 |
| ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး ) |
.
ျမန္မာႏုိင္ငံအျပင္ဘက္ေရာက္သူမ်ားက အမိႏုိင္ငံျပန္ၾကတယ္။
ျပည္တြင္းကလူေတြက အေၾကာင္းအရင္းခံမ်ိဳးစံုနဲ႕ ႏုိင္ငံျခားထြက္ၾကတယ္။ သြားေနက် လာေနက်သူေတြအတြက္
ေရးၾကီးခြင္က်ယ္မဟုတ္လွေပမယ္႕ “ တုိးနီ ” တစ္ေယာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္မယ္ဆိုတာကေတာ႕
ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းေနပါတယ္။ လြန္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ႕တဲ႕ ( ၁၆ ) ပိုင္းအထိရွိတဲ႕
တိုးနီေျပာျပတဲ႕ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းကုိဖတ္မိတဲ႕မိတ္ေဆြေတြဆိုရင္ တိုးနီ အေမရိကားကို ဘယ္ပံုဘယ္နည္း
နဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲေရာက္လာခဲ႕သလဲဆုိတာကို မွတ္မိပါလိမ္႕မယ္။ ဒီေလာက္ၾကိဳးစားခဲ႕ရျပီး အခုေတာ႕
ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္မယ္ဆိုေတာ႕ ..။
.
.
အစကေျပာေတာ႕ တစ္လေလာက္ျပန္ျပီး အေျခအေနၾကည္႕မယ္လို႕
သိထားတာပါ။ မိဘေတြနဲ႕လည္းမေတြ႕တာၾကာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံကေနထြက္လာကတည္းက တစ္ေခါက္မွမျပန္ရေသးေတာ႕
သူအိမ္ေတာ္ေတာ္လြမ္းေနရွာမွာပဲဆိုတာ ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဒီဘက္ႏိုင္ငံမွာအေျခကုတ္ယူခဲ႕တဲ႕အလုပ္၊
ဘဏ္ေတြမွာဖြင္႕ထားတဲ႕စာရင္းအင္းေတြ၊ တယ္လီဖုန္းလိုင္း၊ အစုိးရ႒ာနအသီးသီးက မွတ္ေရးမွတ္တာေတြကိစၥရွိေသးတာမို႕
ရွင္းရလင္းရနဲ႕ နဂုိကရုန္းကန္ခဲ႕ရတဲ႕ အေမရိကားေရာက္တိုးနီရဲ႕ဘဝဟာလည္း လြယ္လွတယ္ဆိုတာ
တစ္ခါမွမရွိပါဘူး။
.
အတုိခ်ဳံးျပန္ေျပာရရင္ ရန္ကုန္ကေန စကၤာပူ၊
ထိုမွတစ္ဆင္႕နယ္သာလန္၊ တစ္ဆက္တည္း ဘလစ္ဇ္ႏုိင္ငံကေန မကၠဆီကုိကုိသြား၊ ေတာလမ္းေတြေလွ်ာက္ျပီးမွ
အေမရိကန္နယ္စပ္ေရာက္၊ မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္း ( ၁ ) ႏွစ္ခြဲေလာက္ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမွာ
ဝဋ္ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးခံရျပီး ကံအရ အျမဲတမ္းေနထုိင္ခြင္႕ေလွ်ာက္ခဲ႕ရသူပါ။ ဘာသာစကားအခက္အခဲ
နဲ႕ ေနမႈထုိင္မႈသင္ယူမႈအသီးသီးကုိ သူတစ္ကာထက္ ပုခံုးေပၚတင္ျပီးၾကိဳးစားရင္း အခ်ိန္တန္ေတာ႕
အေမရိကန္ႏိုင္ငံက တုိးနီကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင္႕ - Neutralization ေပးရံုတင္မက လက္ေဆာင္အေနနဲ႕
ဖူးစားကိုပါေရြးေပးလုိက္ပါတယ္။
