ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး ) |
.
.
ဒီႏိုင္ငံေရာက္ျပီး
( ၄ ) ရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ဗီဆာသြားေလွ်ာက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးက ေခါင္းေဆာင္တင္ထားသူက
ဝဝဖိုင္႕ဖိုင္႕ ခပ္ေတာင္႕ေတာင္႕ သံရံုးဝန္ထမ္းလူမည္း ကို ပါ႕စပို႕ေတြ စုေပးလိုက္တယ္။
သံရံုးလို႕သာဆိုတယ္ အေစာင္႕က ( ၁ ) ေယာက္ပဲရွိတယ္။ သံတိုင္ေလးပါတဲ႕ အေပါက္ေသးေလးကေန
ရန္ကုန္က ဓါတ္ဆီဆိုင္မွ စာအုပ္ထပ္ရသေလာက္ အုတ္နံရံေလးတစ္ခ်ပ္သာျခားတဲ႕ ဒီေနရာေလးဟာ
ဘလစ္ဇ္ႏုိင္ငံက မကၠဆီကိုသံရံုးပါပဲ။ စာအုပ္ေတြကို ဟုိလွန္ဒီလွန္ၾကည္႕လိုက္၊ ပါ႕စပို႕ထဲက
ဓါတ္ပံုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မ်က္ႏွာေတြကို တုိက္္ၾကည္႕လုိက္ လုပ္ေနရင္း တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ေျပာတယ္
.. “ မင္းတုိ႕ကုိ ဗီဆာ မေပးႏိုင္ဘူး ” တဲ႕။
.
ေခါင္းေဆာင္က
“ ဘာျဖစ္လို႕လဲဗ်ာ ” လို႕ ျပန္ေမးေတာ႕ သူက
“ မင္းတုိ႕ပါ႕စပို႕ေတြကို ငါၾကည္႕ၾကည္႕တယ္။ တစ္ကယ္႕ ကမၻာ႕လွည္႕ခရီးသြားေတြပဲ။ ဒါေပမယ္႕
မင္းတို႕ ဒီႏိုင္ငံကိုလာတာ ဘားမား ကေန စကၤာပူမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနတယ္ .. ျပီးေတာ႕ နယ္သာလန္ေရာက္တယ္။
ေနာက္ထပ္ မကၠဆီကို မွာ တစ္ေထာက္ဝင္နားျပန္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ျပန္ထြက္တယ္။ ေနဦး .. မင္းတို႕
မကၠဆီကုိထဲ မဝင္ခဲ႕ဘူးေနာ္။ ေနာက္္တစ္ႏုိင္ငံက အယ္ဆာေဗးဒုိး .. အဲဒီမွာလဲ Transit နဲ႕
အခု ငါတုိ႕ႏိုင္ငံကိုေရာက္လာျပီးခါမွ မကၠဆီကုိဗီဆာ လိုခ်င္တယ္ဆုိေတာ႕ တစ္ခုခုေတာ႕ တစ္ခုခုပဲ။
မင္းတုိ႕ကမၻာလွည္႕တာ သိပ္မရွင္းဘူး။ အခုေတာ႕ ခဏေနဦး။ စာအုပ္ေတြျပန္ယူသြားလိုက္။ ဗီဆာ
မေပးႏိုင္ေသးဘူး ” လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ႕အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်ျပီး
တည္းခုိရာ ေဟာ္တယ္ကို ျပန္ခဲ႕ရပါတယ္။