နှ‌မြောမိတဲ့အင်္ဂလိပ်စာ

 

ဆောင်းပါးရှင် - ကိုညီညီ (တောင်ကြီး)

အင်္ဂလိပ်စာကို ချစ်မြတ်နိုးသူ တစ်ယောက်အတွက် အပျော်ဆုံးအချိန်ဟာ အင်္ဂလိပ်စာကို လက်တွေ့အသုံးချသူတွေ ရှိတဲ့နေရာကို ရောက်သွားတဲ့အချိန်ပါပဲ။ ဒါ့ထက်ပို ကြည်နူးဖို့ကောင်းတာက အင်္ဂလိပ်စကားကို မွေးကတည်းကပြောတဲ့ မိခင်ဘာသာစကား တိုင်းပြည်မှာ လေ့လာခွင့် ရနေတာပါ။

တကယ် လေ့လာချင်သူတွေကတော့ အသက်အရွယ်ကိုလိုက်ပြီး မိမိဘဝကို နောက်တဆင့်မြှင့်တက်စေမယ့် ကျောင်းတက်တာတို့၊ လေ့လာမှုတစ်ခုကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေတာတို့ကို တွေ့ရတော့ အင်မတန် အားတက်မိတယ်။

ဒါတွေက ကျွန်တော်တို့ မြန်မာနိုင်ငံအပါအဝင် အင်္ဂလိပ်စကား အဓိကမပြော၊ မသုံး၊ မရေးတဲ့ တိုင်းပြည်ကလာသူတွေအတွက် အထူးအခွင့်ရေးလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ဒီဘက်မြေမှာမွေးပြီး အင်္ဂလိပ်စကားကို ဘာမှသင်စရာမလိုတဲ့ အိမ်မွေးခြံပေါက် ဘိုလိုပေါက်ရောက်နေသူတွေ အတွက်က ဘာမှ အရေးမကြီးသလို ခံစားရတယ်။

သူတို့နဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ရင် ESL Speaker သမားဟာ အလိုလို အားငယ်နေရသလို ဒီဘိုတွေကလည်း ကြိမ်ဖန်များစွာ (လူအကုန်လုံးကို မဆိုလိုပါ) အထင်သေးကြလေ့ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ၂၁ ရာစုရောက်လာတဲ့နောက်ပိုင်း ဒီလို နှိမ့်ချဆက်ဆံမှုတွေဟာ မမြင်ရသလောက် ကွယ်ပျောက်လာပါတယ်။

ဒီလို ကျွန်တော်တန်ဖိုးထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ၊ အင်္ဂလိပ်စကားကို အသုံးမကျအောင်လုပ်ပစ်တဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်း ပြောပြချင်တယ်။ သူပြောတာ ဆိုတာကိုနားထောင်ပြီး သူတတ်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာကို နှမြောတယ်။ သူသွားလာလှုပ်ရှားနေတာကိုကြည့်ပြီး သူကျင်လည်တဲ့နေရာတွေမှာ ကျွန်တော် မတတ်သေးတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာတွေကို နှမြောတယ်။ ကျွန်တော် နားလည်နိုင်စွမ်းမရှိတဲ့ သူအမြဲနားထောင်နေတဲ့ Rap ၊ R&B သီချင်းတွေကိုကြားမိတိုင်း သူ့အင်္ဂလိပ်စာတွေကို နှမြောမိတယ်။

ကျွန်တော်တို့မိသားစု အိမ်ဝယ်တုန်းက အိမ်နီးနားချင်းတွေကို လေ့လာကြည့်တဲ့အခါ အိမ်ပိုင်ရှင်အားလုံးက အာရှတိုက်သားတွေ အဖြစ် သိရှိခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ရက်တော့ အိမ်နီးနားချင်းမှာ ငှားနေသူတစ်ယောက်ဟာ အာရှတိုက်ကမဟုတ်သူဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူဟာ ညနေပိုင်းအဆိုင်းမှာ ကျန်းမာရေးဌာနတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်တယ်လို့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သာမန်လို့ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။

နောက် လအနည်းငယ်ကြာတော့ သူ အလုပ်မသွားတော့ဘူး။ အိမ်ဘေးနားမှာ သူ့ကားထိုးရပ်ထားပြီး သူ့ကားဟာ သူ့ရဲ့နားနေခန်း၊ သူ့ကားဟာ သူ့ရဲ့စတူဒီယို၊ သူ့ကားဟာ သူ့ရဲ့စိတ်ထွက်ပေါက်အဖြစ် အသုံးချလာတဲ့နောက်မှာ သူ့ရဲ့မွေးရာပါအင်္ဂလိပ်စာတတ်မြောက်မှုကို လူမှန် နေရာမှန် အသုံးမချတတ်မှုကို နှမြောမိတဲ့အကြောင်း စတင်စဉ်းစားမိလာတယ်။

သူ့နာမည်က DJ လို့‌ ခေါ်ပါတယ်။ အရပ် ၆' လောက်ရှိတဲ့ အာဖရိကန်-အမေရိကန်တစ်ယောက်ပါ။ စကားဆိုရင် အော်ပြောတယ်။ နေ့ည မရွေး အရက်သောက်တယ်လို့ ယူဆရတယ်။ တစ်ရက်မှာ သူ့ကားနားရှိနေတဲ့အချိန်ရဲ့ တစ်ဝက်လောက်ကို တယ်လီဖုန်းအမြဲပြောတယ်။ ဖုန်းမပြောရင် ကားထဲကစပီကာနဲ့ သီချင်းအကျယ်ကြီးဖွင့်တယ်။ ဘာမှလုပ်မနေဘူးဆိုရင် သူ့ရဲ့ အာဖရိကန်-အမေရိကန်သူငယ်ချင်း‌တွေ ကားတစ်စီးနဲ့ ဒီပါကင်ထဲမှာ ရောက်နေလို့ပဲ။ သူ့ဟာသူနေတာ ကျွန်တော်က သူ့အင်္ဂလိပ်စာကို ဘာကြောင့် နှမြောနေတာလဲလို့ မေးစရာရှိတယ်။

သူ့ဟာသူ ကောင်းကောင်းနေရင် ကျွန်တော်ဘာမှ ပြောစရာ မလိုဘူး။ သူ့အိမ်သူနေရင် ဘာမှလည်း မြင်နေစရာမလိုဘူး။ သူ့စည်းကမ်းနဲ့သူနေရင် ဘာအသံမှလည်း ကြားစရာမလိုဘူးလေ။

အခုက ကျွန်တော့အိမ်ထောင့် ကားပါကင်မှာ သူဘာလုပ်လုပ် မြင်နေရ၊ ကြားနေရ၊ သိနေရတယ်။ ဒါက စိတ်ရှုတ်စရာ။ တခါတခါဆို မနက် ၆ နာရီမထိုးသေးဘူး ကားထဲကနေ R&B သီချင်းအကျယ်ကြီး ဖွင့်နေပြီ။ အထူးသဖြင့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့ အမေရိကန်တစ်နိုင်ငံလုံး အိပ်မောကျနေကျ မနက်ခင်းမျိုးမှာပေါ့။ ဒီခံစားချက်က သိပ်ဆိုးတယ်။

နောက်တစ်ခုက ၁ ပတ် ၅ ရက် အမေရိကန်တစ်နိုင်ငံလုံး နောက်တစ်ရက်မနက်အတွက် အလုပ်တက်ဖို့ အားမွေးတဲ့ညဘက်အချိန်မျိုးကြီး ဒီသီချင်းသံတွေကြောင့် စောအိပ်လို့ မရပြန်ဘူး။ ဒါကလည်း သိပ်ဆိုးတယ်။ ပိုဆိုးတာက ဖုန်းအကျယ်ကြီး အော်ပြောပြီး ဖုန်းထဲမှာ ဆဲရေးတိုင်းထွာသလို အသံပြဲကြီးနဲ့ အော်နေတာ။ ကျွန်တော်တို့အိမ်သူ အိမ်သားတွေ အိမ်ထဲဝင်ဝင်၊ အပြင်ထွက်ထွက် သူ့ကို အမြဲမြင်နေရတယ်။ အဲဒါကလည်း တမှောင့်။

ပြောချင်တာက ကျွန်တော် သိပ်တန်ဖိုးထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာကို သူက အထူးတလည်သင်စရာမလိုဘဲနဲ့ တတ်မြောက်နေပေမဲ့ သူဟာ ကောင်းကောင်းအသုံးမချဘူး။ လေ့လာစရာရှိတာ မလေ့လာဘူး။ အချိန်တွေ ပိုနေပေမဲ့ လူတွေနဲ့ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကို သူ့အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ ကူညီဖို့ သူမလုပ်ဘူး။ အနည်းဆုံး သူ့ဝမ်းသူကျောင်းဖို့ တည်တည်တံ့တံ့ အလုပ်တစ်ခုလုပ်နေတာ မတွေ့ရဘူး။

သူ့လို အင်္ဂလိပ်စာမကောင်းသူတွေက လေ့လာချင်လွန်းလို့ မရမက စာတွေဖတ်ရင်း လေ့လာနေတယ်။ အချိန်တွေ မလောက်ပေမဲ့ မြန်မာလူငယ်တွေနဲ့ ဒုက္ခခံစားနေရတဲ့ မြန်မာပြည်သူတွေ သိအောင်၊ တတ်အောင်၊ နှမ်းတစ်စေ့ဖြစ်ပါစေ အဝေးကနေ မတတ်တခေါက် ကူညီနေတယ်။ အနည်းဆုံး ကျွန်တော့မိသားစု မကြောင့်မကြနေရအောင် မြဲမြဲမြံမြံ အလုပ်တစ်ခု လုပ်ကိုင်နေတယ်။

အနှမြောဆုံးက ကျွန်တော်မအားလပ်တဲ့အချိန်တွေမှာ သူသိပ်ကျွမ်းတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာကို အခါမလပ် လေ့လာနေရတာပဲ။ အလကားရတော့ တန်ဖိုးမထားဘူးဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်လိမ့်မယ်။ သူတတ်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ဆိုရင် ကျွန်တော် အလုပ်‌အကောင်းစား၊ လခအကောင်းစား၊ ပညာရေး အမြင့်စားနဲ့ လူအများကြီးကို အကျိုးပြုဖို့ ပိုအသုံးချနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်နေတယ်။

ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်စာကို ဖတ်သူ၊ ကျွန်တော့အင်တာဗျူးတွေ နားထောင်သူ၊ ကျွန်တော့ Vlog တွေကိုကြည့်ရှုသူ၊ မေးခွန်းမေးမြန်းသူတွေကို အင်္ဂလိပ်စာ အသေလုပ်လာပါလို့ အမြဲပြောတယ်။ အဲဒီလို ကျွန်တော့ကို ဆက်သွယ်လာသူတွေထဲမှာ ၁ဝ ယောက်မှာ ၉ ယောက်က အမေရိကားအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်ကြသူတွေသာ များတယ်။ ဒါကြောင့် ဆွေးနွေးမှုတိုင်းမှာ ဒီအင်္ဂလိပ်စာတတ်မြောက်ရေးဟာ မပါမဖြစ် ထည့်သွင်းမှာကြားနေသလို အင်္ဂလိပ်စာကို မိမိနှလုံးသားထဲရောက်အောင် လေ့ကျင့်ဖို့ကို အမြဲအကြံပေးတယ်။

ရတာမလို လိုတာမရတာကို လောကဓံလို့ ဘာသာပြန်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ မတတ်တာဟာ လောကဓံ မဟုတ်ဘူး။ လူလုပ်တဲ့ ကံသာ ဖြစ်တယ်။ သူ့ဟာသူ ဖြစ်လာတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဟာသူ တတ်လာမှာလည်း မဟုတ်ဘူး။

အောင်မြင်မှုတိုင်းမှာ လမ်းစ ရှိတယ်။ တတ်မြောက်မှုတိုင်းမှာ အရှေ့က သွားထားတဲ့ လမ်းဟောင်း ရှိတယ်။ ပန်းတိုင်ဝင်မယ့် ပြေးလမ်းတိုင်းမှာ ခွန်အားဆိုတာ ရှိတယ်။ မရောက်ရောက်အောင် သွားတဲ့ခရီးတိုင်းမှာ လုံ့လဝိရိယဆိုတာ ရှိတယ်။

သူတို့မလိုချင်ဘဲ ရနေတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာကို ကျွန်တော် အမြဲလေ့လာနေတယ်။ သူတို့တန်ဖိုးမထားတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာကို ကျွန်တော် ဘိုတွေလောက်နီးနီး ပြောတတ်ချင်တယ်။ ရေးတတ်ချင်တယ်။ တကယ်တမ်း အမေရိကားမှာ အရေးရယ် အကြောင်းရယ် ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာရင် မြန်မာလို ပေးပြောကြည့်ပါလား . . . ပါးတောင် ပိတ်ရိုက်ပြလိုက်အုံးမယ်။

#KNNTgi
08-08-2021