တုိးနီ နဲ႕ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္တဲ႕သူ ( ပဥၨမပိုင္း )

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္ ဒီေနရာ ဒီ႒ာနကိုေရာက္ျပီးကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေလယာဥ္တစ္ခါမ ွမစီးဖူးေသးပါဘူး။ လိုအပ္တဲ႕ခရီးကို ကားနဲ႕သြားတာမ်ားပါတယ္။ ေလဆိပ္မွာ အခုေနာက္ပိုင္း ဧည္႕သည္လိုက္ပို႕တာ၊ ၾကိဳတာေလာက္ပဲ လုပ္ဖူးေပမယ္႕ လံုျံခံဳေရးဝန္ထမ္းေတြ စစ္ေဆးတဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပံုစံကုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳဖူးတယ္ဆိုရင္ ယံုႏိုင္ပါ႕မလား?

.

.

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အထုပ္ေတြကို Medical Check Up ႒ာနက အကုန္သြန္ခ် စစ္ပါတယ္။ လက္ဝတ္လက္စားေတြကအစ အရွက္လံုရံုကလြဲျပီး ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ဘာဆုိဘာမွမက်န္ေအာင္ အစအဆံုး ခြ်တ္ခိုင္းတယ္။ အက်ီၤအိပ္ကပ္ နဲ႕ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ေတြထဲက ပစၥည္းေတြကို ဗန္းတစ္ခုထဲကို ထည္႕ခိုင္းျပန္ပါတယ္။ ဒီမွာတင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ႕ ဆြဲၾကိဳးေလးကိုေတြ႕ရာက ျပသနာတစ္ခု စတင္ရင္ဆိုင္ရပါေတာ႕တယ္။

.

က်ည္ဆံပံု ထုထားတဲ႕ အေဆာင္လည္ဆြဲ “ ၾကဳပ္ ” ကေလးကို ေတြ႕တယ္ဆုိရင္ပဲ စစ္ေဆးတဲ႕ရဲဟာ သူငယ္ခ်င္းကုိ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ေျခေထာက္ ( ၂ ) ဖက္ေနာက္ပစ္နဲ႕ နံရံမွာ ကားကားၾကီး ရပ္ခုိင္းပါေတာ႕တယ္။ သူ႕အေနာက္ကေန လည္ပင္းကအေဆာင္ကုိျဖဳတ္၊ ပလပ္စတစ္အိတ္တစ္ခုထဲထည္႕ကာ အခန္းထဲကိုယူသြားပါတယ္။ အမွန္က အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို သူ႕မိသားစုကိုးကြယ္တဲ႕ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ႕အခါ ယူသြားဖုိ႕ အေဆာင္ေလးကုိ ၾကဳပ္ကေလးထဲမွထည္႕ျပီး သကၤန္းေရာင္ၾကိဳးေလးနဲ႕ လည္ပင္းမွာ မန္းေပးလိုက္တာပါ။ ဒါကို ရဲကဖြင္႕ၾကည္႕လုိက္တာမွာ ၾကဳပ္ထဲကိုထည္႕ေပးလိုက္တဲ႕ ဘုန္းၾကီးရဲ႕အေဆာင္ဟာ ေဆးရြက္ၾကီးပံုစံ ေပါက္ေနပါတယ္။ အဲဒီကိစၥရွင္းမရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ..

.

အဂၤလိပ္စကားေကာင္းတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေခါင္းေဆာင္က “ အေဆာင္ ” ကို ဘုိ လိုနားလည္ေအာင္ ရွင္းမျပတတ္ေတာ႕ အင္တာေနရွင္နယ္ဘာသာစကား လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ ေျပာရင္းေခါင္းကုတ္၊ အဲ .. အင္း စဥ္းစားရင္းထပ္ေျပာ နဲ႕ ခက္ခဲတဲ႕ အၾကပ္အတည္းထဲကို ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကုိ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ကယ္တင္လိုက္ႏုိင္သူကေတာ႕ မယံုမရွိပါနဲ႕ .. ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘုိးေတာ္တစ္ပါးပါ။

.

.

ရာသီဥတုေအးေအးထဲမွာ ေဘာင္းဘီတုိေလးေတြနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕အလုပ္ရႈတ္ေနခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေဘာင္းဘီေနာက္အိတ္ကပ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုထုတ္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ “ အဘ ဘိုးမင္းေခါင္ ” ဓါတ္ပံုထြက္က်လာတယ္။ လွမ္းေကာက္လိုက္တဲ႕ ရဲက ဘာလဲလို႕ေမးတဲ႕အခါ သူငယ္ခ်င္းေခါင္းေဆာင္က “ ငါတုိ႕ကိုးကြယ္တဲ႕ အဘ ” ကို “ This is our God ” လို႕ေျပာလိုက္မိတယ္။ အဲဒီရဲက ဓါတ္ပံုကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည္႕ျပီး “ Your God has long hair, the same like ours ” .. မင္းတို႕ရဲ႕ God က ငါတုိ႕ God လိုပဲ ဆံပင္ရွည္ထားတာပဲ .. လို႕ ေျပာလိုက္တဲ႕အခါ အားလံုးက “ Yes, Yes, Yes ” လို႕ ဝိုင္းေအာ္ၾကပါတယ္။

.

ဒီအခြင္႕ေကာင္းကို အသံုးခ်လိုက္ႏုိင္တဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က “ ဟုတ္ပါတယ္။ ခင္မ်ားတုိ႕ God လိုုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ God ကလည္း ေမတၱာတရားအျမဲႏွလံုးသြင္းခိုင္းပါတယ္။ သူ႕ၾကဳပ္ထဲကအေဆာင္ဆုိတာကလည္း Monk ကေန လက္ဖြဲ႕လုပ္ေပးလိုက္တာပါ ” လို႕ အတည္ေပါက္နဲ႕ေျပာလုိက္တာမွာ ရဲၾကီး ေတြေဝသြားတယ္။ သူနားလည္လား မလည္ဘူးလားေတာ႕ မသိဘူး .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အားလံုးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာဟာ အဲဒီရဲၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚကုိ စုပံုေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ စိုးတထိတ္ထိတ္ေစာင္႕စားေနရင္း ရဲၾကီးက အဘဘိုးမင္းေခါင္ပံုကို ျပန္ေပးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရင္ထဲက အပူလံုးၾကီးလည္း အတန္ငယ္ ေအးသြားရပါေတာ႕တယ္။

.

ကြ်န္ေတာ္႕မွာလည္း ကိုေစတန္ တစ္လမ္းလံုးေတာင္းသမွ်ေပးလိုက္ရတဲ႕ဒဏ္ကုိေကာင္းေကာင္းၾကီးခံလိုက္ရတဲ႕ ေခါက္ပိုက္ဆံအိတ္အႏြမ္းေလးကို ထုတ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ က်န္ေငြက ေဒၚလာ ( ၂ဝ ) နဲ႕ အေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕။ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္ကေနဘယ္ေလာက္ယူလာတယ္ဆုိတာ အေရးမၾကီးဘူး။ ဟုိဟာေပး ဒီဟာေပးနဲ႕ ကုန္ခဲ႕သမွ်ေတြကိုလည္း စာရင္းမလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အခုဒီေငြကမွ တုိးနီ အေမရိကန္ကုိ အမွန္တကယ္သယ္ေဆာင္လာတဲ႕ေငြအစစ္ပါ။

.

.

ဒုကၡေရာက္ရတဲ႕ၾကားထဲ စကားက မတတ္။ ပိုဆုိးတာက လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္ခ်င္တဲ႕လူနဲ႕လာတိုးတဲ႕ပံုက ဒီလုိ ..။ ကြ်န္ေတာ႕တစ္ေယာက္တည္းကုိ ခြဲထုတ္ျပီး အခန္းတစ္ခုထဲကို အရင္ထည္႕ထားလိုက္တယ္။ ဝင္စ,ကတည္းက သယ္လာတဲ႕ သူတုိ႕စစ္ျပီးသားအိတ္ကေလးကိုဆြဲျပီး ပိုးသတ္ေဆးအနံ႕ေထာင္းေနတဲ႕ အခန္းထဲကိုဝင္လိုက္တယ္တဲ႕အခါ မကၠစီကန္ ( ၂ ) ေယာက္ ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္က ကာရံုကာထားတဲ႕ ဘိုထုိင္မွာ အိမ္သာတက္ေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ႕ ကင္းပတ္ဘိနပ္အစုတ္ၾကီးကို ေခါင္းအံုးျပီး ၾကမ္းျပင္မွာ လဲွေလ်ာင္းေနေလရဲ႕။

.

ဒီလူပံုစံကိုေျပာရရင္ လူၾကမ္းလို မုတ္ဆိတ္ေမႊးထူလဗ်စ္နဲ႕ အေမရိကန္နယ္စပ္ကို တရစပ္ျဖတ္လာရင္း ( ၁ ) လ ေလာက္ ေရမခ်ိဳးထားတဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ိဳး။ ကြ်န္ေတာ္႕အထုတ္ေလးကုိ ေအာက္ခ်လိုက္ေတာ႕ သူက .. စပိန္စကားလို႕ထင္ရတဲ႕ ဘာသာနဲ႕ စကားလွမ္းေျပာတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ဘယ္ဟာက စပိန္စကားလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာလုိက္တယ္ “ No English ” လို႕ဆုိေတာ႕ သူကလည္း  “ No English ” လို႕ျပန္ေျပာတယ္။ အဓိပၸာယ္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ( ၂ ) ေယာက္လံုး အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္ဘူး ဆုိတဲ႕သေဘာ။

.

ခဏၾကာေတာ႕ လွဲအိပ္ေနတဲ႕ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက လက္ယပ္လွမ္းေခၚတယ္။ အခန္းထဲမွာ လူအပိုဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ဟုိတစ္ေယာက္က အိမ္သာထဲမွာ သူ႕ကိစၥမျပီးေသးဘူး။ ဒါဆို ကြ်န္ေတာ႕ကိုေခၚတယ္ဆိုတာေသခ်ာသလိုရွိလို႕ သူ႕နားေရာက္သြားတဲ႕အခါ အဲဒီပဲစားက သူ႕ေျခသလံုးကုိ လူညိႈးထုိးျပျပီး လက္ကေလး ( ၂ ) ႏွစ္ဖက္ ခ်ိဳမိႈင္မိႈင္ပံုစံ လုပ္ျပပါတယ္။ အစခ်က္ခ်င္း နားမလည္ေပမယ္႕ စဥ္းစားလိုက္ေတာ႕ .. အမယ္ .. ဒီလူက ကြ်န္ေတာ႕ကို သူ႕ေျခသလံုးကို လာႏိွပ္ေပးဖို႕ခိုင္းေနတာခင္မ် ..။ ဒီလိုေကာင္ကမ်ား ငါ႕ကုိ ခိုင္းရေအာင္ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္ စိတ္လည္းဆိုး လန္႕လည္းလန္႕ေနတာေပါ႕။

.

.

ကြ်န္ေတာ္က အတင္းပဲ “ No, No, No ” ဆုိျပီး လက္ခါျပလိုက္တယ္။ သူက အိပ္ေနရာက ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္လာျပီး တစ္လွမ္းခ်င္း ကြ်န္ေတာ႕ဆီကုိ ေလွွ်ာက္လာေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျဖင္႕ ေၾကာက္လိုက္တာ။ နယ္စပ္ထံုးစံ အသစ္ဝင္လာသူကို ဦးခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆုိတာ ခပ္ေရးေရးေလး သေဘာေပါက္လုိက္တယ္။ သူက မရပ္ဘူး တစ္ျဖည္းျဖည္း ကြ်န္ေတာ္႕နား တုိးလာေနတယ္။ ဆက္ေလ်ွာက္လာေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ထိေတာ႕မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ..

.

“ ဂ်ိန္း ” ဆို တံခါးပြင္႕လာျပီး သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္ဝင္လာတယ္။ အခုဆုိေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ( ၃ ) ေယာက္ျဖစ္သြားျပီး သူတို႕က ( ၂ ) ေယာက္ထဲ။ ၃:၂ စစ္ေျမျပင္အေနအထားကို အကဲခတ္သလိုၾကည္႕လိုက္ရင္း အင္အားခ်င္းမမ်တာကို သိလိုက္တဲ႕ အဲဒီပဲစားရဲ႕ေျခလွမ္းဟာ ရပ္တန္႕သြားတယ္။ ဝင္လာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို ကြ်န္ေတာ္က ျဖစ္စဥ္ကုိ အျမန္ရွင္းျပလိုက္တဲ႕အခါ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေခါင္းေဆာင္သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီလူကုိ “ Back Up ” လို႕ တစ္ခြန္းထဲ ေျပာခ်လိုက္တယ္။ တိုက္ဆုိင္စြာ တံခါးကထပ္ပြင္႕လာျပီး က်န္တဲ႕သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္ပါ ထပ္ဝင္လာေတာ႕ လူမုိက္ေယာင္ေဆာင္ ပဲစားဟာ သူ႕ေနရာမွာသူ ျပန္သြားအိပ္ေနပါတယ္။ ၅:၂ အခုလိုအေနအထားက်ေတာ႕ သူမဟုတ္သလိုေနတတ္တာကိုေတာ႕ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။

.

.

ခဏေလးေနက်ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ထဲက ( ၂ ) ေယာက္ကိုေခၚဖို႕ Officer တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ေမြးေန႕သကၠရာဇ္ေမး၊ ေသြးစစ္၊ မတည္႕တဲ႕ေဆးေတြေမး၊ အနာေရာဂါရွိမရွိစစ္ေဆးျပီး ျပန္လႊြတ္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ႕အလွည္႕မွာ စကားျပန္ေတာင္းဆုိေတာ႕ Robert ဆုိတဲ႕ တုိင္းရင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚျပီး ၾကားကေန ဘာသာျပန္ေပးခိုင္းတယ္။ ျပီးသြားတာနဲ႕ ခင္းခ်င္ခင္း ျခံဳခ်င္လဲျခံဳဆုိျပီ  ဂြမ္းေစာင္တစ္ထည္စီေပးလာတဲ႕အခါ ညအိပ္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ။ ေနာက္တစ္ရက္ မနက္ ( ၄ ) နာရီလာေခၚမယ္လို႕ေျပာထားေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕မအိပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ အခန္းထဲက တစ္ခုတည္းေသာ အဂၤေဒခံုေလးမွာ အားလံုးစုထုိင္ျပီး ၾကီး ( ၅ ) ၾကီး အစည္းအေဝးစတင္ပါတယ္။

.

.

“ တိုးနီ ” တို႕ရဲ႕ တစ္လမ္းလံုးေတြးေနက် .. ငါတို႕လာတာ မွားသြားျပီလား? ရုပ္ရွင္ထဲကအတုိင္း ခပ္မုိက္မုိက္ေတြခ်ည္းပဲ။ တစ္သက္လံုး ဒီလုိမ်ိဳး တစ္ခါမွမၾကံဳဖူးဘူး။ ငါတုိ႕ကုိ ဘယ္ဆက္ေခၚသြားမွာလဲ? ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ စတဲ႕ ေမးခြန္းေတြနဲ႕ အေျဖမရတဲ႕အစည္းအေဝးၾကီးရဲ႕ ရလဒ္အေျဖ ဘယ္လိုထြက္ေပၚလာတယ္ဆိုတာ တိုးနီ တုိ႕ကုိပဲ ဆက္ေမးရပါလိမ္႕မယ္။

.

koko2yeye@gmail.com