ဝမ္းနည္းရမွာလား ဝမ္းသာရမွာလား .. တိုးနီ ၁၆။ ( ဇာတ္သိမ္းပိုင္း )

ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )

.

.

အဲဒီေန႕က ကံဆုိးသူ သားအဖ ( ၂ ) ေယာက္အတြက္ လံုးလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုကလြဲျပီး ကြ်န္ေတာ္ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ဦးပါမည္နည္း? ကြ်န္ေတာ္႕အတြက္ေရာ ေမွာင္မုိက္တဲ႕ညေတြ လာမလား? လေပါင္းမ်ားစြာ ေအာင္႕အီးသည္းခံလာရင္း ျမင္ခ်င္လြန္းလွတဲ႕ အေမရီကန္ မုိးေကာင္းကင္ျပာကို ျမင္ခြင္႕ရမွာလား? ကြ်န္ေတာ္႕အေတြးေတြ စာလိုလို ကဗ်ာလိုလိုနဲ႕ မျငိမ္ဘူးဗ်ာ..။

.

တိုင္းရင္းသားေလးတစ္ေယာက္ အမႈက်သြားတုန္းက မွတ္မိေသးတယ္ .. ( ၁ ) လေက်ာ္ေလာက္ စာရြက္စာတမ္း - Document ထုိင္ေစာင္႕ရတာေလ။ ရလည္းရေရာ ေလဆိပ္ကို လက္ထိပ္ခတ္ ေခၚသြားတယ္။ လိုက္ပို္႕သူတစ္ေယာက္ အပိုလိုက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႕ ရန္ကုန္ လဝက ကို အပ္တဲ႕အခ်ိန္ လူေတြဝုိင္းၾကည္႕ၾကမွာေပါ႕ .. ဘယ္ေလာက္ရွက္ဖို႕ေကာင္းလဲ။ ျမန္မာအစိုးရက ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာက တစ္ေမွာင္႕။ စိုးရိမ္စိတ္က မ်ားလိုက္တာ..။

.

.

အဲဒီညက ဟိုလိွမ္႕ဒီလွိမ္႕နဲ႕ မရရေအာင္အိပ္လိုက္တာ မနက္ထရဦးမယ္ေလ .. ရံုးခ်ိန္းရွိတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီး လန္းဆန္းေအာင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနေပမယ္႕ ကေယာင္ေျခာက္ခ်ားစိတ္ကုိ ျဖတ္ထုတ္လို႕မရ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ျပီးခဲ႕တဲ႕ ( ၂ ) ႏွစ္ ကတည္းက ၾကိဳးစားခဲ႕တဲ႕ အေမရိကားမွာ ေနရမယ္ မေနရဘူးဆိုတဲ႕ ကံၾကမၼာ ဒီေန႕ သိရေတာ႕မယ္။ အရင္က ဒါဟာ အိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္္ခဲ႕ေပမယ္႕ ဒီေန႕ေတာ႕ လက္ေတြ႕ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ရင္ဆုိင္ရေတာ႕မွာ။

.

.

“ မစၥတာ တိုးနီ .. ေနရတာ အဆင္ေျပလား? ” လို႕ေျပာလုိက္သူက ကြ်န္ေတာ႕အရင္ TV ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ၾကိဳေရာက္ေနတဲ႕ တရားသူၾကီးက ႏႈတ္ဆက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ျပံဳးပဲ ျပံဳးေနလုိက္တယ္။

.

“ လူတိုင္း ဒီလုိပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အလုပ္လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ မစၥတာ တိုးနီ လို ထပ္တူခံစားရပါတယ္။ အခုလည္း လက္ေဗြကြ်မ္းက်င္သူရဲ႕ စစ္ခ်က္အေျဖကို Law အရ ခင္မ်ားေရွ႕မွာ ေဖာက္ျပမွာပါ ” လို႕ ေျပာရင္း A4 ဆိုဒ္ စာအိပ္အဝါကို ကိုင္လိုက္ပါတယ္။

.

ဘုရား .. ဘုရား .. အေျဖက ဘယ္လိုပါလိမ္႕ လို႕ေတြးရင္း စိတ္ထဲမွာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဖြဟဲ႕ ဒီမ်က္လံုး .. ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ျမင္ေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ နယူးေယာက္ေလဆိပ္တုိ႕ ခ်ီကာဂုိေလဆိပ္တုိ႕ကို ျမင္ေနရမွာ။ တရားသူၾကီးက စိမ္ေျပနေျပ လုပ္ေနေလေလ ကြ်န္ေတာ႕စိတ္ေတြ မယုိးမယြ ျဖစ္ေလေလဆုိေတာ႕ အေနရခက္လိုက္တာ။ ကြ်န္ေတာ္သာ ေျပးျပီးေဖာက္လိုက္ခ်င္ပါေတာ႕တယ္၊ ဒီစာအိတ္အဝါေလးကုိ အျမန္သာ ၾကည္႕လိုက္ခ်င္မိပါေတာ႕တယ္။

.

ဆံုးမထားတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕မ်က္လံုးေတြကို တရားသူၾကီးမ်က္ႏွာေပၚကို ပို႕လုိက္တယ္။ သူ႕ဒီဇိုင္းက ျပံဳးလည္းမျပံဳးဘူး မဲ႕လည္း မမဲ႕ဘူး။ ထြက္လာတဲ႕ စာရြက္ ( ၂ ) ရြက္ကို ၾကည္႕ရင္းတန္းလန္း အၾကာၾကီးအခ်ိန္ဆြဲျပီးေတာ႕မွ စကားစ,ေျပာပါတယ္။ “ ကဲ မစၥတာ တုိးနီ အမိန္႕ - Decision ခ်မယ္။ စိတ္ကုိခိုင္ခိုင္ထားပါ။ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြမွာ Shock ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ပါ။ ခင္မ်ားရဲ႕ ေနထုိင္ခြင္႕ - Residency က ကြ်န္ေတာ္႕အခုေျပာမယ္႕ စကားတစ္ခြန္း နဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားလိမ္႕မယ္။ အခု မေျပာခင္ ခင္မ်ားေရွ႕ေနကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာစရာရွိေသးတယ္ ” ဆိုျပီး ရိုက္ေနလိုက္တဲ႕ရုပ္ရွင္ဗ်ာ .. ေလးတိေလးပင္နဲ႕ အၾကာၾကီး..။

.

.

ဒီတစ္ေခါက္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွာျဖစ္လို႕ ေရွ႕ေနက တရားသူၾကီးနားေရာက္ေနပါတယ္။ သူတို႕ ( ၂ ) ေယာက္ တီးတိုးတီးတိုးနဲ႕ ဒီအမႈသည္တစ္ေယာက္ကို လႊဲရမယ္႕အေၾကာင္း ေျပာေနၾကဟန္ တူတယ္။ ေၾကးစား ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြလို႕ မေျပာရဘူး မ်က္ႏွာေပၚမွာ အကဲခတ္လို႕ရမယ္႕ အေရးအစင္း တစ္ခုမွ မေတြ႕ရဘူး .. မွင္ေသလိုက္တာ။ ျပီးေတာ႕ ေရွ႕ေနကလည္း အလိုတူ အလိုပါ စိတ္ေအးေအးထားဖို႕ ထပ္ေျပာျပန္တယ္။ ခဏေလးၾကာေတာ႕ အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားတဲ႕ေနာက္မွာ တရားသူၾကီးက တရားခြင္တူေလးကို ေပေပၚရုိက္ခ်လိုက္ပါတယ္ .. “ ဒံုး  .. .. .. ”

.

“ Congratulation တိုးနီ .. ” တရားသူၾကီးက ေျပာလိုက္တာပါ။ ဘာဆုိလိုတယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းသေဘာမေပါက္ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံေရာက္တာ မၾကာေသး အျပင္ကိုလည္း မေရာက္ဖူးေသးေတာ႕ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း ဆိုတဲ႕စကားလံုးကုိ ကြ်န္ေတာ္ မရင္းႏွီးပါဘူး။ ဝမ္းသာရမွာလား ဝမ္းနည္းရမွာလား မိသိန္းၾကည္ ဆုိသလို ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တရားသူၾကီးက ေနာက္ထပ္စကားတစ္ခြန္းထပ္ေျပာတယ္ ..

.

“ ခင္မ်ား အသက္ရွဴေနေသးလား တုိးနီ ? ” တဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္ မၾကားလိုက္ဘူး။ သူက တပ္ထားတဲ႕ မ်က္မွန္ကုိ ေက်ာ္ၾကည္႕ျပီး ထပ္ေျပာတယ္ “ ခင္မ်ား ဒီမွာ ေနထုိင္ခြင္႕ရသြားျပီ လို႕ ေျပာတာ ၾကားလား? အမႈကို အေအာင္ေပးလုိက္ျပီလို႕ ေျပာတာ ” လို႕ ေျပာအျပီးမွာ ေရွ႕ေနက ပ်ာပ်ာသလဲဝင္ျပီး “ ေမာင္ေလး .. တရားသူၾကီးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႕ အျမန္ေျပာလိုက္ေလ ” လို႕ဝင္ေထာက္ေတာ႕မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း အသိဝင္လာျပီး တရားသူၾကီးမင္း .. Thank You ပါ။ ခုနက ကြ်န္ေတာ္ Shock ျဖစ္သြားတာ ခြင္႕လႊတ္ပါလို႕ ေျပာႏုိင္လိုက္ပါတယ္။

.

သူက ထပ္ျပီး “ ခင္မ်ားစာရြက္ကို ေတြ႕ကတည္းက ဝမ္းသာေနတာ..။ အမိန္႕ခ်မွ ဝမ္းသာေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေပးတာ။ အခုလုိ အၾကာၾကီးေစာင္႕ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ခင္မ်ားကို လႊတ္ေပး - Release ဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ လက္မွတ္ထုိးေပးလုိက္ျပီ။ အျပင္ကိုထြက္ဖို႕ကိစၥက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕မဆုိင္ေတာ႕ဘူး။ စင္တာက အရာရွိေတြ ဆက္လုပ္လိမ္႕မယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ ( ၁ ) ပတ္အတြင္း အျပင္ထုတ္လိမ္႕မယ္။ ဘာေမးစရာရွိေသးလဲ -  Any Questions? ” လို႕ေမးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္က ေမးစရာမရွိေတာ႕ပါဘူးလို႕ ရိုရုိေသေသ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေရွ႕ေနက “ အခု ေပ်ာ္ႏိုင္ျပီ မဟုတ္လား? ” လုိ႕ ျပံဳးရယ္ျပီး စကား ဝင္ေထာက္ေပးပါတယ္။

.

.

ရံုးေတာ္က ဒီတစ္ေခါက္ျပန္အလာ ေျခလွမ္းေတြ သြက္လက္စြာနဲ႕ လမ္းမွာ ျမန္မာေတြေတြ႕ေအာင္ ရွာၾကည္႕ပါတယ္။ အခန္႕သင္႕စြာ ထမင္းပို႕ေနတဲ႕ ျမန္မာတစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္အမႈေအာင္သြားတဲ႕အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ႕ “ စိတ္ခ် .. သူ သံေခ်ာင္းေခါက္ ေၾကျငာေပးမယ္ ” လို႕ ေျပာသြားတယ္။ အတူတူလာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ( ၄ ) ေယာက္ထဲက ( ၂ ) ေယာက္ဟာ အမႈေအာင္လို႕ အျပင္ေတာင္ထြက္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဆက္သြယ္လုိ႕မရတဲ႕အခါ မေတြ႕ေတာ႕မွသာ သူတို႕ေအာင္သြားမွန္း သိရတာပါ။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ တရုတ္ေတြ ကြ်န္ေတာ႕ကို သတင္းလာေမးတယ္။ သူတို႕က အျပင္ကေန အမႈရင္ဆိုင္ေနၾကတာဆိုေတာ႕ ဒီလုိအတြင္းကေန ဘာေတြလုပ္တယ္ဆုိတာ မသိၾကဘူး။

.

.

မိတ္ေဆြဆီဖုန္းဆက္တယ္။ အျပင္ထြက္ဖုိ႕စီစဥ္မယ္။ အျမန္ဆံုးအျပင္ထြက္ခ်င္တယ္လုိ႕ ေျပာလုိက္တယ္။ အဆင္သင္႕စြာပဲ ညေန ေရွ႕ေနလာရင္ ေဒၚလာ ( ၂ဝဝ ) ေပးခိုင္းလိုက္မယ္ ေစာင္႕စရာမလုိဘူး ဆုိေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေငြေရာက္မ ွထြက္ရရင္ ( ၃ ) ရက္ ေလာက္ ထပ္ေစာင္႕ရဦးမွာ။

.

Office ကို ျပန္ေခၚသြားတဲ႕အခ်ိန္ မွတ္ပံုတင္ - ID အၾကီးစားတစ္ခု ထုတ္ေပးတယ္။ သက္တမ္း ( ၁ ) ႏွစ္ ပါတယ္။ ( ၁ ) ႏွစ္အတြင္း Green Card ေလ်ွာက္ရမယ္လုိ႕ မွာလိုက္တယ္။ ဒီကဒ္ျပားနဲ႕ အေမရိကန္တစ္ႏုိင္ငံလုံး ၾကိဳက္သလိုသြားလို႕ရျပီလုိ႕ပါ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ကုိယ္နဲ႕မကြာေဆာင္ထားဖုိ႕လိုတယ္။ နယ္ျခားကူးတဲ႕အခါ စစ္ရင္ ျပဖုိ႕လိုတယ္ဆိုျပီး တစ္သီၾကီး မွာလိုက္ပါတယ္။

.

.

စခန္းကေနထြက္ခြာလုဆဲဆဲလူေတြကို အခန္းတစ္ခုထဲမွာ စုထည္႕ထားတယ္။ ေလယာဥ္စီးမယ္႕သူေတြက ပိုေစာင္႕ရလိမ္႕မယ္။ ကြ်န္ေတာ္႕ကိုလာၾကိဳမယ္႕သူလည္း မရွိဘူး။ မိတ္ေဆြရွိရာကုိ ကားနဲ႕သြားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ အခန္းထဲမွာ ကိုယ္လိုလူေတြ အမ်ားၾကီး။ လာခါစ,တုန္းနဲ႕ လားလားမွ် မတူေတာ႕ဘူး။ ျပန္ၾကမယ္႕ထဲမွာ တရုတ္ေတြလည္းပါတယ္။ အတူတူေနလာတာၾကာေတာ႕ ဖုန္းနံပါတ္မရွိလို႕ ကြ်န္ေတာ႕ Gmail ေပးေတာ႕ သူတို႕က QQ အေကာင္႕ျပန္ေပးၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အားလံုး အတူတူေပ်ာ္ေနၾကတာ ရင္ခုန္ေနလိုက္ၾကတာ..။

.

အခုကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ထြက္ရျပီးရင္ လာခဲ႕တဲ႕ ( ၅ ) ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ က်န္ခဲ႕တယ္။ အခု အတူတူျပန္ရမယ္႕ သူငယ္ခ်င္းက “ တုိးနီ .. မင္းကို လာတုန္းက မေျပာခဲ႕ရေသးတာ တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ငါတုိ႕ ဒီစခန္းကို လာတုန္းက မင္းေရာ ေတြ႕ခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား? ကားတင္တဲ႕ ကားေပၚမွာ ကားအသစ္ေတြ၊ ကားျပခန္းေတြမွာ ကားအသစ္ေတြ၊ ငါ ကားအသစ္ ဝယ္စီးဦးမယ္ကြာ ” လို႕ အားပါးတရ ေျပာရွာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ ေနရာရွိျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အေတြးေတြအတြက္ အခန္းေလးရွိျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အိပ္မက္ေတြအတြက္ ညနက္ေကာင္းကင္ျပာ ရွိျပီ။

.

.

ဒီေနရာေလးကို ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိေနတယ္။ အရင္တစ္ေခါက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က အဝင္ ..  တစ္ျခားသူေတြက အထြက္ .. ျပံဳးလို႕ရႊင္လုိ႕။ အခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အလွည္႕ ေပ်ာ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဟုိဘက္ျခမ္းက ဝင္မယ္႕သူေတြမ်က္ႏွာက ဆီးရြက္ေလာက္ရွိေတာ႕တာ ..။ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္ေန႕ရက္၊ နာရီ၊ မိနစ္၊ စကၠန္႕မ်ားစြာကို ေရတြက္ေနမိတယ္။

.

တံခါးေလး ပြင္႕သြားတယ္။ အရာရွိက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုလုိက္ပို႕ေပးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လူေရၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ စုစုေပါင္း ( ၇ ) ေယာက္ရွိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ေပါ႕သြားလိုက္တာ အတိုင္းမသိပါပဲ။ ေပါင္မုန္႕ကားေလး ကြ်န္ေတ္ာတုိ႕ေရွ႕ ထုိးလာတယ္။ အလယ္မွာ သံဇကာ ကာထားတယ္။ အားလံုးကို လက္ထိပ္ျပန္ခတ္တယ္။ Officer က ေျခက်င္းကုိ တြဲခတ္ရင္း ပါးစပ္က ဥပေဒအရလုပ္ရတာပါလုိ႕ ရွင္းျပေနပါေသးတယ္။ ၾကိဳက္သေလာက္ခတ္ပါဗိ်ဳ႕ .. ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႕ လြတ္ျပီမုိ႕လို႕ အျပန္လမ္းမွာ လက္ထိပ္ခတ္ခံရတာ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ပါေသးတယ္။

.

.

ကားဒရုိင္ဘာက အလုိလိုေနရင္းသေဘာေကာင္းသြားလိုက္တာ လာတုန္းကနဲ႕ လံုးဝမတူေတာ႕ဘူး။ ၾကည္႕ဦးေလ .. ေမးပံုက “ သီခ်င္းၾကိဳက္လား ?” တဲ႕။ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံတာ ခံရတယ္။ ျပီးေတာ႕ ကားမထြက္ခင္ ေျပာလိုက္တဲ႕ အဂၤလိပ္စကားကုိ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ .. ဘာတဲ႕ “ Welcome to the United States ” တဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ကနဦးက ဝင္လာတဲ႕ တံခါးဝကုိ ျပန္ေရာက္တယ္။ အရင္တစ္ေခါက္က ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရတာ၊ အခုတစ္ေခါက္က လြတ္လပ္တာ။ ဒီတံခါးဝကေန ျပန္ထြက္ရဖို႕ ( ၂ ) ႏွစ္နီးပါး ေစာင္႕ရတယ္ .. အခုမွ တစ္ကယ္ရင္ခုန္ရတာ။ သီခ်င္းသံေလးနဲ႕ ျငိမ္႕လို႕..။

.

ျမိဳ႕ငယ္ေလးေတြ အနည္းငယ္ ျဖတ္ေက်ာ္လာျပီးတဲ႕ေနာက္ ရန္ကုန္ လို အေဝးေျပးကားၾကီးဝင္းရွိတဲ႕ San Antonio ျမိဳ႕ကိုေရာက္တယ္။ ကားဂိတ္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္း ျမင္သာတဲ႕ေနရာ လမ္းထိပ္မွာ ကားရပ္ျပီး လက္ထိပ္ေတြ၊ ေျခက်င္းေတြ ျဖဳတ္ေပးတယ္။ လာခါစ,ကအတိုင္း ( ၂ ) ေယာက္တြဲဆို ( ၂ ) ေယာက္၊ ( ၃ ) ေယာက္တြဲဆုိ ( ၃ ) ေယာက္ တစ္တြဲ ဆင္းရတယ္။ “ မင္းတို႕ Free ျဖစ္ျပီ။ ေကာင္းေကာင္းေနၾကေတာ႕။ ဒီေနရာမွာ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မေတြ႕ခ်င္ဘူး ” လို႕ မွာေနတဲ႕ Officer ကို သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါတယ္။

.

.

ပထမဦးဆံုးေရာက္ဖူးတဲ႕ ပထမႏုိင္ငံကို အျပင္ပထမဦးဆံုးထြက္ဖူးတဲ႕ ကြ်န္္ေတာ္တို႕ ဘာစကားမွ မေျပာတတ္သလို ဘယ္ကေန ဘယ္လို လက္မွတ္ဝယ္ရမယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ အဂၤလိပ္စကားနည္းနည္းတတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက အနီးအနားက ယူနီေဖာင္းဝတ္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး သူက ဖေလာ္ရီဒါ၊ ကြ်န္ေတာ္က နဗားဒါ၊ သြားမယ္႕လိပ္စာေတြ ျပလုိက္ေတာ႕ လက္မွတ္ေတြ ေရာင္းေပးၾကတယ္။

.

စခန္းရဲ႕အေမြ အေနနဲ႕ ေခြ်းနဲ႕ေသြးနဲ႕ရင္းျပီး ရွာခဲ႕ရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ႕ရဲ႕ အေမရိကန္ေျမေပၚက ဝင္ေငြ ေဒၚလာ ( ၁ဝဝ ) ေက်ာ္ ပါလာတယ္။ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ ဒီေငြကုိ ကြ်န္ေတာ္ တန္ဖိုးထားတယ္။ မိတ္ေဆြပို႕လာတာ ( ၂ဝဝ ) နဲ႕ အကုန္ေပါင္းလုိက္ရင္ လက္ထဲမွာ ( ၃၅၅ ) ေဒၚလာ ဒါ .. ကြ်န္ေတာ္ပိုင္တာ အကုန္ပဲ။ ကားလက္မွတ္၊ ေရသန္႕ ( ၁ ) ဗူး နဲ႕ ယုိကပ္ဘီစကစ္ေလးတစ္ထုပ္ ဝယ္လိုက္တာ ကြ်န္ေတာ႕အိပ္ထဲမွာ ေဒၚလာ ( ၂ဝ ) က ဒံုရင္း ဒံုရင္း နဲ႕ အထီးက်န္လို႕..။ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ လမ္းခဲြလုိက္ရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ႕ႏွလံုးသားကလည္း ပိုလို႕ အက်ည္းတန္လို႕..။

.

.

ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းရတဲ႕ မိုင္ ( ၁၄ဝဝ ) ေက်ာ္အတြင္း ျပည္နယ္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားတုန္း အရီဇုုိးနားေရာက္ေတာ႕ ID စစ္တယ္။ ဒီမွာက အစိမ္းေရာင္ဝတ္လံုျခံဳေရးေတြက ခ်က္ေစ႕လက္ေစ႕စစ္တယ္။ စစ္ေဆးေရးတင္းၾကပ္တယ္။ ID ကိုင္ထားတဲ႕ လံုျခံဳေရးက ကြ်န္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကုိ တင္းတင္းၾကည္႕ျပီး ကားေအာက္ဆင္းသြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္မတက္လာဘူး။ ခက္ေတာ႕တာပဲ ဆင္ေျပာင္ၾကီး အျမီးက်မွတစ္ျပီ ထင္တယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ႕မ်က္ႏွာကို ပြတ္သတ္မိတယ္။ 

.

အဲဒီအခိ်န္က်မွ သတိထားမိတာ ကြ်န္ေတာ႕ေမးေစ႕မွာ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြေတာင္ ထြက္ေနပါေရာ႕လား။ ဒါေၾကာင္႕ ဒီအရာရွိေတြ လူ နဲ႕ ID တုိက္မရဘူး ျဖစ္ေနပံုပဲ။ ဒါေပမယ္႕ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ျပန္ေပးတယ္။ လုိရာခရီး ဆက္ထြက္ခဲ႕တယ္။ လမ္းဆံုးေတာ႕ မိတ္ေဆြတုိ႕လင္မယား လာၾကိဳတယ္။

.

.

 ဟုတ္ကဲ႕ .. ( ၂ဝဝ၇ ) ခုႏွစ္က ထြက္လာတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ေမာင္တိုးနီ .. ( ၂ဝဝ၈ ) ခုႏွစ္မွာ အေမရိကား ေရာက္ပါျပီ။  စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ ဖတ္ရႈေပးတဲ႕ စာဖတ္သူ ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးကုိေရာ အခုလို ျပန္လည္ေျပာျပ၊ ေရးျပေပးတဲ႕ ေဆာင္းပါးရွင္ အစ္ကုိ႕ကိုေရာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

.

ခင္တဲ႕

တိုးနီ

.

koko2yeye@gmail.com