ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး ) |
.
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းကလို
စာေၾကာင္းရဲ႕ထိပ္ကေနစက်က္ျပီး စာပိုဒ္ဆံုးတဲ႕အထိ စာကုိမက်က္ၾကေတာ႕ပါဘူး။
ဒီလိုက်က္ရင္ အေရွ႕ရယ္၊ အလယ္ရယ္၊ ေနာက္ပိုင္းရယ္ကို ခြဲျခားျပီး
မမွတ္ထားႏုိင္တဲ႕ ဦးေႏွာက္မွာ ဝန္ပိလြန္းလွတယ္။
.
ဒါေၾကာင္႕မို႕ အခုေနာက္ပုိင္း အေမရိကန္မွာ
ကေလးေတြရဲ႕ဦးေႏွာက္ကို အရမ္းမခုိင္းဖို႕အတြက္ ဆရာေတြက ကေလးေတြကိုေရာ၊
မိဘေတြအထိ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြပိုပါမက်န္
နည္းလမ္းတစ္မ်ိဳးနဲ႕ေစခုိင္းေလ႕က်င္႕ေစတယ္။ အဲဒါကေတာ႕ အေစာကေျပာခဲ႕သလို စာကို
အစကေနအဆံုး " ေအာ္ျပီၤး က်က္မွတ္ " တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ
အခ်ိန္မေရြးမွတ္မိႏုိင္တဲ႕ ပံုရိပ္အေနနဲ႕ Scan ဖတ္က်က္ က်က္ခုိင္းတယ္။
.
.
ဒီစာကုိ ျပန္စဥ္းစားတဲ႕ ေက်ာင္းသားမွာ
ကိုယ္ႏွစ္သက္သလိုရုိုက္ထားတဲ႕ ဓါတ္ပံုလွလွေလးကို အခ်ိန္မေရြးျပန္မွတ္မိသလို
ပံုရိပ္ရဲ႕ဘယ္ေနရာမွာ ဘာစာလံုးေလးရွိတယ္က အစ မွတ္မိၾကတယ္။ အသံုးလည္း ဝင္လွသလို
အလုပ္လည္းျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ေက်ာင္းသားေတြမွာ စာမရတဲ႕ ဒုကၡကေန ကင္းေဝးျပီး
အျပင္စာ ပိုဖတ္လာႏုိင္ၾကတယ္။
.
တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆုိ ဖတ္စာအုပ္၊ စာတစ္ပုဒ္ကို
လက္ကိုင္ဖုန္းနဲ႕ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး သိမ္းထားတတ္ၾကတယ္။ အားတာနဲ႕ Facebook
သံုးတဲ႕အခါမ်ိဳးမွာ သူတို႕ဟာ ရုိက္ထားတဲ႕ဓါတ္ပံုေတြကို ျပန္ၾကည္႕ရင္း
စာက်က္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ " စာက်က္တယ္ဆုိတာ အလုပ္ရယ္လုိ႕
သတ္သတ္မွတ္မွတ္လုပ္တုိင္း က်ရွံဴးတဲ႕တတ္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ "
ေျဖေဆးတစ္ခုျဖစ္လာပါတယ္။