တိုးနီေတာ႕ ဒီတစ္ခါ .. ဒိုးျပီ ( စတုတၳပိုင္း )

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ( ၅ ) ေယာက္ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ျပန္စုထားျပန္တယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ FBI စစ္လို႕ သူတုိ႕ဘက္ကျမင္ရတယ္ .. ကြ်န္ေတာ္တို႕ဘက္ကၾကည္႕လိုက္ရင္ မွန္ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတဲ႕အခန္းမ်ိဳးေလးထဲမွာေပါ႕။ တစ္ခုခုလုိရင္ မွန္သြားေခါက္ရတယ္ .. မယံုမရွိနဲ႕ဗ်ာ .. တစ္ကယ္ မွန္ထေခါက္ရတာ။ အိမ္သာအေပါ႕အပါးသြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ လိုက္ပုိ႕ေပးတယ္။

.

ခဏေနက်ေတာ႕ ဗိုက္ဆာျပီလား? ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ျပီ .. ဟမ္ဘာဂါကို ဘာသားနဲ႕စားခ်င္လဲ? လို႕ေမးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က ျပီးရင္ျပီးေရာ ဘာနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေရြးဘူး .. “ Anything ” လို႕ေျဖလိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အမဲသားဟမ္ဘာဂါနဲ႕ ကိုကာကိုလာဘိလပ္ရည္ေတြကို က်က်နန ခ်ေကြ်းပါတယ္။

.

.

စားသာစားေနရတယ္ ခဏေနဘာျဖစ္မယ္ .. မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ မသိရေတာ႕ စိတ္က ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ။ ငါတို႕ကို အိမ္ျပန္ပို႕ၾကမွာလား? ဆုိတဲ႕အေတြးက ( ၅ ) ေယာက္လံုးရဲ႕ ဦးေခါင္းေသးေသးေလးမွာ အခ်ိန္ကိုက္စိုးမိုးေနၾကတာ ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ စကားကုိအက်ယ္ၾကီးလည္းမေျပာရဲဘူး။ နံရံေတြမွာ ဘယ္လိုစက္ကိရိယာေတြတပ္ဆင္ထားတယ္ဆုိတာ မသိႏိုင္ဘူး။ စကားသံေတြကို အသံသြင္းထားမွာေသခ်ာတယ္။

.

စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားနဲ႕ ပူသမွ်အေတြးေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာမိလို႕ ဘာသာျပန္ခိုင္းျပီး နားလည္သြားလို႕ကေတာ႕ ခက္ေခ်ျပီ။ ဒါနဲ႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုတစ္ေယာက္ မသိမသာ အခ်က္ျပရံုသာခုိးၾကည္႕နည္းနဲ႕သာ ဆက္သြယ္ခဲ႕ရတယ္။ စကားေျပာတာ အမွားပါသြားရင္ ျပန္ပို႕ခံရမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္မုိ႕ အားလံုးလည္း လက္ရွိအေျခအေနကို ျပိဳင္တူသေဘာေပါက္ေနၾကတဲ႕အခ်ိန္ပါ။

.

ည ( ၁ဝ ) နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကို ျဖိဳခြင္းလုိက္တာက အုတ္နံရံထူထူေတြၾကားက တံခါးဖြင္႕သံ ပါပဲ။ ထိုင္ခံုေတြကေန တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ ဆင္႕ေခၚတယ္။ လက္ေဗြႏွိပ္ရတယ္။ လက္မ တစ္ေခ်ာင္းထဲ မဟုတ္ဘူးဗ် .. ( ၁ဝ ) ေခ်ာင္းလံုး ႏွိပ္ရတာ။ ျပီးေတာ႕ ဓါတ္ပံုရုိက္တယ္။  တစ္ေယာက္ကို ( ၃ ) ပံု .. ေရွ႕တည္႕တည္႕ရယ္၊ ဘယ္ဘက္လွည္႕၊ ညာဘက္လွည္႕ပံုေတြလည္း ပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ ဘာေတြေရးထားမွန္းမသိတဲ႕စာရြက္မွာ လက္မွတ္ထုိးခိုင္းတယ္။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖတ္မေနေတာ႕ပါဘူး။ အားလံုးပဲ လက္မွတ္တန္းထုိးေပးလုိက္ၾကတယ္။

.

.

ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ သိမ္ငယ္လိုက္တာဗ်ာ။ ငါတို႕ဒီအစီအစဥ္နဲ႕လိုက္လာတာ မွားမ်ားမွားသြားျပီလား? ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတုန္းကမွ စစ္သားမေျပာနဲ႕ “ ရဲ ” ဆုိတာ အစစ္ေတာင္ခံရဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအုပ္စုထဲမွာ အိမ္မွာေရေသာက္ခ်င္လို႕ ထခပ္ရတဲ႕လူေတြ တစ္ေယာက္မွမပါဘူး။ ဘယ္႕ႏွယ္ .. ဒီေရာက္မွ စစ္ေၾကာေရးလည္းေရာက္လုိေရာက္ရဲ႕ .. လက္မွတ္ဆိုလည္းထိုးလိုထုိးရဲ႕ .. ဓါတ္ပံုဆိုလည္းရိုက္ဆုိရိုက္ရဲ႕ .. လက္ေဗြဆိုလည္း လက္ေခ်ာင္းျပည္႕ႏွိပ္ရေသးတယ္။ ျပီးေတာ႕ အေမရိကန္ရဲဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံကလုိ ဗလန္ေလးေတြ မဟုတ္ဘူး .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕အရပ္ ( ၂ ) ဆေလာက္ရွိတဲ႕ ( ၆’ ) ေက်ာ္တဲ႕ေကာင္ေတြ။ လူေကာင္ကၾကီးၾကီး ဗလေတာင္႕ေတာင္႕ ဗုိက္ပူပူနဲ႕ တစ္ကယ္႕အျဖဴေကာင္ေတြ။

.

သူတုိ႕ကိုစကားေျပာရင္ ေမာ႕ေမာ႕ျပီးစကားေျပာရတာ။ ဒါမ်ိဳးက ရုပ္ရွင္ထဲၾကည္႕ရတာ ျပသနာမရွိဘူး .. အျပင္မွာ တစ္ကယ္ရင္ဆိုင္ေနရတာ အရမ္းခက္ခဲတာပဲ။ ပိုဆိုးတာက သူတုိ႕နဲ႕ထိေတြ႕ဆက္ဆံရတဲ႕အခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ရယ္သံ၊ ရႊတ္ေနာက္သံ တစ္ခ်က္မွ မၾကားခဲ႕ရဖူးဘူး။ မ်က္မွန္နက္ၾကီးေတြတပ္ျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လႈပ္ရွားမႈကိုေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာ။ ေျခေထာက္ေရႊ႕ ေရႊ႕ျပန္ျပီ၊ လက္လႈပ္ လႈပ္ျပန္ျပီလို႕မေျပာရံုတမယ္ပဲ။ အေနအထားအားလံုးကုိ အျမဲအကဲခတ္ေနတာ။ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ လာ “ လိမ္ ” တာလားဆုိတာကို အမိအရ ရွာေဖြေနၾကတယ္ေလ။

.

အားလံုးေပါင္းေစာင္႕ရတာ ( ၁ဝ ) နာရီေလာက္ေတာ႕ရွိမယ္္။ တစ္ဖက္ခန္းမွာ Fax သံေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုတ္ တစ္ေထာက္ေထာက္ရိုက္သံေတြ ၾကားေနရတယ္။ မွန္းၾကည္႕တာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အခ်က္အလက္ေတြကို အထက္တစ္ေနရာကို အင္တာနက္ကေန ပို႕ေပးေနပံုရတယ္ .. ဒါကမွန္းၾကည္႕တာေလ။ တစ္ေအာင္႕ေလာက္ၾကာေတာ႕ လာေခၚခါနီးမွာ “ A ” နဲ႕ စ,တဲ႕ နံပါတ္တြဲတစ္ခုပါတဲ႕ စာရြက္တစ္္ရြက္ လာေပးတယ္။နာက္ပုိင္းမွ ျပန္သိရတာက အဲဒီ အေထာက္အထား A နံပါတ္က  တရားဝင္ ေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနံပါတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ လက္ထဲကိုေရာက္လာတဲ႕ ဘာစာရြက္စာတမ္းမွ ဟုတ္တိ ပတိ မရွိေသးဘူး။

.

.

“ သြားလို႕ရျပီ ” လို႕ လာေခၚတဲ႕အခါမွာ ရုိးရုိးထသြားလို႕မရျပန္ဘူး။ တန္းစီခုိင္းတယ္။ အခုတစ္ၾကိမ္မွ စလြန္းကားအျပာ ရဲကားေမာင္းတဲ႕ ရဲအစစ္ကုိ မ်က္ျမင္လက္ေတြ႕ၾကံဳရတာပဲ။ သိတယ္မလား .. အေရွ႕ခန္းနဲ႕ အေနာက္ထုိင္ခံုၾကားမွာ သံဇကာနဲ႕ရဲကားေလ .. ေဘးမွန္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း သံတုိင္ေတြပါတဲ႕ ကားမ်ိဳး။ ရဲသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး လက္ထိပ္ခပ္မယ္တဲ႕ .. “ ျမတ္စြာဘုရား .. ကယ္ေတာ္မူပါ ”

.

.

ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး တညီတညြတ္တည္း လက္ထိပ္မခတ္ဖို႕ျငင္းဆန္တယ္။ အားလံုးထဲမွာ အဂၤလိပ္စာေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “ ငါတုိ႕ တရားခံေတြမဟုတ္ဘူး ” ဆိုျပီး လက္နဲ႕ကာျပီး ေတာင္းပန္တယ္။ ေနာက္ဆုတ္ျပီး ထပ္ေျပာတယ္။ ဒီအခါ ရဲၾကီးက “ ဒါက Law အတိုင္းလုပ္တာ၊ မင္းတုိ႕ဒီအတိုင္းလက္ခံရမယ္။ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းမေမးနဲ႕ ” လို႕ေျပာေတာ႕ ဘာကိုေရြးခ်ယ္ရဦးမွာလဲ။ ေရြးခ်ယ္စရာတစ္ခုခုေရာ ရွိေနေသးလို႕လား?။ စိတ္ထဲမွာ ဟုိးေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးေအာက္ကုိ ျပဳတ္က်သြားသလိုပဲ .. ဒီလူငယ္ေတြဆိုတာ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။

.

အေရွ႕က ယူနီေဖာင္းအမည္းဝတ္ ရဲကေခၚသြားျပီး အေနာက္က နယ္ျခားေစာင္႕အစိမ္းေရာင္ဝတ္စစ္သားက ျခံရံလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကုိ ေထာင္ကားအေသးစား ကားအျဖဴေပၚတက္ခုိင္းပါတယ္။ ဘာဆုိဘာမွ မေျပာႏိုင္တဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြကို တစ္ေနေနရာ ေခၚသြားေတာ႕မယ္။ ေထာင္လား? ေလဆိပ္လား? နယ္ျခားတစ္ေနရာလား? ေတာ္ၾကာ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲမွာထားခဲ႕ရင္ ဒုကၡ။ ကားေပၚေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အားလံုးက ေမတၱာပို႕ၾကတာ ေ- ြးမသား ကုိေစတန္ ..။

.

တစ္ေယာက္ကဆုိရင္ ဒီ .. ေ- ာက္အေျခာက္ကို ယံုမိလို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ထမင္းယပ္ခတ္စားေနႏိုင္ရာကေန - င္ယားလို႕ ေထာင္က်ျပီ။ အေမရိကန္ေရာက္ခ်င္လို႕ သူ႕အားကုိးတဲ႕အခါမွ အေမရိကန္ေထာင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္က်ရျပီ။ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား? ပုိ႕မယ္႕ပုိ႕ ေထာင္ထဲကို အေရာက္ပုိ႕ျပီေပါ႕ .. ကိုေစတန္ရဲ႕။

.

.

( ၃ ) နာရီခန္႕ေမာင္းျပီးတဲ႕ေနာက္ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိတဲ႕ ေနရာတစ္ခုအေရာက္မွာ ကားရပ္သြားပါတယ္။ ေတြ႕ရပါျပီ .. သံဇကာအထပ္ထပ္ကားထားတဲ႕ေနရာ။ တစ္ကယ္သာ ဒီမွာေနရရင္ မစားသာဘူး။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ အုတ္အထပ္ထပ္ ကာထားတယ္။ လြတ္လမ္းရွိဖြယ္ မျမင္ဘူး။ တံခါးက စလိုက္ဒိုးေလးနဲ႕ အလိုလိုပြင္႕တဲ႕ပံုစံမ်ိဳး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကုိ လက္ထိပ္ျပန္ျဖဳတ္ေပးတယ္။ အားလံုးကို အထဲေခၚသြားတယ္။ ဒီတစ္ခါ တစ္ကယ္ တုိးနီေတာ႕ ဒိုးျပီ ထင္တယ္။

.

အဲဒီအခ်ိန္က်မွ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကုိမေခၚခင္ တစ္အုပ္စုလံုးကုိ ရွင္းျပတယ္။ “ က်န္းမာေရးစစ္ေဆး - Medical Check Up လုပ္ရမယ္ ” တဲ႕။ ဟူး .. ေတာ္ေသးတာေပါ႕ .. တစ္ကယ္႕ေရကန္ၾကီးထဲ နစ္ေတာ႕မလို႕။

.

ဆက္ပါမည္။

.

koko2yeye@gmail.com