ်သုံးတတ်ကြသေးတာမဟုတ်ဘူး။ iPhone ဆိုတာက ဈေးလည်းမသေးလှတော့ တစ်ခါဝယ်ထားပြီး မပျက်မချင်းခံတဲ့လက်တော့ နဲ့ တစ်လစာပေးပြီး ကြိုက်သလောက်သုံးလို့ရတဲ့ ဝိုင်ဖိုင်အင်တာနက်နဲ့ပဲ အပျော်ရှာရတဲ့အခြေအနေပါ။ ဒါကြောင့် အစ်ကို့အိမ်ဖြစ်ဖြစ်၊ အစ်မအိမ်ဖြစ်ဖြစ် လူစုမိပြီဆိုရင် အိပ်ကြီးအိပ်ငယ်နဲ့ထည့်လာကြတာက ကွန်ပျူတာတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

.

.

လူကြီးတွေက အစားစားရင်း လေကန်စကားများနေတုန်း ကလေးတွေက အထာသိတော့ မပျင်းအောင် သူတို့ရိက္ခာ သူတို့ယူလာတတ်ကြတယ်။ ဒီထဲမှာ မြန်မာနိုင်ငံက ဒိုတာဂိမ်းစွဲလာသူတွေတစ်ဝက်လောက်ပါတယ်။ ကွန်ပျူတာဂိမ်းဆော့နေလို့ကတော့ မိဘက ထမင်းတောင်ခွန့်ကျွေးရမယ်ထင်တယ်။ အခုခေတ် COC လို ဖုန်းပေါ်မှာဆော့ရတာမဟုတ်သလို iPhone 4 နဲ့ Samsung Galaxy S3 တို့တောင် မထွက်သေးတဲ့အချိန်ကပေါ့။

.

တစ်ခါတစ်ခါများဆို တစ်ယောက်က Netflix Streaming ရုပ်ရှင်ကြည့်နေ၊ တစ်ယောက်က ဒိုတာခုတ်နေ၊ နောက်တစ်ယောက်က QQ ကလာတဲ့ တရုတ်ကားကြည့်နေချိန်များမှာ အမျိုးအိမ်က အင်တာနက်ကြိုးမဲ့ဝိုင်ဖိုင်ခင်မျာ မြန်မာနိုင်ငံက MPT ထက်ဆိုးသေးတယ် .. နှေးချက်ပြောတာပါ..။

.

.

တစ်လက်စထဲ တစ်အိမ်လုံးမှာရှိတဲ့ လက်တော့ကွန်ပျူတာတွေရဲ့ဝယ်ဈေးနဲ့တွက်လိုက်ရင် ဒေါ်လာ ( ၅ဝဝဝ ) ကျော်ဖိုးလောက်ရှိတယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း လမ်းမထွက်နိုင်၊ ကားမောင်းဖို့က လူကြီးကစိတ်မချဘဝနဲ့မို့ သူတို့တတွေဟာ ရောက်ခါစ ( ၁ ) နှစ်ခွဲလောက်အထိက တစ်နှစ်ကို လက်တော့တစ်လုံးဝယ်ကြပါတယ်။ ဒီလိုနေရင်း လူကြီးတွေသွားလေရာ မလိုက်ချင်သူတွေက ကလေးတွေဖြစ်လာတယ်။ အိမ်မှာနေပြီး အပျော်ရှာကြတယ်။ ဒီလောက်အထိ အင်တာနက်ထဲမှာပျော်ကြတာ။

.

နောက်ပိုင်းကျတော့ မှတ်မှတ်ရရ ရုပ်ရှင်ရုံမှာ ဇာတ်ကားတစ်ကားလိုက်ကြည့်ဖူးတယ်။ သမီးကကြည့်ချင်လို့ဆိုပြီး ဒီနိုင်ငံကခေါ်တဲ့ ကျေးဇူးရှိတဲ့အစ်မရဲ့သမီးက လိုက်ပို့ပေးတဲ့အခါ Twilight ဇာတ်ကားသွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ တစ်ယောက်ကို ( ၁၁.၄ဝ ) ဒေါ်လာပေးရတာ လူကြီးဖြစ်တဲ့တောသားကျွန်တော်က ငွေရှင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံက ဒီဗွီဒီလို မြန်မာစာတန်းလည်းမထိုး၊ အင်္ဂလိပ်လိုလည်းနားမလည်၊ သွားရတဲ့ရုပ်ရှင်ရုံက မိုင် ( ၂ဝ ) ကျော်ဝေးတော့ ( ၄ ) ယောက်စာ ဒေါ်လာ ( ၅ဝ ) ကျော်ကုန်ရတဲ့အဖြစ်ကို ဝင်ငွေမရှိတဲ့ကျွန်တော်တောသားတစ်ယောက်အဖို့ တော်တော့ကို မခံစားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

.

.

ဒါနဲ့ နောက်ပိုင်း အမျိုးတွေထဲက လူငယ်တွေက အခြေကျလာတာနဲ့အညီ iPhone 4 စဝယ်ကြရင်း လက်တော့အသုံးလျော့လာတယ်။ လူငယ်ဘာဝအပြင်ထွက်တတ်လာပြီး ဆိုင်တွေမှာသွားစားကြ၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြနဲ့ နေသားကျလာကြပါတယ်။ ဒီတော့ ကလေးတွေရုပ်ရှင်တစ်ခါသွားကြည့်ရင် လက်မှတ်ဖိုးက အနည်းဆုံး ( ၁ဝ ) ဒေါ်လာ၊ ထောပတ်ပေါက်ပေါက်ဆုပ် နဲ့ ကိုကာကိုလာတစ်တွဲက ( ၈ ) ဒေါ်လာ၊ ရုပ်ရှင်ပြီးလို့ သူတို့ Starbucks ကော်ဖီဝင်သောက်သောက်ရင် ( ၄ ) ဒေါ်လာခွဲ၊ ဒါတောင် ရုပ်ရှင်ရုံကိုအသွားအပြန် ဓါတ်ဆီဖိုးမတွက်ရသေးဘူး။ မြန်မာနိုင်ငံကသယ်လာတဲ့ငွေနဲ့တွက်ကြည့်လိုက်တော့ အီစလံဝေသွားတယ်။

.

လွယ်လွယ်နဲ့အရှုံးပေးတတ်သူမဟုတ်တဲ့စီးပွားရေးသမားဆိုတော့ ဒီလိုတော့ဘယ်ရမလဲ .. နည်းလမ်းရှာပြီး ရုပ်ရှင်ဘယ်လိုကြည့်ရမယ်ဆိုတာ သေချာလေ့လာတာပေါ့။

အမေရိကားကရုပ်ရှင်ရုံတွေက မနက် ( ၁၁ ) နာရီဆို စပြပါတယ်။ သီတင်းတစ်ပတ်မှာ ရုပ်ရှင်အကြည့်ပါးတဲ့ရက်တွေကို ကုမ္ပဏီက ထူးခြားပရိုမိုးရှင်းတွေ လုပ်လေ့ရှိတယ်။ အဲဒီထဲမှာ ..

. လူကြီးသူမနေ့ - Seniors Day Discount

.

 စောစောလာ-ဈေးသက်သာ - Early Bird Discount

.

တစ်ရက်လုံးကြိုက်တဲ့အချိန်လာကြည့်-လျှော့ဈေး - Discounts Day ( Tuesday )

.

မိသားစုနေ့ - Family Day Discount ( Monday ) [ အနည်းဆုံး ၃ ဦးနှင့်အထက် ]

.

ကျောင်းသားလျှော့ဈေး - Student Discount

.

တပ်မတော်သားလျှော့ဈေး - Active Military Discount ( လက်ရှိတာဝန်ကျနေသူ )  .. စတာတွေဆိုရင် ဈေးနှုန်းက တစ်ဝက် ဒါမှမဟုတ် လက်မှတ်တစ်စောင်ကို ( ၆.၅ဝ ) ဒေါ်လာ နဲ့ ( ၇ ) ဒေါ်လာစွန်းစွန်းလောက်ပဲ ပေးရတယ်။ ဒါက ကုမ္ပဏီက မဖြစ်မနေလုပ်တဲ့ ဈေးကွက်ရှာဖွေရေးဗျူဟာအရလုပ်တဲ့ အရောင်းမြှင့်တင်ရေးအစီအစဉ်တွေ ဖြစ်ကြတယ်။ ဒါကိုမှ ပျော်ချင်လွန်းလှတဲ့ မြန်မာတွေက ထူးကဲတဲ့ ကိုယ်ပိုင်အစီအစဉ်တွေလုပ်ပုံက ပိုထူးခြားရုံမက စွန့်စားခန်းအပြည့်နဲ့ပါ။

.

.

တောသားတို့ဘာသာဘာဝ ဘာပဲဝယ်ဝယ် များများရမှ၊ ငွေကုန်သလောက် အလေးစီးမှ၊ ပေးရသလောက် ကြာကြာကြည့်ရမှ ဆိုတဲ့ နှလုံးထုံးမူပြီး လက်မှတ်တစ်စောင်စီ ( ေလွ်ာ႕ေစ်းနဲ႕ )  စ,ဝယ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပါတဲ့လူတွေအားလုံးအတွက် ကိုကာကိုလာ ( ခွက်ကြီး ) နဲ့ ပေါက်ပေါက်ဆုပ် ( ဆိုဒ်ကြီး ) တစ်ထုတ်ဝယ်ပါတယ်။ ဈေးကကြီးပေမယ့် ဝယ်တဲ့နေ့တစ်ရက်အတွင်းမှာ ဘိလပ်ရည်ငဲ့စက်ကနေ ကုန်သလောက်လာဖြည့် - Refill ထည့်လို့ရတယ်။ ထို့အတူပဲ ပေါက်ပေါက်ဆုပ်အိပ်မှာလည်း All Day Refill လို့ ရေးထားတယ်။

.

ဒီတော့ တောသားတစ်သိုက်ဟာ ရုပ်ရှင်တစ်ကားထဲမှာ ပေါက်ပေါက်ဆုပ်ဖြန့်ထားတဲ့ဗန်းကို လူစုံပတ်စေ့ဝေလိုက်ရင်း တစ်ယောက်က ရုပ်ရှင်ခန်းထဲကထွက်ပြီး Refill သွားယူပြီးပြန်လာလိုက် ( ထောပတ်များများလည်း စမ်းခဲ့သဗျ ) ၊ ကိုကာကိုလာခွက်ကို အဝသောက်ပြီး နောက်တစ်ယောက်က ဆင်းပြီးသွားဖြည့်ပြီးပြန်တက်လာလိုက်နဲ့ ( ငဲ့နေတုန်းအဝသောက်ခဲ့သေးတယ် )  အလုပ်ကိုဖြစ်နေတော့တာပါပဲ။

.

.

ဒီလောက်နဲ့တင် ပျော်စရာက ရပ်မသွားပါဘူး။ ဝယ်ထားတဲ့လက်မှတ်အရကြည့်တဲ့ကားပြီးသွားတဲ့အခါ အိမ်သာလိုလို၊ ဘာလိုလို၊ ယောင်လည်လည်လုပ်နေပြီး ဘေးအခန်းက ပြနေဆဲရုပ်ရှင်ကို ဆက်ဝင်ကြည့်ကြပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပေါက်ပေါက်ဆုပ် နဲ့ ကိုကာကိုလာ၊ ကိုကာကိုလာ နဲ့ ပေါက်ပေါက်ဆုပ်၊ အိမ်သာ နဲ့ ကိုကာကိုလာ၊ အိမ်သာပြီးတော့ ကိုကာကိုလာ , … , …. , နဲ့ ဆက်ကာဆက်ကာသွားရင်း နောက်တစ်ကား နဲ့ မနက် ( ၁၁ ) နာရီကတည်းက သွားကြည့်လိုက်တဲ့ရုပ်ရှင်ဟာ ညနေ ( ၆ ) နာရီမှ အပြင်ကိုထွက်လာကြပါတယ်။

.

အမှန်က ဒါကို ကုမ္ပဏီကမသိတာမဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်နေပုံရတယ်။ ဝင်ကြည့်သူတွေဘက်ကစဉ်းစားရင် လူတစ်ယောက်ထဲကြည့်မယ့်သူရှိရင်တောင် စက်ကဖွင့်ပြရမှာပဲလေ။ အဲဒီတော့ ဘယ်သူမှမနစ်နာတဲ့ “ အမေရိကန်မြေက Win-Win ” အခြေအနေလို့တောင် ပြောလို့ရပါတယ်။ ဒါတောင် ဆက်ကြည့်စရာရုပ်ရှင်မရှိတော့တဲ့အပြင် အစောင့်တွေက မျက်မှန်းတန်းမိတော့မှာမို့ မမိခင်ထွက်လာကြတာပါ။ ဒါကြောင့် အခန်းကူးကြည့်သူက ခိုးတာမဟုတ်သလို ကုမ္ပဏီရဲ့စီးပွားရေးလည်း မထိခိုက်တော့ တောသားတို့က အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အရေးရယ် အကြောင်းရယ် လက်မှတ်ရဖို့ခက်တဲ့ Box Office စံချိန်ကျိုးတဲ့ ရှယ်ရုပ်ရှင်တွေတင်တဲ့အခါမှာတော့ သွားမလုပ်နဲ့ပေါ့ဗျာ။ ဒီလောက်အထိကို ပျော်ကြတာ။ 

.

.

တော်သေးတာပေါ့ ။ တစ်လောက ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်က လင်းနို့လူသား - Batman ရုပ်ရှင်ပြနေတုန်း သေနတ်နဲ့ဝင်ပစ်လို့သေသွားသူတွေထဲမှာ မြန်မာတွေမပါလို့ပေါ့ဗျာ။ တစ်ကယ်လို့ မြန်မာပါတယ်ဆိုလို့ကတော့ ..  ပြေးမကြည့်နဲ့ .. ဒီကိုရောက်တာမကြာသေးတဲ့ တောသားတစ်သိုက်ပါပဲ။ ဒါကြောင့် အမေရိကားမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရတာ မယုံမရှိနဲ့ .. ကြည့်တတ်ရင်တန်တယ်လို့ပြောတာ..။

.

စာဖတ်သူများလည်း ဖတ်ရတာပျင်းလှပြီထင်ပါတယ်။ ဖတ်မယ့်သူရှိလို့ကတော့ နောက်များမှာတော့ မှတ်မိသလောက် ဆက်တိုက်ရေးသွားချင်ပါသေးတယ်။.

.

ခင်မင်ခြင်းများစွာဖြင့်

.

09-30-2015
.
.
.

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ (ေတာင္ၾကီး)

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ။ ၈ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

ေရာက္ခါစအေၾကာင္းခ်ည္းဖတ္ေနရလို႕ ပ်င္းမသြားရေအာင္ အနည္းငယ္မက္ေဆ႕ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရမယ္၊ စိတ္လည္းဝင္စားရမယ္၊ Wow ကနဲလည္းျဖစ္ရမယ္။ ဒါေပမယ္႕႔ တစ္ခုေတာ႕ၾကိဳေျပာထားခ်င္တယ္။ ဒီစာကိုဖတ္ျပီးရင္ မိန္းမကိုျပန္မေျပာျပေၾကး .. ဒီလိုဆို ရမလား? အိုးေခ .. စိမ္လိုက္။ အမွန္အတိုင္းေျပာျပရရင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက လူၾကီးေတြဘာေျပာေျပာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕နားေထာင္လာေနက်။ အခုအေမရိကားေရာက္ေတာ႕လည္း သူမ်ားေျပာမွသိရတာေတြတစ္ပံုၾကီး။

.

.

အေရွ႕ပိုင္းႏွစ္အနည္းငယ္က အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ အေမရိကားကုိ စေရာက္လာတယ္။ သူ႕ကို ဒီႏုိင္ငံက ေက်းဇူးရွိတဲ႕ အစ္မတို႕လင္မယားက ဟုိလိုက္ပုိ႕ ဒီလိုက္ပုိ႕နဲ႕ တစ္ေန႕မွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာရွိလို႕ လာေခၚမယ္လို႕ သိရတယ္။ သူလိုက္သြားတဲ႕ေန႕က မနက္ကတည္းကသြားလိုက္တာ ညနက္မွ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာေတာ႕ ဘယ္သြားခဲ႕လဲ၊ ဘာေတြစံုခဲ႕လဲလို႕ ေမးၾကတာေပါ႕..။ သူက အမိုက္စားလည္ခဲ႕တာကို သူျပန္ေျပာျပတဲ႕စကားေတြအရ ေနာက္မွသိရတယ္။

.

သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာတုန္းက ေက်ာင္းေနဘက္လုိ႕ဆိုတယ္။ ဆန္ဖရန္ျမိ႕မွာ တကၠစီကားေမာင္းတယ္။ သိတဲ႕အတိုင္း ခရီးသြားျမိဳ႕က တကၠစီသမားဆုိေတာ႕ ျမိဳ႕ရဲ႕အပ္က်တာကအစ ညဥ္႕ငွက္ေတြကအဆံုး မသိတဲ႕ေနရာမရွိေအာင္ ဧည္႕သည္သူငယ္ခ်င္းကို တြင္းေစ႕ပတ္ေစ႕လုိက္ပို႕ပါေတာ႕တယ္။ အဲဒီထဲမွာ အိမ္ငွားခေစ်းၾကီးလို႕ အခန္းေဖာ္နဲ႕ေနရင္း သူေ႒းေတြလာေခၚတိုင္းထြက္ထြက္လာတတ္တဲ႕ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ေတြေနတဲ႕ေနရာဆုိလည္းေရာက္ခဲ႕တာပဲ။ ေက်ာင္းလာတက္ရင္း ခရီးသြားဟန္လြဲ ညပိုင္းကလပ္ေတြမွာ တုိင္ပတ္ကတဲ႕ Stripper ေနရာေတြကိုလည္း ပို႕ခဲ႕ေသးတယ္ဆုိပဲ။ ဒီလို .. ဒီလို ဧည္႕သည္ကိုဧည္႕ခံပံုက ဇိမ္မွဇိမ္ပဲ .. ေပ်ာ္ၾကပံုေျပာပါတယ္။

.

.

ေနာက္ပိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕အလုပ္ခြင္ထဲမွာ တစ္ျခားဇာတ္လမ္းေတြၾကားရျပန္တယ္။ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ၾကံဳဖူးတာထက္စာရင္ သူမ်ားေတြေရာက္ျပီးသားကို ျပန္ေျပာျပတာက ပိုအရသာေတြ႕ေနပံုရတယ္။ သူ႕အေျပာက အဲဒီအခန္းေတြက ေန႕လည္ဘက္အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ အခန္းထဲဝင္မယ္ဆိုတာနဲ႕တာနဲ႕အေၾကြလဲရတယ္။ အခန္းထဲမွာ အႏွီအမ်ိဳးသမီးက ဘာအဝတ္အစားမွမပါပဲ  ေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထုိင္ေနပါသတဲ႕။

.

ေငြထည္႕မယ္႕သူကုိ ေခ်ာင္းၾကည္႕ေပါက္ေလးတစ္ခုပဲဖြင္႕ေပးထားတယ္။ အဲဒီေတာ႕ ၾကည္႕ခ်င္ရင္ အေၾကြေစ႕ ( ၂၅ ဆင္႕ - 1 Quarter ) တစ္ေစ႕ကို တစ္ခါထည္႕ရင္ အေပါက္ေသးေသးေလးတစ္ခါပြင္႕တယ္။ တစ္မတ္ထည္႕လုိက္ အေပါက္ေလးက စကၠန္႕ပိုင္းေလးပြင္႕သြားလုိက္၊ ၾကည္႕သူကအားမရလိုက္ ေနာက္တစ္ေစ႕ထည္႕လိုက္ နဲ႕ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီအခန္းေလးအတြက္ ေဒၚလာ ( ၃ဝ ) ေလာက္ ကုန္ခဲ႕ရပါသတဲ႕။ ဒါကတစ္ခုပဲရွိေသးတယ္။ ေျပာျပထားတာ အမ်ားၾကီးပဲ .. အခုမွေရးေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေမ႕ကုန္လို႕..။

.

.

ေနာက္တစ္ေယာက္က တစ္ျခားအလုပ္မွာ ညေနပိုင္းလုပ္တဲ႕ ပိန္ပိန္ပါးပါး စုတ္ခြ်န္းခြ်န္းနဲ႕ ရွလြန္း လုိ႕ေခၚတဲ႕ အေမရိကန္ ဗလန္ေလး။ သူ႕မွာ ျပိဳင္ကားတစ္စီးရိွတယ္။ စကားအရာမွာပါးႏွပ္သလို လူမႈဆက္ဆံေရးမွာလည္း ကြ်မ္းမွကြ်မ္း။ သူ႕အတြက္က တနလၤာေန႕က အခ်စ္နာက်တဲ႕ေန႕ လို႕ အျမဲေျပာတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ေရာက္လာရင္ ရွလြန္းမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ နဲ႕ ေသာၾကာေန႕ညေရာက္ဖို႕အေၾကာင္းခ်ည္းပဲေျပာေနတယ္။ ျဖစ္ေတာ႕ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ .. အေမရိကားမွာ လူတိုင္းက ရံုးပိတ္ရက္ေမွ်ာ္ေနၾကတာခ်ည္းမဟုတ္ဘူးလား?

.

ရွလြန္း မွာ မိန္းမရွိတယ္ .. အိမ္ေထာင္မရွိဘူး။ သူယူတဲ႕မိန္းမက သူ႕ကိုမပိုင္သလို သူကလည္း အဲဒီမိန္းမကို ရက္ခ်ိန္းနဲ႔ပုိင္တယ္။ ဘာဟင္းမွခ်က္စရာမလုိသလို ဘာအိမ္ေထာင္မႈမွလည္းလုပ္စရာမလုိဘူး။ သူ႕ကိုဘာမလုပ္နဲ႕ ညာမလုပ္နဲ႕လုိ႕မေျပာသလို သူကလည္း အဝတ္အစားသစ္တို႕ ေရွာ႕ပင္လိုက္ပို႕ေပးရတာတုိ႕ လုပ္ေပးစရာမလိုဘူး။ သူတုိ႕စတိုင္လ္က လံုးဝအရွင္းၾကီး။ ဘယ္သူ႕ကို ဘယ္သူကမွ မပုိင္သလို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားမႈ မရွိဘူး။ ဒါကို အေမရိကားမွာ “ No String Attached ” လို႕ေခၚတယ္လို႕႔ ေျပာျပတယ္။ သူတုိ႕ဘယ္လုိေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနထုိင္တယ္ဆိုတာ ဆက္နားေထာင္ၾကည္႕ရေအာင္..။

.

.

ရွလြန္း ဟာ ေသာၾကာေန႕ည အလုပ္ျပီးလို႕ သူ႕အိမ္ျပန္သြားတာနဲ႕ ဟုိကေစာင္႕ေနျပီ။ စားစရာေလးအဆင္သင္႕ နဲ႕ ညိဳရီရီညအလွကိုကူးခတ္ဖို႕ အေတာင္ပံျဖန္႕ထားႏွင္႕ျပီ။ ရွလြန္း ကလည္း ျပိဳင္ကားေမာင္းသမားပီပီ ဂီယာၾကီးနဲ႕ေမာင္းမယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ သူတုိ႕ေပ်ာ္ၾကေလျပီ။ ယစ္ေရႊရည္ရဲ႕ ကန္႕လန္႕ကာၾကား ေလေသြးလို႕မဝင္ႏုိင္ေအာင္ ေပြ႕ဖက္ထားၾကျပီ။ ရိုင္းပင္းၾကျပီ .. ကူညီၾကျပီ .. ခ်စ္ျခင္းတူညီ .. စည္းလံုးေလျပီ ( အဲဒါေတြက သူေျပာျပတာေတြကုိ ျမန္မာအဘိဓာန္ထဲမွာရွာထားတဲ႕ ဟတ္ထိတဲ႕စကားလံုးေတြ )

.

ေနာက္တစ္ရက္ စေနေန႕၊ ေနာက္ထပ္တစ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႕ ေနရာစံုေတြသြားၾကရင္း လူႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုမတင္တဲ႕ ရွလြန္းရဲ႕ မာဇဒါျပိဳင္ကားပုေလးက ေန႕ေရာ ညပါ တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႕ လီဗာကို အတင္းနင္းပါေလေတာ႕တယ္။ ေလညွင္းေလးကကူလိုက္တုိင္း တရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ႕ သူ႕ရဲ႕အခ်ိန္ပိုင္းမယားရဲ႕ေခြးသြားစိတ္အလွကို ရႈမျငီးခံစားရင္း သက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ႕ ဏွာဘူးက်ေနတာကေတာ႕ ရွလြန္းရယ္ပါ။ ဒီလုိနဲ႕ တနလၤာေန႕မွာ အရင္သီတင္းပတ္ထက္ပိုမိုအားေလ်ာ႕လာတဲ႕ ရွလြန္းကို သူ႕အလုပ္ကလူေတြက စၾက၊ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ႕ ခပ္တည္တည္ပဲ “ ဒီတစ္ပတ္ ေဒၚလာ ( ၃၆ဝ ) ကုန္သြားတယ္ကြာ ” တဲ႕..။

.

.

ဒီလုိနဲ႕ အားျပန္ေမြးရင္း ဗုဒၶဟူးေန႕ေလာက္အေရာက္မွာ ရွလြန္းဟာ ျပန္လည္လန္းဆန္းတက္ၾကြလာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဘယ္ေလာက္ပဲဟန္တင္းမာန္တင္းလုပ္ေနေန မေသေသးတဲ႕ပိုးေတြဟာ ၾကာသပေတးေန႕ေရာက္ရင္ မီးကင္မွအနာသက္သာမယ္႕ ႏူနာဝဲစြဲထက္ဆိုးေနတာ သူ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြက သိေနၾကပါတယ္။ ကမ္းတက္ဖို႕ လွမ္းဝင္ေနတဲ႕ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႕ ေသာၾကာေန႕ကုိ အပါသယ္ေဆာင္လာတဲ႕အခါ ရွလြန္းရဲ႕ျပိဳင္ကားေလးဟာ အလုပ္ကိုအလာမွာ ပိုမုိေပါ႕ပါးေနတာ ထူးျခားေနပါတယ္။

.

ဒီတစ္ပတ္ေတာ႕ ရွလြန္းရဲ႕ပံုစံေတြေျပာင္းေနတယ္။ အရင္ကထက္ကို ပိုမိုေျပာင္းလဲေနတယ္။ ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ သူ႕ကိုၾကည္႕ရတာ ဂနာမျငိမ္ဘူး .. စပ္စလူးကိုခါေနတာပဲ လို႕ လူေတြကေျပာၾကတယ္။ အလုပ္ထဲမွာလည္း သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႕ အားလံုးကအျမင္ကပ္ရေလာက္ေအာင္ အူျမဴးေနတာ။ ဒါနဲ႕ သူေစာင္႕ေနတဲ႕ ေသာၾကာေန႕လည္းေရာက္ေရာ တစ္ျခားကမၻာအတြင္းလက္ပစ္ကူးဖို႕အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနတဲ႕ ရွလြန္းကိုျမင္သူတုိင္း ၾကက္သီးထျပီး ရွဳိးတို႕ရွန္းတန္းျဖစ္ေနၾကရတဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက မ်က္စိေနာက္ေနၾကပါတယ္။

.

.

ဒီညေတာ႕ သူ႕ေကာင္မေလးက ႏုိက္ကလပ္မွာေစာင္႕ေနတယ္။ သူေရာက္ေတာ႕ တစ္ခြက္တစ္ဖလား ေသာက္ၾကတယ္ .. စားၾကတယ္ .. ကၾကတယ္။ မနက္ ( ၄ ) နာရီမွပိတ္တဲ႕ ကလပ္က မေမာင္းထုတ္မခ်င္း ပြဲၾကမ္းၾကတယ္ .. ဒါေပမယ္႕ ဇက္ေၾကာအတက္မခံဘူး။ သူလုပ္ႏုိင္သေလာက္ သူ႕ေကာင္မေလးကလည္း လုပ္ႏုိင္တယ္။ သူေသာက္သေလာက္ေတာ႕လည္း သူ႕ေကာင္မေလးက မ်က္စိမ်က္ႏွာမပ်က္ဘူး .. အားလံုး ေအးေဆးပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ရွလြန္းရဲ႕အခန္း - Apartment ကုိ မနက္လင္းမွေရာက္ေတာ႕ စေနေန႕ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါနဲ႕ မနက္စာစားျပီး ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက အိပ္လိုက္တာ ညေနပိုင္းအထိေရာက္ေရာ။ ေနာက္ေတာ႕ .., ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႕ ..။ ေပ်ာ္ၾကပံု .. အေမရိကန္ေတြ ေပ်ာ္ၾကပံု ..။

.

သူ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြက တနလၤာေန႕ရံုးတက္တာနဲ႕ ပထမနားခ်ိန္ - Break မွာ ရွလြန္းဘာေျပာမလဲဆုိတာ နားစြင္႕ေနၾကတယ္။ ဘယ္လိုအစားအေသာက္ေတြစားျပီး ဘယ္လုိေနရာေတြသြားတယ္ စတဲ႕ ဘယ္လုိေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အေျဖက ရွလြန္းရဲ႕ပါးစပ္က ထြက္မလာပါဘူး။

.

“ ငါကြာ .. ေသာက္တာ အမူးလြန္သြားတယ္။ စေနေန႕တစ္ရက္လံုး ဘယ္လုိမွ မႏုိးေတာ႕ဘူး။  ညေနပုိင္းထေတာ႕ ေခါင္းကအရမ္းကိုက္ေနျပီ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ေကာင္မေလးကုိ ေဒၚလာ ( ၁၂ဝ ) ေပးျပီး ျပန္ခုိင္းလုိက္ရတယ္။ မတန္လိုက္တာကြာ ” တဲ႕ ..။ ဒါက ေတာက္ေခါက္ျပီးေျပာလုိက္တဲ႕ ရွလြန္းရဲ႕စကားပါ။

.

ဒါနဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက “ မင္းက Weekend အျပည္႕လာခုိင္းထားတာမဟုတ္လား။ မင္းတို႕ေပ်ာ္ေနတာ ငါတို႕သိပါတယ္။ မလွ်ိဳပါနဲ႕ ” လို႕ စကားနာထိုးျပီ အစ္တဲ႕အခါ ရွလြန္းက စိတ္တိုစြာနဲ႕ ..

.

“ ေဟ႕ေကာင္ေတြ .. ဒါက ေနာက္္တစ္ေယာက္ကြ ” လို႕ တစ္ခြန္းထဲေျပာျပီး ထေဟာက္လုိက္ပါေတာ႕တယ္။

.

.

အဲဒါေျပာတာေပါ႕။ ဒီလုိေဆာင္းပါးက ေရးရခက္ပါတယ္ဆို။ ဒါေၾကာင္႕ အေမရိကားဆုိ ေကာင္းလြန္းလွတယ္လို႕ထင္ေနသူမ်ား၊ အေမရိကာမွာဆို ရမ္းကားလြန္းလွတယ္လုိ႕ထင္ေနသူမ်ား ဘယ္သူ႕ဘယ္ဖက္မွမလိုက္ပဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႕ သူမ်ားေျပာသမွ်ေတြကုိ ျပန္ေရးျပတာျဖစ္ပါတယ္။ မယံုမရွိပါနဲ႕ဗ်ာ .. အဲဒီေနရာေတြ ကြ်န္ေတာ္တကယ္မေရာက္ဖူးပါဘူး လို႕စ္..။

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

10-03-2015 ရက္ေန႕တြင္ေရးျပီး 12-02-2017 ေန႕မွသာ ဘေလာ႕တြင္တင္သည္

.

.

“ အမေရိကားမှာပျော်စရာ။ ၈ ”

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ ( တောင်ကြီး )

.

ရောက်ခါစအကြောင်းချည်းဖတ်နေရလို့ ပျင်းမသွားရအောင် အနည်းငယ်မက်ဆေ့ပေးချင်ပါတယ်။ ပျော်လည်းပျော်ရမယ်၊ စိတ်လည်းဝင်စားရမယ်၊ Wow ကနဲလည်းဖြစ်ရမယ်။ ဒါပေမယ့့် တစ်ခုတော့ကြိုပြောထားချင်တယ်။ ဒီစာကိုဖတ်ပြီးရင် မိန်းမကိုပြန်မပြောပြကြေး .. ဒီလိုဆို ရမလား? အိုးခေ .. စိမ်လိုက်။ အမှန်အတိုင်းပြောပြရရင် ငယ်ငယ်ကတည်းက လူကြီးတွေဘာပြောပြော ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့နားထောင်လာနေကျ။ အခုအမေရိကားရောက်တော့လည်း သူများပြောမှသိရတာတွေတစ်ပုံကြီး။

.

.

အရှေ့ပိုင်းနှစ်အနည်းငယ်က အမျိုးတစ်ယောက် အမေရိကားကို စရောက်လာတယ်။ သူ့ကို ဒီနိုင်ငံက ကျေးဇူးရှိတဲ့ အစ်မတို့လင်မယားက ဟိုလိုက်ပို့ ဒီလိုက်ပို့နဲ့ တစ်နေ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဆန်ဖရန်စစ္စကိုမှာရှိလို့ လာခေါ်မယ်လို့ သိရတယ်။ သူလိုက်သွားတဲ့နေ့က မနက်ကတည်းကသွားလိုက်တာ ညနက်မှ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရောက်လာတော့ ဘယ်သွားခဲ့လဲ၊ ဘာတွေစုံခဲ့လဲလို့ မေးကြတာပေါ့..။ သူက အမိုက်စားလည်ခဲ့တာကို သူပြန်ပြောပြတဲ့စကားတွေအရ နောက်မှသိရတယ်။

.

သူ့သူငယ်ချင်းက မြန်မာနိုင်ငံမှာတုန်းက ကျောင်းနေဘက်လို့ဆိုတယ်။ ဆန်ဖရန်မြိ့မှာ တက္ကစီကားမောင်းတယ်။ သိတဲ့အတိုင်း ခရီးသွားမြို့က တက္ကစီသမားဆိုတော့ မြို့ရဲ့အပ်ကျတာကအစ ညဉ့်ငှက်တွေကအဆုံး မသိတဲ့နေရာမရှိအောင် ဧည့်သည်သူငယ်ချင်းကို တွင်းစေ့ပတ်စေ့လိုက်ပို့ပါတော့တယ်။ အဲဒီထဲမှာ အိမ်ငှားခစျေးကြီးလို့ အခန်းဖော်နဲ့နေရင်း သူဋ္ဌေးတွေလာခေါ်တိုင်းထွက်ထွက်လာတတ်တဲ့မော်ဒယ်ဂဲလ်တွေနေတဲ့နေရာဆိုလည်းရောက်ခဲ့တာပဲ။ ကျောင်းလာတက်ရင်း ခရီးသွားဟန်လွဲ ညပိုင်းကလပ်တွေမှာ တိုင်ပတ်ကတဲ့ Stripper နေရာတွေကိုလည်း ပို့ခဲ့သေးတယ်ဆိုပဲ။ ဒီလို .. ဒီလို ဧည့်သည်ကိုဧည့်ခံပုံက ဇိမ်မှဇိမ်ပဲ .. ပျော်ကြပုံပြောပါတယ်။

.

.

နောက်ပိုင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့အလုပ်ခွင်ထဲမှာ တစ်ခြားဇာတ်လမ်းတွေကြားရပြန်တယ်။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ကြုံဖူးတာထက်စာရင် သူများတွေရောက်ပြီးသားကို ပြန်ပြောပြတာက ပိုအရသာတွေ့နေပုံရတယ်။ သူ့အပြောက အဲဒီအခန်းတွေက နေ့လည်ဘက်အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ အခန်းထဲဝင်မယ်ဆိုတာနဲ့တာနဲ့အကြွေလဲရတယ်။ အခန်းထဲမှာ အနှီအမျိုးသမီးက ဘာအဝတ်အစားမှမပါပဲ  ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေပါသတဲ့။

.

ငွေထည့်မယ့်သူကို ချောင်းကြည့်ပေါက်လေးတစ်ခုပဲဖွင့်ပေးထားတယ်။ အဲဒီတော့ ကြည့်ချင်ရင် အကြွေစေ့ ( ၂၅ ဆင့် - 1 Quarter ) တစ်စေ့ကို တစ်ခါထည့်ရင် အပေါက်သေးသေးလေးတစ်ခါပွင့်တယ်။ တစ်မတ်ထည့်လိုက် အပေါက်လေးက စက္ကန့်ပိုင်းလေးပွင့်သွားလိုက်၊ ကြည့်သူကအားမရလိုက် နောက်တစ်စေ့ထည့်လိုက် နဲ့ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်ဟာ နောက်ဆုံးမှာ အဲဒီအခန်းလေးအတွက် ဒေါ်လာ ( ၃ဝ ) လောက် ကုန်ခဲ့ရပါသတဲ့။ ဒါကတစ်ခုပဲရှိသေးတယ်။ ပြောပြထားတာ အများကြီးပဲ .. အခုမှရေးတော့ တော်တော်လေးမေ့ကုန်လို့..။

.

.

နောက်တစ်ယောက်က တစ်ခြားအလုပ်မှာ ညနေပိုင်းလုပ်တဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါး စုတ်ချွန်းချွန်းနဲ့ ရှလွန်း လို့ခေါ်တဲ့ အမေရိကန် ဗလန်လေး။ သူ့မှာ ပြိုင်ကားတစ်စီးရှိတယ်။ စကားအရာမှာပါးနှပ်သလို လူမှုဆက်ဆံရေးမှာလည်း ကျွမ်းမှကျွမ်း။ သူ့အတွက်က တနင်္လာနေ့က အချစ်နာကျတဲ့နေ့ လို့ အမြဲပြောတယ်။ ကြာသပတေးနေ့ရောက်လာရင် ရှလွန်းမှာ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ နဲ့ သောကြာနေ့ညရောက်ဖို့အကြောင်းချည်းပဲပြောနေတယ်။ ဖြစ်တော့ဖြစ်နိုင်ပါတယ် .. အမေရိကားမှာ လူတိုင်းက ရုံးပိတ်ရက်မျှော်နေကြတာချည်းမဟုတ်ဘူးလား?

.

ရှလွန်း မှာ မိန်းမရှိတယ် .. အိမ်ထောင်မရှိဘူး။ သူယူတဲ့မိန်းမက သူ့ကိုမပိုင်သလို သူကလည်း အဲဒီမိန်းမကို ရက်ချိန်းနဲ့ပိုင်တယ်။ ဘာဟင်းမှချက်စရာမလိုသလို ဘာအိမ်ထောင်မှုမှလည်းလုပ်စရာမလိုဘူး။ သူ့ကိုဘာမလုပ်နဲ့ ညာမလုပ်နဲ့လို့မပြောသလို သူကလည်း အဝတ်အစားသစ်တို့ ရှော့ပင်လိုက်ပို့ပေးရတာတို့ လုပ်ပေးစရာမလိုဘူး။ သူတို့စတိုင်လ်က လုံးဝအရှင်းကြီး။ ဘယ်သူ့ကို ဘယ်သူကမှ မပိုင်သလို ထိန်းချုပ်ချည်နှောင်ထားမှု မရှိဘူး။ ဒါကို အမေရိကားမှာ “ No String Attached ” လို့ခေါ်တယ်လို့့ ပြောပြတယ်။ သူတို့ဘယ်လိုပျော်ရွှင်အောင်နေထိုင်တယ်ဆိုတာ ဆက်နားထောင်ကြည့်ရအောင်..။

.

.

ရှလွန်း ဟာ သောကြာနေ့ည အလုပ်ပြီးလို့ သူ့အိမ်ပြန်သွားတာနဲ့ ဟိုကစောင့်နေပြီ။ စားစရာလေးအဆင်သင့် နဲ့ ညိုရီရီညအလှကိုကူးခတ်ဖို့ အတောင်ပံဖြန့်ထားနှင့်ပြီ။ ရှလွန်း ကလည်း ပြိုင်ကားမောင်းသမားပီပီ ဂီယာကြီးနဲ့မောင်းမယ်ဆိုတာ အသေအချာပါပဲ။ သူတို့ပျော်ကြလေပြီ။ ယစ်ရွှေရည်ရဲ့ ကန့်လန့်ကာကြား လေသွေးလို့မဝင်နိုင်အောင် ပွေ့ဖက်ထားကြပြီ။ ရိုင်းပင်းကြပြီ .. ကူညီကြပြီ .. ချစ်ခြင်းတူညီ .. စည်းလုံးလေပြီ ( အဲဒါတွေက သူပြောပြတာတွေကို မြန်မာအဘိဓာန်ထဲမှာရှာထားတဲ့ ဟတ်ထိတဲ့စကားလုံးတွေ )

.

နောက်တစ်ရက် စနေနေ့၊ နောက်ထပ်တစ်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့ နေရာစုံတွေသွားကြရင်း လူနှစ်ယောက်ထက်ပိုမတင်တဲ့ ရှလွန်းရဲ့ မာဇဒါပြိုင်ကားပုလေးက နေ့ရော ညပါ တဗျင်းဗျင်းနဲ့ လီဗာကို အတင်းနင်းပါလေတော့တယ်။ လေညှင်းလေးကကူလိုက်တိုင်း တရိပ်ရိပ်တက်လာတဲ့ သူ့ရဲ့အချိန်ပိုင်းမယားရဲ့ခွေးသွားစိတ်အလှကို ရှုမငြီးခံစားရင်း သက်ပြင်းတချချနဲ့ ဏှာဘူးကျနေတာကတော့ ရှလွန်းရယ်ပါ။ ဒီလိုနဲ့ တနင်္လာနေ့မှာ အရင်သီတင်းပတ်ထက်ပိုမိုအားလျော့လာတဲ့ ရှလွန်းကို သူ့အလုပ်ကလူတွေက စကြ၊ နောက်ကြတယ်။ သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ “ ဒီတစ်ပတ် ဒေါ်လာ ( ၃၆ဝ ) ကုန်သွားတယ်ကွာ ” တဲ့..။

.

.

ဒီလိုနဲ့ အားပြန်မွေးရင်း ဗုဒ္ဓဟူးနေ့လောက်အရောက်မှာ ရှလွန်းဟာ ပြန်လည်လန်းဆန်းတက်ကြွလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲဟန်တင်းမာန်တင်းလုပ်နေနေ မသေသေးတဲ့ပိုးတွေဟာ ကြာသပတေးနေ့ရောက်ရင် မီးကင်မှအနာသက်သာမယ့် နူနာဝဲစွဲထက်ဆိုးနေတာ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေက သိနေကြပါတယ်။ ကမ်းတက်ဖို့ လှမ်းဝင်နေတဲ့ခြေလှမ်းများနဲ့ သောကြာနေ့ကို အပါသယ်ဆောင်လာတဲ့အခါ ရှလွန်းရဲ့ပြိုင်ကားလေးဟာ အလုပ်ကိုအလာမှာ ပိုမိုပေါ့ပါးနေတာ ထူးခြားနေပါတယ်။

.

ဒီတစ်ပတ်တော့ ရှလွန်းရဲ့ပုံစံတွေပြောင်းနေတယ်။ အရင်ကထက်ကို ပိုမိုပြောင်းလဲနေတယ်။ ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် သူ့ကိုကြည့်ရတာ ဂနာမငြိမ်ဘူး .. စပ်စလူးကိုခါနေတာပဲ လို့ လူတွေကပြောကြတယ်။ အလုပ်ထဲမှာလည်း သီချင်းတအေးအေးနဲ့ အားလုံးကအမြင်ကပ်ရလောက်အောင် အူမြူးနေတာ။ ဒါနဲ့ သူစောင့်နေတဲ့ သောကြာနေ့လည်းရောက်ရော တစ်ခြားကမ္ဘာအတွင်းလက်ပစ်ကူးဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ ရှလွန်းကိုမြင်သူတိုင်း ကြက်သီးထပြီး ရှိုးတို့ရှန်းတန်းဖြစ်နေကြရတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက မျက်စိနောက်နေကြပါတယ်။

.

.

ဒီညတော့ သူ့ကောင်မလေးက နိုက်ကလပ်မှာစောင့်နေတယ်။ သူရောက်တော့ တစ်ခွက်တစ်ဖလား သောက်ကြတယ် .. စားကြတယ် .. ကကြတယ်။ မနက် ( ၄ ) နာရီမှပိတ်တဲ့ ကလပ်က မမောင်းထုတ်မချင်း ပွဲကြမ်းကြတယ် .. ဒါပေမယ့် ဇက်ကြောအတက်မခံဘူး။ သူလုပ်နိုင်သလောက် သူ့ကောင်မလေးကလည်း လုပ်နိုင်တယ်။ သူသောက်သလောက်တော့လည်း သူ့ကောင်မလေးက မျက်စိမျက်နှာမပျက်ဘူး .. အားလုံး အေးဆေးပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ရှလွန်းရဲ့အခန်း - Apartment ကို မနက်လင်းမှရောက်တော့ စနေနေ့ဖြစ်နေပြီ။ ဒါနဲ့ မနက်စာစားပြီး ကိုယ်တော်ချောက အိပ်လိုက်တာ ညနေပိုင်းအထိရောက်ရော။ နောက်တော့ .., နောက်ပိုင်းကျတော့ ..။ ပျော်ကြပုံ .. အမေရိကန်တွေ ပျော်ကြပုံ ..။

.

သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက တနင်္လာနေ့ရုံးတက်တာနဲ့ ပထမနားချိန် - Break မှာ ရှလွန်းဘာပြောမလဲဆိုတာ နားစွင့်နေကြတယ်။ ဘယ်လိုအစားအသောက်တွေစားပြီး ဘယ်လိုနေရာတွေသွားတယ် စတဲ့ ဘယ်လိုပေါင်းများစွာရဲ့အဖြေက ရှလွန်းရဲ့ပါးစပ်က ထွက်မလာပါဘူး။

.

“ ငါကွာ .. သောက်တာ အမူးလွန်သွားတယ်။ စနေနေ့တစ်ရက်လုံး ဘယ်လိုမှ မနိုးတော့ဘူး။  ညနေပိုင်းထတော့ ခေါင်းကအရမ်းကိုက်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ကောင်မလေးကို ဒေါ်လာ ( ၁၂ဝ ) ပေးပြီး ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ မတန်လိုက်တာကွာ ” တဲ့ ..။ ဒါက တောက်ခေါက်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ ရှလွန်းရဲ့စကားပါ။

.

ဒါနဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက “ မင်းက Weekend အပြည့်လာခိုင်းထားတာမဟုတ်လား။ မင်းတို့ပျော်နေတာ ငါတို့သိပါတယ်။ မလျှိုပါနဲ့ ” လို့ စကားနာထိုးပြီ အစ်တဲ့အခါ ရှလွန်းက စိတ်တိုစွာနဲ့ ..

.

“ ဟေ့ကောင်တွေ .. ဒါက နောက််တစ်ယောက်ကွ ” လို့ တစ်ခွန်းထဲပြောပြီး ထဟောက်လိုက်ပါတော့တယ်။

.

.

အဲဒါပြောတာပေါ့။ ဒီလိုဆောင်းပါးက ရေးရခက်ပါတယ်ဆို။ ဒါကြောင့် အမေရိကားဆို ကောင်းလွန်းလှတယ်လို့ထင်နေသူများ၊ အမေရိကာမှာဆို ရမ်းကားလွန်းလှတယ်လို့ထင်နေသူများ ဘယ်သူ့ဘယ်ဖက်မှမလိုက်ပဲ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ သူများပြောသမျှတွေကို ပြန်ရေးပြတာဖြစ်ပါတယ်။ မယုံမရှိပါနဲ့ဗျာ .. အဲဒီနေရာတွေ ကျွန်တော်တကယ်မရောက်ဖူးပါဘူး လို့စ်..။

.

ခင်မင်ခြင်းများစွာဖြင့်

.

10-03-2015 ရက်နေ့တွင်ရေးပြီး 12-02-2017 နေ့မှသာ ဘလော့တွင်တင်သည်

.

.

.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ။ ၉ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြေန႕စဥ္စားသံုးၾကတဲ႕အစားအေသာက္ေတြထဲမွာ ခႏၶာေဗဒနဲ႕ၾကည္႕ရင္ လူနဲ႕မတည္႕တာေရာ၊ ကိုယ္႕ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေကာင္းက်ိဳးျပဳမယ္႕အစားအေသာက္ေရာ ပါစျမဲပါ။ ကုိယ္႕အတြက္မေကာင္းမွန္းသိေပမယ္႕ စားေကာင္းတာကိုပဲဦးစားေပးတဲ႕အခါ အမ်ားအားျဖင္႕ မေက်ပ်က္ႏုိင္တဲ႕အဆီအစိမ္႕ေတြ၊ ဒိန္ခဲေတြ စားၾကတဲ႕အခါ အဝလြန္ျခင္းဆိုတာ ျဖစ္လာရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ စားျပေနတာက ဒိန္ခ်ဥ္၊ အရြက္၊ အသီး နဲ႕ အခ်ဥ္၊ လူၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ေပါင္ ( ၂၅ဝ ) ကိုယ္လံုးမ်ိဳးက အေမရိကားမွာ အေတြ႕ရမ်ားလွပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းစစ္ေတာ႕ သူတုိ႕ကိုယ္ခႏၶာကုိယ္ကုိ “ ခံတြင္းေတြ႕စည္းစိမ္ - Comfort Zone ” ထဲကေန ေသြဖယ္ခြဲထြက္ မရက္စက္ႏိုင္ၾကလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အေမရိကားက စားတတ္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းျပီး ေရြးခ်ယ္စရာစံုတဲ႕တုိင္းျပည္လို႕ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

.

.

ကြ်န္ေတာ္ဒီႏိုင္ငံေရာက္ခါစ မအူမလည္ဘဝတုန္းက သူမ်ားေကြ်းတာအကုန္စားလို႕ေကာင္းေနတုန္းအခ်ိန္လို႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။ စားမိလိုက္တုိင္းအထူးအဆန္းခ်ည္းျဖစ္ေနေတာ႕ မစားတတ္လည္းစား၊ စားတတ္လည္းစားရင္း ပထမဦးဆံုး ဘူေဖးလ္ဆိုင္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံကမထြက္ခြာလာခင္ ကလီလမ္းက ဘူေဖးလ္ဆိုင္ကို ျပန္သတိရမိတယ္။ မရွက္ေတာ႕ပါဘူး .. ျမန္မာေတြဆုိေတာ႕ သိတယ္မလား .. မတန္တန္ေအာင္စားရင္း ထပ္ျပီးတန္ေအာင္လို႕ စားရင္း နားလိုက္၊ လမ္းထေလွ်ာက္လိုက္ ထပ္စားလုိက္၊ အျပင္ထြက္သြားလိုက္၊ ဝိတ္ေလွ်ာ႕ရင္း ထပ္သြားခပ္ထည္႕စားရင္း ည ( ၁ဝ ) နာရီထုိးေတာ႕မယ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အမ်ိဳးတစ္သိုက္က စားလို႕မျပီးေသးပါဘူး။ ဒီလိုကို ေပ်ာ္ခဲ႕ၾကတယ္ .. ျမန္မာျပည္မွာကြယ္..။

.

ဒီေျမေပၚနင္းမွ ပထမဦးဆံုးစားဖူးတဲ႕ ဘူေဖးလ္ဆိုင္က တရုတ္ဆိုင္ပါ။ တနလၤာကေန ေသာၾကာေန႕အထိ ေန႕လည္စာ - Lunch (11:00 am – 3:30 pm) ကို လူတစ္ေယာက္ကို ( ၈ ) ေဒၚလာ၊ ညေနစာ - Dinner (4:00 pm – 9:00 pm) ဆိုရင္ ( ၁၁ ) ေဒၚလာဆိုင္မွာ ျမန္မာ႕နည္းျမန္မာ႕ဟန္ဧည္႕ခံနည္းနဲ႕ ေန႕လည္စာသြားစားၾကပါတယ္။ သူ႕ဆိုင္မွာ ဆူရွီဘား၊ ပီဇာ၊ အသားကင္၊ တရုတ္ဟင္းစံု၊ အေၾကာ္စံု၊ ဟင္းရည္၊ အရြက္စံု၊ အသီးစံု၊ ေရခဲမႈန္႕၊ အခ်ိဳပြဲ စံုလုိ႕ပါပဲ။

.

ဒါနဲ႕ ေငြရွင္းမယ္လုပ္ေတာ႕ လုိက္ေကြ်းတဲ႕အစ္ကုိက “ မင္းတုိ႕လိုအခုမွေရာက္တဲ႕သူေတြက မေကြ်းပါနဲ႕ .. ငါ ေကြ်းပါ႕မယ္ကြာ။ ေနာက္ပိုင္း မင္းတို႕ကိုယ္တိုင္အလုပ္ရျပီး ဝင္ေငြရွိေတာ႕မွ ျပန္ေကြ်းခ်င္ေကြ်း ” ဆိုျပီး ရွင္းသြားတာကို မၾကာခဏသတိရသလို သူ႕စိတ္ဓါတ္ကုိေလးစားမိပါတယ္။ [ အခုေတာ႕ အဲဒီဆိုင္က  ေန႕ဘက္ ( ၁ဝ ) ေဒၚလာ နဲ႕ ညဘက္ ( ၁၆ ) ေဒၚလာ၊ တနဂၤေႏြဆိုရင္ တစ္ရက္လံုး ( ၁၇ )ေဒၚလာ ျဖစ္သြားရွာျပီ ]

.

.

လာစားတဲ႕ေဖာက္သည္ေတြကုိေလ႕လာလိုက္တဲ႕အခါ အာရွသားေတြေရာင္းတဲ႕ဆိုင္မို႕လို႕ ေအးရွမ္းေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေနတယ္။ ကမၻာေျမရဲ႕ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္တရုတ္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ဒယ္အိုးလက္က ေျပးမလြတ္ႏုိင္တာမို႕ အခုလည္း တရုတ္ၾကီးခ်က္တဲ႕ အစပ္မပါ၊ ျငဳပ္ေကာင္းမပါ၊ ခ်ိဳရြဲရြဲ တာရီယာကီ - Teriyaki Sauce အႏွစ္နဲ႕ခ်က္ထားတဲ႕ ဟင္းေတြကုိသာ စားၾကရတယ္။ ဟင္းခြက္ေတြမ်ားေပမယ္႕ ရန္ကုန္တရုတ္တန္းကလာတဲ႕ ေရႊျမန္မာမုိ႕ သူတုိ႕ေပးတဲ႕အရသာဟာ အစပ္နဲ႕အဟပ္ ဘယ္လုိမွမတြဲမိတာ ေဝဖန္ပါရေစ။

.

လည္တဲ႕ေအးရွမ္းတစ္ခ်ိဳ႕က ဘူေဖးလ္ဆိုင္မွာ ပုဇြန္ဆိုရင္ ရွားလွတဲ႕ပုဇြန္နီေကြးေကြးေလးေတြ၊ ဂဏန္းဆိုရင္ေျခတံလက္တံရွည္တဲ႕ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ေစ်းၾကီးတဲ႕ဂဏန္းေတြ နဲ႕ အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေစ်းၾကီးေပးမွာစားရတဲ႕ ပင္လယ္ခရုေတြ၊ ဂံုးေတြတင္မကပဲ ရွားပါးပင္လယ္စာေတြကို တစ္ေယာက္ ( ၄ ) ပန္းကန္ေလာက္ အမုန္းထုိင္ဆြဲေနတာ ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္။ သူတို႕ရဲ႕စားေသာက္ပံုစံနစ္ - Eating Pattern ကို လက္ေတြ႕ျမင္ရေတာ႕ သူတို႕ေပ်ာ္ပံုကတစ္မ်ိဳးဆိုတာကို ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ သင္ခန္းစာယူမိတယ္။

.

.

ဒုတိယသြားစားဖူးတဲ႕ဆိုင္က ဒီႏုိင္ငံကေက်းဇူးရွိတဲ႕အစ္ကုိလုိက္ေကြ်းတဲ႕ အေမရိကန္ဘူေဖးလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းအားျဖင္႕သိပ္မကြာျခားေပမယ္႕ စားရတဲ႕အရသာနဲ႕ အေကြ်းအေမြးက ကြာလွတယ္။ သူတို႕ဆိုင္မွာ မကၠဆီကုိ နဲ႕ အေမရိကန္လူမ်ိဳးတုိ႕ရဲ႕အဓိကအစားအစာေတြျဖစ္တဲ႕ ဒိန္ခဲ၊ အသားကင္၊ အမဲသားႏုတ္ႏုတ္စင္း၊ အာလူးျပဲ၊ ၾကက္ေၾကာ္၊ ကူပါခ်ိႏိုေကာ္ဖီ၊ ကရမယ္လ္ေခ်ာ႕ကလက္အပူ၊ အာလံုးေၾကာ္၊ တာကုိ -  Taco ၊ လွီးျပီးသားအသီးစံု၊ Dressing အျပည္႕လူးထားတဲ႕အရြက္အသုပ္စံုတို႕အျပင္ အခ်ိဳပြဲ၊ ကိတ္မုန္႕၊ ေရခဲမုန္႕စတာေတြ ခင္းက်င္းထားပါတယ္။ ေပ်ာ္ရင္းနဲ႕စားမလား? စားရင္းနဲ႕ေပ်ာ္မလား? ဒါကိုမွ မစားႏုိင္ဘူးဆိုရင္ ဘာေျပာၾကမလဲ ကိုယ္႕လူတို႕..။

.

.

ထမင္းနဲ႕စားရမယ္႕ ဘာဟင္းမွမပါတာက ကြ်န္ေတာ႕လို တစ္သက္လံုးထမင္းနဲ႕လူးျပီးၾကီးလာသူေတြအဖို႕ ဘိုဆုိင္ေတြမွာ အခက္အခဲတစ္ခုျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ဘုိဘူေဖးလ္ဆို ေသခ်ာၾကည္႕စားရမယ္။ လာကတည္းက ကိုယ္ၾကိဳက္တာမွစားမယ္ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္အခက္အခဲေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဆုိင္ဝန္ထမ္းေတြက ယူနီေဖာင္းက ( ၂ ) မ်ိဳး စားပြဲထိုးျပီး အမိႈက္လိုက္သိမ္းသူက ဟင္းခြက္အသစ္ေတြမကိုင္သလို စားဖိုေဆာင္ကေန ဟင္းဗန္းေတြမလာတဲ႕သူေတြက စားပြဲေတြလိုက္မရွင္းပါဘူး။ သူတို႕ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္စြာအလုပ္လုပ္ပံုက စည္းစံနစ္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ ခ်က္ေစ႕လက္ေစ႕နဲ႕ အခ်ိဳးညီလွတယ္။

.

အစားအေသာက္ကၾကည္႕ေတာ႕သာ အမ်ားၾကီးရယ္။ တကယ္စားမယ္လည္းလုပ္ေရာ ကုိုယ္စားတတ္တဲ႕ခြဲတမ္းက ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းတဲ႕ မေရြးတတ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီေတာ႕ဘာစားရသလဲ .. အသားကင္ေလးကိုက္၊ အာလူးေၾကာ္ေလးႏိႈက္၊ အရြက္ေရစုိေလးကိုဇြန္းနဲ႕ေကာ္၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိေဖ်ာ္ .. ဒီလုိနဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕အမဲသားစားသူေတြအတြက္က ပိုအဆင္ေျပၾကတယ္။ သူတုိ႕တည္ခင္းတဲ႕မီႏ်ဴးေတြအရ ညစာ - Dinner ဆုိရင္ ဝက္နံရုိးကင္က လူၾကိဳက္ပိုမ်ားေတာ႕ ဆိုင္မပိတ္ခင္အထိ ဘူေဖးလ္ဆိုင္ေတြမွာ လူအျပည္႕ပါ။ လူလာမ်ားေတာ႕ ေစ်းပိုေတာင္းလို႕လည္းေကာင္းတာကုိး..။

.

.

ဒီလိုနဲ႕ေနသားက်လာတဲ႕ ေတာသားေလးဟာ တစ္လမွာတစ္ခါ ဘူေဖးလ္စားဖို႕ အပတ္စဥ္အိမ္ေရာက္လာတတ္တဲ႕ ေၾကာ္ျငာကူပြန္ကို သံုးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တစ္ေယာက္ကို ( ၅.၉၉ ) ေဒၚလာနဲ႕ လူ ( ၂ ) ေယာက္အတြက္ ကူပြန္ရထားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေကာင္တာမွာေငြရွင္းေတာ႕ ဘိလပ္ရည္ယူမလားဆိုျပီး ထပ္ေရာင္းပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အခ်ိဳသိပ္မစားျဖစ္ေတာ႕တာေၾကာင္႕ ဘာအခ်ိဳရည္မွမယူတဲ႕အခါ ေရေသာက္ဖို႕ခြက္ ( ၂ ) ခြက္ နဲ႕ ေတာသားတုိ႕ ဘူေဖးလ္ကုိေရနဲ႕ေမ်ွာခ်ပါတယ္။

.

တစ္ပြဲျပင္ တစ္ခါထုိင္စား၊ ေနာက္တစ္ပြဲျပင္ ေနာက္တစ္ခါထုိင္စား နဲ႕ ဆက္မစားႏုိင္ေတာ႕ပါဘူး။ တတိယတစ္ပြဲထည္႕မယ္လဲလုပ္ေရာ ပန္းကန္က ေသးသထက္ေသးလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမစားႏုိင္ေတာ႕ ေရခဲမုန္႕နဲ႕ ကိတ္အနည္းငယ္ေလးနဲ႕ျပီးသြားပါတယ္။ အဝစားဖုိ႕လာတဲ႕ ေတာသားက ဒီတစ္ခါေတာ႕ အေပ်ာ္စာပဲစားႏုိင္တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ျပန္ခ်ိန္ၾကည္႕လုိက္တာ အိမ္ကမထြက္မီွကနဲ႕ဆို ( ၂ ) ေပါင္တိုးေနတာေတြ႕ေတာ႕ သိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး။

.

.

ဘုိဘူေဖးလ္မွာလာစားၾကသူေတြက ဘိုေတြ၊ ပဲစားမကၠစီကန္ေတြ၊ လူမည္းေတြ နဲ႕ သက္ၾကီးပင္စင္စားေတြ ေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႕ၾကိဳက္တာက အသားကင္၊ ေဆာ္လမြန္ငါး၊ ၾကက္ၾကြတ္ေၾကာ္၊ ပီဇာ၊ ေျပာင္းဖူး နဲ႕ ေပ်ာ႕တိေပ်ာ႕ျပဲ Mashed Potato တုိ႕ကုိ အဓိကစားၾကတယ္။ ဘိလပ္ရည္ကေတာ႕ သူတို႕စားပြဲတိုင္းမွာ မပါမျဖစ္ပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ ဒီလိုဘူေဖးလ္ဆိုင္ကိုလာျပီး အရြက္ေတြအမ်ားၾကီးစားၾကတယ္။ သုိ႕ေပမယ္႕ သူတို႕ရဲ႕ဝဖုိင္႕ေနတဲ႕ခႏၶာကိုယ္က အရင္ဘယ္လိုစားခဲ႕၊ စုေဆာင္းခဲ႕တာကို ဖံုးကြယ္ထားလုိ႕မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အေမရိကားမွာ အေပ်ာ္စားရာကေန အဝစား၊ အဝစားရာကေန စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ပိုပုိသာသာစားရင္း အဝလြန္ -  Obese ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါကိုေျပာခ်င္တာ..။

.

အေၾကာင္းရင္းကို လံုးေစ႕ပတ္ေစ႕ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည္႕လုိက္ရင္ “ ကိုယ္သိပ္အဆင္ေျပတဲ႕အစားအေသာက္ရွာစားရာကေန ” စတာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက အလြယ္တတူရႏိုင္တဲ႕ အဆီမ်ား-အစိမ္႕က်-အဝလြန္-အခ်ိဳကဲ အစားအေသာက္ေတြရဲ႕ဖ်ားေယာင္းေခၚေဆာင္ရာကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္သြားရင္း ျပန္လွည္႕ဖို႕ၾကိဳးစားတဲ႕အခါ ခႏၶာကုိယ္က ေပါင္ ( ၃ဝ ) ေလာက္ ဝိတ္တက္ေနပါျပီ။

.

.

ဒါေၾကာင္႕ ဘာမဆို အကုန္လြယ္လြယ္ရႏုိင္တဲ႕ အေမရိကားေရာက္ရင္ အစားအေသာက္မွာ အေပ်ာ္မလြန္ဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီ႕ထက္ပိုေျပာရရင္ ေပ်ာ္စရာေျမမွာ တကယ္႕ကုိေပ်ာ္စရာမ်ားပါတယ္။ အမ်ားကိုမထိခုိက္ရင္ အခြင္႕အေရးအသီးသီးကို ရႈေထာင္႕အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ကုိယ္ရသင္႕သေလာက္ယူတာက ျပသနာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ အသက္နဲ႕ခႏၶာျမဲသ၍ အေမရိကားမွာေနခ်င္ရင္ေတာ႕ အမႈကိစၥနည္းႏုိင္သမ်ွနည္းေအာင္ေနထိုင္ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ရပါမယ္။

.

ဒါေၾကာင္႕ စိတ္ကေလးကိုၾကည္ေအာင္ထား၊ သင္႕ေတာ္သေလာက္အစားကုိစား .. ေမာ္မၾကြား၊ ေမာ္ေတာ္ကားေလးေမာင္းရင္း ေပ်ာ္သလိုေနသြားႏုိင္တဲ႕အေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ပါရေစ။ ဆက္လက္ျပီး အပိုင္း ( ၁ဝ ) အတြက္ လံုးပမ္းၾကည္႕ပါဦးမယ္။

.

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕

.

10-04-2015

.

.

.

Myanmar Unicode Version:

.

.

“ အမေရိကားမှာပျော်စရာ။ ၉ ”

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ ( တောင်ကြီး )

.

ကျွန်တော်တို့တတွေနေ့စဉ်စားသုံးကြတဲ့အစားအသောက်တွေထဲမှာ ခန္ဓာဗေဒနဲ့ကြည့်ရင် လူနဲ့မတည့်တာရော၊ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကောင်းကျိုးပြုမယ့်အစားအသောက်ရော ပါစမြဲပါ။ ကိုယ့်အတွက်မကောင်းမှန်းသိပေမယ့် စားကောင်းတာကိုပဲဦးစားပေးတဲ့အခါ အများအားဖြင့် မကျေပျက်နိုင်တဲ့အဆီအစိမ့်တွေ၊ ဒိန်ခဲတွေ စားကြတဲ့အခါ အဝလွန်ခြင်းဆိုတာ ဖြစ်လာရပါတယ်။ တစ်ချို့ကျတော့ စားပြနေတာက ဒိန်ချဉ်၊ အရွက်၊ အသီး နဲ့ အချဉ်၊ လူကြည့်လိုက်တော့ ပေါင် ( ၂၅ဝ ) ကိုယ်လုံးမျိုးက အမေရိကားမှာ အတွေ့ရများလှပါတယ်။ အကြောင်းရင်းစစ်တော့ သူတို့ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ကို “ ခံတွင်းတွေ့စည်းစိမ် - Comfort Zone ” ထဲကနေ သွေဖယ်ခွဲထွက် မရက်စက်နိုင်ကြလို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေရိကားက စားတတ်ရင် ပျော်စရာကောင်းပြီး ရွေးချယ်စရာစုံတဲ့တိုင်းပြည်လို့ဆိုနိုင်ပါတယ်။

.

.

ကျွန်တော်ဒီနိုင်ငံရောက်ခါစ မအူမလည်ဘဝတုန်းက သူများကျွေးတာအကုန်စားလို့ကောင်းနေတုန်းအချိန်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ စားမိလိုက်တိုင်းအထူးအဆန်းချည်းဖြစ်နေတော့ မစားတတ်လည်းစား၊ စားတတ်လည်းစားရင်း ပထမဦးဆုံး ဘူဖေးလ်ဆိုင်ကို မြန်မာနိုင်ငံကမထွက်ခွာလာခင် ကလီလမ်းက ဘူဖေးလ်ဆိုင်ကို ပြန်သတိရမိတယ်။ မရှက်တော့ပါဘူး .. မြန်မာတွေဆိုတော့ သိတယ်မလား .. မတန်တန်အောင်စားရင်း ထပ်ပြီးတန်အောင်လို့ စားရင်း နားလိုက်၊ လမ်းထလျှောက်လိုက် ထပ်စားလိုက်၊ အပြင်ထွက်သွားလိုက်၊ ဝိတ်လျှော့ရင်း ထပ်သွားခပ်ထည့်စားရင်း ည ( ၁ဝ ) နာရီထိုးတော့မယ် ကျွန်တော်တို့အမျိုးတစ်သိုက်က စားလို့မပြီးသေးပါဘူး။ ဒီလိုကို ပျော်ခဲ့ကြတယ် .. မြန်မာပြည်မှာကွယ်..။

.

ဒီမြေပေါ်နင်းမှ ပထမဦးဆုံးစားဖူးတဲ့ ဘူဖေးလ်ဆိုင်က တရုတ်ဆိုင်ပါ။ တနင်္လာကနေ သောကြာနေ့အထိ နေ့လည်စာ - Lunch (11:00 am – 3:30 pm) ကို လူတစ်ယောက်ကို ( ၈ ) ဒေါ်လာ၊ ညနေစာ - Dinner (4:00 pm – 9:00 pm) ဆိုရင် ( ၁၁ ) ဒေါ်လာဆိုင်မှာ မြန်မာ့နည်းမြန်မာ့ဟန်ဧည့်ခံနည်းနဲ့ နေ့လည်စာသွားစားကြပါတယ်။ သူ့ဆိုင်မှာ ဆူရှီဘား၊ ပီဇာ၊ အသားကင်၊ တရုတ်ဟင်းစုံ၊ အကြော်စုံ၊ ဟင်းရည်၊ အရွက်စုံ၊ အသီးစုံ၊ ရေခဲမှုန့်၊ အချိုပွဲ စုံလို့ပါပဲ။

.

ဒါနဲ့ ငွေရှင်းမယ်လုပ်တော့ လိုက်ကျွေးတဲ့အစ်ကိုက “ မင်းတို့လိုအခုမှရောက်တဲ့သူတွေက မကျွေးပါနဲ့ .. ငါ ကျွေးပါ့မယ်ကွာ။ နောက်ပိုင်း မင်းတို့ကိုယ်တိုင်အလုပ်ရပြီး ဝင်ငွေရှိတော့မှ ပြန်ကျွေးချင်ကျွေး ” ဆိုပြီး ရှင်းသွားတာကို မကြာခဏသတိရသလို သူ့စိတ်ဓါတ်ကိုလေးစားမိပါတယ်။ [ အခုတော့ အဲဒီဆိုင်က  နေ့ဘက် ( ၁ဝ ) ဒေါ်လာ နဲ့ ညဘက် ( ၁၆ ) ဒေါ်လာ၊ တနင်္ဂနွေဆိုရင် တစ်ရက်လုံး ( ၁၇ )ဒေါ်လာ ဖြစ်သွားရှာပြီ ]

.

.

လာစားတဲ့ဖောက်သည်တွေကိုလေ့လာလိုက်တဲ့အခါ အာရှသားတွေရောင်းတဲ့ဆိုင်မို့လို့ အေးရှမ်းတွေ အများစုဖြစ်နေတယ်။ ကမ္ဘာမြေရဲ့ဘယ်နေရာရောက်ရောက်တရုတ်လူမျိုးတွေရဲ့ဒယ်အိုးလက်က ပြေးမလွတ်နိုင်တာမို့ အခုလည်း တရုတ်ကြီးချက်တဲ့ အစပ်မပါ၊ ငြုပ်ကောင်းမပါ၊ ချိုရွဲရွဲ တာရီယာကီ - Teriyaki Sauce အနှစ်နဲ့ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေကိုသာ စားကြရတယ်။ ဟင်းခွက်တွေများပေမယ့် ရန်ကုန်တရုတ်တန်းကလာတဲ့ ရွှေမြန်မာမို့ သူတို့ပေးတဲ့အရသာဟာ အစပ်နဲ့အဟပ် ဘယ်လိုမှမတွဲမိတာ ဝေဖန်ပါရစေ။

.

လည်တဲ့အေးရှမ်းတစ်ချို့က ဘူဖေးလ်ဆိုင်မှာ ပုဇွန်ဆိုရင် ရှားလှတဲ့ပုဇွန်နီကွေးကွေးလေးတွေ၊ ဂဏန်းဆိုရင်ခြေတံလက်တံရှည်တဲ့ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဈေးကြီးတဲ့ဂဏန်းတွေ နဲ့ အပြင်ဆိုင်တွေမှာ သတ်သတ်မှတ်မှတ်ဈေးကြီးပေးမှာစားရတဲ့ ပင်လယ်ခရုတွေ၊ ဂုံးတွေတင်မကပဲ ရှားပါးပင်လယ်စာတွေကို တစ်ယောက် ( ၄ ) ပန်းကန်လောက် အမုန်းထိုင်ဆွဲနေတာ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ သူတို့ရဲ့စားသောက်ပုံစံနစ် - Eating Pattern ကို လက်တွေ့မြင်ရတော့ သူတို့ပျော်ပုံကတစ်မျိုးဆိုတာကို ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် သင်ခန်းစာယူမိတယ်။

.

.

ဒုတိယသွားစားဖူးတဲ့ဆိုင်က ဒီနိုင်ငံကကျေးဇူးရှိတဲ့အစ်ကိုလိုက်ကျွေးတဲ့ အမေရိကန်ဘူဖေးလ် ဖြစ်ပါတယ်။ ဈေးအားဖြင့်သိပ်မကွာခြားပေမယ့် စားရတဲ့အရသာနဲ့ အကျွေးအမွေးက ကွာလှတယ်။ သူတို့ဆိုင်မှာ မက္ကဆီကို နဲ့ အမေရိကန်လူမျိုးတို့ရဲ့အဓိကအစားအစာတွေဖြစ်တဲ့ ဒိန်ခဲ၊ အသားကင်၊ အမဲသားနုတ်နုတ်စင်း၊ အာလူးပြဲ၊ ကြက်ကြော်၊ ကူပါချိနိုကော်ဖီ၊ ကရမယ်လ်ချော့ကလက်အပူ၊ အာလုံးကြော်၊ တာကို -  Taco ၊ လှီးပြီးသားအသီးစုံ၊ Dressing အပြည့်လူးထားတဲ့အရွက်အသုပ်စုံတို့အပြင် အချိုပွဲ၊ ကိတ်မုန့်၊ ရေခဲမုန့်စတာတွေ ခင်းကျင်းထားပါတယ်။ ပျော်ရင်းနဲ့စားမလား? စားရင်းနဲ့ပျော်မလား? ဒါကိုမှ မစားနိုင်ဘူးဆိုရင် ဘာပြောကြမလဲ ကိုယ့်လူတို့..။

.

.

ထမင်းနဲ့စားရမယ့် ဘာဟင်းမှမပါတာက ကျွန်တော့လို တစ်သက်လုံးထမင်းနဲ့လူးပြီးကြီးလာသူတွေအဖို့ ဘိုဆိုင်တွေမှာ အခက်အခဲတစ်ခုဖြစ်စေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဘိုဘူဖေးလ်ဆို သေချာကြည့်စားရမယ်။ လာကတည်းက ကိုယ်ကြိုက်တာမှစားမယ်ဆိုရင် တော်တော်အခက်အခဲတွေ့နိုင်ပါတယ်။ ဆိုင်ဝန်ထမ်းတွေက ယူနီဖောင်းက ( ၂ ) မျိုး စားပွဲထိုးပြီး အမှိုက်လိုက်သိမ်းသူက ဟင်းခွက်အသစ်တွေမကိုင်သလို စားဖိုဆောင်ကနေ ဟင်းဗန်းတွေမလာတဲ့သူတွေက စားပွဲတွေလိုက်မရှင်းပါဘူး။ သူတို့ရဲ့ပျော်ရွှင်စွာအလုပ်လုပ်ပုံက စည်းစံနစ်တွေရဲ့ကြားမှာ ချက်စေ့လက်စေ့နဲ့ အချိုးညီလှတယ်။

.

အစားအသောက်ကကြည့်တော့သာ အများကြီးရယ်။ တကယ်စားမယ်လည်းလုပ်ရော ကိုယ်စားတတ်တဲ့ခွဲတမ်းက ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းတဲ့ မရွေးတတ်တော့ဘူး။ အဲဒီတော့ဘာစားရသလဲ .. အသားကင်လေးကိုက်၊ အာလူးကြော်လေးနှိုက်၊ အရွက်ရေစိုလေးကိုဇွန်းနဲ့ကော်၊ ကော်ဖီတစ်ခွက်ကိုဖျော် .. ဒီလိုနဲ့ တစ်ချို့အမဲသားစားသူတွေအတွက်က ပိုအဆင်ပြေကြတယ်။ သူတို့တည်ခင်းတဲ့မီနျူးတွေအရ ညစာ - Dinner ဆိုရင် ဝက်နံရိုးကင်က လူကြိုက်ပိုများတော့ ဆိုင်မပိတ်ခင်အထိ ဘူဖေးလ်ဆိုင်တွေမှာ လူအပြည့်ပါ။ လူလာများတော့ ဈေးပိုတောင်းလို့လည်းကောင်းတာကိုး..။

.

.

ဒီလိုနဲ့နေသားကျလာတဲ့ တောသားလေးဟာ တစ်လမှာတစ်ခါ ဘူဖေးလ်စားဖို့ အပတ်စဉ်အိမ်ရောက်လာတတ်တဲ့ ကြော်ငြာကူပွန်ကို သုံးပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက တစ်ယောက်ကို ( ၅.၉၉ ) ဒေါ်လာနဲ့ လူ ( ၂ ) ယောက်အတွက် ကူပွန်ရထားတယ်။ ဒါနဲ့ ကောင်တာမှာငွေရှင်းတော့ ဘိလပ်ရည်ယူမလားဆိုပြီး ထပ်ရောင်းပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အချိုသိပ်မစားဖြစ်တော့တာကြောင့် ဘာအချိုရည်မှမယူတဲ့အခါ ရေသောက်ဖို့ခွက် ( ၂ ) ခွက် နဲ့ တောသားတို့ ဘူဖေးလ်ကိုရေနဲ့မျှောချပါတယ်။

.

တစ်ပွဲပြင် တစ်ခါထိုင်စား၊ နောက်တစ်ပွဲပြင် နောက်တစ်ခါထိုင်စား နဲ့ ဆက်မစားနိုင်တော့ပါဘူး။ တတိယတစ်ပွဲထည့်မယ်လဲလုပ်ရော ပန်းကန်က သေးသထက်သေးလာတယ်။ နောက်ဆုံးမစားနိုင်တော့ ရေခဲမုန့်နဲ့ ကိတ်အနည်းငယ်လေးနဲ့ပြီးသွားပါတယ်။ အဝစားဖို့လာတဲ့ တောသားက ဒီတစ်ခါတော့ အပျော်စာပဲစားနိုင်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ကိုယ်အလေးချိန်ပြန်ချိန်ကြည့်လိုက်တာ အိမ်ကမထွက်မှီကနဲ့ဆို ( ၂ ) ပေါင်တိုးနေတာတွေ့တော့ သိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

.

.

ဘိုဘူဖေးလ်မှာလာစားကြသူတွေက ဘိုတွေ၊ ပဲစားမက္ကစီကန်တွေ၊ လူမည်းတွေ နဲ့ သက်ကြီးပင်စင်စားတွေ တွေ့ရတယ်။ သူတို့ကြိုက်တာက အသားကင်၊ ဆော်လမွန်ငါး၊ ကြက်ကြွတ်ကြော်၊ ပီဇာ၊ ပြောင်းဖူး နဲ့ ပျော့တိပျော့ပြဲ Mashed Potato တို့ကို အဓိကစားကြတယ်။ ဘိလပ်ရည်ကတော့ သူတို့စားပွဲတိုင်းမှာ မပါမဖြစ်ပဲ။ တစ်ချို့ကျတော့ ဒီလိုဘူဖေးလ်ဆိုင်ကိုလာပြီး အရွက်တွေအများကြီးစားကြတယ်။ သို့ပေမယ့် သူတို့ရဲ့ဝဖိုင့်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အရင်ဘယ်လိုစားခဲ့၊ စုဆောင်းခဲ့တာကို ဖုံးကွယ်ထားလို့မရပါဘူး။ ဒါကြောင့် အမေရိကားမှာ အပျော်စားရာကနေ အဝစား၊ အဝစားရာကနေ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ပိုပိုသာသာစားရင်း အဝလွန် -  Obese ဖြစ်လာကြတယ်။ ဒါကိုပြောချင်တာ..။

.

အကြောင်းရင်းကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ပြန်ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်ရင် “ ကိုယ်သိပ်အဆင်ပြေတဲ့အစားအသောက်ရှာစားရာကနေ ” စတာပါပဲ။ နောက်တစ်ခုက အလွယ်တတူရနိုင်တဲ့ အဆီများ-အစိမ့်ကျ-အဝလွန်-အချိုကဲ အစားအသောက်တွေရဲ့ဖျားယောင်းခေါ်ဆောင်ရာကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားရင်း ပြန်လှည့်ဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ ခန္ဓာကိုယ်က ပေါင် ( ၃ဝ ) လောက် ဝိတ်တက်နေပါပြီ။

.

.

ဒါကြောင့် ဘာမဆို အကုန်လွယ်လွယ်ရနိုင်တဲ့ အမေရိကားရောက်ရင် အစားအသောက်မှာ အပျော်မလွန်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒီ့ထက်ပိုပြောရရင် ပျော်စရာမြေမှာ တကယ့်ကိုပျော်စရာများပါတယ်။ အများကိုမထိခိုက်ရင် အခွင့်အရေးအသီးသီးကို ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေ ကိုယ်ရသင့်သလောက်ယူတာက ပြသနာမရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အသက်နဲ့ခန္ဓာမြဲသ၍ အမေရိကားမှာနေချင်ရင်တော့ အမှုကိစ္စနည်းနိုင်သမျှနည်းအောင်နေထိုင်ရင်း ပျော်ပျော်နေတတ်ရပါမယ်။

.

ဒါကြောင့် စိတ်ကလေးကိုကြည်အောင်ထား၊ သင့်တော်သလောက်အစားကိုစား .. မော်မကြွား၊ မော်တော်ကားလေးမောင်းရင်း ပျော်သလိုနေသွားနိုင်တဲ့အကြောင်း ရေးသားလိုက်ပါရစေ။ ဆက်လက်ပြီး အပိုင်း ( ၁ဝ ) အတွက် လုံးပမ်းကြည့်ပါဦးမယ်။

.

ခင်မင်ခြင်းများစွာဖြင့်

.

10-04-2015
.
.

“ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာ။ ၁ဝ ”

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

“ လူ႕ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္မွေသေပ်ာ္မယ္ ”  ဆုိတဲ႕ စကားရွိတယ္မဟုတ္လား? ဒါေပမယ္႕ ေသသာေသသြားတယ္ ဘယ္မွာေပ်ာ္သြားရလုိ႕လဲဆုိတဲ႕ လူတန္းစားတစ္မ်ိဳးလည္းရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာသေလာက္ကေတာ႕ သူတုိ႕ေနထုိင္ခ်င္တဲ႕ေနရာမွာမေနရ တစ္နည္းအားျဖင္႕ ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ေတာ္ရာမွာေနရ ျဖစ္သူမ်ားဆုိရင္ ပိုမွန္ပါလိမ္႕မယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခပိုမ်ားႏုိင္တဲ႕အခ်က္တစ္ခုက ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေနေပ်ာ္ေအာင္ေတြးလို႕ရတဲ႕ဘဝကို မဆင္ျခင္မသံုးသပ္ႏုိင္ပဲ ဘာကိုမွအလိုမက်တဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ အတြန္႕တက္ေနသူမ်ားလုိ႕ပဲ ထင္ပါတယ္။

.

အေမရိကားဟာ လူေပါင္းစံုေပါင္းစုေနထုိင္တဲ႕ လူအုပ္စုႏုိင္ငံၾကီးတစ္ခုပါ။ အျခားတစ္ဖက္မွာ တစ္ခ်ိန္က အင္အားၾကီးႏုိင္ငံၾကီးေတြရဲ႕ကိုလိုနီျပဳခံခဲ႕ရသလို လြတ္လပ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ႕ ေျမေတြ၊ ေရေတြ၊ ပိုင္နက္ေျမေတြကို တုိက္ရင္တုိက္၊ မတုိက္ရင္ေငြနဲ႕ဝယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕နယ္ေျမေတြကုိေတာ႕ အေပးအယူလုပ္ျပီး ဧရာမႏုိင္ငံၾကီးအျဖစ္တည္ေဆာက္ခဲ႕ၾကတယ္။ လူေပၚမွာေကာက္တဲ႕အခြန္နဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈအေပၚမွာေကာက္တဲ႕ အမည္နာမအမ်ိဳးမ်ိဳးမတူကြဲျပားေအာင္ေကာက္တဲ႕ ကာလာစံုအခြန္ေတြနဲ႕ ႏုိင္ငံကုိ အဘက္ဘက္ကေနေတာင္႕တင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႕တာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ႕ အံ႕ၾသစရာမဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး။

.

.

သုိ႕ေသာ္လည္းပဲ အေမရိကားကိုေျပာင္းေရႊ႕ဝင္ေရာက္လာသူမ်ားကို အစုိးရကေပးတဲ႕ အက်ိဳးခံစားခြင္႕ေတြကေတာ႕ အံ႕ၾသဖို႕ေကာင္းသလို ကိုယ္တုိင္ခံစားသံုးေဆာင္ခြင္႕ရသူမ်ားအတြက္ကေတာ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဝင္ေငြနည္း - Low Income သမားေတြအတြက္စီစဥ္ထားတဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင္႕ေရွာက္ခြင္႕ - Medical Care ရွိတယ္။ အခမဲ႕အေျခခံပညာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခြင္႕ ရွိတယ္။ အထက္တန္းျပီးတဲ႕အခါ ေပါင္းကူးေကာလိပ္ - Community College ေတြမွာ ေက်ာင္းသား နဲ႕ ေက်ာင္းသားမိဘ ( ႏွစ္ပါး ) တုိ႕ရဲ႕ဝင္ေငြေတြေပၚမူတည္ျပီး ေက်ာင္းသားေထာက္ပံ႕ေငြ - Student Aid ရွိတယ္။ ဒါနဲ႕တင္ ေက်ာင္းမျပီးေသးလို႕ တကၠသိုလ္တက္ရင္ ေထာက္ပံ႕ေငြရေသးတယ္္။ ကဲ .. ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႕ အေမရိကားေရာက္ဘဝေတြလဲဗ်ာ .. ဒါနဲ႕မ်ား..။

.

အေျခအေနကတစ္ခုပဲရွိတယ္။ အေမရိကားမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနဖို႕ဆိုတာ လူျဖဴလူမည္း၊ ဘာသာတရားမျခားနားပဲ အစုိးရ နဲ႕ ရံုးေတြကေတာင္းတဲ႕ အခ်က္အလက္ နဲ႕ ကိုယ္႕လက္ရွိအေျခအေန - Status ေတြအရ မူနဲ႕ကိုက္ညီရင္ တန္းတူညီမွ်ခံစားရရွိႏုိင္ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ေတာ႕ အလကားရတဲ႕ကိစၥေတြ အမ်ားၾကီးေပါ႕ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း အေမရိကားမွာမေပ်ာ္ဘူးဆိုျပီး မျပန္ႏုိင္တဲ႕သူေတြအမ်ားၾကီး။ အခမဲ႕ရတဲ႕ဝန္ေဆာင္မႈေတြအစား အစုိးရကုိေနထုိင္စားရိတ္ေပးေနရၾကည္႕ပါလား .. ေရာက္ျပီးေနာက္တစ္ရက္ေျပးျပန္သြားၾကမွာမလြဲပဲေပါ႕။

.

.

ကြ်န္ေတာ္ဥာဏ္မွီသေလာက္ဆိုရင္ အေမရိကားမွာေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးက အျမဲတမ္းအလကားရတာတစ္ခုကေန စေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒါကေတာ႕ လူကိုလူမွန္းသိျပီး ဆက္ဆံခံရတာကေန စတာပဲ။ ေနာက္ေတာ႕ ဘာလုပ္လုပ္ အလကားေနရင္း အခမဲ႕ရေနတာက “ Thank You ” ဆုိတဲ႕ ေက်းဇူးတင္စကားပါ။ ေလာကြတ္ျဖစ္ပါေစ၊ တစ္ကယ္ျဖစ္ပါေစ ၾကီးသူက ငယ္သူကုိေျပာတယ္။ ငယ္သူက ၾကီးသူကိုေျပာတယ္။ အျဖဴကအမည္းကိုေျပာတယ္။ အမည္းက ေအးရွမ္း နဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကုိေျပာတယ္။ မည္သည္႕အေျခအေနကြာျခားမႈမွမရွိေအာင္ လူအခ်င္းခ်င္း “ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ” လို႕ ေျပာၾကတယ္။

.

အစုိးရရံုးထဲသြားရင္လည္း ေက်းဇူးတင္တယ္ဆုိတာ ခဏခဏၾကားရတာပါပဲ။ ဖုန္းဆက္ျပီးလုပ္ေဆာင္ရတဲ႕အခါတိုင္း သူတုိ႕ေျပာတာနားေထာင္လို႕၊ သူတုိ႕ေပးတဲ႕ဝန္ေဆာင္မႈဆားဗစ္ကိုအားေပးလုိ႕လည္း ေက်းဇူးတင္တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး .. ပြဲေတြ၊ ပရုိဂရမ္ေတြ၊ ဆရာမိဘေက်ာင္းပြဲေတြတက္လို႕လည္း ေက်းဇူးတင္ဖို႕မေမ႕ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုး အစုိးရေက်ာင္းကို အခမဲ႕သြားတက္တဲ႕ေက်ာင္းသားကိုလည္း ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ေက်ာင္းမွာ အခုလိုပညာလာသင္ျပီး ႏုိင္ငံကိုအက်ိဳးျပဳဖုို႕ တစ္ေထာင္႕တစ္ေနရာကေနပါဝင္တဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးပါတဲ႕။ ကဲ .. မလြန္လြန္းဘူးလား?

.

.

ကေလးငယ္ေတြအတြက္ မိဘရဲ႕ဝင္ေငြကိုၾကည္႕ျပီး ေက်ာင္းေတြမွာ အခမဲ႕ေန႕လည္စာ - Free Lunch ျဖည္႕စြမ္းေပးၾကတယ္။ ေနရာေဒသနဲ႕ျပည္နယ္ေတြေပၚမူတည္ျပီး ေကြ်းတဲ႕အစာေတြကေတာ႕ ကြာပါလိမ္႕မယ္။ ဒီေတာ႕ မိဘက အဂၤလိပ္စကားမတတ္ဘူးပဲထားဦး၊ ရံုးေတြ ကုမၸဏီေတြနဲ႕ဆက္ဆံတဲ႕ေနရာမွာ ေဆြမ်ိဳးေတြကို အကူအညီယူျပီးရပ္တည္ေနရတယ္ထားဦး မိမိသားသမီးရဲ႕ပညာေရးအနာဂါတ္လမ္းမွာ အစိုးရကားၾကံဳေလးစီးျပီး အဆင္သင္႕ေန႕လည္စာေလးစားရင္း စီးေမ်ာျပီးမလိုက္ခ်င္တဲ႕သူ ဘယ္မွာရွိပါ႕မတုန္း..။

.

အထက္တန္းမွာ အထက္တန္းအေလ်ာက္၊ ေကာလိပ္ေရာက္ေတာ႕လည္း ဖယ္ဒရယ္အစုိးရ နဲ႕ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကေပးတဲ႕ ေက်ာင္းသားေထာက္ပံ႕ေၾကး - Financial Aid ဆိုတာကလည္း ေနာက္တစ္မ်ိဳး။ အေမရိကန္အစုိးရ ပညာေရးဝန္ၾကီး႒ာနရဲ႕ Fafsa – The Free Application for Federal Student ဆိုတဲ႕ ပရုိဂရမ္ရဲ႕အေထာက္အကူကုိမယူတဲ႕ေက်ာင္းသားဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ တက္မယ္႕ေမဂ်ာရဲ႕အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ေမဂ်ာ - Basic Requirement ေတြကိုယူရင္း ဖတ္စာအုပ္ဝယ္ဖို႕၊ ကားဆီထည္႕ဖို႕ နဲ႕ ေနထုိင္စားေသာက္ဖို႕ကူေငြ - Cash ပါ ရလိုက္ေသးတယ္။

.

.

တစ္ခုပဲရွိတယ္..။ Grant ဆုိတဲ႕ ပညာသင္ဆုကေတာ႕ ေဒၚလာ ( ၁၅ဝဝ ) နဲ႕ ( ၂ဝဝဝ ) ၾကားက တစ္ခါတည္းရဖို႕ရွိတယ္။ ကုိယ္တက္တဲ႕ေက်ာင္းရဲ႕က်ဴရွင္ခ - Tuition Fee ေတြကို ျပည္နယ္ကက်ခံေပးျပီး ဖယ္ဒရယ္က ကုန္က်စားရိတ္ - Utility အတြက္ အပိုေငြ - Cash ကုိ ေငြထုတ္စက္ - ATM Machine ေတြမွာထုတ္ေစတယ္။ ဒီအတြက္လိုအပ္ခ်က္က ေက်ာင္းသားဟာ ေမဂ်ာအတြက္ လိုအပ္တဲ႕ယူနစ္ကို ( ၁၂ ) ခု အနည္းဆံုးယူရတယ္။ ဒါကလည္း တစ္ကယ္ေက်ာင္းတက္တဲ႕ေက်ာင္းသားက ေအးေအးေဆးေဆးပါ။ ဒါေၾကာင္႕ ကမၻာမွာ ဘယ္ေနရာမွာမွမရွိတဲ႕ သက္ၾကီးေက်ာင္းသားေတြ၊ ဘယ္အရြယ္က်မွဘြဲ႕ရတယ္ဆုိတာေတြၾကားေနရတာေပါ႕ .. သေဘာေပါက္..။

.

ပထမ ( ၂ ) ႏွစ္မွာ ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူးလား ..? ရေသးတယ္ ..။ တကၠသိုလ္တက္ဖို႕အထိ ေက်ာင္းေထာက္ပံ႕ေၾကးက ေနာက္ကလုိက္လာေပးေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တကၠသိုလ္ဆိုတာ  အေမရိကားမွာ မိဘအိမ္ကေန ထမင္းယပ္ခပ္စားျပီးတက္ရတာက ခပ္ရွားရွားဆိုေတာ႕ မိဘေတြက အကုန္ခံဖို႕သာျပင္ထားၾကေတာ႕ဗ်ိဳ႕။ ဒါေပမယ္႕ ဒီေနရာမွာလည္း ေပ်ာ္စရာက ရွိေသးတယ္။ ေစ်းေရာင္းမေကာင္းတဲ႕ေက်ာင္းေတြက စေကာလားရွစ္ အေသအလဲေပး၊ ေက်ာင္းသားအရမ္းဝင္တဲ႕နာမည္ၾကီးေက်ာင္းက ဝင္ခြင္႕ GPA အမွတ္ကို အရမ္းျမင္႕ထား နဲ႕ ပညာေရးေစ်းေရာင္းပြဲၾကီးကို မိဘေတြနားမလည္ၾကပံုမ်ား ေျပာတာပါ။ သားသမီးကိုယ္တိုင္လုပ္မွ သူစိတ္ခ်မ္းသာတာတက္မွ၊ စိတ္ဝင္စားတဲ႕ဘာသာရပ္ကုိယူမွ ဘဝင္မက်တဲ႕မိဘအတြက္ စိတ္ခ်ရတဲ႕သားသမီးဘဝကို ရမွာပါ။

.

.

ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕သားသမီးက သူဝါသနာပါတဲ႕ နယ္ပယ္ကုိေလ႕လာဖို႕ သူေပ်ာ္တဲ႕ေက်ာင္းကိုသြားျဖစ္ျပီဆုိရင္ ေငြကုန္တာမၾကည္႕နဲ႕။ မိဘေတြေပ်ာ္ဖို႕သာျပင္ထားၾကေပေတာ႕။ ဟုတ္တယ္ေလ .. စဥ္းစားၾကည္႕။ ေက်ာင္းကိစၥေတြမွာ ေစ်းသက္သာတာတို႕၊ ေထာက္ပံ႕ေၾကးရတယ္တို႕၊ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးေတြမွာတက္ရတယ္တို႕ဆိုတာေတြက အခုေခတ္မွာရွိေတာ႕တာမဟုတ္ဘူး။ ကုန္တဲ႕ေငြ ေဒၚလာ ( ၄ ၊ ၅ ) ေသာင္းဆိုတာက သားသမီးလိမ္မာရင္ ( ၃ ) ႏွစ္ဆုိလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ ( ၆ )  ႏွစ္ဆိုလည္းဟုတ္ရဲ႕၊ မိဘက ဝုိင္းဆပ္ေပးလုိ႕ ေက်လို႕ေက်သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ပဲ ေအးေဆးျငိမ္႕ေျငာင္းစြာ ပညာဆံုးခန္းတိုင္သြားတဲ႕ သားသမီးေတြရဲ႕ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ပြဲမွာ မိဘေတြမ်က္ႏွာ ဘယ္လုိျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ မွန္းသာၾကည္႕ၾကပါေတာ႕။ အေပ်ာ္တကာ႕အေပ်ာ္ထဲမွာ ဒီအေပ်ာ္ကေတာ႕ အေမရိကားကုိ ကို႕ယိုးကားယားေရာက္လာတဲ႕ မိဘေတြမွာ အေတြ႕ရ အျမင္ရအမ်ားဆံုးပါပဲ။

.

သားသမီးကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ။ တကၠသုိလ္ေလးဘာေလးေရာက္ျပီဆိုေတာ႕ အတြဲေလးဘာေလးနဲ႕ ေက်ာင္းျပီးရင္ တူစံုတြဲမယ္႕စိတ္ကူးေတြ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင္႕ရေတာ႕မယ္။ ကုိယ္ဝါသနာပါတဲ႕အလုပ္ကို ကြင္းဆင္းျမည္းစမ္းခြင္႕ရေတာ႕မယ္။ ေနာက္ဆံုး မိဘနယ္ေျမကေနလြတ္ျပီး တူႏွစ္ကုိယ္ အပါ႕မင္႕မွာေနရေနရ၊ ကြန္ဒိုမွာတစ္ျခမ္းပဲငွားေနရေနရ၊ သူနဲ႕သာဆုိရင္ တစ္နယ္တစ္ေၾကးဆိုလည္း လိုက္သြားၾကတဲ႕အခ်ိန္ လူငယ္ရဲ႕ဗိဗၼာန္ကို သြားမေႏွာင္႕ယွက္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေနာက္ျဖစ္တဲ႕ကိစၥေနာက္မွရွင္းၾက။ သားသမီးရဲ႕ သင္ယူျပီးေျမွာက္္ျခင္းေအာင္ပြဲ - Graduation Party ေတြက်င္းပျပီး ေအာင္ပြဲခံၾကတဲ႕ျမန္မာေတြကို မေပ်ာ္ဘူးလို႕ ဘယ္သူကေျပာတာလဲ?

.

.

အလကားရရင္ေလယာဥ္ေတာင္ငွားစီးမယ္႕ျမန္မာေတြ အေမရိကားမွာမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ အလကားေျပာတာပါ။ အခုၾကည္႕ေလ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီရေတာ႕မယ္၊ ပြင္႕လင္းေတာ႕မယ္ဆုိျပီး တံခါးဟေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ။ အခုအခ်ိန္အထိ ငါတို႕အမိျမန္မာႏုိင္ငံကိုခ်စ္လြန္းလို႕ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားျဖစ္ျပီးသားကို စြန္႕လႊတ္ျပီး ျပန္ေတာ္ျပန္ေျပးသြားတယ္ဆုိတာ ေဖ႕စ္ဘြတ္ခ္တစ္ခြင္မွာ မဖတ္မိပါလား။ ဒါဆုိ တံခါးက သူတုိ႕လိုခ်င္သေလာက္မပြင္႕ေသးလို႕ထင္တယ္။

.

တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းေျပာတာမဟုတ္သလို အပုတ္ခ်လိုစိတ္နဲ႕ေျပာတာလည္းမဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ မေပ်ာ္ဘူး ေပ်ာ္တယ္ဆုိတာ ၾကည္႕သူကိုျပန္ပံုေဖာ္ေပးတဲ႕ျပဒါးမွန္တစ္ခ်ပ္လိုပါပဲ။ ၾကည္႕တဲ႕သူနဲ႕ဆုိင္သလို မွန္ေရွ႕ေရာက္လာတဲ႕အရာဝတၳဳေပၚမွာမူတည္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွန္တရားအတိုင္းေပါ႕ဗ်ာ .. မဟုတ္ဘူးလား..။

.

.

ခင္မင္လ်က္

.

11-29-2015

.

.

Myanmar Unicode Version:

.

.

“ အမေရိကားမှာပျော်စရာ။ ၁ဝ ”

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ ( တောင်ကြီး )

.

“ လူ့ဘဝမှာ နေပျော်မှသေပျော်မယ် ”  ဆိုတဲ့ စကားရှိတယ်မဟုတ်လား? ဒါပေမယ့် သေသာသေသွားတယ် ဘယ်မှာပျော်သွားရလို့လဲဆိုတဲ့ လူတန်းစားတစ်မျိုးလည်းရှိမယ်ထင်ပါတယ်။ သေချာသလောက်ကတော့ သူတို့နေထိုင်ချင်တဲ့နေရာမှာမနေရ တစ်နည်းအားဖြင့် ပျော်ရာမှာမနေရ တော်ရာမှာနေရ ဖြစ်သူများဆိုရင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ ဖြစ်နိုင်ခြေပိုများနိုင်တဲ့အချက်တစ်ခုက ဘယ်နေရာရောက်ရောက် နေပျော်အောင်တွေးလို့ရတဲ့ဘဝကို မဆင်ခြင်မသုံးသပ်နိုင်ပဲ ဘာကိုမှအလိုမကျတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ အတွန့်တက်နေသူများလို့ပဲ ထင်ပါတယ်။

.

အမေရိကားဟာ လူပေါင်းစုံပေါင်းစုနေထိုင်တဲ့ လူအုပ်စုနိုင်ငံကြီးတစ်ခုပါ။ အခြားတစ်ဖက်မှာ တစ်ချိန်က အင်အားကြီးနိုင်ငံကြီးတွေရဲ့ကိုလိုနီပြုခံခဲ့ရသလို လွတ်လပ်ပြီးချိန်မှာတော့ မြေတွေ၊ ရေတွေ၊ ပိုင်နက်မြေတွေကို တိုက်ရင်တိုက်၊ မတိုက်ရင်ငွေနဲ့ဝယ်၊ တစ်ချို့နယ်မြေတွေကိုတော့ အပေးအယူလုပ်ပြီး ဧရာမနိုင်ငံကြီးအဖြစ်တည်ဆောက်ခဲ့ကြတယ်။ လူပေါ်မှာကောက်တဲ့အခွန်နဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုအပေါ်မှာကောက်တဲ့ အမည်နာမအမျိုးမျိုးမတူကွဲပြားအောင်ကောက်တဲ့ ကာလာစုံအခွန်တွေနဲ့ နိုင်ငံကို အဘက်ဘက်ကနေတောင့်တင်းအောင် တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့တာ အခုအချိန်မှာတော့ အံ့ဩစရာမဟုတ်တော့ပါဘူး။

.

.

သို့သော်လည်းပဲ အမေရိကားကိုပြောင်းရွှေ့ဝင်ရောက်လာသူများကို အစိုးရကပေးတဲ့ အကျိုးခံစားခွင့်တွေကတော့ အံ့ဩဖို့ကောင်းသလို ကိုယ်တိုင်ခံစားသုံးဆောင်ခွင့်ရသူများအတွက်ကတော့ ပျော်စရာကောင်းပါတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ ဝင်ငွေနည်း - Low Income သမားတွေအတွက်စီစဉ်ထားတဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်ခွင့် - Medical Care ရှိတယ်။ အခမဲ့အခြေခံပညာသင်ကြားတတ်မြောက်ခွင့် ရှိတယ်။ အထက်တန်းပြီးတဲ့အခါ ပေါင်းကူးကောလိပ် - Community College တွေမှာ ကျောင်းသား နဲ့ ကျောင်းသားမိဘ ( နှစ်ပါး ) တို့ရဲ့ဝင်ငွေတွေပေါ်မူတည်ပြီး ကျောင်းသားထောက်ပံ့ငွေ - Student Aid ရှိတယ်။ ဒါနဲ့တင် ကျောင်းမပြီးသေးလို့ တက္ကသိုလ်တက်ရင် ထောက်ပံ့ငွေရသေးတယ်။ ကဲ .. ဘယ်လောက်ပျော်စရာကောင်းတဲ့ အမေရိကားရောက်ဘဝတွေလဲဗျာ .. ဒါနဲ့များ..။

.

အခြေအနေကတစ်ခုပဲရှိတယ်။ အမေရိကားမှာ ပျော်အောင်နေဖို့ဆိုတာ လူဖြူလူမည်း၊ ဘာသာတရားမခြားနားပဲ အစိုးရ နဲ့ ရုံးတွေကတောင်းတဲ့ အချက်အလက် နဲ့ ကိုယ့်လက်ရှိအခြေအနေ - Status တွေအရ မူနဲ့ကိုက်ညီရင် တန်းတူညီမျှခံစားရရှိနိုင်ပါတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရင်တော့ အလကားရတဲ့ကိစ္စတွေ အများကြီးပေါ့ဗျာ။ ဒါကြောင့်လည်း အမေရိကားမှာမပျော်ဘူးဆိုပြီး မပြန်နိုင်တဲ့သူတွေအများကြီး။ အခမဲ့ရတဲ့ဝန်ဆောင်မှုတွေအစား အစိုးရကိုနေထိုင်စားရိတ်ပေးနေရကြည့်ပါလား .. ရောက်ပြီးနောက်တစ်ရက်ပြေးပြန်သွားကြမှာမလွဲပဲပေါ့။

.

.

ကျွန်တော်ဥာဏ်မှီသလောက်ဆိုရင် အမေရိကားမှာပျော်စရာအကောင်းဆုံးက အမြဲတမ်းအလကားရတာတစ်ခုကနေ စပြောချင်တယ်။ အဲဒါကတော့ လူကိုလူမှန်းသိပြီး ဆက်ဆံခံရတာကနေ စတာပဲ။ နောက်တော့ ဘာလုပ်လုပ် အလကားနေရင်း အခမဲ့ရနေတာက “ Thank You ” ဆိုတဲ့ ကျေးဇူးတင်စကားပါ။ လောကွတ်ဖြစ်ပါစေ၊ တစ်ကယ်ဖြစ်ပါစေ ကြီးသူက ငယ်သူကိုပြောတယ်။ ငယ်သူက ကြီးသူကိုပြောတယ်။ အဖြူကအမည်းကိုပြောတယ်။ အမည်းက အေးရှမ်း နဲ့ အိမ်နီးနားချင်းတွေကိုပြောတယ်။ မည်သည့်အခြေအနေကွာခြားမှုမှမရှိအောင် လူအချင်းချင်း “ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ” လို့ ပြောကြတယ်။

.

အစိုးရရုံးထဲသွားရင်လည်း ကျေးဇူးတင်တယ်ဆိုတာ ခဏခဏကြားရတာပါပဲ။ ဖုန်းဆက်ပြီးလုပ်ဆောင်ရတဲ့အခါတိုင်း သူတို့ပြောတာနားထောင်လို့၊ သူတို့ပေးတဲ့ဝန်ဆောင်မှုဆားဗစ်ကိုအားပေးလို့လည်း ကျေးဇူးတင်တာပါပဲ။ နောက်ဆုံး .. ပွဲတွေ၊ ပရိုဂရမ်တွေ၊ ဆရာမိဘကျောင်းပွဲတွေတက်လို့လည်း ကျေးဇူးတင်ဖို့မမေ့ကြဘူး။ နောက်ဆုံး အစိုးရကျောင်းကို အခမဲ့သွားတက်တဲ့ကျောင်းသားကိုလည်း ကျောင်းအုပ်ကြီးက ကျောင်းမှာ အခုလိုပညာလာသင်ပြီး နိုင်ငံကိုအကျိုးပြုဖို့ တစ်ထောင့်တစ်နေရာကနေပါဝင်တဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါတဲ့။ ကဲ .. မလွန်လွန်းဘူးလား?

.

.

ကလေးငယ်တွေအတွက် မိဘရဲ့ဝင်ငွေကိုကြည့်ပြီး ကျောင်းတွေမှာ အခမဲ့နေ့လည်စာ - Free Lunch ဖြည့်စွမ်းပေးကြတယ်။ နေရာဒေသနဲ့ပြည်နယ်တွေပေါ်မူတည်ပြီး ကျွေးတဲ့အစာတွေကတော့ ကွာပါလိမ့်မယ်။ ဒီတော့ မိဘက အင်္ဂလိပ်စကားမတတ်ဘူးပဲထားဦး၊ ရုံးတွေ ကုမ္ပဏီတွေနဲ့ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ ဆွေမျိုးတွေကို အကူအညီယူပြီးရပ်တည်နေရတယ်ထားဦး မိမိသားသမီးရဲ့ပညာရေးအနာဂါတ်လမ်းမှာ အစိုးရကားကြုံလေးစီးပြီး အဆင်သင့်နေ့လည်စာလေးစားရင်း စီးမျောပြီးမလိုက်ချင်တဲ့သူ ဘယ်မှာရှိပါ့မတုန်း..။

.

အထက်တန်းမှာ အထက်တန်းအလျောက်၊ ကောလိပ်ရောက်တော့လည်း ဖယ်ဒရယ်အစိုးရ နဲ့ ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ကပေးတဲ့ ကျောင်းသားထောက်ပံ့ကြေး - Financial Aid ဆိုတာကလည်း နောက်တစ်မျိုး။ အမေရိကန်အစိုးရ ပညာရေးဝန်ကြီးဋ္ဌာနရဲ့ Fafsa – The Free Application for Federal Student ဆိုတဲ့ ပရိုဂရမ်ရဲ့အထောက်အကူကိုမယူတဲ့ကျောင်းသားဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။ တက်မယ့်မေဂျာရဲ့အခြေခံလိုအပ်ချက်မေဂျာ - Basic Requirement တွေကိုယူရင်း ဖတ်စာအုပ်ဝယ်ဖို့၊ ကားဆီထည့်ဖို့ နဲ့ နေထိုင်စားသောက်ဖို့ကူငွေ - Cash ပါ ရလိုက်သေးတယ်။

.

.

တစ်ခုပဲရှိတယ်..။ Grant ဆိုတဲ့ ပညာသင်ဆုကတော့ ဒေါ်လာ ( ၁၅ဝဝ ) နဲ့ ( ၂ဝဝဝ ) ကြားက တစ်ခါတည်းရဖို့ရှိတယ်။ ကိုယ်တက်တဲ့ကျောင်းရဲ့ကျူရှင်ခ - Tuition Fee တွေကို ပြည်နယ်ကကျခံပေးပြီး ဖယ်ဒရယ်က ကုန်ကျစားရိတ် - Utility အတွက် အပိုငွေ - Cash ကို ငွေထုတ်စက် - ATM Machine တွေမှာထုတ်စေတယ်။ ဒီအတွက်လိုအပ်ချက်က ကျောင်းသားဟာ မေဂျာအတွက် လိုအပ်တဲ့ယူနစ်ကို ( ၁၂ ) ခု အနည်းဆုံးယူရတယ်။ ဒါကလည်း တစ်ကယ်ကျောင်းတက်တဲ့ကျောင်းသားက အေးအေးဆေးဆေးပါ။ ဒါကြောင့် ကမ္ဘာမှာ ဘယ်နေရာမှာမှမရှိတဲ့ သက်ကြီးကျောင်းသားတွေ၊ ဘယ်အရွယ်ကျမှဘွဲ့ရတယ်ဆိုတာတွေကြားနေရတာပေါ့ .. သဘောပေါက်..။

.

ပထမ ( ၂ ) နှစ်မှာ ကျောင်းမပြီးသေးဘူးလား ..? ရသေးတယ် ..။ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့အထိ ကျောင်းထောက်ပံ့ကြေးက နောက်ကလိုက်လာပေးသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် တက္ကသိုလ်ဆိုတာ  အမေရိကားမှာ မိဘအိမ်ကနေ ထမင်းယပ်ခပ်စားပြီးတက်ရတာက ခပ်ရှားရှားဆိုတော့ မိဘတွေက အကုန်ခံဖို့သာပြင်ထားကြတော့ဗျို့။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှာလည်း ပျော်စရာက ရှိသေးတယ်။ ဈေးရောင်းမကောင်းတဲ့ကျောင်းတွေက စကောလားရှစ် အသေအလဲပေး၊ ကျောင်းသားအရမ်းဝင်တဲ့နာမည်ကြီးကျောင်းက ဝင်ခွင့် GPA အမှတ်ကို အရမ်းမြင့်ထား နဲ့ ပညာရေးဈေးရောင်းပွဲကြီးကို မိဘတွေနားမလည်ကြပုံများ ပြောတာပါ။ သားသမီးကိုယ်တိုင်လုပ်မှ သူစိတ်ချမ်းသာတာတက်မှ၊ စိတ်ဝင်စားတဲ့ဘာသာရပ်ကိုယူမှ ဘဝင်မကျတဲ့မိဘအတွက် စိတ်ချရတဲ့သားသမီးဘဝကို ရမှာပါ။

.

.

ဒါကြောင့် ကိုယ့်သားသမီးက သူဝါသနာပါတဲ့ နယ်ပယ်ကိုလေ့လာဖို့ သူပျော်တဲ့ကျောင်းကိုသွားဖြစ်ပြီဆိုရင် ငွေကုန်တာမကြည့်နဲ့။ မိဘတွေပျော်ဖို့သာပြင်ထားကြပေတော့။ ဟုတ်တယ်လေ .. စဉ်းစားကြည့်။ ကျောင်းကိစ္စတွေမှာ ဈေးသက်သာတာတို့၊ ထောက်ပံ့ကြေးရတယ်တို့၊ မြို့ကြီးပြကြီးတွေမှာတက်ရတယ်တို့ဆိုတာတွေက အခုခေတ်မှာရှိတော့တာမဟုတ်ဘူး။ ကုန်တဲ့ငွေ ဒေါ်လာ ( ၄ ၊ ၅ ) သောင်းဆိုတာက သားသမီးလိမ်မာရင် ( ၃ ) နှစ်ဆိုလည်းဟုတ်ရဲ့၊ ( ၆ )  နှစ်ဆိုလည်းဟုတ်ရဲ့၊ မိဘက ဝိုင်းဆပ်ပေးလို့ ကျေလို့ကျေသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ပဲ အေးဆေးငြိမ့်ငြောင်းစွာ ပညာဆုံးခန်းတိုင်သွားတဲ့ သားသမီးတွေရဲ့ ဘွဲ့နှင်းသဘင်ပွဲမှာ မိဘတွေမျက်နှာ ဘယ်လိုဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မှန်းသာကြည့်ကြပါတော့။ အပျော်တကာ့အပျော်ထဲမှာ ဒီအပျော်ကတော့ အမေရိကားကို ကို့ယိုးကားယားရောက်လာတဲ့ မိဘတွေမှာ အတွေ့ရ အမြင်ရအများဆုံးပါပဲ။

.

သားသမီးကလည်း ပျော်ပျော်ပဲ။ တက္ကသိုလ်လေးဘာလေးရောက်ပြီဆိုတော့ အတွဲလေးဘာလေးနဲ့ ကျောင်းပြီးရင် တူစုံတွဲမယ့်စိတ်ကူးတွေ စတင်အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ရတော့မယ်။ ကိုယ်ဝါသနာပါတဲ့အလုပ်ကို ကွင်းဆင်းမြည်းစမ်းခွင့်ရတော့မယ်။ နောက်ဆုံး မိဘနယ်မြေကနေလွတ်ပြီး တူနှစ်ကိုယ် အပါ့မင့်မှာနေရနေရ၊ ကွန်ဒိုမှာတစ်ခြမ်းပဲငှားနေရနေရ၊ သူနဲ့သာဆိုရင် တစ်နယ်တစ်ကြေးဆိုလည်း လိုက်သွားကြတဲ့အချိန် လူငယ်ရဲ့ဗိဗ္မာန်ကို သွားမနှောင့်ယှက်တာ အကောင်းဆုံးပါပဲ။ နောက်ဖြစ်တဲ့ကိစ္စနောက်မှရှင်းကြ။ သားသမီးရဲ့ သင်ယူပြီးမြှောက်ခြင်းအောင်ပွဲ - Graduation Party တွေကျင်းပပြီး အောင်ပွဲခံကြတဲ့မြန်မာတွေကို မပျော်ဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောတာလဲ?

.

.

အလကားရရင်လေယာဉ်တောင်ငှားစီးမယ့်မြန်မာတွေ အမေရိကားမှာမပျော်ဘူးဆိုတာ အလကားပြောတာပါ။ အခုကြည့်လေ မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဒီမိုကရေစီရတော့မယ်၊ ပွင့်လင်းတော့မယ်ဆိုပြီး တံခါးဟနေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ အခုအချိန်အထိ ငါတို့အမိမြန်မာနိုင်ငံကိုချစ်လွန်းလို့ အမေရိကန်နိုင်ငံသားဖြစ်ပြီးသားကို စွန့်လွှတ်ပြီး ပြန်တော်ပြန်ပြေးသွားတယ်ဆိုတာ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်တစ်ခွင်မှာ မဖတ်မိပါလား။ ဒါဆို တံခါးက သူတို့လိုချင်သလောက်မပွင့်သေးလို့ထင်တယ်။

.

တစ်ဖက်စောင်းနင်းပြောတာမဟုတ်သလို အပုတ်ချလိုစိတ်နဲ့ပြောတာလည်းမဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ မပျော်ဘူး ပျော်တယ်ဆိုတာ ကြည့်သူကိုပြန်ပုံဖော်ပေးတဲ့ပြဒါးမှန်တစ်ချပ်လိုပါပဲ။ ကြည့်တဲ့သူနဲ့ဆိုင်သလို မှန်ရှေ့ရောက်လာတဲ့အရာဝတ္ထုပေါ်မှာမူတည်ပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှန်တရားအတိုင်းပေါ့ဗျာ .. မဟုတ်ဘူးလား..။

.

.

ခင်မင်လျက်

.

11-29-2015